ben ik zo gek om hier over na te denken???even kort mijn verhaal na een doodgeboren kindje en nu twee gezonde zoons mag ik niet meer zwanger worden ik heb drie keizersnedes gehad en de laatste is mij en ons zoontje bijna fataal geworden( het litteken op mijn baarmoeder was aan het scheuren) nu is voor mijn en mijn man ons gezin compleet maar nu las ik in de krant over een stel dat zwanger wou geraken en al 6 jaar bezig waren en nu een eicel donor zochten, nu dact ik bij mezelf waarom niet? ik ma geen kinderen meer krijgen maar kan wel iemand anders gelukkig maken met eicellen aangezien er iets met mijn baarmoeder mis is en niet met mijn eicellen, nu vind mijn omgeving me gek ze zegen dat is een stukje van jou vlees en bloed en dat af geven aan iemand anders terwijl ik het nog maar zie als een cel waarvan er iedere maan een 'vermoord' word en deze nu wel de kans zouden krijgen en iemand anders zou het geluk krijgen wat wij hebben ben ik zo gek om hier over na te denken???
Ik denk dat het iets heel persoonlijks is.. Ik zelf zou het denk ik niet kunnen... Maar heb er ook nog nooit echt over na gedacht. Het is jou lichaam en je moet zelf weten wat je er mee wil, toch?
Dit is een hele persoonlijke beslissing. Er is geen goed en geen fout. Maar als je besluit er toch voor te gaan geef je een stel een kans op een heel mooi wonder.
Dat lijkt me een erg moeilijke beslissing die voor iedereen persoonlijk is. Ik zou het zelf niet kunnen (nu dan), het kind wat geboren kan worden is wel een soort van deel van jezelf. Daar moet je mee leren leven en mee kunnen leven dat dat kind nooit bij jou zal zijn. Maar aan de andere kant is het wel erg mooi dat je erover nadenkt! Ik denk dat dit stel, of een ander stel, blij is met vrouwen (en/of mannen) dit hun kan schenken.
Ik denk persoonlijk net als jou, het is een eitje dat nu elke maand door de plee gespoelt word om het zo maar even cru te zetten, en dan geef je en prachtig geschenk aan mensen die echt graag kinderen willen... En je draag niks 9 maanden bij je he? dus ik denk dat "het gevoel" dat het JOU kind is niet heel erg groot zal zijn... ik denk wel dat voor jou eigen en de mensen die jou eitjes gaan krijgen het goed zou zijn om dit allemaal op anonieme basis te doen, dus dat jij niet weet wie jou eitje krijgt en zij jou ook niet kenne. Dan heb je het minste risico op eventuele emotionele taferelen...
Ik zou het zelf niet kunnen, maar het zou natuurlijk prachtig zijn voor die mensen als ze op die manier wel een kindje zouden kunnen krijgen. Maar ik dacht eigenlijk dat eiceldonatie verboden was in Nederland.
ik heb heel veel respect voor je! En vind het een prachtige gedachte. En idd als je het gevoel hebt dat het gezin compleet is en je mag zowiezo niet meer zwanger raken, wat prachtig van je om hier dan aan te denken!
Ik vind dit een mooie daad, heb er zelf ook over zitten nadenken toen ik hier een paar dagen geleden een oproep zag staan. Dat het niet voor iedereen even devident is dat begrijp ik wel want je moet echt afstand kunnen nemen van het feit dat dit jou eitje is. Ik zou zeggen als jij er een goed gevoel bij hebt en denkt dat je afstand kunt houden van je eitje dat je dit moet doen. Ben benieuwd naar je beslissing. Groetjes
Ik vind het een mooi gedachte van je,zou zelf mijn eicel nie kunnen geven.De gedachten dat er ergens een kind van me rondloopt vind ik zwaar. Wat ik wel wilde doen voor een vriendin van mij is draagmoeder zijn,als het haar toch niet lukt,maar dan met haar eigen eicel. Succ6 vind het echt lief van je!
