Mijn dochter gaat nog niet heel lang naar een nieuwe school (4 jaar) En ondanks dat ze het moeilijk vond heeft ze er altijd zin in gehad en gaat ze er graag heen. Maar, toch komt ze bijna elke middag thuis met verhalen, ze word geslagen geknepen en geduwd en aan de haren getrokken. Nu maakt me dat natuurlijk heel boos, en ik snap niet hoe dit zovaak kan gebeuren en inmiddels meerdere keren al bij de leraar geweest maar die ziet niks en anders moet het kindje sorry zeggen en is het over. Mits mijn dochter dit durft te vertellen aan de juf, wat wij wel aansporen. Maar, alweer een blauwe plek vandaag en het begint me echt hoog te zitten. Ze zit er nog geen 3 maanden op... Iemand tips of advies? Ik ben even radeloos wat het beste is nu.
De vraag is wat gebeurt er precies op school..... Even heel negatief.. Vraag jij je dochter elke dag wat er gebeurt is? Voelt ze zich verplicht iets te vertellen aan je? Wordt ze gepest of gebeurt het tijdens het spel? Tja een kleuter kan zich met buiten spelen bezeren, mijn dochters zitten vaak ook vol met blauwe plekken van al het spelen. Ik zou na schooltijd een gesprek aan gaan met de leerkracht en vooral gaan vragen wat gebeurt er precies buiten. Hoe is je dochter op het plein? Hoe ligt ze in de groep? Wat voor spelletjes spelen ze meestal met elkaar? Ga niet van het meest negatieve uit. Kleuters kunnen hard zijn maar dagelijks pesten dat gebeurt weinig, zeker omdat ze ook nog zo jong zijn. En wordt ze wel gepest, ja dan is de terechte vraag aan de leerkracht, hoe ga je hiermee om? Wat wordt er gedaan om het groepsproces in de klas positief te bevorderen,, hoe mogen ze met elkaar omgaan?
Hoe is de samenstelling van de groep? Hoeveel kinderen zijn er, welke groepen spelen op hetzelfde moment op het schoolplein? Zitten er kinderen tussen met "een verhaaltje"? Wat voor speelmateriaal hebben ze, fietsen en driewielers? Wat geeft ze aan dat er is gebeurd? Zijn er altijd dezelfde kindjes bij betrokken? Hier zijn aan het eind van het schooljaar nabij 30 kinderen in elk van de groepen 1/2. Daar zitten dus de 4 jarigen die net naar school gaan samen samen met de kinderen die na de zomer naar groep 3 gaan...tijdens de overblijf voel je dan ook een soort rangorde, niet iedereen wil met iedereen spelen, er is af en toe ruzie om populair spelgoed, er wordt soms ontzettend hard met de driewielers gefietst ( en gebotst), oudere kinderen kunnen hun kracht nog niet zo goed inschatten en geven de kleintjes een duw. Als alle kinderen op hetzelfde moment buiten zijn, is er soms speelgoed te kort en is er ruzie, wie waarmee mag spelen en wie wel of niet mag meespelen. En dan heb je soms ook nog kinderen tussen die heel primair reageren als er iets is voorgevallen en direct gaan slaan. Wat denk je zelfs dat er gebeurt?
Als ik jou was, zou ik eens rustig met de lkr om tafel gaan en bespreken wat je thuis hoort. Vervolgens laat je de lkr vertellen en kijk je samen naar een manier waarop je je kind kunt helpen. Er zijn vele factoren die meespelen; - is je kind gewend om in een groep te functioneren? Is ze bijv naar een peuterspeelzaal geweest? - hoe groot is de groep waar ze in zit? - zijn de kinderen van dezelfde leeftijd of is het een combi? - bij welke kinderen heeft ze wel aansluiting? - het zit het met de belevingswereld van je kind? Wordt ze echt aan haar haren getrokken of per ongeluk aangeraakt en denkt zij dat ze aan haar haren getrokken wordt? Kortom; wat is het echte verhaal? - hoe wordt op school gewerkt aan een veilig klimaat voor kinderen die nieuw instromen? - hoe zeer ben jij zelf gefixeerd op ‘pestgedrag’ bij je kind? Als jij iedere dag vraagt of ze nog gepest is, vertelt je kind iedere dag iets. Als je vraagt hoe haar dag geweest is, krijg je een ander gesprek. - waar ben je bang voor? Ben je zelf gepest? - wellicht valt je kind gewoon af en toe en heeft daarom een blauwe plek, hoort er bij. Het klinkt alsof je zelf erg gefixeerd bent op pestgedrag. Probeer er wat boven te hangen en met een objectieve blik te kijken. Samen aan de slag, dan bereik je het meeste.
