Vandaag toen ik mijn zoon ophaalde van de BSO bedacht ik me dit. Nooit eerder echt bij stilgestaan eigenlijk. Ons schoolplein ligt rondom de school. Er zijn 3 ingangen, een aan elke kanten op een na. Kinderen moeten het aangeven dmv een kaartje waar ze zijn: buiten, wc, aula of in het bso-lokaal. Er is 1 leidster na 17u tot het laatste kindje is opgehaald. Andere gaat om 17u weg omdat er dan niet veel meer zijn. Vandaag trof ik mijn zoon aan aan de voorkant van school waar hij in zijn eentje speelde. 4 meter van hem vandaan stond het "hoofd-hek" wijd open omdat de bso-juf met een busje het plein op was gereden. Zij was aan de achterkant met de rest aan het tuinieren. Dit hek is overigens nooit op slot, zit dicht met een schuifgrendel. Schoolplein grenst aan parkeerplaats van de supermarkt. Ik heb aangegeven dat ik wel een beetje schrok hiervan, onze zoon is grenzeloos nieuwsgierig EN spontaan, loopt op iedereen af die naar hem glimlacht. Juf dacht dat de leidster die er tot 17u is, bij mijn zoon was, maar die kwam ik dus tegen op de parkeerplek om naar huis te gaan, het was immers 17.20. Ze zou beter opletten heeft ze gezegd. Nou ja....kan ik alleen maar van uit gaan natuurlijk. Maar wat ik me wel bedenk...juist doordat mijn zoon zo spontaan is en op iedereen af loopt, hij zou zo meegaan als iemand hem naar zich toe lokt. Ik heb geprobeerd te vertellen dat sommige mensen niet zo lief zijn en dat hij nooit mag meelopen met iemand, maar of het overkwam betwijfel ik. Ik was zelf het tegenovergestelde, ik was juist overdreven bang voor "kinderlokkers" (ten tijde van dutroux durfde ik nauwelijks de straat op als het schemerde, bang dat dutroux me kwam pakken). Ik wil mijn zoon niet bang maken natuurlijk, zijn spontaniteit is ook goed, maar dit is wel even iets waar ik over nadenk. Zoals hij daar vandaag zat was hij echt een makkelijke prooi. Maar kan dat al op deze leeftijd? Zijn er boekjes oid die ik samen met hem kan lezen? Lastig punt, vind ik. Ik ben benieuwd hoe jullie dit hebben aangepakt.
We hebben hier het boek NEE! Van saderijn van der Doef. Dat gaat dus over wanneer je wel of niet nee mag zeggen maar dus ook over waneer vooral wanneer je nee móet zeggen. Ze vinden het hier heel leuk om vooral zo hard mogelijk nee te mogen schreeuwen als we dat boek lezen. De schrijfster heeft ook een boek : ik vind jou lief, dat gaat meer over seksualiteit en je eigen lichaam. Maar ook daar bespreken ze het stuk over wie wel en vooral niet je blote kont mag zien. Er is ook nog 1 3e boek maar dat is echt voor oudere kinderen. Verder vragen we spelenderwijs over wat ze zullen doen als, maar we merken dus daarmee dat ze gewoonweg te jong en inpulsief zijn. Want als we vragen wat als je nu buiten speelt en een meneer belooft je een koekje als je mee gaat wat doe je dan? Roepen ze nog steeds: meegaan natuurlijk. En dat is dan mooi een opening om te oefenen dat ze dan naar mama MOETEN gaan en dan zoveel koekjes mogen als ze willen of papa moeten halen want die lust ook wel een snoepje/ wil ook een hondje aaien ect.
Klopt Jules, dat merk ik ook.ze horen het, maar de regels landen (nog) niet. Maar er over praten is altijd goed.
