vraagie ! over herkenen van gescheiden partners !

sorry kan je niet helpen maar neem aan dat je erkend bedoeld ipv herkend....?

 

Jullie moeten idd het kindje laten erkennen bij de gemeente, en na de geboorte via de rechtbank de voogdij regelen. Jullie hebben dan evenveel te zeggen over de kleine. Met alleen erkennen zeggen jullie beiden dat de kleine van deze papa is.

De achternaam zegt verder niets over het erkennen en over de voogdij. En de achternaam geef je op op het moment van aangifte van geboorte.
Mocht je niet willen dat hij de gedeeltelijke voogdij krijgt dan hoef je na de aangifte van de geboorte niets meer te doen.

Hoe het zit met allimentatie weet ik niet.

 

Als je je kindje zijn achternaam geeft dan laat je je kindje dus door hem erkennen en dat zegt wel degelijk iets. Zo krijgt ie zijn plichten (dus alimentatie betalen) maar ook zijn rechten.

Die rechten kunnen jullie zelf bepalen. Wie weet zijn het jullie eens dat hij het kindje 1 in de week ziet (om gewoon ff een voorbeeldje te noemen) maar het kan ook zijn dat jullie er niet uitkomen of dat hij toch gedeelde voogdij wil eisen (wat dus mag aangezien het kindje wettelijk erkent is) en dan bepaald de rechter hoe nu verder.

Succes.

Liefs Jessy

 

Hoi hoi,

Voordat dat je gaat bevallen moeten jullie samen langs het gemeentehuis.
Jou ex moet het kind erkennen. Dit moeten jullie samen doen.
Er word dan aan jou gevraagd welke achternaam jullie kind krijgt.
Hiervoor moeten jullie beide tekenen.
Jullie krijgen dan een dokument waarop staat dat je ex het kind erkent.
Als jullie kind geboren is dan moet dat dokument meegenomen worden
als er aangifte van de geboorte word gedaan.
Jullie kind krijgt dan zijn achternaam.
Zo is het bij ons verlopen.
Toen mijn vriend het kind erkende werd duidelijk gezegt dat
hij alleen finacieel verantwoordelijk is.
Ik heb alles te zeggen over de opvoeding.
Wil jou ex ook wat te zeggen hebben over de opvoeding dus
voogdij wil. Dat moet geregeld worden via de rechtbank.
Dan hebben jullie even veel rechten en plichten.

 

Had toevallig een overzichtje van de gevolgen van erkenning (dus zonder ouderlijk gezag) bij de hand (van de gemeente gekregen toen we dat zelf hebben gedaan):

1) het kind verkrijgt een familierechtelijke relatie met de erkenner;
2) het kind en de erkenner zijn ergenaam van elkander;
3) er ontstaat een onderhoudsplicht;
4) de ongehuwde ouders kunnen bij de griffier van het kantongerecht een verzoek indienen om samen ouderlijk gezag uit te oefenen;
5) de erkenning is, behoudens uitzonderingen, niet te herroepen.

Zolang je je ex geen ouderlijk gezag geeft (en hij kan dat niet zonder jou aanvragen als het goed is), heeft hij dus feitelijk niets te zeggen over het kindje. Misschien is het handig om eens te kijken of de gemeente meer info heeft hierover?

Groetjes Rosa

 

Maar als hij het kindje erkend heeft, kan hij wel voor de rechtbank gaan en ouderlijk gezag eisen.

 

nee hoor lin,daar moet je voor tekenen.

hij heeft alleen onderhoudsplicht.

mijn kinderen zijn erkend maar dragen mijn achternaam.
hij heeft niks te vertellen staat niet eens op de formulieren van school.

medische beslissingen neem ik en ze staan in mijn paspoort.

 

Ruby; hij kan het besluit om hem geen gezag te geven aanvechten voor de rechtbank. Zo bedoel ik t. Mijn nieuwe vriend heeft een dochtertje van 4 maanden, hij heeft haar erkend maar geen gezag. Daarom heeft ie nu een advocaat genomen en gaat hij voor de rechtbank gezag eisen.
Het kan dus wel, als hij wil. Wat de rechter beslist is een 2e.

