Heb even 2 dingen gemarkeerd. Het eerste ben ik het niet per se mee eens, want ook al heb ik totaal niet gepuberd, ik heb nooit moeite gehad me los te maken van mijn moeder en ben zelfs als eerste van mijn vriendengroep uit huis gegaan omdat ik daar klaar voor was. Ik denk dat juist de harmonie in huis me daar het zelfvertrouwen voor gaf. Dus nee, puberen per definitie als 'nodig' bestempelen kan ik het niet mee eens zijn. Voor sommigen zal het best zo zijn, en zeker met strenge ouders denk ik dat dat sneller het geval is. Dat brengt me dan ook meteen bij het 2e punt: ik heb er nooit last van gehad dat ik niet heb gepuberd. Het enige is dat ik me soms afvraag of ik iet 'gemist' heb, maar dat is vooral vanwege de verhalen van anderen over spijbelavonturen enzo, haha! Ik was daar gewoon echt te braaf voor en achteraf zou ik wel eens willen dat ik het toch gewoon een keertje had gedaan, gewoon om tenminste 1 zo'n verhaal te hebben Maar ik heb ook later geen inhaalslag gemaakt ofzo. Zo braaf als ik toen was ben ik nog steeds. Ik ben altijd de enige die netjes blijft wachten als het verkeerslicht rood is en voor de rest iedereen gewoon oversteekt omdat er niets aankomt, om maar een voorbeeld te noemen... Overigens zeg je dat je iedereen wilde pleasen enzo: dat was bij mij niet waarom ik niet heb gepuberd. Ik was gewoon op mijn 14e al 'volwassen' en vond het eigenlijk een beetje onzin dat iedereen om me heen steeds maar ruzie had met z'n ouders of leraren, omdat ik toen al vond dat je dingen toch ook normaal kon uitpraten. Suf, ik weet het, maar zo zat/zit ik in elkaar. Ik kon met mijn moeder ook overal normaal over praten. Toen ik op mijn 12e een keertje stiekem had gerookt om het te proberen, hebben we daar een goed gesprek over gehad en heb ik beloofd het minstens tot mijn 16e niet meer te doen. Daar heb ik me aan gehouden. Jeetje, als ik het zo lees ben ik wel heeeeeeel erg braaf en netjes... Jakkes! Misschien dan toch nu op mijn bijna-30e alsnog maar gaan puberen...?
@MvS: ik denk dat het inderdaad ook met karakter te maken heeft. Niet echt met hoe je bent opgevoed. Ik had ook een erg sterke band met mijn ouders, en kon altijd overal over praten met mijn moeder, maar toch heb ik behoorlijk gepuberd. Dat had ikzelf blijkbaar nodig. Ik was alleen wel iets jonger. Het begon toen ik 11/12 was. En ja, verhalen... Ik was ontzettend bezig met uiterlijk, kleding, jongens. Ik wilde per se alleen maar naar de MAVO (had VWO-advies), wilde het liefst zo min mogelijk uitvoeren. Maar na de brugklas trok dat al redelijk bij. Al heb ik het er wel van genomen. Ik heb mijn hele middelbare schooltijd wel rustig aan gedaan. Nooit meer aan school gedaan dan strikt noodzakelijk was, veel uitgegaan, veel vriendjes. Wat betreft ruzie met mijn ouders: ik denk dat dat wel meevalt, maar ik weet het niet zo goed meer. Ze hadden ook altijd wel vertrouwen in me, had ik het gevoel. Ze wisten wel dat het uiteindelijk wel allemaal goed kwam. Mijn zusje was daarentegen wel strontvervelend, vond ik dan. Die is voor mijn gevoel echt drie jaar chagrijnig geweest. Maar misschien kwam dat wel omdat ik ouder was en dacht 'doe eens normaal tegen onze lieve ouders'. Ik was daar op dat moment natuurlijk alweer overheen.
ik heb ook nooit gepuberd zoals het hier beschreven wordt. nu zal het schelend at ik op mijn 15 e al niet meer thuis woonde en dus al vrij jong heel zelfstandig was.ik snap eigenlijk nog altijd niet waar dat goed voor is. ik vond het toenal niet bijster slim en ik vind het nog steeds nogal vreemd (zoniet stom, expres je school verknallen enzo) ik snap dus ook absoluut niet welk genoegen mijn zoon eruit haalt willens en wetens heel zijn toekomst om zeep te helpen.alleen onder het motto, het is mijn leven en ik bepaal wat ik ermee doe.ik had ook de illusie dat ik ze opgevoed had met de wetenschap dat ze altijd bij en terrecht konden en dat alles bespreekbaar was.ik heb toen ikzelf een puber was genoeg gezien en meegemaakt met vrienden met drugs, sex en drank en verwaarlozing door ouders om te weten wat dat allemaal kapot maakt. en dat ik een stevige basis had meegegeven waarop ze terug konden vallen. echter ben ik volgens mijn middelste zoon nu degenen waar het hardste tegen aan geschopt moet worden. en die het meest gemeden dient te worden.gelukkig zijn er een aantal gespecialiseerde mensen die me vertellen dat ik het wel heel goed gedaan heb en nog doe, want je gaat enorm twijfelen aan jezelf en en je eigenwaarde door zo'n puber.als ik weleens topics lees met daarin reacties van mensen, als mijn kind dit of dat zou doen dan zou ik..... dat gebeurd bij mij never nooit niet....helaas hebben wij hier ondertussen dingen waarvan ik hoopte dat hij ze nooit zou doen maar dus wel doet. roken bijv, ik ben er kapot van, maar tegenhouden kan ik het niet.dan doet hij het gewoon stiekem achter mijn rug.ik hoop dan ook dat hij op een dag tot inkeer zal komen. de kans dat ik op mijn 41 zelf nog in een puberteit kom lijkt me verwaarloosbaar, het zal eerder de overgang zijn.
