hoi Narnia, Ik heb het aan mijn vriendin en een hele goeie collega verteld. toch leuk als je het met nog iemand erover kan hebben! En hier kan ik nou ook lezen en mijn verhaal kwijt is ook erg leuk! groetjes
Ja... Aan het begin had ik daar erg spijt van, elke maand werd ik wel "gestalkt" met de vraag..."En?? Is het al raak??". Het waren uiteraard de dames die er zelf niet aan moeten denken om nu zwanger te raken of er uberhaubt mee bezig te zijn. Op een gegeven moment was ik het ook zat en heb ze vriendelijk verzocht om het niet meer elke maand te vragen. Na mijn MK wordt er met geen woord meer over gesproken...ik kon soms wel me verhaal kwijt enzo, maar echt begrijpen deden ze het niet want tja...."Zij zijn er nog niet aan toe en hebben geen idee wat het allemaal inhoud e.d. en tja het was toch maar met 6 wkn??" Anyway...nu valt het gelukkig mee.... Maar mijn advies is, achteraf gezien, vertel het niet of alleen aan je aller aller beste vriend(en)...
Nope, kan errug frustrerend zijn! Gelukkig was t bij ons in 1x raak ook. Maar persoonlijk zou ik t niet zeggen, míts je er al lang mee bezig ben.
nee alleen mn vriend en ik weten ervan, het is ons geheimpje, pas wanneer zwanger mogen worden vertellen we het.
Wij hebben het eigenlijk aan te veel mensen verteld geloof ik, want stel dát het raak is en mensen vragen ernaar, terwijl je nog maar een paar weken zwanger bent, dan ga je het toch vertellen en als het dan misgaat, moet je het ook weer tegen iedereen vertellen. Dus eigenlijk zijn we misschien een beetje te enthousiast geweest om het tegen zoveel mensen te vertellen. Nu maar hopen dat het snel raak is. Groetjes, Linda
Tja na die miskraam weet dus iedereen dat we nog wel een poging gaan wagen. Maar nu is het meer van we hopen dat je snel weer zwanger bent, of dit keer gaat wel goed. Het is niet meer zoals bij de 2 vorige van enne, nog niks?? Dus we wachten af liefs
Mijn schoonzusjes weten er van. Twee schoonzusjes zijn net allebei moeder geworden van hun eerste kindje en een ander probeert ook zwanger te raken. Bij ons gaat de gespreksstof op één of andere manier ook altijd over zwangerschappen of babys.
Hoi! Ik heb het aan een paar vriendinnen verteld. Eerst wilde ik het liever voor ons 2-en houden, omdat het toch wel heel speciaal allemaal is, maar ik vind het toch ook wel prettig om het er af en toe in het echt met vriendinnen over te hebben!!
In het begin wilden wij het echt voor onszelf houden, maar omdat het nu toch al wat langer duurt, had ik toch erg de behoefte om er met een aantal mensen over te praten. Twee vriendinnen, mijn lieve zusje en een collega weten het ( en jullie natuurlijk allemaal \/ ) Liefs An
Wij hebben het ook nog niemand verteld en dat blijft voorlopig zo. Ik heb het wel aan een hele goede vriendin verteld, die net zelf is bevallen. Maar heb haar wel gevraagt tegen iedereen haar mond te houden. Als ik zwanger ben vertel ik het aan mijn (schoon)ouders en broers maar de rest van de familie hoort het wel als ik in een veilig stadium ben beland. Als het dan mis gaat weet niet iedereen ervan. Maar het is denk ik erg persoonlijk een ander verteld het aan iedereen. Liefs Essiee
Hebben het aan een aantal vrienden en collega's verteld. Er werd vaak gevraagd of wij kinderen willen, nu ze horen dat we met de 9e ronde bezig zijn, wordt ik minder "gestalked". Vind het persoonlijk wel fijn om mijn gevoel en verdriet bij deze mensen te kunnen uiten, ze steunen me enorm. Liefs Bianca
Bij ons wet niemand het, en voorlopig wil ik dat zo houden. Het lijkt me geweldig om die gezichten van familie en vrienden te zien als je het verteld, als het raak is. Maar als we er lang over doen dan denk ik dat we het misschien hier en daar ook wel zouden kunnen vertellen. Maar daar kan ik nu nog helemaal niks van zeggen, we zitten pas in de eerste ronde, (en die duurt al een eeuwigheid!) Maar ik vind het daarom wel extra fijn dat we het er hier met elkaar over kunnen hebben...
Wij hebben het ook aan niemand verteld (we zijn 9 maanden bezig). Wij hebben eigenlijk zoiets van: het gaat niemand wat aan, het is iets van ons. Mocht het eeeeeeeeiiiiiiiindelijk wel een keer raak zijn, dan willen we het ook zeker tot aan de veilige periode voor onszelf houden (tenzij ik snel ga groeien natuurlijk). Wij vinden het in ieder geval iets fijns en intiems om binnen ons tweetjes te houden (en voor mij persoonlijk ook wel erg fijn om m'n bemoeierige schoonmoeder er zo lang mogelijk buiten te houden).
Nee niemand weet het ik vind dat nogal intieme zaken die ik niet graag aan de grote klok hang. Mocht het zover zijn,dan wil ik wel als eerste de opa's en oma's inlichten
Wij hadden het ook aan niemand verteld. Toen het raak was aan een heel klein groepje mensen verteld. Toen het mis was aan veel meer (dus toen vertelde ik het alsnog, gek, dan kan je het net zo goed direct aan iedereen vertellen!). Nu kan iedereen dus op 2 vingers uittellen dat we er nog een keer voor gaan. Toch kap ik bij iedereen het onderwerp af. ik vind het niet nodig en moeilijk hierover te praten. Behalve met jullie, hier praat ik de oren van iedereens beeldscherm...
Mijn ouders en schoonouders weten dat we 'bezig zijn'. Dit eigenlijk (voor mij) alleen maar, zodat ik ALS er iets mis zou gaan tijdens een eventuele zwangerschap of mis mocht zijn met mij of mijn vriend lichamelijk, ik er gewoon met ze over zou kunnen praten... Ik denk dat als er iets misgaat (of lichamelijk mis is), je de steun van je (schoon)ouders best kunt gebruiken. Daarnaast weet een goede vriendin van mij het ook, maar dat is weer meer omdat zij al 2 kids heeft en ik soms wat info lospeuter bij haar..
Ook wij hebben het tegen best wel wat mensen verteld. Toevallig had ik het er laatst nog over met mijn beste vriendin. Zij heeft al twee kinderen en in die tijd werd het eigenlijk niet verteld, dus ze moest wel wennen aan het idee dat wij er zo open over zijn. Soms denk ik weleens, hadden we dat wel moeten doen, maar aan de andere kant, als je na 8 jaar onlangs getrouwd bent, dan vragen ze het je ook erg vaak. Ach ja, er valt voor allebei wat te zeggen. Ik heb wel zoiets, als ik zwanger mag worden, dan houden we het de eerste drie maanden wel zoveel mogelijk voor ons zelf ( en jullie dan ) Groetjes Franca