Nog even op teruggekomen vanavond, helaas toch niet helemaal goed want hij begon opeens te huilen. Ik heb gezegd dat er ook stoute mensen zijn en dat hij altijd eerst aan de juf of aan ons moet vragen of hij met een "groot mens" mag gaan praten. "Wat doen die stoute mensen dan?" vroeg hij. En of dat hier in het dorp ooit is gebeurd. En of mama's ook zo stout kunnen zijn, en of kindjes die meegenomen worden door de stoute meneer ook weer naar hun papa en mama worden gebracht als ze klaar zijn met spelen. Euh....nee schat, de stoute meneer brengt kindjes niet altijd weer terug, dus kun je beter altijd eerst aan de juf vragen. En dan was het huilen. Ik wil echt niet de indruk wekken dat er in iedere vader/moeder op het schoolplein een dutroux of martin schuilt, zeker niet mijn angst op hem projecteren, maar hij bleef maar doorvragen. Nou ja, beter dit dan dat het hem niets doet. Overigens vond mijn moeder het schandalig dat de schoolpoort open stond terwijl hij daar speelde. Enerzijds ben ik het er wel mee eens, maar ik vind het "waarschuwen voor stoute mensen" de verantwoordelijkheid van ouders en niet zozeer van school, in mindere mate dan toch. Dat boek ga ik zeker zoeken!
Ik heb wat meer de nadruk gelegd op het feit dat ik wil weten waar ze is. Dus mocht iemand ooit vragen of ze mee gaat, eerst naar papa/ mama/juf/oma. Ook wel verteld dat niet iedereen lief of aardig is, maar daar kwamen verder geen vragen over. De genoemde boeken hebben wij hier ook gelezen. Daar wordt ook in uitgelegd dat ook al is het een bekende, je niet zo maar mee loopt. Ik ga ze weer eens lenen bij de bieb! Van die schoolpoort is idd niet zo netjes maar je hebt de juf er op aangesproken. Meer kun je denk ik net doen.
Ik houd het hier nu nog vrij eenvoudig en concreet. Hij is net 4 en de enige plek waar hij alleen komt is het speeltuintje hier achter het huis. Elke keer als hij erheen gaat vertel ik hem dan hij alleen in het speeltuintje mag spelen, dit doet hij ook, ik kan hem zo zien als ik goed over de schutting kijk en anders kijk ik om een hoekje. En daarbij vertel ik ook, als er iemand naar je toe komt of je meegaat of een kindje vraagt dit dan kom je altijd eerst naar mama. Maar ik denk dat mijn zoontje ook een makkelijke prooi zou zijn, dus ik lees nog even verder mee. Zal ook eens kijken naar die boekjes.
Hier leg ik idd ook de nadruk op ‘laten weten waar je bent’. Dus bijv. thuis ook: even vragen of/melden dat je bij de buren speelt of dat je een rondje gaat fietsen en dus niet zo maar met iemand meegaat, ook als het een bekende. Op de bso en school is het terrein vrij afgebakend, dus daar zal het niet snel voorkomen.
Brrr na aan dit soort dingen te hebben gedacht voelde ik mezelf alweer onbestemd bangig in mijn eigen donkere tuin zojuist en het bos erachter leek wel heel erg donker opeens. Ik was vroeger echt zo bang voor zg. kinderlokkers, ieder wit busje, mannen die ergens alleen of met andere mannen liepen, "geruchten" over enge mannen in de speeltuin, het was al genoeg om mij schrik aan te jagen, zelfs op mijn 14e nog. Ik vraag me ook af of je met een vierjarige überhaupt al echte afspraken hierover kunt maken, zijn ze qua ontwikkeling wel ver genoeg om toch niet, als iemand bv zegt dat ie jonge poesjes in zijn auto heeft, deze afspraak te vergeten en mee te gaan?