Haha geweldig! Dat bordje ontbreekt er bij m'n ouders nog aan, maar het zou er maar zo kunnen hangen! Wat betreft die tweede jeugd, net mijn moeder! Hoewel die inmiddels haar derde jeugd ofzo al beleefd. Bij mij beleefde ze haar tweede jeugd, stond ze te hossen op mijn hardstyle cd's en weet ik veel wat voor enge dingen nog meer, daar word je als puber echt heel naar van haha! Tegenwoordig zit ze aan de tattoos enzo
Ik was een walgelijke puber,deed niets op school,2 keer blijven zitten,blowde,dronk in de pauze,werd van school afgestuurd. Had een grote bek thuis,kwam te laat thuis en ging aan de harddrugs. Nu ben ik eigenlijk het tegenovergestelde,rook,drink niet meer,ben braaf thuis,ga nooit meer stappen en heb een goede band met mijn moeder.
Hier ook een vrij opstandige puber MAAR mijn ouders gingen daar heel goed mee om...ik was een alternatief type, neuspiercing en mijn haar elke week een andere kleur (ja incl paars en geel enzo ). Ik was thuis niet brutaal maar had wel erg een eigen mening, mijn ouders accepteerden dat binnen hun grenzen. Er waren strenge regels maar daar hield ik me ook aan. Ik dronk regelmati teveel en rookte wiet, spijbelde veel maar haalde goede cijfers dus het viel niet zo op. mijn ouders hadden een eigen bedrijf en waren altijd druk ik zie het als een manier om aandacht te krijgen. Als mijn dochter of zoon hetzelfde zou doen later dan hoop ik dat ik daar net zo goed mee kan omgaan als mijn ouders
ik was vreselijk echt een draak, heb daar echt zo veel spijt van, heb mijn ouders zoveel verdriet aangedaan, als er iets is wat ik over mocht doen in mijn leven is het die tijd wel
Ik heb het altijd heel gezellig gehad thuis en ik heb, op wat puberale buien na, nooit ruzie met mijn ouders gehad. Ik heb een oudere zus en broer, dus mijn ouders waren al veel gewend en heel makkelijk. Ik mocht van mijn 15e tot mijn 16e tot een uur of drie stappen, na mijn 16e maakte het mijn ouders niet uit, als ik maar niet alleen naar huis kwam. Op zondagochtend vertelde ik altijd aan mijn moeder hoe mijn vrijdag- en zaterdagavond/nacht waren verlopen, dat was altijd erg gezellig omdat mijn zus er dan ook vaak bijzat en we ervaringen konden delen. Op school was ik altijd serieus en haalde ik goede cijfers, in het weekend werkte ik overdag en doordeweeks paste ik vaak op. Ik had een heerlijk sociaal leventje en ook helemaal geen reden om puberaal te doen of me van mijn ouders af te zetten. Thuis had ik wel bepaalde taken, maar die heb je in bijna elk gezin. Verder was het bij ons thuis een zoete inval en dat is het nog haha! Bijna altijd als ik langs ga zitten er wel buurtkinderen of vrienden van mijn zusje, erg gezellig!
Ik was niet zo moeilijk. Nu had ik al een heel moeilijke oudste zus boven mij, dus volgens mij viel alles in het niet vergeleken met haar gedrag. Was wel een luie scholier, de keren dat ik al mijn huiswerk af had op de middelbare school zijn op 1 hand te tellen. Ik las geen boeken, alleen uittreksels of keek de films ervan. Voor mijn havo-examen heb ik denk ik in totaal 1,5 dag geleerd, zowaar met de hakken over de sloot er toch nog gekomen. Ik spijbelde regelmatig, maar wij hadden er een aantal leraren tussen zitten die zowat elke les zeiden 'doe maar wat voor jezelf'...tja, dat kan ik ook thuis doen. Mijn moeder schreef ie briefjes gewoon voor me, deed ze voor mijn zussen ook. Toen ik 18 was, schreef ik ze zelf. Ik ben op mijn 18e het huis uit gegaan. Ben altijd aardig zelfstandig geweest, mijn ouders gaven me die vrijheid ook, uiteindelijk moet je er wel zelf achter komen dat jij de enige bent die het allemaal moet doen.
hahaha mijn moeder is niet van de tattoo's maaaaaaar ze is nu aardig aan het hardcoren en hang uhm ouderen is echt op haar gemaakt samen met de buuf hangen ze behoorlijk wat af (jointjes pilletje alles geprobeerd) maar moet zeggen ze is en was wel de leukste en coolste moeder en nog ik vraag me soms wel eens af of mijn ma niet in de puberteit zit
Ik was tot mijn 17e-18e heel rustig, niks aan de hand. Totdat ik aan een opleiding/stage begon waar ik assertief moest zijn omdat ik anders ondersneeuwde.... toen begon het feest thuis ook Ik schopte overal tegenaan, was het nergens mee eens, vreselijk, als ik daar nog aan terugdenk.... Mijn ouders, vooral mijn moeder, kon er niet mee omgaan en dat leverde dus wekelijks en soms dagelijks strijd op. Maar ja, toch nog tot mijn 25e thuis gewoond dus zo slecht ging het nou ook weer niet . School: ik deed mijn best om voldoendes te halen wat me vrij makkelijk afging, maar als ik echt mijn best had gedaan en me wat beter had ingezet, had ik makkelijk tandarts of zo kunnen worden, daar heb ik nu spijt van. Maar ja, als je alles van te voren wist he... Spijbelen deed ik nooit trouwens, dat durfde ik niet hahaha.