Pff meiden wat een verhalen! Heftig allemaal hoor, maar heel erg bedankt dat jullie dit met mij willen delen! Over PTSS na de zwangerschap is idd erg weinig te vinden helaas, het is ook niet echt iets waar je makkelijk over praat. Al moet ik zeggen dat t heel fijn is dat je er zo op dit forum zo open over kunt praten. Ik merk dat als ik er in t echte leven over vertel aan mensen die aan me vragen hoe t met me gaat, zonder te weten dat dit speelt dat ik echt twijfel of ik er wel over moet praten. Het gevoel van schaamte komt zo erg naar boven, terwijl als je je been breekt dat je je daar ook niet voor hoeft te schamen.... Gister was de eerste heftige therapiesessie, ik moest gecontroleerd een paniekaanval opwekken en weer laten verdwijnen. Ik moest dit doen door eerst met m'n hoofd tussen mijn knieën te gaan zitten en daarna snel omhoog te komen. Doordat dit gewoon zittend op een stoel gebeurde was t niet zo heftig, maar bij een andere oefening moest ik heel snel ademhalen waardoor ik binnen een paar seconden een flinke paniekaanval kreeg en heel erg ging hyperventileren. Dit was echt beangstigend, maar ik kreeg t gelukkig wel weer redelijk snel onder controle. Door dit vaak te oefenen thuis, moet ik het ook als het me ineens weer overkomt sneller weer normaal zien te krijgen. Verder ga ik maandag ook nog naar mijn oude danslerares toe en zij doet aan alternatieve geneeswijze. Ze gaat mijn aura's weer proberen in balans te brengen. Geen idee wat ik me erbij moet voorstellen nog echt, maar baadt t niet dan schaadt t niet.