Nee, ik denk niet dat een 4 jarige er ecgt6 oud genoeg voor is.vooral omdat ze niet kunne begrijpen waarom wij de volwassenen zo bang zijn. Maar de kans dat er iets gebeurd bij een bekende is ook veel groter dus proberen zo weerbaar mogelijk te maken, leren dat er leuke geheimpjes zijn die geheim mogen blijven zoals een kado voor iemands verjaardag en stoute geheimpjes waarbij een volwassene of een (ouder) kind zegt dat er iets ergs gebeurd als je het verteld moet je juist vertellen zodat we kunnen helpen. En verder ben ik blij dat ik in de tijd van Dutroux nog te jong was om het echt mee te krijgen. En hier blijven we de regels herhalen, herhalen, herhalen in de hoop dat wanneer er toch iets gebeurd ze naar ons toe komen ipv mee gaan.
Ik zou persoonlijk meer de nadruk leggen op niet van het schoolplein gaan / altijd aan mama of de juf vragen, en niet op 'er zijn enge mannen'. Dat klinkt een stuk enger en kan ook een hoop onnodige angst met zich meebrengen
Dat was ook mijn insteek, mn omdat ik hem niet bang wilde maken. Altijd eerst gaan vragen aan de juf of papa of mama of je met iemand mag gaan praten/kijken. Maar mijn zoon is zo ongelofelijk nieuwsgierig dat hij direct vroeg "waarom moet dat?" en geen genoegen neemt met "omdat wij dat graag willen" vandaar dat ik er toch iets dieper op inging zonder in detail te treden. Sowieso niet natuurlijk omdat hij daar nog veel te jong voor is, maar ook omdat geen twee incidenten hetzelfde zijn. In de zomervakantie was het hier in de speeltuin ook prijs. Onze buurkinderen van net 5 en net 6 mogen al zelf naar het speeltuintje vlakbij gaan dat grenst aan achtertuinen van een straat om de hoek, en daar werden ze blijkbaar ingesloten door een groepje kinderen van een jaar of 8, 9 die zeiden dat ze pas de speeltuin uit mochten als ze hun broekjes naar beneden deden. Zij huilend naar huis en toen de ouders gingen kijken was er niemand meer in de speeltuin. Bizar, dat kinderen van 8 of 9 al zoiets "afdwingen" van kleintjes. Het is veel breder dan de cliche vieze mannetjes. Zagen alle kwaad-willenden er maar zo uit. Het is lastig om onderscheid te maken wat wel en wat niet veilig is. Nu mag onze zoon de komende jaren nog niet alleen de tuin/straat uit, maar het zet wel aan het denken over hoe we dit soort zaken in juiste banen gaan leiden. Zonder dus inderdaad onnodige bangmakerij maar wel dat het blijft hangen bij hem.
Ik was toen een jaar of 13, 14 en wij woonden vlak tegen de Belgische grens. En zoals het vaak gaat als je ergens heel bang voor bent, je wilt er alles maar dan ook alles van weten maar elke nieuwsbericht dat je leest maakt je nog iets angstiger haha. Dat was toen wel mijn eerste confrontatie met "er zijn niet alleen aardige mensen", vandaar dat ik het nog zo goed herinner en niet wil dat mijn zoon ook zo bang wordt door mijn verkeerde aanpak.
Ik leer mijn dochter ook dat ik altijd wil weten waar ze is en haar wil kunnen zien. Wat andere plekken betreft hebben wij geen echte afspraken. De hekken op school kunnen bijvoorbeeld niet open blijven staan. Ook heb ik haar meerdere keren verteld over stoute mensen. Eerst begreep ze het nog niet zo maar ze lijkt het steeds beter te begrijpen. Ik zeg dan niet stout maar leg uit dat er mensen zijn die niet zo lief zijn. Dat klinkt al anders. Tegenwoordig vraagt ze ook of ze met iemand mee mag die ze nog niet goed kent. Dochter is namelijk ook een allemansvriend en loopt (liep!) zo met iedereen mee. Daarnaast heeft ze mij twee keer goed kwaad gezien op personen die wij niet kennen. Hierna heb ik ook het eea uitgelegd en dat helpt ook. Maar zoiets zou ik niet gaan opzoeken
Toevallig dacht ik hier niet lang geleden nog over na. Mijn kinderen zijn te jong om te leren dat niet iedereen goede bedoelingen heeft vandaar dat ik dit nog niet heb opgepakt naar hen. Een tip dat ik van iemand kreeg is aan te geven dat ze moeten vertellen waar ze naartoe gaan/waar ze zijn . Want als mamma wat lekkers wil geven aan ze en ze weet niet waar de kinderen zijn dan kunnen zij dat niet krijgen. Ik lees hier graag mee voor tips vooral wanneer mijn kinderen later alleen naar een speeltuin ofzo willen gaan.
