Ik plaats hier natuurlijk niet alle info waardoor je idd een vertekend beeld kan krijgen. Ik ben bewust tbm dus we brengen veel tijd samen door. Daardoor zitten we misschien ook wel een beetje teveel op elkaars lip Ik breng hem tegenwoordig weer naar bed zodat we nog even kunnen kletsen en knuffelen. Dan zijn de gezellige momenten waarop we echt even 1 op 1 hebben. Dat vindt hij stiekem ook wel heel fijn Daarnaast ben ik er altijd als hij uit school is om te horen hoe zijn dag was. Tegenwoordig vliegt hij naar boven omdat hij wil gamen dus we moeten echt onze momenten zoeken maar daar steek ik zeker een hoop moeite en tijd in. Ik probeer mijn man wel al een poos te overtuigen van 1 op 1 met hem. Hij snapt de noodzaak daar niet zo van maar ik weet zeker dat het de sfeer zou verbeteren. Daar ga ik me nu echt even hard voor maken.
Ik zou een hele hoop gaan loslaten en alleen een paar basisregels handhaven. Pick your battles! Als basisregel hebben we hier bv op tijd thuis zijn (of me op de hoogte houden), geen telefoon mee naar bed, aan tafel, niet liegen, niet stelen, e.d. En die paar regels kan ze zich eigenlijk al niet aan houden (behalve dat van die telefoon, omdat dat gecontroleerd wordt), maar dat is een ander verhaal. Als mijn dochter te laat is kan ze nu linea recta naar haar kamer zonder telefoon. Dus daar ben ik heel consequent in. Want ze heeft mij er ook mee als ze te laat is. En als ik dat ook maar een beetje laat gaan wordt dat heel vlot veel erger. Maar als het iets is waar ze alleen zichzelf mee heeft, laat ik het gaan. Dus dingen als geen lunch mee naar school, geen schone onderbroek aantrekken , ‘foute’ kleding, etc Als hij niet eet of zijn brood niet smeert: zijn probleem. En lekker zelf laten ervaren wat de consequenties zijn. Als ze haar vieze kleren op spaart op haar kamer en pas in de was gooit als in net alle was heb weggewerkt, mag ze zelf gaan wassen. Daar heeft ze anders mij mee, dus ik laat dat weer terug haar probleem zijn. Waarom hem niet in kleding laten lopen die hij zelf wil? Hij moet zich er toch prettig in voelen? Hij moet er mee over straat, etc En mijn dochter heeft dus echt grote issues vanwege haar achtergrond als pleegkind, waarvoor al een hoop hulpverlening is. Ze steelt dus ook, reist zwart met de metro, en als ze een keer de waarheid vertelt is dat de uitzondering. In principe is alles wat uit haar mond komt gelogen. En het erge is, ze gelooft haar eigen leugens ook nog. Stelen is voor mij dus wel een echte no go. Maar ook daar kan ik niet zo veel tegen doen, behalve hopen dat ze een keer betrapt wordt… Maar goed, als ik iets vind in haar tas (en ja, ik doe dus regelmatig een tassen/kamer controle) dan pak ik het af, zodat ze er geen baat meer bij heeft. Of als ik een wikkel vind van een reep chocolade, dan krijgt ze geen taart, oid. Moraal van het verhaal: Om het leefbaar en haalbaar voor ons zelf te maken, laten we een hoop gaan. Want anders moet ik serieus op alles gaan letten. Ik ben eigenlijk juist te consequent en dat werd dus dodelijk vermoeiend. Alles wat voor haar niet als direct doel heeft om plezier te maken ervaart ze als taak. En dat doet ze alleen als ze gecontroleert wordt of als het eigen belang is. Dus dan moest ik daadwerkelijk controleren of ze wel een schone onderbroek aan heeft, eten in haar broodtrommel, haar medicijn inneemt, al haar boeken voor school heeft, etc etc. Ik weet ook niet of ze hier goed uitkomt. Heb er een hard hoofd in. Maar een puber kan je nou eenmaal niet meer echt sturen (in ieder geval niet als hij/zij niet gestuurd wil worden). De meeste komen er uiteindelijk wel goed uit, en een aantal gaan ook echt op hun bek en hebben wat hardere lessen. Ik ben bang dat je niet alles kan voorkomen.