Mijn dochter komt zelf naar mij toe hiermee, ik wil namelijk absoluut geen woorden in haar mond leggen en ze verteld het ook wanneer een kindje iets perongeluk deed, Wat ik zelf heel belangrijk vind is dat ze naar de leraar toe gaat, als er wat is en dat zeggen we dan ook tegen haar. Kijk als zij zegt ja we wouden samen op de fiets maar dat kon niet etc dan probeer ik haar ook uit te leggen dat ze moet delen en ja dan kan het natuurlijk gebeuren dat zd zich bezeerd. Het gaat mij alleen om die momenten dat ze thuis komt met verhalen als iemand heeft me pijn gedaan en dat het flink wat markeringen achterlaat. (Dit weet de leerkracht de ene keer wel en andere keer niet) dankjewel voor de uitgebreide reacties Ik ga toch met de leerkracht aan tafel om dit nogmaals te bespreken en hopelijk word het dan toch duidelijker. En ik zal best gevoelig zijn hoor ze is mijn enigste kind en natuurlijk wil ik dat ze zich fijn voelt daar.
Je hebt groot gelijk dat je zorgen maakt. Goed dat je het opmerkt en dat je naar de leerkracht gaat. Ik hoop dat je erachter komt en dat er iets aan gedaan wordt.
Is je dochter overstuur wanneer ze dit komt vertellen? Laat jij merken dat je dat erg vind wanneer zij er bij staat? De juffen kunnen niet altijd alles zien weliswaar maar op die leeftijd wordt er nog veel geduwd, getrokken, geslaan, etc. Ik zou me luchtig opstellen, niet laten merken dat je het erg vind (al vind je dat natuurlijk wel heel erg, heb ik ook) en zien hoe het verder gaat. Ik zeg dit omdat ik iets gelijkaardigs met mijn zoon en dochter heb meegemaakt. Mijn dochter kwam een tijdje geleden telkens met tandafdrukken in haar arm naar huis. Heb haar toen gevraagd wie dat dat gedaan had en wanneer ik kon met de juf gaan praten. Bleek dat er een bijtertje in de klas zat. Vond dat niet erg, begreep dat volkomen. Ze zijn nog jong. Nu komt ze af en toe met een schram of blauwe plek naar huis en tijdens een volgend gesprek met de juf er naar gevraagd maar blijkt gewoon dat ze loopt op het speelplein en zich bezeerd... Maar aan mij wel vertellen dat het bijtertje dit gedaan had... In het kort: soms is het beter niet te veel aandacht te besteden hieraan, ze zijn nog jong en het gaat wel over. Mijn zoontje hetzelfde: komt klagen over sommige jongetjes van zijn klas die hem duwen of iets tegen het hoofd gooien. Juf komt tussenbeide maar toch niet veel aan te doen... sommige kinderen zijn nu eenmaal wat bruter. Zolang mijn zoon zijn vriendjes heeft en zich niet uitgestoten voelt zeg ik hem gewoon dat hij het aan de juf moet zeggen en verder er zich niets van aan moet trekken.
Moeilijk hoor, mijn dochter heeft ook weleens van die verhalen (vooral in het begin van school), maar bij haar klopte het gewoon niet.. Dan vertelde ze bij een schaafwond dat iemand haar had geduwd of bij een blauwe plek dat iemand haar had geschopt, terwijl ik wist dat die plek ergens anders van was bijv.. Ik vraag dan altijd of ze bij de juf is geweest en dan zegt ze altijd dat die niks deed, maar in werkelijkheid klopt dat dus niet.. Maar soms is ze bij de BSO gevallen en maakt ze er zelf van dat ze geslagen is door iemand ofzo Ik vraag dan door en dan komt er meestal wel uit wat er echt is gebeurd gelukkig.. Wil niet zeggen dat dat bij jouw dochter ook zo is hoor, zeker het bespreken met de leerkracht. Ik zou in ieder geval wel goed doorvragen of het echt zo is gebeurd, en zo ja, zeker om de tafel op school.
Ik zou er wel een gesprek over aanvragen, maar niet té heftig reageren. Mijn dochter (nu bijna 6) komt al sinds de start op de basisschool thuis met verhalen over 3 kindjes die haar van alles en nog wat aan doen. Alles wat er gebeurde hadden zij gedaan. Ik ben echt op hoge poten naar school gegaan en toen bleek het allemaal een stuk genuanceerder. Inmiddels weet ik dat dochter ook een levendige fantasie heeft en hiaten in haar verhaal opvult met gedrag door een ander. Er gebeurd heus wel eens wat hoor en ze word echt wel eens geduwd of geklierd maar het is lang zo erg niet niet als zij het soms doet overkomen. En soms vind ze ook dat zij niks verkeerd doet en een ander haar onrecht aandoet. Vb: Jantje heeft haar van het klimrek geduwd. In werkelijkheid (ik zag het gebeuren, maar dat had ik haar nog niet verteld) was zij ergens anders mee spelen náást het klimrek en ging Jantje op een leeg klimrek spelen. Dochter wilde spontaan ook weer en wilde zich naast jantje op het klimrek proppen en viel toen. Aha.
Mijn tip: Ga met jouw dochter naar een assertiviteitscursus. Het pesten houdt pas op als ze zichzelf kan verweren. Ik wou dat mijn ouders dit vroeger met mij hadden gedaan. 100 dingen gedaan: naar de leraar geweest, gesprekken gevoerd met de kinderen en ouders, andere school, zeg het maar. Ik ben de hele basisschool gepest. En het hield pas op toen ik voor mezelf opkwam.