Ik denk dat je het goed gedaan hebt. Dat je haar veilige haven wilt zijn betekend niet dat alles maar moet kunnen. Als je 16 bent wil je alles en denk je dat je het allemaal supergoed weet, maar feit is gewoon dat dat niet zo is. Dat ze erover gelogen heeft toont ook al wel een beetje aan dat ze zelf ook wel weet dat het niet helemaal zuiver is. Ga met haar in gesprek en geef haar de ruimte om haar versie van het verhaal te vertellen, en leg ook uit hoe het op jou overkomt en hoe jij je daar bij voelt
Dat beseft ze zich niet idd, dat is echt puberbrein: Ik ik ik ik. Maar in een rustig en goed gesprek zal ze het wel zien
Ik denk dat je goed gehandeld heb. Je reactie van gister kan je prima rustig uitleggen zometeen. Ik zou benieuwd zijn waarom ze het op deze manier heeft aangepakt. Waarom ze niet gewoon eerlijk was. Vragen hoe zij denkt dat de situatie voor jou was/Is. In het gesprek zou ik haar dus uitdagen om na te denken over de stappen die ze heeft ondernomen. Welke gedachten ze heeft gehad. En dan bekijken hoe kloppend en nuttig deze zijn. Het inlevingsvermogen wat proberen aan te spreken. Op een rustige, niet belerende en open mannier. Daarnaast heel duidelijk maken dat liegen een grens is. Over die grens heen gaan heeft consequenties die ze vast niet wil hebben. Haar woord wordt minder waard. Vaak vinden ze dat idee helemaal niet leuk.
Buiten al het andere zou ik op dit tijdstip je dochter haar lekker laten wakker maken. Dikke kans dat ze al (lang) wakker is en gewoon op haar telefoon dingen aan het doen is ook nog(deed ik op die leeftijd thuis ook, maar dan op de computer op m'n kamer). Verder geen ervaring met pubers dus kan je niet echt advies geven daarin.
Je hoeft je niet schuldig te voelen. Op het moment dat je jongere zus bij jou komt logeren, ben jij verantwoordelijk voor haar én voor haar veiligheid. Los van het feit dat het niet zo netjes is dat ze je voorliegt, zou ik me ongemakkelijk voelen bij het idee dat ze ‘ergens’ is met mensen die ze niet écht kent, in een stad die ze niet kent en dat ze naar huis komt op een manier die ík niet ken. Heel fijn dat je haar een veilige haven wilt bieden (als ik het zo hoor, heeft ze daar misschien ook wel nood aan), maar dat kan nog steeds met wederzijds respect. Je hoeft je bij het vervolggesprek niet op te stellen als haar moeder (dat ben je ook niet), maar je kan nog steeds, als mensen/zussen/‘volwassenen’ onder elkaar, wel aangeven wat dit met je doet en dat er grenzen zijn én moeten zijn. Op een respectvolle manier met elkaar omgaan is iets dat je uiteindelijk verwacht in/hoopt van elke ‘relatie’ die je met een ander aangaat (of het nu gaat om vrienden, collega’s, familie,...). Het kan dan ook geen kwaad om aan te geven wanneer die grenzen overschreden worden (zolang je dit uiteraard zelf maar op een respectvolle manier doet). Veel succes nog! En jammer dat het logeerpartijtje niet geworden is wat jij (& je dochtertje) ervan verwacht hadden!
Ik sluit mij volledig aan bij Evanesco. Daarbij, het is jouw huis, dus jouw regels. Ongeacht of er wel of geen duidelijke regels bij haar thuis zijn. Als ze bij jou logeert ben jij verantwoordelijk. En het is goed afgelopen, maar dat had ook heel anders kunnen zijn. Eén verkeerde jongen met foute bedoelingen tegenkomen op internet had een hoop ellende kunnen veroorzaken, iets wat zij duidelijk nog niet kan overzien.
Ik zou echt goed duidelijk maken dat zij het misschien normaal vindt om de boel te manipuleren maar dat jij dat niet toestaat. En bovenstaande ook aangeven. Ik vind het allemaal behoorlijk asociaal gedrag van haar!
