Hoi dames, Misschien kunnen jullie door jullie ruime ervaring deze moeder uit de brand helpen... Mijn dochter is nu elf maanden en sinds enkele dagen is het naar bed gaan een compleet drama geworden. Voorheen was er weinig aan de hand. Nu echter, sinds een paar dagen, is het anders. Al op het moment dat ik haar op de commode leg om de slaapzak aan te doen, weet ze wat er gaat gebeuren en gaat ze huilen. We leggen haar in bed, maar gaat meteen een poging doen om te rollen, zitten of te staan. Dat is niet zo erg, maar op het moment dat we weg gaan, gaat ze huilen, dat vervolgens overgaat in krijsen en overstuur huilen. Natuurlijk gaan we dan naar haar toe. Maar, we hebben alles al geprobeerd: laten liggen, niet laten liggen, troosten, water, mee naar beneden, mee op ons bed (waar ze nooit slaapt)... uiteindelijk geven we haar dan maar een flesje en dan gaat ze slapen, maar het is een troost. Want ze gaat normaal na het avondeten en haar fles naar bed. Dus honger kan het niet zijn. Dit weet ik zeker, ze eet altijd goed en soms zo goed dat ze haar flesje niet op krijgt. Vanavond ga ik haar eens in bad doen (normaal doe ik dit overdag) om te kijken of het helpt en het flesje te bewaren voor het geval dat ze dan weer krijsen. Wie weet helpt het. Maar wie heeft er misschien nog tips? Ik hoor ze graag, bedankt in ieder geval!
Heb niet echt tips, maar wel herkenbaarheid. Mijn dochter is ook de afgelopen weken aan het spoken (hopelijk) geweest met naar bed gaan. Het begon hier weliswaar niet met hysterisch gedrag, maar ze kwam gewoon niet in slaap. Het was rollen, zitten, draaien, staan, alles behalve gaan slapen. Het eerste uur vond ze het niet erg, maar op een gegeven moment ging het haar ook irriteren en werden het dus wel jankbuien. Sommige avonden waren we wel 3 uur bezig om haar aan het slapen te krijgen, waarna ze zich soms inderdaad ook pas over gaf na een fles. Op een gegeven moment ook wel een beetje de wanhoop nabij (het was namelijk zo lekker om de avond voor jezelf te hebben en niet continu naar boven hoeven te lopen), maar het ziet er naar uit dat het beter gaat. De laatste paar avonden is het nog max. een half uurtje, voordat ze in slaap valt. Hier is het echt een sprongetje waar ze in zit, en zoals veel op internet te lezen is, de beruchte 11 maanden sprong. Het gaat dus weer over... Hier is het een combinatie van de 11 maanden sprong, verlatingsangst en de overgang van 2 naar 1 slaapjes. Het kan heel frustrerend zijn, maar het gaat dus over
Haha Babbel, zitten we samen in hetzelfde schuitje. Sinds vanochtend ben ik er achter dat het verlatingsangst is. Voor het eerst was het huilen bij het droppen bij het KDV... Er werd mij ineens een hoop duidelijk! We gaan er eens mee aan de slag, gisteren heeft het badje wel erg goed geholpen, ze was direct vertrokken.
Oh fijn dat je er achter bent waardoor het komt. Vind het dan zelf altijd makkelijker te accepteren waar het gedrag vandaan komt, omdat het anders zo gissen blijft. Al breekt het huilen door verlatingsangst natuurlijk wel je hart als moeder, maar het hoort er ook gewoon bij. Fijn dat het badje heeft geholpen, hopelijk blijft het inslapen nu gewoon goed gaan
oeh ik zie zoveel topics langs komen over dit drama van iedereen! Hier was t een sprongetje.. niks aan te doen gewoon ij mee gaan en troosten. 2 dagen voor dr verjaardag sliep ze weer heerlijk door. succes!
Herkenbaar. Lees mijn topic maar eens. " mijn baby wil niet meer in eigen bedje slapen". Ook zij is 11 maanden. Schijnt normaal te zijn op deze leeftijd.
Was hier ook met bijna 12 maanden, drama!! Na een paar weken was het ineens weer prima en sliep ze weer rustig en op tijd. Wat t was? Vermoed sprong, tanden of verlatingsangst?! T was ff pittig, vooral voor mn dochter.
Heel bekend! Onze dochter is nu 10 maanden en 1 week (44 weken) en ze sliep vroeger ook echt heel gemakkelijk in. Nu gaat het de meeste dagen nog wel goed, maar er kunnen dagen bij zijn (zoals gisteren) dat het 2 uur duurde vooraleer ze sliep. ze ligt te kraaien, rollen, zeuren, jammeren, alles behalve slapen. Echt vermoeiend en dan was ze vanochtend ook nog wakker om 05.15u!! Volgens "oei ik groei" is het inderdaad de elf maanden sprong en zou het rond 46 weken weer makkelijker moeten gaan. Ik kijk er al naar uit Ik was ernorm knorrig vanmorgen dat ze na een nacht van amper 8 uur slapen weer wakker was. Maar ze heeft vandaag echt heel duidelijk op de vraag: 'krijgt mama een kusje" echt heel bewust een kusje gegeven! Mijn ochtend was gelijk weer beter. Ik heb het een stuk of vijf keer gevraagd en telkens gaf ze een kusje, het was dus geen lucky toevalstreffer! Och, ze is toch zo lief
Jaaass herkenbaar. En het gaat echt weer over. Hier ook met 11 mnd gehad, het was vreselijk. Met 12,5 mnd was het ineens weer voorbij