Als het vroeg in de ochtend is hier wel. Uberhaupt communiceren in de vroege ochtend is teveel gevraagd. Het is voor mijn oudste al een hele prestatie dat ze uit bed is en op tijd komt. Dan is gedag zeggen teveel gevraagd, dat kind heeft me toch een ochtend humeur. Van jongs af aan al. Ik heb 2 verschillende dochters in 1 zeg ik altijd, 1 voor 10 uur en 1 na 10 uur. Hoewel, ligt aan hoe laat ze wakker word. Ze heeft echt even uurtje opstarten in rust nodig
@sidmick heeft dat er altijd al een beetje ingezeten of echt pas vanaf de puberteit? Onze oudste kan idd wat sneller weg gaan zonder gedag te zeggen, van tafel lopen terwijl we nog niet klaar zijn, tijdens een gesprek weg lopen enz enz. De jongste is echt het tegenovergestelde. Roept 600 keer gedag als hij de deur uit gaat, komt nog even extra knuffelen enz. Ik vind die verschillen wel heel grappig omdat de opvoeding gewoon gelijk is. Bij vriendjes thuis is onze oudste zoon echt heel netjes dus hij weet in de basis hoe het moet
Hier roepen ze ook altijd gedag. Sowieso iedereen benoemd hier constant wat ie gaat doen, tot mijn irritatie aan toe
Haha ja dat doet m’n oudste ook soms. Ga je me missen, roept ze dan . Of als ze thuiskomt: Hoiii, hebben jullie mij gemist . Ze zegt eigenlijk altijd wel gedag als ze de deur uit vliegt.
Hm ik krijg vsn de oudste 2 altijd nog een hoofd aangeboden voor een kus smorgens. De 3e doet dat ook, de 4e wisselend, denk als puber niet meer. Al denk ik bij de oudste stukje ass? Vastgeroeste gewoonte. Naar school =, kus op voorhoofd (mond/wang wilde hij nooit als klein kind, voorhoofd wel). Ook met naar bed gaan komen de oudste 2 een kus halen en welterusten zeggen. (Maar mijn pubers zijn nog niet echt puberaal te noemen, geen rondvliegende hormonen)
Ze is nooit een ochtendmens geweest. We kregen haar vroeger ook nooit vroeg naar bed. Opstaan is erg lastig voor haar. Ze slaapt altijd heel diep dus heeft echt tijd nodig om wakker te worden. Ze hoort ook niets. 2 jaar terug giga bliksem inslag gehad, nota bene in haar rolluik. Muren waren aan het trillen en zij had niets meegekregen. Dus nee, eerste uur zo min mogelijk communicatie.
nou hier vliegen de hormonen bij dochter flink in het rond hoor. Aflopen vrijdag was ze woest (echt buiten proportie) om de pizza. Ze had haar pizza in de over gezet, die van mij ging eronder en die van zoon erboven. Nou dat was al niet goed want haar pizza moest het eerst eruit omdat ze moest sporten. De nou dan haal ik die van jou (de middelste ) er toch als eerst uit was niet goed. En toen ze klaar waren en ik de middelste pizza (die zij er dus zelf ingezet had) er eerst uithaalde werd er bij hoog en laat beweerd dat dat haar pizza niet was en moest ze in eens de bovenste (hadden allemaal dezelfde smaak dus maakte geen reet uit). Ze was zo boos dat ze ergens anders is zitten eten. Een uurtje later was alles weer goed. En nu net, had een herfst stukje gemaakt voor op tafel, nou dat was helemaal niet goed want dat was veel te groot en nu kon haar bord niet meer op tafel. Echt ook niet voor reden vatbaar dan he, want zoon merkte al op dan pak je het stukje toch op en zet je het even ergens anders neer en mijn nou we eten zelden aan de salontafel dus ik zie het probleem niet. Nu zit ze dus (zelf verkozen) boven (al stampend op de trap want dan hoort iedereen goed dat ik boos ben)
@pluk puber zijn is écht heel lastig hier wordt puber vooral boos als de WiFi eruit ligt of als ik iets voor een tweede keer herhaal (en dan had ik nog geen reactie gekregen dus geen idee of hij het gehoord had)
Hier eigenlijk helemaal geen boze buien meer, hooguit irritatie door kleding die niet gewassen is (dat nog ergens op haar kamer ligt) of gemopper omdat ze niet tot 1u met ov naar een of ander tienerfeest mag.. maar waar eerst mega discussies kwamen, begrijpt ze nu ook gewoon waarom ze dat niet mag.
