Gister Cryo terugplaatsing gehad..Brief aan mijn eskimootjes.

Maandag 2 December 2013..

Mijn lieve eskimootjes… Gisteren zijn papa en mama vol verwachting naar het ziekenhuis geweest. We hadden nog 5 lieve eskimootjes in de vriezer, en er mochten er 2 worden teruggeplaatst. Wat waren we gespannen….

Zie je.. Vier maanden geleden verloren we onze eerste kleintje. Het was een zwarte en zware tijd. We waren zó gelukkig dat we eindelijk een kleintje mochten verwachten dat de klap enorm hard aankwam. Het klinkt misschien raar in jullie oren, maar voor ons was het, zelfs na maar drie maanden, echt al ons kindje. We hadden een hartje zien kloppen. Het was al helemaal van ons. We hebben het dan ook een naam gegeven, en een mooi plekje. Waar we soms nog wel eens naar toe gaan. Later vinden jullie vast ergens de papieren. Van het grafje.. met een naam en een datum.. Ons eerste kleintje.

Maar nu… 3 maanden later, mochten we dan gisteren eindelijk jullie ophalen. In Tilburg. We lopen bij het ziekenhuis in Den Bosch maar de terug plaatsingen doen ze alleen daar in het Elizabeth ziekenhuis in Tilburg. Op de heenweg grapten we dat Eliza een mooie naam zou zijn voor een meisje. Maar ik was zo vreselijk bang, want er kon nog van alles mis gaan... Het ontdooien kon mislukken… Dat klinkt zo klinisch… maar ik kan er niks anders van maken. Jullie moesten ontdooien en als het met eentje mis zou gaan zouden ze de volgende ontdooien. Totdat we 2 gezonde ontdooide eskimootjes zouden hebben. Of één. Of totdat we niets meer hadden.

Ik ging helemaal stuk van de zenuwen. Tot overmaat van ramp waren we een uur te vroeg, waardoor we steeds maar niet opgeroepen werden. Ik raakte helemaal door de war : waarom waren wij nog niet aan de beurt? Na een uur wachten brak ik in huilen uit. Ik had het niet meer! Jullie lieve vader deed er alles aan om me af te leiden, om me op te vrolijken. Waardoor ik nog verdrietiger werd; wat deed ik hem aan? Maar ik kon niet meer… Gelukkig zag een verpleegkundige ons en ze vertelde ons de tijd van de afspraak. We hadden ons gewoon een uur vergist. Nog nasnuffend werd ik daarna wel een stuk rustger. Het ging sowieso door kon ze ons al vertellen.

Toen werden we eindelijk geroepen. Het was de arts van de vorige keer, en zij had ons zo’n goed gevoel gegeven! En wij haar blijkbaar ook, want ze herkende ons: “Jullie zijn het, ik weet het nog zo goed. Je keek heel verliefd naar je man, en je zei: dit is nog leuker dan trouwen! Dat vond ik zo bijzonder, dat vond ik zo mooi” We vonden het leuk dat zij dat ook nog wist, er was meteen een goede sfeer. Er was de vorige keer naar haar gemaild van uit het ziekenhuis in Den Bosch. Dat we toen zwanger waren en dat vond ze fantastisch! Jammer dat het mis was gegaan. We moesten haar beloven haar weer op de hoogte te houden. En ze had weer goed nieuws… De embryootjes waren goed ontdooid en fantastisch ontwikkeld. Het is in één keer goed gegaan. We hebben geen eskimootjes verloren.
Ik zou twee prachtige mooi ontwikkelde embryootjes terugkrijgen, jullie! Mijn mooiste, mijn liefste kleintjes. Lachend hielden we elkaars handen vast terwijl jullie eindelijk weer werden teruggebracht bij mij… Wie maakt nou het ontstaan van zijn kinderen zo bewust mee? We vonden het een prachtig feestelijk moment! De arts schreef haar naam en haar nummer op… we móeten haar bellen als het gelukt is, verzekerde ze ons. Grijnzend verlieten we het ziekenhuis.

Na elke poging in het ziekenhuis kopen papa en ik een klein kadootje. Iets voor het kindje waar we zo op hopen. For good luck. Dus ook dit keer reden we rechtstreeks naar de stad. Daar kochten we een allerschattigst rompertje… Eentje, omdat we toch wel realistisch willen zijn. De vorige keer dachten we ook zo zeker te weten dat het een tweeling zou worden… Je wordt toch voorzichtig. Maar diep in m’n hart zijn jullie voor mij nu met z’n tweeën totdat het tegendeel bewezen is.

Oh ik hoop zó dat jullie allebei blijven. Jullie zij zo, zó welkom! Eenmaal thuis deden we de kaarsjes aan, en maakten we het knus en gezellig…Rust en relaxed zijn is nu cruciaal. Ik ging lekker koken en papa achter de computer. Papa vertelde me blij dat ie op internet had gelezen, dat een blastocyste, zo heet een embryootje na 5 dagen, statistisch gezien meer kans heeft op een volledige zwangerschap dan een een embryootje na drie dagen, wat we eerst hadden. Daar werden we zo blij van.. Een realistische goede kans dus. Roze wolk alarm!!! Ik werd vooral van binnen ook heel blij omdat het me zo goed deed om te zien dat papa er ook zoveel mee bezig is. Daarna ging ie op zoek naar een merk dat we in een winkeltje hadden gezien. Een merk dat hele lieve olifantjes op de rompertjes heeft.
Die gaan we alsnog bestellen. Hebben we er toch nog lekker twee.
For good luck.

Liefs, mama.

 

Dank voor de lieve reacties. Doet me heel erg goed. Toch eng om je brief zo het net op te sturen. Maar ik dacht dan is ie letterlijk de lucht in!

@Aster: Hahaha, je moet ook niet op je werk gaan zitten lezen hè.
@Zuuske: Ja zij is super! En hoe is de punctie gegaan? Wanneer tp?
@Jufbibi we lopen net een dag na elkaar met tp. Spannend hè...

 

Wat duurt dat wachten lang! Pffff. Ik duim ook voor jullie allemaal. Dank voor de lieve berichten.