Wendy heeft tot haar 4e maand altijd bij mij in bed geslapen. Wilde haar zeker voor haar 6e maand in dr eigen wieg hebben(ivm dat ze dan door gaan krijgen dat ze je kunnen manipuleren met huilen etc). En dus zou ik wel een paar dagen een huilend kindje hebben dacht ik. Maar niets was minder waar. De eerste keer was ze over haar toeren en lag bang om haar heen te kijken. Alsof ze het ENORM eng vond dat ze daar neer gelegd werd. Ik heb toen de binnen bekleding in de wieg gedaan (had die er uit gehaald omdat dat geadviseert word maar ze was al 5 maanden en kon weg draaien als ze dat wilde/nodig was..dus..) En vanaf dat moment sliep ze in dr eigen bedje. Ze ging dan met ons mee op bed. Maar op een gegeve moment was ze steeds ontroostbaar rond het zelfde uur. Dat heeft 3 dagen geduurt en toen ben ik haar naar bed gaan brengen rond dat uur. En mevrouw sliep lekker in en na een paar weekjes van wakker worden rond dr oude laatste voeding sliep ze daar ook gewoon door heen. Alleen sliep ze nog niet helemaal door en kwam ze dan om 3 uur nog even. Dus soms lag ze als ik halverwege een voeding (BV) in slaap gevallen was toch nog bij me in bed. Maar dan dronk ze minimaal tot niks en dan sliep ze weer in. Dus na een tijdje ben ik ipv haar eruit te vissen als ze begon te miepen er een speentje in beginnen doen. En ze sliep na n paar nachtjes door. Weer een mijlpaal! En toen paste ze niet meer in haar wieg en moest ze wennen aan een ledikantje. Nou we hebben haar wieg verwisselt voor dr ledikantje (nog steeds naast mijn bed) en niks gemerkt kwa verandering in gedrag. Ze vond het prima zo! Ze sliep voort hele nachten van +/- half 9 tot +/- half 6 En toen was de tijd daar dat ik dr niet meer in slaap wil hebben voor ik dr in dr eigen bedje leg. Gister heb ik de knoop door gehakt en de heren hier (zonen van 10 en 12) wederom gewaarschuwt dat t wel eens even n aantal avonden janken kon worden. Heb dr BV gegeven en daarna lekker in dr bedje geschoven helemaal soezelig. Na n kleine 20 mins is ze wakker geworden en gaan babbelen. Toen gaan miepen en na n paar minuten ben ik er even heen geweest om dr weer goed te leggen en n speentje te geven. Had me voor genomen 15 mins te wachten (ze is immers al weer 8,5 maand) om dr weer heen te gaan. Maar na 9 minuten miepen was ze ineens stil. Durfde niet te gaan kijken want was bang dat ze dan wakker zou worden dus papa is heeeeel zachtjes en heeeeel stiekem gaan kijken. En mevrouwtje lag prins ...nouja prinses dus, heerlijk te slapen! Geen centje pijn geen enkel slaap probleem, helemaal niks. En al die opa's oma's vriendinnen, etc maar roepen dat ik dr verwen en dat ik er straks nog een hele brok aan ga krijgen om dr gewoon in dr eigen bedje etc. te laten slapen. Heb me er fijn niks van aan getrokken en mn eigen ding gedaan (onderwijl hun lekker laten kletsen). En volgens mij heeft dit veel verdriet, stress en ellende gescheelt voor mij en Wendy maar ook voor papa (voor wie dit eerste kindje is) En dan denk ik af en toe terug aan de ellende met die andere 2 (nouja...de 2e viel nog mee want toen had ik ook al niet meer zo van "je moet dit of dat") En zou ik willen dat ik het met hun ook zo had gedaan. Conclusie: volg je moeder instinct en je hard. Kijk naar je kindje en zijn/haar ontwikkeling en dan kom je een heel eind! Nou nog op dr eigen kamertje (als ze geen BV meer krijgt)...
