Dilemma.. Raad nodig!

Discussie in 'Vruchtbaarheidsbehandelingen' gestart door Soetjeee, 11 feb 2020.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Soetjeee

    Soetjeee Lid

    27 apr 2018
    56
    9
    8
    Hallo meiden,

    Ik zal eens mijn verhaal vertellen. Ik ben 24 jaar en mijn partner is 31. We zijn woonachtig in België. Ik wist al dat ik PCOS had doordat ik geen eigen cyclus had. Toen het werd bevestigd (bij een normale gynaecoloog dus geen fertiliteitsarts) was ik enigszins opgelucht. Het was "maar" PCOS. Mijn partner en ik maakten de stap naar de MMM. Na alle onderzoeken bleek gelukkig dat de zwemmers van mijn man in orde zijn en ook mijn eileiders waren toegankelijk. We mochten dus aan de slag. Gewoon klussen en geen IUI. In juni 2019 begon ik met Clomid 100mg wat goed aansloeg. Helaas was het niet raak met een cyste als gevolg. Van de Clomid kreeg ik ontzettende migraine en voelde me opgeblazen dus mocht ik overstappen naar Puregon. Na een maand kon ik weer aan de slag. Ik begon met 50 EH wat in het begin werkte maar me eitje bleef hangen op 12 mm. Na ong 12 dagen werd de dosis werd opgehoogd naar 75 EH. Hier reageerde ik wel goed op en kreeg ik een rijpe eicel en daarna Pregnyl. Ook dit keer was het niet raak. Bij de uitgangsecho bleek dat ik 3 enorme cystes had wat tegen me blaas drukte want ik plaste heel de dag door. Ik mocht absoluut niet starten wat normaal is. Weer een maand pauze. Na een maand waren ze gelukkig helemaal verdwenen en kon ik weer starten. Hetzelfde verhaal: Puregon ongeveer 13 dagen spuiten, Pregnyl, klussen en daarna afwachten. Weer was het niet raak. De gynaecoloog snapte het ook niet want de zwemmers van mijn man zijn in orde en ook op de echo zag ze zo op het oog geen afwijkingen in me baarmoeder. Anyway, ik had dus weer een cyste( voor de 3e keer!) en mocht niet starten. Van de gynaecoloog moest ik een maand de pil slikken om de cyste te laten verdwijnen en ook gelijk een afspraak maken voor een evaluatiegesprek. Begin januari 2019 had ik het gesprek. Mijn voorkeur was om eerst een paar cycli IUI te doen en daarna over te stappen naar IVF. De arts vond het prima. Ik wou die maand toch nog 1x via ovulatie inductie te proberen. Zo gezegd zo gedaan. Maar weer was het niet raak. Gebeld naar de verpleging dat het niet gelukt was en gelukkig hadden de artsen die dag dossier bespreking dus namen ze me direct mee. Ik moest een afpsraak maken met de arts ( afspraak is 24 maart, kon niet eerder terecht want alles zat propvol) om alles te bespreken want ze vonden dus dat ik al een tijdje bezig was. Op theorie klopt alles maar toch ben ik niet zwanger geraakt en ook nog eens elke keer die vervelende cystes die ik elke maand heb. Ik ben eens gaan nadenken en IVF begint me steeds meer aan te spreken. Ik ben me ervan bewust dat het een loodzware behandeling is en ook niet altijd succesvol en ook met nodige cystes, maar gezien mijn jonge leeftijd en die van mijn man en van het feit dat voor nu het uitblijven van ovulatie het "enige" probleem denk ik er steeds meer aan denk om IVF te doen ipv IUI en dan IVF. 3 cycli (3 maanden achter elkaar dus) IUI is voor mij 6 maanden omdat ik elke keer pauze moet nemen wegens cystes. Laat staan 6 volledige cycli dat is dan een jaar! Ik zie dit totaal niet zitten en wil absoluut niet nog een halfjaar/jaar sukkelen met IUI. Ik heb het gevoel dat ik dan geen stap verder kom. Ik heb het geluk dat ik België woon want hier krijg je 6 cycli vergoed. Ik en mijn man zijn allebei fanatieke sporters ( 3 a 4 x per week in sportschool te vinden). We hebben geen overgewicht en we letten op ons eten. Gunstige situatie zou je denken. Zit er alleen mee van wat als IVF ook niet lukt? Ga ik dan spijt hebben dat ik niet eerst IUI heb geprobeerd of maakt dat niet uit? Of vinden jullie dat ik de stap moet nemen en ervoor moet gaan?
     
  2. Clueless01

    Clueless01 Fanatiek lid

    28 jun 2016
    2.362
    1.779
    113
    Zolang iui een optie is en dat nog niet is geprobeerd zou ik dat zeker doen. Ivf is echt het eindstation, en daarnaast ook een hele zware behandeling. Ik snap dat het heel naar is dat je elke keer een maand moet wachten, maar ik zou het toch zeker nog een kans geven. Feitelijk heb je namelijk nog maar 4 pogingen gedaan. Per poging zo’n 10 procent kans denk ik dat er zeker nog kansen liggen.
     
  3. LaLaS

    LaLaS Fanatiek lid

    13 sep 2013
    1.100
    197
    63
    Vrouw
    Als de artsen vertrouwen hebben iui zeker dat proberen! Dat is echt minder zwaar (lichamelijk en geestelijk) dan ivf. Wat er al gezegd is: ivf is echt een soort eindstation, en als er nog tussenstops zijn zou ik die dus zeker langs gaan!
     
  4. Soetjeee

    Soetjeee Lid

    27 apr 2018
    56
    9
    8
    Ja klopt.. Het is echt moeilijk om te kiezen. Ik heb in totaal 5 x ovulatie inductie gedaan. Ik heb zelf nog geen definitieve keuze gemaakt wat betreft IVF of IUI. Maar zoals jij zegt IVF is idd het eindstation.
     
  5. Niny

    Niny Bekend lid

    21 jul 2009
    731
    94
    28
    Ik zou eerlijk gezegd eerst IUI proberen, je kan wel voor een tussenweg kiezen misschien? Bijvoorbeeld 2 of 3 pogingen IUI en dan over naar IVF. Dan heb je het een kans gegeven en ben je toch niet 1jaar verder zoals je zegt.

    Het blijft natuurlijk altijd gok, maar lichamelijke lijkt me IVF veel zwaarder en ook geestelijk. Je zou waarschijnlijk ook hogere dosis hormonen nodig hebben?

    Ik vond de IUI dosis al een aanslag op je lichaam (niet helemaal dezelfde als jij)

    Eens goed over nadenken waar jij je beste zou jij voelen en zeker aangeven in ziekenhuis.
     
  6. Soetjeee

    Soetjeee Lid

    27 apr 2018
    56
    9
    8
    Ik heb t geluk dat ik snel reageer op de hormonen dus weer een zorg minder. En ja ik zat er al aan te denken om eerst paar cyclussen IUI te doen en mocht t niet lukken dan pas naar IVF.
     

Deel Deze Pagina