Zo! Ik wil ook nog even zeggen dat ik vind dat je de situatie op een hele goede manier hebt opgelost. Ik denk dat het toverwoord in dezen "respect" is geweest. Je hebt je autoriteit als ouder laten gelden en haar evengoed respectvol behandeld. En je hebt haar actief betrokken in de straf, wat natuurlijk ook getuigt van respect tegenover haar én waarbij je haar hebt laten zien dat je erin gelooft dat ze dus wel degelijk bepaalde verantwoordelijkheden aan kan. Petje af voor jou! Ik hoop het later ook zo te kunnen doen.
Knap hoor, ook dat je je eigen angst even opzij zet en haar de ruimte geeft. Mijn vriend mocht tot zijn 16e niet eens op straat "spelen", had 30 minuten om van school naar huis te fietsen. Ook hij is "gevlucht" en ging toen alles doen wat eerder niet kon. Ik heb alle vrijheid gekregen en heb zelf mijn grenzen moeten ontdekken. Dat is moeilijk maar ik heb nooit buitensporig gedrag vertoond, hoefde me immers niet af te zetten en had alleen mezelf ermee. Een middenweg was mooi geweest
Thanks Lady's doet me echt goed, jullie reacties. Ik vind ook wel dat dit een hele mooie respectvolle manier is om met mijn puber(s) om te gaan. Ik behandel ze wel als bijna-volwassenen maar laat wel zien dat ik de moeder ben en blijf en ze respect moeten tonen voor mijn regels. Pubers opvoeden is echt...overwhelming soms.. Wil er wel ff bij zeggen, dat het ook ontzettend leuk is hoor, met pubers om gaan. Wat ze allemaal mee maken, fases waar ze door moeten. Fratsen die ze uithalen...ik kan er gelukkig vaker om lachen dan huilen dus het zal wel goed zitten allemaal. Ik voel me ontzettend bevoorrecht met al deze mooie mensjes in allerlei leeftijden/fases mee te mogen maken.
Ik zit naar je ot te kijken,hoeveel kindjes heb je?En nog zwanger ook.Toppertje hoor. Ik heb ook een groot gezin,nog allemaal klein,maar ik vind de manier hoe jij het doet met je pubers echt goed. Ik ga jou in de gaten houden hahahaha voor tips enzo.
Goed gedaan. Die schrijf ik vast op 'voor later '. (Ik krijg eerst nog een peuterpuber waar ik nu m'n hart al voor vast houd )
Nou, ik ben eerst een paar keer op mijn b*k gegaan hoor, totaal foute aanpak, in paniek raken toen ze voor het eerst rare dingen ging uithalen. Aldoende leert men natuurlijk, gelukkig, maar ik kan je wel vertellen dat je heel open minded moet worden en alle voornemens die ik had toen ze nog klein was kunnen zo regelrecht de prullenbak in want de werkelijkheid is heeeeeel anders. Jij verwacht nu je 6e of 7e? Hoe oud zijn ze?
Dit staat mij ook te wachten en soms is het al aan de gang. Hij luistert nog NET. Maar ik ben echt niet de moeilijkste hij mag veel. Hij weet wel mijn regels. En het is al eens gebeurt als jij je niet aan mijn regels houd dan zoek je maar een ander huisje.( dat meen ik niet hoor tot nu toe heeft het nog effect). Heb het bij mijn zusje gezien die heeft een zoon van 16 en een dochter van bijna 20 alle bij met 15/16 jaar het huis uit omdat ze moeders te streng vonden( vond ik ook eigenlijk) en die loste het niet zo netjes op als jij. Al menige discussie gehad met mijn zusje hier om. Je geeft de consequentie nu dat je haar nog laat schikken van je geeft de telefoon vandaag en je krijgt nog de tijd om bij wijze van spreken je vrienden te bellen dat je even niet kan bellen. En daarna moest ze hem aan jou geven. Vind ik knap van je. Mijn zusje deed je mag dan de hele week niet op de computer ja dat zijn te lange straffen dan gaan ze echt steigeren. 2 dagen is nog te overzien. Wat ik hier doe als ik straf aan mijn oudste geeft is dan mag hij bijvoorbeeld een of twee dagen niet op de laptop( dat vind die verschrikkelijk) Nu zegt hij boeit me niet meer mama. Dus haha moet ik een andere straf bedenken. Maar wat ik eerst zij. Mijn regels ze zijn zo soepel mogelijk je mag een hoop we kunnen overal over praten. Maar als jou de regels niet zinnen dan zoek je maar een ander huisje. Dat is wel mijn angst dat hij dat straks zal doen( nu nog niet hoor maar als hij 15/16 is hij heeft alles gezien bij mijn zusje hoe haar kinderen weg gingen en waar ze naar toe kunnen als ze het niet eens zijn met hun ouders) pfffffffffffffffff. Daar zit mijn angst. Zo te lezen ben je een prima moedertje voor je dochter.