Wat goed zeg. Precies wat je zegt, kijk goed naar je kindje. Mijn verhaal (en dat is eigenlijk het tegenovergestelde maar werkt dus ook): Met 5 weken zijn wij een heel vaste routine gaan doen: slapen - eten - spelen - slapen etc. Met 6,5 week is ons zoontje op z'n eigen kamertje gaan slapen en dat was gelijk de eerst nacht dat hij doorsliep van 23:00 tot 8:00. Hij kreeg toen nog borstvoeding. Met 14 weken is hij gaan doorslapen van 19:30 tot 8:00 (kunstvoeding) en inmiddels is hij bijna 10 maanden en hij heeft 10 nachten niet doorgeslapen sinds die eerste nacht 8,5 maand geleden... Heerlijk. Hij gaat zowel overdag als 's avonds zonder problemen naar bed en eet alles en altijd goed. Zo zie je inderdaad maar... ik denk dat hetgeen waar de ouders zich prettig bij voelen, vaak (!) hetgene is waar de kindjes het goed op doen!
Wat fijn dat alles zo goed is gegaan! Tja, hier heeft ze ook tot bijna 6 maanden bij ons op de kamer gelegen (wel in haar ledikantje) en af en toe wel iets van commentaar van mensen die dat raar vonden 'oh, die slaapt tot haar 10e nog bij jullie, je kunt ze maar beter gelijk zelfstandig maken, blablabla. Voor ons voelde het gewoon vanzelfsprekend goed dat ze lekker dicht bij ons lag. Heb er zelf nooit minder goed door geslapen en met rond 6 maanden waren we er volgens mij alle drie wel aan toe dat ze naar haar eigen kamertje ging. Is helemaal probleemloos gegaan, vanaf de eerste nacht. Dus inderdaad, volg je gevoel, of het nou wel of niet op een eigen kamertje, bedje of waar dan ook ligt. Die verhalen van 'dat moet je niet doen, want...' gaan altijd over de kapper van de nicht van de buurvrouw die een kind had dat tot zijn 12e bij zijn ouders heeft geslapen. Ieder kind is weer anders, dus naar dat soort dingen luister ik niet.
ik vind helemaal niet dat je je meisje verwend. jullie meisje slaapt in haar eigen bedje op jullie kamer nou en... denk je dat het vroeger in de tijd van onze opa's en oma's anders ging?? daar was geen ruimte voor... ik vind dat je juist heel duidelijk bent in wat je doet en je meisje doet het er goed op.. alle kinderen hebben een paar dagen nodig om te wennen aan iets nieuws.. en als je ziet hoe snel dat bij jullie gaat... kei goed! wij hebben er wel voor gekozen om onze zoon op zijn eigen kamer te leggen na de kraamtijd al. ik gaf toen al geen borstvoeding meer... (ging niet) en ik werd wakker van elk kreuntje en elke beweging.. dus vooral voor mij was het beter om het zo te doen. maar als ik borstvoeding was blijven geven had hij langer op onze kamer geslapen in de wieg. iedereen moet doen wat het beste bij jezelf en bij je kindje past.. daar kan niemand anders echt over oordelen dan jij zelf en je partner..
Toen ik dit schreef dacht ik nog even aan de mogelijkheid dat ik te enthausiast was geweest en dit gewoon 1 malig zou zijn en me daarna nog heel wat te wachten zou staan. Maar niks is minder waar! Ik kan haar gewoon voortaan smiddags en savonds in bed leggen zonder problemen. Pak van mn hart hoor dat wel. Want zit toch nog met 2 andere kinderen die de volgende dag weer school hebben. Maar gelukkig slaapt ons meisje na 5 tot 10 minuten gemiep wat eindigt in n mopper en dan ZZZzzZzZZ... Lekker tot de volgende dag door. Stond gister echt met mn mond vol tanden toen ik tegen mn eigen idee op kans van slagen in mn meisie in dr slaapzak hees IN dr bedje en dr daar meteen onder stopte en liet liggen. 5 minuutjes en ze was stil En nou heb ik ineens zeeen van tijd over... Wat moet ik nou?