Dank @Adje.. we hebben het er eerder over gehad en in jullie geval lijkt het me nog lastiger. Knap hoe je ermee om gaat. Onze zoon pikt ook van ons en liegt ook tegen ons maar ook tegen zijn vrienden. Dat laatste hebben we hem laatst op betrapt en mee geconfronteerd. Dat maakte wel indruk merkte ik en vond hij achteraf ook niet slim. Om oa te voorkomen dat het diefstal in de winkel wordt zitten we er zo bovenop maar dat werkt dus ook niet. Ik ben bang dat we het niet tegen kunnen houden als het zover is. Dat controleren herken ik wel, dat kan ik dus ook doen omdat ik constant thuis ben.. het is niet alleen voor hem een proces maar voor ons ook. pff het ging vanmiddag eigenlijk heel goed. Maar nu net weer gedoe. Hij appt net dat hij later is omdat hij een wedstrijd MOET vlaggen die nu pas start. Hij moet om half 9 thuis zijn en die wedstrijd duurt tot 21.00. Vorige keer toen hij op deze locatie was ben ik hem tegemoet gefietst omdat hij veel te laat was en niet bereikbaar was. Toen fietste hij volledig zonder verlichting over een 60 km weg, aan een park gelegen. Doodeng Nu is hij op mijn elektrische fiets met verlichting. Wel een lange route langs het spoor zonder huizen en waar regelmatig fout volk loopt. Ik heb dus nu 2 opties; Of het laten gebeuren zonder consequentie want hij appt (niet netjes maar oké hij laat het weten dat hij later is) óf hij mag voorlopig in de avond niet meer naar die locatie toe. Bij punt 1 laat ik het ‘los’ denk ik? Bij punt 2 gaat hij de volgende keer echt niet ineens wel luisteren. Hij blijft ‘schijt’ hebben aan wat ik zeg en doet toch wel wat hij zelf wil. En precies deze situaties vind ik dus zo vreselijk ingewikkeld allemaal.
Punt 1, want hij heeft uit zichzelf en op tijd, (iig voordat hij thuis moest zijn) geappt, tuurlijk hij had het eerder kunnen doen/zeggen maar het begin is er.
Het is ook ingewikkeld… Bij mijn dochter begon het met stelen van eten, en zoals bij iedere puber was dat eerst gewoon wat koek en snoep, maar het breidde zich langzaam uit naar eten van de kamers van haar zussen(die dat zelf gekocht hadden) naar verzorgingsproducten en make up, en zo door naar winkels (lipgloss, concealers, repen chocolade, e.d.) Ik weet ook niet of je erger kan voorkomen. Mijn dochter heeft echt wel consequenties gehad, zoals het eten wat ze van haar zussen gepikt had terugkopen, etc. Maar ze leert helaas alleen van haar ‘succes’ervaringen. Ik hoop dat bij jouw zoon wel een licht op gaat, en zijn leercurve anders is. En heel eerlijk: ik denk dat we allemaal ‘maar wat doen’ met betrekking tot het opvoeden van pubers. Niemand zal het perfect doen, of het juiste antwoord weten. Ook omdat niet alle pubers hetzelfde reageren, leren, etc. Wat betreft je punt van de voetbal. Je krijgt als een reactie bv al punt 1 laten gaan. En mijn reactie is eigenlijk precies tegenovergesteld, want dit gaat over veiligheid, en dus zou ik hier wel een consequentie aan verbinden. Maar is ook weer afhankelijk van hoe je zoon omgaat met zoiets. Als je het laat gaan, neemt hij dan de volgende keer nog meer ruimte? Dan zou ik het dus niet laten gaan. Maar kan je hem straks wel uitleggen wat hier niet handig aan was, en hij neemt dat van je aan. Dan zou ik het daar bij laten. Dat is in dit geval misschien een middenweg tussen loslaten en aanpakken. Pfff, pubers…
