Hi Dames ik ben pril zwanger, maar ik ben licht ontvlambaar naar mn peuters toe. Het is niet best. Ik irriteer me aan veel, bekers omgooien, korsten niet eten, rammen op de glazen tafel met speelgoed, driftbuien,noem het maar. Maak me een klein beetje zorgen of dit nog erger gaat worden. Mn geduld is totaal verdwenen. Niet echt handig want ze proberen lekker van alles uit, maar ik flip bij het minste geringste. Soms lukt tot 10 tellen, maar vaak niet merk ik. Voel me geen leuke mama voor ze. En zeker nu ik nog niet zo moe en misselijk ben wil ik ze nog even alle positief geven wat ik heb, maar lijkt niet veel te zijn Iemand tips? Word het beter?
Klinkt heel herkenbaar. Al heb ik het niet naar mijn dochter toe, maar op mijn werk wel. Ik ben leidinggevende en mijn collega's komen constant dingen vragen, drukken op de bel voor mijn hulp etc. Ik moet echt tot 10 tellen want word er doodmoe van. Ondertussen sta ik ze in me hoofd helemaal kapot te schelden, maar blijf ik gewoon netjes naar hun toe.
Ik ben wel erg licht ontvlambaar. Erger me rot om dingen die me normaal totaal niks doen. Op mijn werk kan ik de klanten niet uitstaan, wat het niet makkelijk maakt om geinteresseerd en vriendelijk te blijven. Hemel, ben allang blij dat ik thuis nog redelijk rustig ben, want in mn hoofd is het soms een tirade. Mn zoontje voelt momenteel goed aan wanneer hij tever gaat, gelukkig. En mijn man prikt dwars door mn gesnauw heen. Hij weet hoe ik bij mijn zoontje in het begin was Dat trekt wel weer bij. (Of niet hahaha). Ik kan wel binnen 2 seconden van 0 tot 100 gaan. BAM!
Ooh zo herkenbaar! In de eerste weken was ik iedereen in mijn hoofd in stukjes aan het hakken. Ik ben normaal helemaal niet agressief of prikkelbaar maar een paar weken terug was wel het toppunt. Een lief oud vrouwtje fietste over het fietspad terwijl ik met mijn scooter stond te wachten tot ze voorbij was om door te kunnen rijden. Mevrouw zei tegen mij "wel oppassen he!". Zonder er bij na te denken zei ik dat ze dan maar door moest fietsen met haar slakkentempo . Terwijl ze het uiteindelijk goed bedoelde want ik stond half op de weg en er kwam een auto aan hahaha. Gelukkig lijkt het nu ietsjes minder te worden, maar goed ook want ik ben bang dat als dit zo 9 maanden doorgaat ik een straatverbod krijg.
Oooh ik heb het nog steeds helaas. Zo was ik absoluut voor de zwangerschap niet en hoop toch dat mijn humeur wat beter wordt haha. Vriend is gisteren zijn baan verloren en ik ben een groot brok chagrijn momenteel pff. Dit had ik vorige zs ook wel dus er is nog hoop dat het beter wordt haha
Ik heb het helaas nog steeds, iedereen zegt tegen mij hopelijk ben je na de bevalling weer gauw ''jezelf'' ik ben soms ronduit niet mee te leven, zelfs ikzelf heb last van mezelf pfft die Horrormoontjes ook
Paar weken terug ook heel erg. Ik kon mijn vriend niet meer uitstaan en verdragen. Maar kwam ook eigenlijk meer door hem dan door mijn hormonen. Inmiddels uit elkaar en ook verder zit al de hele maand álles tegen!!!! Ik word helemaal gek. Op zich blijf ik nog wel geduldig en lief naar mijn peuter, maar soms kan ik ook vanuit het niets echt boos worden als hij niet luistert bijv. Gelukkig is hij erg lief. Word ook gek van de vermoeidheid, dat maakt me nog lichter ontvlambaar. Maar ik denk in mijn situatie dat ik sowieso minder kan hebben, zwanger of niet. :x:x:x:x:x
O mamahartje wat naar. Veel sterke gewenst. Ik werd wakker en het voelt of er wat uit m'n keel moet of zo. Zo gefrustreerd en geïrriteerd werd ik wakker. Nu gaat het iets beter. Man is thuis dat scheelt. Kan hij ook met de kids bezig zijn. Ik ga wel even alleen strijken hihi
Ik had het ook, en het is vanzelf over gegaan. Gelukkig hoef je niet overal vriendelijk bij te lachen. Sterker nog: slecht gedrag van je peuter negeren is de meest effectieve methode om het gedrag op te laten houden. Dus ruim de gemorste melk gerust op zonder er ook maar een woord aan vuil te maken, terwijl je in je hoofd een lijstje verwensingen opstelt en je peuter niet aankijkt. Dan breng je die glimlach wel weer op als er lief gespeeld wordt. Uitvallen is niet handig, maar ik neem aan dat je jezelf nog wel in de hand hebt.
Ik had het ook, vooral in het begin van de zwangerschap en op het midden nog een keer. Het kwam bij mij in perioden, was dus niet altijd even erg. Als ik de woede voelde opborrelen dan liep / loop ik vaak even weg. Even op adem komen en dan weer teruggaan, dat hielp vaak wel. Maar het gaat over ! Succes met de zwangerschap en sterkte!