Onze zoon is 4 en tot nu toe zeggen we dat hij nooit met iemand mee mag gaan zonder het aan mama/papa/juf te zeggen. We geven aan dat we hem anders kwijt zijn en we ongerust zijn. Wil er niet teveel nadruk op leggen omdat hij bang is om ons kwijt te raken. Betreft het andere geven we aan dat hij zijn piemeltje/billen alleen mag laten zien aan mama/papa bij het douche/omkleden/wassen maar de rest het voor zich zelf is. Niet de nadruk gelegd op volwassenen maar dat kindjes dat ook niet hoevem te zien. (Bij een collega is het zoontje lastig gevallen door een groter kind dat vroeg of hij zijn piemeltje wil laten zien, vandaar dat we zeggen niemand hoeft dat te zien)
Ik ben het eens met je moeder. Ik liet mijn kinderen toen ze 4 jaar waren absoluut nog niet alleen buiten spelen, dus ik had ze ook nog helemaal niet uitgelegd dat ze niet met vreemden mee mogen gaan. De bso moet dit echt beter in de gaten houden en ik zou hier flink boos om zijn! Pas vanaf een jaar of 6 mogen ze hier zelf buiten spelen, maar ook niet helemaal alleen. Mijn oudste van 8 ziet trouwens nog steeds maar weinig gevaar in andere mensen, dus die mag zeker nog niet alleen, wel met een vriendinnetje of met haar zus, die wat kritischer zijn naar andere mensen zeg maar
Een open poort en mijn 4-jarige gaan niet goed samen; ik zou écht meer toezicht verwachten dan dit. Hier heb ik ze uitgelegd dat áls iemand ze vraagt of ze mee willen, bv omdat hij een puppy heeft, ze dat altijd eerst aan mij moeten vragen óók als ze de persoon kennen (of als de persoon zegt mij te kennen). Niet zozeer daarbij gezegd dat sommige mensen ‘niet lief’ zijn, maar vanuit mezelf; als ik niet weet waar ze zijn, word ik heel bezorgd. Dus áltijd zeggen. Oudste doet dat erg braaf, komt bv vragen of ze een snoepje mag aannemen van haar buurjongen etc. Jongste mag absoluut nog niet zonder toezicht buiten spelen, zij is echt een avonturier en kijkt bv ook niet uit met auto’s etc. Als ik mijn kind naar school of bso breng, verwacht ik ook echt toezicht, niet dat ze zo de poort uit kunnen lopen. Daar zou ik énorm van schrikken.
Ik ben altijd al vroeg eerlijk geweest tegen mijn dochter. Er zijn mensen (groot klein man vrouw kind oma enz enz) die je vragen om mee te gaan. Dit kan zijn voor spelen, een snoepje, een puppy etc. Als iemand vraagt of je mee gaat kom je eerst naar mama of juf of degene bij wie je bent. Dan kan mama altijd samen met je mee gaan en kijken of het goed is. Waarom? Omdat er mensen zijn die jou ook heel leuk en lief vinden en je mee willen nemen. Dan zijn papa en mama heel erg verdrietig en kunnen we jou niet meer zien en knuffelen. Ze weet het heel goed en is gelukkig nooit wat gebeurd (speelt ook niet alleen buiten ofzo) en ze weet het altijd goed te zeggen als ik erna vraag.. Ik ben ervoor om eerlijk en open te zijn. Niet met alle details maar wel eerlijk. Zelfs op de camping kwam ze vragen of ze in de tent mocht spelen bij iemand op veldje en of ze limo/snoep etc mocht