Hallo, Ik zit er de laatste tijd even goed doorheen. Ons zoontje D (22½ maanden) kost me een heleboel energie, vooral nu ik 31 weken zwanger ben. De laatste tijd luistert hij gewoon niet. En ik weet even niet hoe ik hem op een goede effectieve manier moet terechtwijzen of eventueel straffen. Dus misschien hebben jullie tips voor mij? Een paar voorbeeldjes: D. weet dat hij niet aan de grote planten mag komen, maar toch gaat hij er elke keer naar toe om de planten een paar meppen te geven. Als ik dan boos zijn naam zeg: "D.! Dat mág niet!" Dan mept ie rustig nog een paar keer tegen die planten aan, kijkt mij aan en schudt ondertussen met z'n hoofd (nee-schudden). Of hij gaat lachen, loopt een rondje door de kamer om vervolgens meteen weer naar de planten te gaan. Moet ik hem dan boos blijven toespreken? Of moet ik hem bij zijn arm er weg trekken? Of...? D. mag van ons niet bewust met speelgoed gooien. Soms doet hij het wel. Ook dan spreek ik hem toe in de trant van: "D.! Dat mag niet. Je mag niet met speelgoed gooien!" En natuurlijk doet hij het dan nog net zo lang door totdat ik het speelgoed heb afgepakt en op de kast leg. Of ik zit 's avonds vlak na het eten eventjes tv te kijken. D. gaat pontificaal voor de tv staan. Dat mag uiteraard ook niet. Ten eerste omdat hij dan te dicht bij de tv staat. Hij moet altijd naast de tafel op de grond zitten, op redelijke afstand, ten tweede ik zie dan zelf ook helemaal niks meer. Op zulke momenten kan ik gewoon de tv uit doen, maar ja, ík wil gewoon even wat zien op tv, dus dan heb ik mezelf ook weer. Of ik moet D. telkens naar achteren bij de tafel slepen. Ik word hier zooooooooo moe van. Ik kan de laatste tijd sowieso al bijna niks hebben, door de zwangerschap (hoop ik). Maar goed, hoe moet je dus een bijna 2-jarig kind op een juiste manier terechtwijzen en eventueel straffen? Hoe gaat het als je bepaald 'straf'-plekje hebt? Werkt dat? Of kruipt/loopt het kind dan steeds weer weg en wat doe je dan? Goed, hoe doen jullie dit dus? (p.s. sorry voor lange verhaal....) O ja, en negeren werkt hier volgens mij ook niet echt. D. gaat net zo lang door tot dat ik er wel wat van móet zeggen. Groetjes, Hanna
Hier hebben wij een strafplek in de gang De regels zijn hier als volgt. waarschuwing 1 Waarschuwing 2 nog een keer waar schuwen op de gang waarschuwing 3, op de gang Zet hem op de gang, leg uit waarom (kort en bondig) en vertel hem dat IK hem kom halen, en negeer hem volkomen. In het begin kwam hij wel de kamer in, pakte ik hem op, zonder wat te zeggen, en zetten hem weer in de gang. tot de minuten na leeftijd voorbij zijn Als de minuten voorbij zijn, ga ik naar hem toen, vraag hem te staan, mij aan te kijken, (wat hij eigelijk nooit doet) Vertel hem waarom hij op de gang zit, maak de afspraak we doen dat niet meer, dikke knuffel en kus en we gaan weer verder waar we gebleven zijn. Quinn weet dit nu heel goed, en bij waarschuwing 2 houd hij eigelijk altijd al op. Dit doe ik trouwens overal, als ik ergens op visite ben en Quinn heeft zo'n bui, vertel ik Quinn dat ze daar ook een gang hebben hihi, en dan is het eigelijk ook zo klaar
Persoonlijk vind ik voor een kind van anderhalf 3 waarschuwen te veel, 1 waarschuwing, 2 op de strafplek. Snapt hij een strafplek eigenlijk wel? Anders zou je het kunnen proberen mbv een strafplekje in de woonkamer, met zijn gezicht de andere kant op. Ik heb toendertijd hulp gehad, die raadde het radicaal af op een andere plek in huis omdat het voor een kind al ontzettend moeilijk is de moeder niet te zien, de minuten snappen ze ook niet, voor een kind is het een hele dag straf. Dit is een lastige leeftijd, ik trek mijn zoon van bijna 20 maanden steeds weg hihi, of ik zet hem ergens anders neer en leid hem af met wat speelgoed oid. Maar dit verschilt weer per kind natuurlijk!