@Adje zo begint het stelen idd en ze verleggen ook daarin steeds hun eigen grens. Steeds een stapje verder tot ze daadwerkelijk een keer opgepakt worden. Dat laatste maakte bij mij zo’n indruk dat ik het nooit meer in mijn hoofd gehaald heb. Ik weet ook niet of ik met meer begeleiding/regels geen foute keuzes had gemaakt maar ik weet wel dat het bij mij uiteindelijk goed gekomen is
Tja ik heb eigenlijk heel weinig regels, de regels die ik wel heb gaan met name over veiligheid en afspraken. Tijd=tijd, even appen en alleenzijdig beslissen vind ik dus niet ok. Dan kun je even bellen en overleggen. Niet zozeer om de tijd, want wat maakt dat halve uurtje nu uit, maar wel qua veiligheid. Het is inmiddels al weer heel vroeg donker. Wat ik dan zou doen (maar dat werkt hier, dus wellicht bij jullie totaal niet), is morgen op een rustig moment even om de tafel. Aangeven waarom je dit niet ok vindt. Qua veiligheid, maar ook omdat je een afspraak hebt gemaakt dat hij om 20.30 uur thuis is. Uitleggen dat als hij vrijheid wil, hij moet laten zien dat hij die vrijheid ook aan kan.
Ik was zelf super braaf, mijn zusje deed alles wat niet mocht. Zelfde opvoeding. Denk dat je soms helaas maar heel weinig invloed hebt, maar dat het net zoals bij jou in de meeste gevallen toch goedkomt (met wel een heleboel extra grijze haren voor de ouders).
Ik zou ook echt beginnen met een lijstje te maken met pick your battles. Must ‘haves’: als hij dit niet opvolgt (zoals liegen of stelen) dan zitten er grote consequenties aan vast. De grenzen die je voelt dat ze nodig zijn. Nice to ‘haves’: fijn als hij geen sportkleding naar school draagt, maar doet hij het wel, geen strijd van maken. Een keer benoemen en klaar. Ik vind wel met geen lunch meenemen lastig dat ze dan ongezonde snacks gaan kopen. Als hij daar genoeg geld voor heeft, zou ik daar moeite mee hebben. Wel lastig hoor, je komt hier altijd over als een betrokken lieve moeder… je hebt het niet allemaal in de hand.
Nou toch even een trots momentje. Gekozen voor optie 3 duidelijk aangegeven dat hij om half 9 thuis moet zijn omdat ik het te donker en te laat vind om om 21.00/21.15 nog alleen over straat te gaan. Idd puntje veiligheid dus. Iets voor half 9 appte hij dat hij eraan kwam. Thuis rustig over gesproken en flinke complimenten gegeven. Zonder gedoe verder, zó fijn!
Haha precies! Ik heb ook de nodige extreem domme dingen gedaan. Flinke dosis geluk en toch soms wel leren van mijn fouten, en het is helemaal goed gekomen. Zo sloop ik ‘s nachts op vakantie vaak uit mijn tent om te gaan stappen. Had ik een keer de bus gemist, ben ik 2 uur gaan lopen door de donkere Zeeuwse polder. Want ik wilde niks missen . En toen ook nog bij een vreemde kerel in de auto gestapt die me het laatste stukje wel wilde brengen Dat was dus echt een goede vent, die een jong meisje midden in de nacht alleen op straat zag lopen, en dus echt een goede daad wilde doen, maar dat had natuurlijk heel anders kunnen zijn…
Mijn man en ik gaan morgen samen om de tafel. Ook hij beseft dat we nu even een sterk team moeten vormen en dat de aanpak die we nu hanteren niet werkt. Niet voor ons maar ook niet voor onze puber. Simpele dingen laten voor wat het is en niet overal een groot ding van maken.. Ahh jouw laatste zin, super lief ❤️