Wauw, ik vind het super dat je hierover nadenkt. Ik hoop het zelf later ook te kunnen doen. Maar wij gaan nog beginnen met het stichten van een gezinnetje. Ikzelf zie dat eicelletje dus ook niet als een onderdeel van mezelf, je draagt het niet 9 maanden bij je. Ik bedoel: ik sta ook niet elke maand bij de toiletpot te janken omdat mijn celletje dood is. (HIer bedoel ik niks mee hoor, zo denk IK erover) Maar hoe denkt je man erover dan?
idd in dit verhal is geen goed of fout!..... het is het mooiste geschenk wat je 2 mensen die zelf geen kindjes kunnen krijgen kan geven! Maar je moet er zelf mee kunnen leven!... Geheel anoniem kan tegenwoordig volgensmij niet meer! Dit is tenminste volgensmij ook zo met zaaddonaties.... Dus ik zou zeggen als je er goed over na hebt gedacht en samen met je mannetje over hebt gepraat! DOEN!.... (anders eventueel eens contact opnemen met een kliniek voor wat info!)
ik heb het gedaan en geloof me, het viel zwaarder dan ik verwacht had .. de testen, de gesprekken (om te zien of je wel geschikt bent) De hoop van de mensen waarvoor je het doet en de teleurstelling als het niet van de eerste keer lukt. Ik maakte teveel aan en we zijn moeten stoppen 2 dagen voor de punctie .. na al die tijd spuiten kwam het hard aan .. vooral ook voor de ouders die het kindje zo graag wilde voor hen zijn het geen eicellen maar echt al baby's die niet gebruikt kunnen worden We hebben het dus 2 maal gedaan en er is idd een kindje uitgekomen ! wat een mooi geschenk Ik heb nog steeds contact met die mensen en hun dochtertje ziet mij als tante het is zwaar, maar ooohh zo mooi het doet ook veel met je eigen lichaam en hormonen, let op dat je jezelf niet te zwaar belast als je er echt zeker van bent zou ik zeggen .. ga ervoor maar denk er heel goed over na groetjes
Ik zou 't niet kunnen (ik ben weinig origineel wat dat betreft), maar ik vind 't een prachtige, onzelfzuchtige gedachte van je. Als dit voor jou goed voelt, zou ik zeggen: doen!!
Ik vind het heel mooi van je hoor, echt! En idd, bij de andere cllen die elke keer verloren gaan sta ik ook niet bij stil. Het is geen draagmoederschap oid, dat is heel anders. Als jij en je man er goed bij voelen zou ik het zeker doen.
Ik vind het super mooi als je het zou willen en kunnen doen. De beste vriendin van mijn zus staat op een wachtlijst en die is ongeveer 3 jaar!!!! Dus ik weet hoe belangrijk het is voor de mensen die graag een kindje willen en bij wie het zonder hulp niet kan. Zij is net over de dertig en al in de overgang, eicellen dus al helemaal verschrompeld en niets meet mee te beginnen mooi dus als jij het zou kunnen....
je zou kunnen kijken bij het onderdeel "vruchtbaarheidsbehandelingen" daar is een heel eigen topic met meiden die hiermee bezig zijn/ gaan. (zowel schenken als ontvangen!)
Ik vind het iets heel moois wat je overweegt. Als voor jullie gevoel je gezin compleet is, maar wel beschikt over gezonde eitjes, dan is het toch prachtig als je iemand anders een gezin kan geven.
Heb er zelf ook over na zitten denken. Ik zou dit willen gaan doen als ons eigen gezinnetje compleet is. Maar wil nu wrs zelf nog meer kinderen. Maar dan zou ik het wel bij iemand willen doen die ik niet ken. En eigenlijk ook wel de mogelijkheid voor het kind om mij te zoeken. Tenzij de ouders het niet willen vertellen. Je ziet, ik heb me er nog niet echt in verdiept. maar als jij dit wil doen, doen! Het lijkt me zo iets moois.
Een tip: dit topic http://www.zwangerschapspagina.nl/vruchtbaarheidsbehandelingen/170814-lieve-eiceldonor-gezocht.html gaat erover, en dan zie je ook de verhalen van vrouwen die ervoor gekozen hebben het wél te doen. Zelf denk ik eraan het op latere leeftijd (nu 20) ook te doen, want bij ons ging het niet makkelijk, maar de vrouwen met slechte eicellen hebben het nog moeilijker, en ik zou ze alleen maar verspillen iedere maand. Maar voor ieder een eigen keuze he, succes!