Ahhh! Ik begin ongeduldig te worden. Bijna 31 weken zwanger en we zijn nog niet aan de babykamer begonnen... Als het aan mij lag allang klaar, maar er moeten boekenkasten verplaatst worden naar zolder voor er begonnen kan worden en ik mag niet meer tillen. Mijn dochter kwam met 36 weken, mijn zoon met 35... En nu krijg ik de kriebels, ik wil alles af en op orde. Manlief doet heel veel klussen, maar tot op heden geen aanzet tot de babykamer. Van de week wel de hele tuin gedaan, hij gaat vrienden helpen in hun nieuwe huis, maar lijkt nog geen druk te voelen voor de eigen babykamer... Ben ik overdreven dat ik het nu wel tijd vind...?! Of zeggen jullie, relax, komt goed...?!
oei daar zou ik niet zo blij me zijn snap heel goed dat je het af wil hebben aangezien beide kindjes ook te vroeg waren. Ik zou het er echt nog eens over hebben en kan niemand in je familie helpen
Nou ik ben nog maar 22 weken maar ben blij dat wij alles al zowat af hebben op de kleine dingen na.. Zou hem toch aan het werk schoppen want als dit kindje ook weer te vroeg komt dan moet hij hard aan het werk
Poeh nee ik snap je heel goed.. wij zijn al begonnen toen ik 12 weken zwanger was met 25 weken was de kamer wel helemaal klaar en dat vond ik toch wel een rustgevend gevoel.. Alleen nog een beetje decoreren en spulletjes wassen heb ik tijdens mij verlof gedaan..
Oh, meiden, Fin om te lezen dat ik geen zeur ben! Ook voor mijn eigen gevoel en liefdevolle voorbereidingen zou ik het fijn vinden. Je leeft er met een kamertje en het vullen van de commode toch nog wat extra naar toe...
ook ik heb alles al bijna klaar.... snap je gevoel heel goed. loop elke avond even langs de commode om te kijken of we alles al hebben , en even snuffelen tussen de kleertjes
Jaa!! Dat wil ik dus ook!! Maar manlief heeft daar minder mee kennelijk... Wel met graszoden, rozenplanten en kippenhokken....
Nou die dingen zouden mij dus gestolen kunnen worden.. Wil hij zich zometeen kapot werken in een weekend ofzo?
Pff, herkenbaar! Al is die van ons nu ondertussen al wel klaar maar niet dankzij manlief! Ik ben gewoon zelf begonnen met opruimen, mocht ook niet zwaar tillen, dus dingetje voor dingetje dus koste enorm veel tijd maar zo hield ik mezelf mooi bezig en was uiteindelijk alles klaar en toen kwam manlief op een middag thuis uit werk en toen mocht hij de zware dingen "NU" gaan versjouwen! Even die hormonen in de strijd gegooid, en het hielp zowaar! Hihi.. Daarna babykamer behangen enz met mijn moeder Dus mss moet jij ook de hulp inroepen van goede vriendin/familie? Succes ermee en gewoon echt goed duidelijk maken dat je het NU klaar wilt hebben! Desnoods even hormonenmonster gaan spelen haha..
Ik vind het niet overdreven dat je die nu toch wel eens in orde wilt maken hoor! Nu heb je misschien nog energie om het een en ander te doen.. Vanaf een week of 35 kelderde de energie bij mij echt enorm! Had met 32 weken enorme nesteldrang maar wilde er toch nog niet aan toe geven omdat het me zo vroeg leek.. Nu kan ik mezelf wel voor mn kop slaan als ik zuchtend en steunend wasjes aan het doen ben of een hemeltje loop te knutselen
Ik zeg het meerdere keren per dag, maar 'alles komt goed liefje' is het standaard antwoord. Gisteravond had ik veel en regelmatige harde buiken. Ik geloof dat hij toen even een momentje besefte dat dit kindje ook wel weer eens eerder kan komen, maar vanochtend was hij t alweer vergeten...
Jeetje, wat vervelend! Ik ben al kamers wezen kijken en toen werd er echt aangeraden om bij maand 5 te zorgen dat alles zo goed als klaar is zodat je rust in je hoofd en huis hebt...
ik snap het heel goed,ik zou met manlief even goed communiceren !! onze babykamer is 50\50 af en ik heb van de week gezegt dat de babykamer moet zijn in juni want dan ben ik 7 mnd en ik sta ook bekend met vroeg geboorte ...succes met je man
Ik zou hem een schop onder zijn kont geven! Zeker even goed gesprekje dus! Heel veel succes en hopelijk ben je snel van de babykamerstress af!
Oeh dat had ik niet kunnen waarderen. Hier zijn we net een maand geleden verhuist, man werkt door de week in belgie, Maar het kamertje is wel af. Ik zou toch echt op mijn strepen gaan staan nu OF hulp inroepen van andere mensen. Kan hij ook uitleggen waarom hij wel bij anderen kan klussen maar niet voor jou en jullie baby?
Ik krijg hier zelfs last van plaatsvervangende stress joh! Ik wou het kamertje ook klaarhebben, het liefst voor ik 30 weken zwanger was. Dan kon ik daarna nog rustig klooien met kleertjes en inrichten enz. Inmiddels ruim 33 weken zwanger en het kamertjes is zo goed als af. Er moeten nog plintjes op het laminaat geplakt, kleine plekjes op de kozijnen moeten bijgewerkt, plank boven de commode moet nog aan de muur en het ledikantje kreeg ik zelf niet in elkaar, dus dat gaat vriend dit weekend doen. Maar aangezien de baby de eerste tijd toch bij ons op de kamer slaapt in een wiegje, maak ik me daar ook geen zorgen over. Ik moet nog wel steeds een aankleedkussen halen, bedenk ik net! *schrijft op lijstje* Ik zou in jouw geval, als blijkbaar niets anders helpt, de 'ojee ik voel me niet goed'-troef spelen. De vorige 2 zijn al te vroeg gekomen, dus dan zou ik fijn even faken dat ik dezelfde kwalen heb als toen... En m dan eeven vriendelijk doch half schreeuwend verzoeken om nu potverdorie es aan die kinderkamer te beginnen, voor t kind in n kartonnen doos moet slapen.
Ik snap je helemaal.....ben nu 36 weken en wij hebben nog geen babykamer. Dit komt niet door mijn vriend maar door onze klusjesman die een hartaanval had gehad waardoor het allemaal uitloopt. Ik heb hier ook heel veel stress, ruzies en huilbuien om gehad. Ik wilde zo graag een babykamer... Maar nu heb ik het losgelaten. De babykamer is bijna klaar, maar ik weet niet of we het nog gaan redden. Ik heb op de logeerkamer de commode en wiegje neergezet, naast ons eigen bed, dus we gaan met zn allen op de logeerkamer. Ik had het graag anders gehad, maar nu kan ik me er echt niet meer druk om maken. Als het aan mijn vriend had gelegen dan was WOIII uitgebroken hoor!
Oh meis die nuchterheid van de man ook. Je zou hem bijna wat aandoen. Ik zou hier ook echt niet blij mee zijn en dan druk ik me nog zacht uit. Nu hoefde ik daar gelukkig niet op te letten, ik heb die van mij juist moeten afremmen. Die wilde al beginnen 2 dagen na de positieve test hahahaha (duurde heel lang voor we zwanger waren dus heel enthousiast).