Onze dochter is bijna 4 jaar en nu is afgelopen donderdag onze buurman (voor onze dochter gewoon opa) overleden. Nu vraag ik mij af hoe jullie zoiets aan een kind gaan of zouden uitleggen en welke verhalen en woorden jullie gebruiken? Ze hadden een hele goede band en toen die ziek was heeft ze heel veel voor hem gezorgt (en dat met 3-4 jaar) Ze heeft alles mee gemaakt!!! Hebben jullie misschien ook idee'n over kinderboeken die erover gaan???
Ik zou in iedergeval zinnen als "opa is aan het slapen" en zo vermijden. ivm dat ze dan straks zelf niet meer durft te slapen. Heb je verder er nog over gehad toen hij ziek was? van dat hij dood zou gaan? Gaat ze mee naar de begrafnis? En vraagt ze er dingen over?
He, sterkte meid! Ik zie vaak bij kinderen uit de klas dat ze er nog niet eens zo van onder de indruk zijn. Het hele doodgaan kunnen ze nog niet heel erg goed bevatten. Maar dat hoeft natuurlijk niet persé bij jouw kind ook zo te zijn. Het kan ook zeker heel veel vragen oproepen. Hier een paar boeken: - Je hebt een boek van kikker: Kikker en het dode vogeltje. - een verhaal voor rosa - Ik mis je Op internet is genoeg te vinden.
Wij hebben dit 10 maanden geleden meegemaakt. Opa overleed en we hebben gewoon verteld dat opa dood is. Overleden. Hij was zo ziek en als mensen heel erg ziek zijn gaan ze soms dood. Mee naar de crematie en opa in de kist laten zien. Ook mocht ze meedoen met het dichtdoen van de kist. Een tekening maken voor opa die meeging in de kist en bloemetjes geplukt om opa mee te geven. Hier werd het heel goed opgevat. Ze had er vrede mee. Het was zoals het was. Ze maakte er niks meer van en niks minder. Zodra ze erover wilde praten kon dat en nog steeds. Open en eerlijk over zijn, dan pakken ze het t beste op is mijn mening! Sterkte.
Toen ik thuis kwam uit het ziekenhuis na de curettage en mijn dochter aan gaf dat ze de baby een kusje wou geven heb ik verteld dat de baby er niet meer was, toen ik verder wou vertellen vroeg ze me direct al zelf of de baby nu een sterretje bij de maan was. Ik heb gezegd dat dat zo is en daar had ze wel vrede mee. Wel kijkt ze nog regelmatig uit haar slaapkamerraam naar de maan en dan geeft ze een hand kusje. Ik zou dus zelf vertellen dat opa een sterretje bij de maan is geworden. Dingen als 'voor altijd slapen' of te ziek zijn om beter te worden zou ik niet gebruiken. Mijn dochter heeft zelf een longaandoening waarvoor ze veel in het zh is en ze heeft nog heilig vertrouwen in dat een dokter iedereen beter kan maken (haar dus ook) en dat wil ik nog graag zo houden.
Wij hebben ook verteld dat oma er niet meer is, dat ze een sterretje is die hoog aan de hemel staat. Soms als ze sterren ziet dan zegt ze dus ook dat oma daar is en naar ons kijken. Robyn was wel een stuk jonger (nog geen 2) dan jouw kindje.
Mijn oudste dochter was bijna 3 bij het overlijden van haar opa. Wij hebben samen met haar een "gedenkdoosje"gemaakt.In dit geval een zwart doosje waar we tekeningen van haar in hebben gedaan,een lief briefje en wat dingetjes die echt bij opa hoorde.Daarop hebben wij sterren geplakt en haar verteld dat opa een sterretje werd nu. Ook hebben wij haar mee genomen naar de plek waar hij opgebaard heeft gelegen en daar hadden ze ook boekjes liggen die je mee kon krijgen. Omdat wij dus heel open waren er over heeft ze daar eigenlijk niet naar omgekeken maar nu na ruim 2 jaar zwaait ze opa nog regelmatig gedag als hij aan de hemel staat en draagt opa de naam opa Sterretje.
Ik heb mijn dochter verteld dat oma dood was; dat ze er niet meer op bezoek kon /niet meer mee kon spelen en dat oma nooit meer terug kwam. Ze was destijds te klein om mee te gaan naar de uitvaart (1,5 jaar), nu op deze leeftijd zou ik dat wel doen. Wordt t toch allemaal meer zichtbaar.
Ze hadden een heel goede band en ze wist en zag ook dat opa erg ziek was. Elke ochtend en avond als de zuster van de verzorging langs kwam, moest ze haar helpen... opa wassen, eten geven, op bed leggen, noem maar op. En als het een keer weer heel slecht met hem ging zat ze alleen maar kusjes te geven en te knuffelen. De laatste dagen in het ziekenhuis en ook in het hospice (een huis voor sterwende) ging ze altijd mee. Toen ik haar vrijdag ging uitleggen dat opa was overleden wilde ze er eerst niks over horen en later ging ze zelf tegen mensen zeggen dat opa er overleden was of dat opa b.v. niet meer kan komen kijken als onze dochter b.v. van de zomer weer ging zwemen. En gisteren vroeg ze opeens weer waar opa was en dat ze naar opa wil. Wij nemen haar niet mee naar de crematie omdat ze zoooo met opa bezig is. In het ziekenhuis had ze het ook best moeilijk toen opa weg ging. Hij had alvleesklierkanker wat uitgezaaid was naar lever en longen. We kregen het maandag te horen en donderdag was ie overleden, het ging dus heeel erg snel, ook voor onze dochter!!!
Mooiste: bol.com | Derk Das blijft altijd bij ons, Susan Varley | Nederlandse boeken Ook heel lief: bol.com | Vier bevertjes en een kastanje, Michael Dudok de Wit | Nederlandse boeken...