Nog even ter aanvulling, toen mijn oudste 4 was, kon ik haar geen 4min laten zitten. Mijn dochter werd daar veel moeilijker door. Wij zeiden dan eigenlijk altijd "Als je bui voorbij is, mag je terug komen" mits ik het okee vind natuurlijk! Dat werkte hier perfect
hier hetzelfde als bij ikke. Alleen niet op de gang, maar in de hoek (vaste plek in de keuken). Werkt prima, bij het woordje 'hoek' dan houd hij al op (en overal hebben ze hoeken, in winkels etc ook..) Of waarschuwen: ik tel tot 3 en bij 3 in de hoek zetten. Bij 2 issie dan vaak allang opgehouden..
Maar als je dan wilt dat hij 1 minuut in die 'hoek' blijft zitten. Hoe krijg je dat voorelkaar? Moet je dan echt elke keer als hij wegkruipt/loopt hem weer terughalen? En begint de 'straf'-minuut dan weer opnieuw?
Maar kruipen/lopen ze dan niet naar boven? Ik denk dat als wij D. hier op de trap neerzetten of in de gang, dat hij dan gewoon naar boven gaat en dat wil ik niet dat hij zonder toezicht doet. Een traphekje hebben wij hier van beneden naar boven niet omdat dat niet kan op onze trap.
Ja consequent terug brengen idd, en continu uitleggen dat hij op het stout stoeltje zit en waarom. Ik zou bij een heel jong kind zelf niet steeds de minuut weer opnieuw laten doen, maar dat is ieder voor zich.
Ruben blijft braaf zitten / staan waar ik hem neerzet. Mijn neefje daarentegen ... pffffff maar zuslief houdt vol en zet hem net zo vaak terug tot hij blijft staan (geloof me, hele opgave).
Wij wonen gelijkvloers, dus daar hebben we geen last van In het begin ging Quinn er wel vandooor, maar stug blijven volhouden en terug zetten. Nu blijft hij prima zitten, met een hoop kabaal dat wel. wij zijn Quinn op de gang gaan zetten, met ongeveer 1 a 1 1/2 jaar, en of hij het snapte. HIj wist dondersgoed wanneer er iets wel en niet mocht, en dan komt er een gevolg als hij iets doet wat niet mag Waarom zouden ze niet snappen dat een strafplek is, maar wel snappen dat ze iets doen wat niet mag. Kinderen zijn slimmer als je denkt hoor
mja bij anne maakt het ook niet uit waar je haar neer zet thuis si het over het algemeen de trap.. maar als ik boven ben vind ik dat niet zo handig dan zit ze gewoon op de overloop met dr rug tegen de muur. ben ik in een winkel.. dan zet ik dr desnoods midden in het gangpad op de grond (naast een rek vol etenswaren houdt zelfs mijn peuter het nog geen 10 seconden vol natuurlijk) en bovenal weet ze dat het echt niet leuk is meestal doen wij het overigens niet "op de klok" maar tot ze enigzins bedaard en weer aanspreekbaar is. dan vraag ik "kun je nu weer luisteren?" (of willekeurig wat van toepassing is.. Dan een dikke kus en dan is het over het algemeen ook weer over. Maar dit doen we echt al vanaf heel klein Lijkt me lastig als hij al echt in zo'n uitdaagfase zit om het dan spontaan op te pakken. Dan zul je in het begin echt heel vaak terug moeten lijkt me. want dan is het de vraag wie het langer volhoud.. hij met weer opstaan of jij met terugzetten. je kunt er geld opzetten dat hij het in het begin vooral een uitdaging of een spelletje vindt om weer de kamer in te komen. Wellicht is het gewoon een fase.. hij ziet de veranderingen van een nieuw babietje natuurlijk ook vol spanning tegemoet Denk alleen dat als je NU over je heen laat lopen... dat niet beter word als hij straks groter is. Dus je moet vooral kijken wat ook voor jou werkt.. (met dikke buik wil je ook geen 16x naar de gang hobbelen lijkt me) maar hem ook niet zn gang laten gaan.. Want hoelanger het duurt.. hoe moeilijker je er weer vanaf komt.
Hetzelfde als Ikke1981. En als ze weg liep/loopt dan zet ik haar terug en gaat de minuut opnieuw in. Als je waarschuwt doe dat niet van een afstand, maar loop naar hem toe en haal zijn handje weg bij de plant. Duidelijk zeggen dat het niet mag en dat als het nog een keer doet in de hoek/op de trap mag zitten. Het afgelopen jaar was best pittig. Ze is nu drie en het gaat sinds een paar weken zoveel beter. Eén keer waarschuwen is nu voldoende. Ook als ik bijvoorbeeld wil dat ze bij me komt om tanden te poetsen etc. dan doe ik mijn ogen dicht en tel tot drie en dan staat ze voor me . Consequent zijn en zelf rustig blijven werkt het allerbeste!