Kan jij niet alsnog naar hem bellen? Ik zou als ik jou was morgenvroeg als eerste aan de lijn hangen en alsnog om een paar tips en trucs vragen of om een (spoed) afspraak. Je moet proberen je gevoel voor nu te accepteren. Het is ontzettend lastig. Is het een optie om een ontspannende douche te nemen of wat ontspanningsoefeningen o.i.d. te doen?
ik heb al in bad gelegen maar dat helpt niet. ik heb mij afgezonderd maar dan raak ik meer in paniek. morgen bel ik zeker terug! zeker want ik ga hier niet zelf uit komen vrees ik. vaak kan ik achterhalen waar het vandaan komt maar nu niet, dit maakt mij nog angstiger!
Hoi Suzetje, Ik heb zelf geen PTSS, maar mijn vriend wel. Zijn therapeut had hem ook al regelmatig gewezen op EMDR, maar ook hij durfde het eerst niet aan. Hij heeft het dan ook heel lang uitgesteld. Uiteindelijk toch de stap durven zetten. Tijdens de intakeperiode heeft hij meerdere keren met de therapeut gesproken en ook geuit welke angsten hij voor de therapie had. Toen hij er uiteindelijk klaar voor was, was hij al na 1 sessie klaar! Het hielp hem zo goed. Normaal werd hij misselijk als hij er alleen al aan moest denken en stopte het dan direct weer weg. Maar door het wegstoppen, kreeg hij juist nachtmerries. Nu kan hij aan het voorval denken zonder een fysieke reactie te hebben. En zijn nachtmerries zijn aanzienlijk afgenomen. Hij had van tevoren nooit gedacht dat het voorval nu nog zo'n impact op zijn leven had, maar onbewust waren zijn hersenen er dus toch nog mee bezig en hoe meer hij het wegstopte, hoe meer het hem onbewust beïnvloedde. Ik snap dat je liever niet terug wil naar het verleden, maar de therapie zorgt ervoor dat de nare herinnering op een ander manier in je hersenen wordt opgeslagen, waardoor je in het huidige leven minder last hebt. De lading van de gedachte wordt anders en daardoor kunnen je paniekaanvallen juist afnemen. Heel veel succes met alles en natuurlijk nog ontzettend gefeliciteerd met je zwangerschap!
Wat ontzettend knap van je vriend om de stap toch te nemen en voor jullie natuurlijk heel fijn dat hij de situaties nu beter aan kan! Ik durf gewoon nog niet, het is nog te vers en het is te moeilijk om naar boven te halen. En de stress die ik met de PTSS heb is niet goed voor de baby maar ik ben zo zo zo bang een enorme dip te krijgen door EMDR, het is bij mij niet 1 gebeurtenis, het zijn er 7. Dus 7 keer de moeilijke momenten naar boven halen, dat kan ik echt niet! Ik denk echt dat ik dan nog dieper val als dat ik nu zit en dat is dus niet goed voor de baby. Ik zou liever eerst cognitieve therapie proberen, dat is minder heftig. Ik ben echt werkelijk te bang dat ik alles door elkaar ga halen en hierdoor een nog grotere paniek creëer. Heeft jouw vriend ook cognitieve therapie gehad? Zo ja, hoe heeft hij dat ervaren? En hoe is hij door de sessie EMDR gegaan, was het meteen weg of is het even heftiger geweest? Ik lees namelijk dat bij sommige mensen de eerste sessies de aanvallen heftiger kunnen maken. In ieder geval enorm bedankt voor het reageren en je felicitatie!
Ik heb ook PTSS en ik heb ook EMDR therapie gehad. Het heeft mij in zoverre geholpen dat de scherpe kantjes eraf zijn. Het hyperventileren en de paniekaanvallen heb ik niet meer. Wel heb ik het nog er moeilijk met mijn veranderde persoonlijkheid. Degene die ik was is er niet meer en dat zal ik moeten accepteren. Zorg ervoor dat je een therapeut hebt waarbij je je goed voelt, dat is volgens mij ook wel belangrijk en dat je je niet hoeft te schamen voor je verhaal.
Hoi! Je moet zeker pas beginnen aan EMDR op het moment dat jij er klaar voor bent. Mijn vriend was al een jaar in therapie en zijn therapeut had hem er al meerdere keren op gewezen. Pas na een jaar was hij er klaar voor en zelfs toen bracht het nog veel stress voor hem mee. Iets wat jij nu inderdaad echt niet kunt gebruiken! Voor jou is het denk ik ook een goed idee om tijdens je zwangerschap gewoon therapie te hebben en daarna te kijken of je er klaar voor bent. Mijn vriend heeft nu 2 jaar schematherapie (in combinatie met medicatie). Dat is een vorm van cognitieve gedragstherapie en dat heeft hem ook ontzettend geholpen. Hij heeft naast zijn PTSS meerdere andere diagnoses omdat zijn leven helaas ook een aaneenschakeling is geweest van trauma's. Door de therapie is hij echt ontzettend veranderd. Anders hadden wij ons gezin ook nooit uit kunnen breiden met een kleintje. Gevoelsmatig waren we daar al jaren aan toen, maar we wisten dat het geen goed idee was gezien zijn problemen. Bij de therapie leert hij om te gaan met zijn problemen. Hij leert de basis skills die je normaal als klein kind van je ouders meekrijgt. Helaas hebben zijn ouders niet voor hem gezorgd en is er ook nooit een volwassene geweest die de zorg over hem op zich heeft genomen. Dus alle dingen die voor ons normaal zijn, moet hij nu op zijn 31e nog leren. In eerste instantie is het gericht om te kunnen functioneren in ons gezin en een stap in de toekomst zou nog kunnen zijn om ook weer als werknemer in de maatschappij te kunnen functioneren. Wat ontzettend naar voor je dat je zoveel nare ervaringen mee hebt moeten maken, maar wat goed dat je nu hulp aan het zoeken bent. Want dat is ook al een hele drempel om te nemen! Net wat Engeltje zegt, raad ik je aan om echt een therapeut te zoeken waar het mee klikt en waar je je veilig en begrepen voelt. Cognitieve gedragstherapie is soms ook ontzettend confronterend, maar doordat je er echt met je therapeut over praat is het ook heel erg verhelderend. Mijn vriend heeft vaak veel uitleg nodig voor hij iets begrijpt of een specifieke manier van uitleggen voordat iets land. Tijdens de gedragstherapie spreekt hij over veel problemen en door de uitleg en hulp/tips voor aanpak van zijn therapeut krijgt hij inzichten waar hij thuis dan weer mee aan de slag kan. Mijn vriend heeft bij de EMDR 1 specifieke nare herrinnering aangepakt. Bij hem werkte de EMDR al tijdens de sessie, maar we hebben inderdaad ook gehoord dat dit per persoon verschilt. Het kan ook zijn dat je eerst door een dip gaat en daarna pas een positiever resultaat krijgt. En weg is het niet, maar de lading is anders, waardoor zijn klachten op dat gebied duidelijk zijn afgenomen. Het is weer een heel verhaal geworden, maar ik hoop dat het je helpt! Heb je al contact gehad met je psycholoog? Groetjes!