Update Ze werd om 12 uur pas wakker. Zat weer continue op haar telefoon en toonde weinig interesse in ons/kinderen. Geprobeerd nogmaals het gesprek aan te gaan maar er kwam weinig zinnigs uit, was te druk met appen. Ze vertelde dat hij blijkbaar vorige week vroeg of ze naar hem toe wilde komen dit weekend. Hij zal vast een weekend zonder ouders hebben. Dus ze zocht inderdaad alleen maar een slaapplek. Ik heb aangegeven dat ik mij echt gebruikt voel en dat dat geen fijn gevoel is. Ze snapte het probleem niet en wist niet dat wij er vanuit zouden gaan dat ze de hele avond bij ons thuis zou zijn Omdat ik niet mijn hele weekend wil laten verpesten heb ik mijn vader gebeld en gevraagd of hij haar op wilde halen, dat wilde zij niet want ze ging nog even de stad in. Dat leek mij niet zo'n strak plan dus heb haar afgezet op het station zodat ze de trein naar huis kon nemen. Nu blijkt dat ze nog even naar een stad verderop is om te shoppen. Mijn vader is nu onderweg om haar daarvandaan te plukken.
T is ook wel echt een dwarse puber zeg pfff, nou ja we gaan vrolijk verder met het mantra 'het is een fase, het is een fase'
Ik waardeer wel ineens wat meer de fase waar wij nu in zitten. Poepluiers, driftbuien en discussies over het maximale aantal knuffels dat mee naar bed mag
Pfff het is er een, zou klaar zijn met logeerpartijen met haar. Totaal geen respect appen terwijl er iemand met je wil praten, wil totaal geen rekening met jou houden. Ze moet nog een hoop leren ( en ik hoop heel hard dat mijn puber normaal blijft doen hoewel hier minder lukt aangezien man ik samen zijn en minder te bespelen zijn).
Heel leuk dat je pubers de kans moet geven om zich uit te drukken, dat ze nog volledig in ontwikkeling zijn en lerende maar op die leeftijd zijn ze toch zeker niet achterlijk of wel. Je hebt gepraat, je bent eerlijk geweest maar verder is het jou probleem niet. Het probleem ligt bij de opvoeding die ze krijgt (of juist niet zoals ik het lees) van haar vader en moeder. Jij gaat dat echt niet redden door het anders proberen te doen. Denk aan jezelf en je eigen gezin. Ik had ook heel duidelijk geweest en gezegd dat ze dat manipulatieve en misleidende gedrag maar lekker bij d'r pa en ma doet maar niet in mijn huis en als dat geen begrip voor is dat ze dan maar niet langs moet komen.
Ik vind het eerlijk gezegd heel raar dat je vader het goed vond dat die vrienden die ze helemaal niet kent haar bij jou ophaalden. Ik ben bang dat haar weinig wordt uitgelegd hoe het in het echte leven werkt.
Hier kan ik het vanaf de andere kant vertellen. Ik was het jonge zusje. Mijn zus is 10 jaar ouder. Mijn zus had 0,0 contact meer met mijn ouders toen ik puber was en ik heb haar wat misbruikt voor avondjes uit en later thuiskomen dan thuis de regel was. Niemand die het controleerde. Ik was gewoon een egoistische puber (volgens mij zijn alle pubers dat) en ik dacht nooit na over mijn zus haar gevoelens. Ze was er gewoon altijd, werd nooit boos, ik vond alles vanzelfsprekend. Later toen ik zelf ouder was vertelde ze me dat ik haar vaak teleurgesteld heb door te doen of ik bij haar wou logeren dus bij haar wou zijn en dan tegen 23.30 de benen nam om in de ochtend thuis te komen en daarna nog schandalig lang in bed te blijven liggen. Of als ik voorstelde samen op stap te gaan. Zii dacht dat ik die behoefte echt had maar eigenlijk was het omdat haar vriend destijds me elke tent van 18+ binnenkreeg met connecties en geld en ik dan binnen mijn eigen plan kon trekken. Nu voel ik me rot dat ik haar dat allemaal heb aangedaan maar ben ergens ook blij dat ze er toen nooit ruzie met me over heeft gemaakt want denk dat ik toen niet voor rede vatbaar was geweest en haar een zeur had gevonden.