fijn dat het goed gaat met het slapen in dr eigen bedje. ik heb in het slapen ook vooral mn eigen gevoel gevolgd en nooit problemen gehad. alyssa heeft de eerste 2weken in de kinderwagen bij ons op de kamer geslapen en is daar na naar haar eigen ledikantje gegaan. eerst overdag, toen halve nachten en toen hele nachten. ik kreeg veel commentaar dat ik alyssa overdag veel in de box of in de wagen liet slapen. mn omgeving vond dat als alyssa in de box of in de wagen in slaap was gevallen ik dr in dr eigen bedje moest leggen. ik heb dat een paar keer geprobeert, maar iedere keer werd ze wakker zodra ik dr kamer af was. toen heb ik me niks meer aangetrokken van wat iedereen zegt en dr lekker laten slapen waar ze in slaap was gevallen. het resultaat: een blije baby die over kon slapen. en nog kan ik dr overal in dr campingbedje leggen en dan gaat ze gewoon slapen. nu is alyssa in de fase dat ze soms om aandacht gaat huilen als ze `s avonds een keer wakker word. iedereen zegt tegen mij dat ik dr in dr bedje moet laten liggen en dr dan moet troosten. dat gaat niet omdat mn man en ik klein zijn (ik 1.60 en mn man 1.46) wij kunnen als alyssa ligt niet over de rand leunen om haar te troosten. wij halen haar dus gewoon even uit bed, nemen haar op de arm en troosten haar, dan is het een kusje geven en weer in bed, muziekje aan en klaar. de eerste paar keer ging ze weer opnieuw huilen want ze had verwacht dat ze eruit mocht, na een paar keer ging ze gewoon weer slapen. nu weet ze dat als de gordijnen dicht blijven en de lamp uit dan moet ze weer gaan slapen. een tip voor iedereen: volg je gevoel en doe de dingen steeds op dezelfde manier. liefs doris
Leuk om te lezen! Als ik er nog wat aan toe mag voegen... Ik kreeg van iedereen commentaar omdat ik Mischa de hele dag bij me hield. Hij heeft uren bij mij op schoot geslapen (ik was zelf nog niet fit en kon sowieso niets anders dan de hele dag liggen, en vaak zat ik lekker op de laptop te rommelen met een slapende baby op mijn borst), en anders in de kinderwagen in de huiskamer. Hoewel hij zelfs als ik hem in de kinderwagen legde vaak ontroostbaar werd. Daardoor zou hij ook nooit meer alleen willen slapen, en ik zou hem verwennen (een baby van 10 weken, gecorrigeerd 3, verwennen, right...), blablabla. Mischa was prematuur en had deze aandacht gewoon duidelijk nodig, na drie weken helemaal alleen in een vreemd ziekenhuis zonder zijn papa en mama! (hij sliep toen nog in onze kamer en als ik hem daar overdag neerlegde en wegliep raakte hij meteen helemaal overstuur, alsof hij totaal verlaten werd) Op een dag had ik het idee dat hij het misschien nodig kon hebben om in zijn slaapjes in zijn eigen kamertje te gaan doen (is toch veel ruistiger zonder woongeluiden om zich heen), hij was toen een maand of 3,5 / 4 en begon steeds minder te slapen overdag, op het laatst haast helemaal niet meer. Ik ben hem in zijn bedje gaan leggen zodra hij begon te gapen en in zijn ogen wrijven, en dit is in een keer probleemloos gegaan! ja ok, hij huilt 5 minuutjes en valt dan in slaap, en af en toe moet ik wel eens twee keer na 5 minuutjes gaan troosten (langer laat ik hem niet huilen), maar hoeveel kindjes vinden het leuk als ze opeens moeten gaan slapen ipv spelen of gezellig in de kamer zijn? Ik geloof dat doordat ik hem steeds bij me gehouden heb, hij opnieuw een basis van vertrouwen en geborgenheid heeft gekregen, waardoor hij nu probleemloos alleen kan slapen. Mensen weten het altijd beter en moeten altijd maar ongevraagd advies geven, maar als mama weet jij precies wat het beste is voor jouw kindje!
meiden, Helemaal top.. Blijf inderdaad altijd je eigen gevoel volegn, want je weet het echt wel wat goed voor je kindje is.. Ook al wordt je soms kierewiet van alle 'adviezen' , doen wat je zelf wilt.. Colin gaat ook altijd overal mee naar toe en het maakt hem nu al niets uit waar hij slaapt.. heerlijk. zolang jij je er rustig bij voelt en op je kindje let en daar naar handelt als er wat is , gaat het allemaal prima. mamavanmishca.. en of jij gelijk had!! kan me goed voorstelle dat mischa op die manier opnieuw geborgenheid gekregen heeft, helaas kon het natuurlijk niet anders die eerste 3 weken maar op deze manier heeft hij het beste van allebei.. de medische zorg gehad en de veiligheid van mama die hij nog een paar weken had moeten hebben.