is ook heel lastig. en met dat soort dingen negeer ik het ook gewoon omdat ik weet dat het na een uurtje wel weer over is. Het moeilijkste vind ik toch wel school en dan voornamelijk het leerwerk. Tijdens de basisschool nooit hoeven te leren en gewoon voldoendes halen. De eerste 2 jaar van de havo heeft ze deelgenomen aan het werk leer centrum en ging ze daar dus 2 x na schooltijd naar toen om haar leer en huiswerk te maken/ leren. Dit jaar is dat gestopt (geen subsidie meer) en moet ze het dus alleen doen, en ze valt dus weer terug in het , een avond voor het proefwerk even alles doorlezen is voldoende. De eerste 2 onvoldoendes zijn dus binnen, op zich niet erg maar alles wat we aandragen, meer tijd, vaker doorlezen etc doet ze niets mee, ze haalt haar schouders op en zegt komt wel goed. Man en ik hebben besloten om haar hierin haar eigen weg te laten vinden maar ik vind dat wel heel moeilijk (komt omdat ik het belang ervan in zie en puber duidelijk niet) Ik voorzie dus nog wel meer drama (en uiteraard is het dan allemaal mijn schuld)
Huiswerkstruggles zijn wel herkenbaar. Basisschool heeft ze nooit moeite hoeven doen, 1e in vwo begonnen maar de talen lukte haar niet goed dus 2e naar havo, nou heel het jaar interesseerde school haar niet, tot het eind en ze met de laatste toetsen haar cijfers nog moest zien op te halen. Dat is gelukt, en vervolgens in de 3e weer drama. We zagen hetzelfde weer gebeuren en is ze naar huiswerkbegeleiding gegaan, 4 dagen pw na schooltijd leren en huiswerk maken. Uiteindelijk heeft ze het weer maar nét gered aan het eind van het jaar. Nu de 4e, en ze is heel serieus begonnen. Maakt netjes elke dag huiswerk en leert goed. Als het dit jaar weer mis gaat, gaat ze weer naar huiswerkbegeleiding. Ze lijkt nu wat serieuzer, dit jaar zijn haar cijfers belangrijk omdat ze die deels ook meeneemt naar volgend jaar. Ze ziet iniedergeval in dat ze voldoendes moet halen.
Haha ja hoor, hier wel tenminste. Waar dochter van 12 komt knuffelen en doei zeggen, sluipt de oudste naar buiten, en gooit dan met de deur als hij tot de ontdekking komt dat hij zijn fietssleutel kwijt is en vindt dat wij daar schuldig aan zijn Een doei kan er echt niet af. Ook 's avonds komt hij niet even welterusten zeggen, maar ligt opeens al in bed. Nouja, prima, als ik het toevallig doorheb ga ik hem nog even welterusten wensen, en anders wordt het vanzelf weer morgen Verder hebben wij eigenlijk wel makkelijke pubers. Tenminste, de oudste is ontzettend makkelijk verder, echt wel puber wat betreft gamen, geen huiswerk doen, te weinig douchen enzo, maar we komen er altijd wel weer uit samen. Eigenlijk nooit strijd met hem (ligt ook wel een beetje aan onszelf denk ik. Ik ben opgevoed met het idee: 'maak alleen strijd over halszaken met je puber, kies anders eieren voor je geld' en dat principe passen we zelf ook toe. Dat scheelt enorm veel gedoe en ruzie, waar niemand gelukkiger van wordt. Er zijn een paar zaken die voor mij van belang zijn, en daar moeten ze zich ook naar voegen, en dat doen ze eigenlijk ook wel zonder gemor. Dochter is een totaal ander kind, en loopt regelmatig vast door zichzelf. Ze is totaal niet moeilijk voor ons, maar wel moeilijk voor zichzelf, en dat vind ik soms heel rot om te zien, dat ze zo vastloopt door haar innerlijke struggles zeg maar. Maar dit is al wel een langer bekend 'probleem' en ik heb het idee dat we er met elkaar best aardig mee omgaan, en dat de periode nu (start middelbare) het even wat heftiger maakt. Een tip trouwens: de podcast 'echte oogappels'. Ik vind het echt zo herkenbaar en mooi om te horen, hoe anderen omgaan met hun pubers.
Dit is heel herkenbaar over de oudste. Hij is echt een modelkind, heus wel eens een rusie over zooi of zo, maar hartstikke verantwoordelijk, goed op school, sociaal betrokken, echt fantastisch kind. Maar hij heeft zelf echt veel moeite met de puberteit, hij zit meer zichzelf dwars dan iemand anders. En dat vind ik best moeilijk om goed mee om te gaan, het gaat inmiddels een stuk beter, hij heeft wat meer zichzelf gevonden, maar het blijft best een uitdaging.
Hebben wij hetzelfde kind?! Man man man dit had ik kunnen schrijven. Hier dus wat losser geworden want zo geen puf in die strijd elke dag. Joggingbroek mag dus niet naar school, ziet er dus echt niet uit. Maar heb het los gelaten. Loopt hij maar voor schut, idem met zn kapsel. Hij wil niet naar de kapper maar het ziet er écht niet uit. Smorgens eten doet hij al maanden niet meer. Veel ruzies over gehad, ik heb het los gelaten. Wij zitten nu vooral met t punt dat hij geen brood eet en zn zakgeld en salaris op maakt aan eten buiten de deur. Eerst werden we regelmatig boos maar nu maken we 50% van salaris over naar zn spaar en dan is het gewoon op is op en eigen schuld
Ja fijn is dat. Hier zijn ze wel iets ouder maar zo'n verschil met pak hem beet een paar jaar geleden. Zijn nu gewoon jong volwassen mensen. Ik sta er ook vaak van te kijken wat ze allemaal al zelf regelen. Duo, Ov, afspraak bij de huisarts zelf regelen, school en werk. Nu nog even de jongste er doorheen krijgen en dan kunnen we echt achterover leunen