@knap, dankje Ik ben daar ook wel bang voor hoor. Dat ze dus wegloopt als ik haar ga verstikken. En pubers voelen zich heel snel verstikt. Omgaan met pubers is een hele gevoelige kwestie. Ik wil namelijk niet, omdat ik bang ben dat ze...maar afwijken van de regels en steeds de grenzen verleggen maar ik wil haar ook de ruimte geven om volwassen te worden en haar eigen fouten te maken. Hoe ik als puber was en de angsten die ik daarover had wbt mijn eigen dochters heb ik ook echt naast me neer moeten leggen, want anders handel ik uit angst en word ik een panische moeder en als pubers ergens allergisch voor zijn.... Mijn dochter heeft ook een periode gehad ik denk ook zo rond de 12/13 dat als ik huisarrest gaf, dat ze dan de schouders ophaalde, richting kamer ging en doodleuk 2/3 dagen daar ging bivakkeren, het boeide haar ook niet. Voorlopig is de telefoon nog een mooi afpersmiddel, maar ik wil dat ook niet als enige methode gebruiken. Huisarrest geven heeft een averechts effect, want als zij vindt dat het echt oneerlijk of onterecht is, komt ze dan gewoon na school niet thuis oid. Ik moet me dus in allerlei bochtjes wringen en me suf piekeren om haar toch te slim af te zijn, zoals de actie van gisteren, die zag ze niet aankomen geloof ik. De manier waarop ik het aanpakte was idd heel coulant en heel eerlijk en daarom kon ze ook niet weigeren, wat ze ook niet gedaan heeft. Als ik had geschreeuwd en geeeist dat ze de telefoon NU in moest leveren dan had ik m nu nog niet denk ik, niet zonder fysiek te worden met haar, en dat is wel het laatste wat je wil, fysiek worden met je bijna-volwassen dochter, dan daalt het niveau tussen ons echt naar 0. Het blijft lastig, ook al lijkt het soms goed te gaan, dan ineens dient zich weer een situatie aan. Zoals school...ze is totaal niet gemotiveerd, komt mede door de school zelf en mede door haar ADD. Daar moet ik echt nog een weg in zien te vinden met haar. Ze doet nu het examenjaar vmbo-tl opnieuw omdat ze vorig jaar al tegen zichzelf gezegd had dat ze het toch niet kon, is het ook niks geworden. Ik hoop dat haar inmiddels overtuigd heb dat ze het wel kan en dat het ons gaat lukken. Morgen eerste schooldag...we gaan zien....
Heel veel respect voor je aanpak! Wij zitten met een (stief; in mijn geval)dochter van 14 en... it's hard. Gewoon rustig reageren en niet gaan roepen ofzo is vaak nog wel het moeilijkste, vind ik! Als je nog tips hebt...
Dankje Lucia. Wauw als het niet je eigen dochter is lijkt het me nog lastiger. Ik probeer echt te luisteren naar wat ze zeggen ook al heb ik de neiging om te denken dat het overdreven is en hormonaal, voor hun is het ECHT. En praten, vooral rustig en respectvol, ook al krijg je dat niet direct terug... Verder ben ik ook nog een "groentje" hoor hahahah
Hmm en dan vraag je ons hoe te straffen? Ik denk dat ik wel bij jou in de leer kan... mijn eerste reactie was... maar drie dagen??? en daarna gewoon laten gaan? Ik had waarschijnlijk ook heel boos bij de deur gestaan om mijn kind binnen te houden. Maar nadat ik verder las, vond ik inderdaad wel dat je er heel goed mee om bent gegaan, knap hoor!! Neem ik wat van mee. (mijn dochter is nu 11 dus het komt allemaal nog)
Het is denk ik wel iets lastiger, omdat ik bij m'n eigen dochter soms haar reacties iets beter kan inschatten. Maar bij de grootste ben ik daar ook wel in gegroeid natuurlijk. En wie weet hoe de kleinste als puber gaat zijn. Ja praten probeer ik heel erg, maar het is niet zo'n prater. Vraag je iets, kijkt ze echt aan van 'Je denkt toch niet dat ik daar serieus op ga antwoorden??' Lastig.
Vind het ook erg knap en een gift dat je lichaam zoveel zwangerschappen heeft kunnen doorstaan. Tegenwoordig zie je het ook haast niet meer zoveel kinderen. Goed dat jullie het ook financieel redden. Het zal wel gezellig druk zijn zoveel kinderen in huis maar ook het verzorgen en opvoeden van ze. Maar daar ben je moeder voor, je doet het uit liefde met veel geduld.