Als je allebei wil dat de vader gezag krijgt is t een kwestie van dat laten vastleggen bij de rechtbank, in dit geval wordt het een rechtszaak.

 

Ik vind het voor het kind wel vervelend dat het door haar vader niet erkend wordt. Net alsof ze niet echt is. Mocht er in Afghanistan iets gebeuren (wat je natuurlijk nooit hoopt) dan is er niets voor haar geregeld. Stel je voor dat je ex nog kinderen bij een ander gaat krijgen. Wat maakt haar dan minder echt als de rest? Ze zou later geen recht hebben op wat dan ook en haar half broertjes/zusjes wel.
Mijn partner is ook militair en ik vind dat je dit gewoon goed moet regelen.
Uiteindelijk is wat je zelf wil ondergeschikt aan wat het beste is voor je dochter.

 

Co-ouderschap waar je het over hebt werkt alleen als beide ouders het er volledig mee eens zijn. Dit wordt ook vaak buiten de rechter om geregeld. Mocht hij uiteindelijk wel werk maken vand e voogdij, zal hij over het algemeen niet verder komen als de standaard regeling. Dus eens ind e twee weken een weekend. Bovendien heeft hij zijn werk niet mee. Veel onregelmatigheden met oefeningen en uitzending. Dus een vaart zal het vast niet lopen.

 

Hoe zou jij het vinden als je ex partner jullie kind zo zou opeisen als jij nu wilt doen?

 

Niet helemaal mee eens Ik ga mijn dochtertje dus ook niet laten erkennen. Vind ik nix vervelends aan voor haar maar ben er juist van overtuigd dat het uiteindelijk de beste keus zal zijn, voor háár en niet omdat ík dat zo graag wil. Ik had het ook liever allemaal anders zien lopen maar soms heb je t niet voor t zeggen. Ben ook altijd iemand geweest die zoiets riep maar t blijkt toch waar te zijn dat je er opeens heel anders over kunt denken als je dan zelf in zo'n situatie terecht komt. Dus hier is heel goed over nagedacht.

Ik weet nl hoe mijn ex in elkaar steekt en dat is iemand waar je niet echt van op aan kunt. En het laatste waar ik zin in heb is dat ik strax met een teleurgesteld kind zit omdat papa zich niet aan zn afspraken houdt. En stel, en dat is hetgeen wat me dit ook heeft doen beslissen, dat ie er werk van zou willen maken dan lijkt me een een rechtzaak met alles wat er nog bij komt kijken (frustraties, woede, verdriet, getrek aan het kind) nou niet bepaald gezond voor zo'n kindje..ik ben van mening dat kinderen zoiets heel goed kunnen aanvoelen, hoe jong ze ook zijn en dat gun ik mn dochtertje dus niet. Ik zal hem nooit verbieden om zijn dochtertje te zien maar dan zal het wel op mijn manier gaan en daar heeft hij zich bij neer te leggen. Niet omdat ik graag de bitch wil spelen maar omdat ie dit (en daar is ie er zelf maar al te goed van bewust) aan zichzelf te danken heeft. Als ie het vanaf het begin anders had aangepakt dan was het misschien ook anders gelopen maar na de zoveelste kans verpest te hebben houdt het gewoon een keer op. Denk dus dat het ook een beetje aan de situatie ligt.

En het feit dat ze niet erkend zal worden zegt nix (mijn mening) over het feit of ze wel "echt " is of niet. Zolang hij zich echt als een vader zal gedragen en haar de liefde en het vertrouwen geeft die ze verdient is er in mijn ogen nix aan de hand, das nl waar het om gaat. Mocht ze in de toekomst dan ook willen weten waarom ze niet erkend is dan zal ik daar geen doekjes om winden en haar vertellen dat het míjn keus is geweest en niet de zijne.

Beetje lang verhaal geworden, maar zo denk ik erover

 

Sjongejonge Chantal, je hebt nog een hoop te leren............
Moet je kijken wat je schrijft, vind je het zelf ook niet erg stom overkomen?