Of je zet je CV online, gewoon om te oriënteren. Komt een vacature tegen. Denkt na overleg met verschillende mensen (onderandere maatschappelijk werkster) + aanmoediging, doen! Verwacht er 0.0 van en mag a.s. dinsdag op gesprek. Vacature is een uitdaging, in een sector waar ik al heel lang heel graag wil werken. Salaris niet heel veel hoger en werktijd haast hetzelfde als nu. Denkt bij jezelf, hmm 32 uur en en meer verdiensten lijkt mij ook wel wat (rust en hondje in de toekomst). Maar doet er nog niks mee want bovenstaand is al spannend genoeg. Word je vandaag benaderd voor een enorm uitgebreide functie, wederom vlakbij huis, waar 32 uur een optie is en ik voor die 32 uur meer zou verdienen dan nu voltijd, nadeel.. zelfde branche.. Zit dus in de Ziektewet, duidelijk word steeds meer dat ik het dus echt niet meer naar mijn zin heb in mijn huidige job en dat 1 van de redenen is (bore-out + verwerking traject) Maar alleen al de gedachte van een nieuwe uitdaging geeft mij al meer energie dan het idee al terug te moeten naar mijn huidige. Waar ik vooral moeite mee heb is dat ik extreem loyaal ben en dit echt als verraad voelt. Maar ik echt al meermaals aan heb gegeven dat ik me gewoon domweg verveel. Intussen een mannelijke collega aan is genomen welke 6 jaar jonger is en minder werkervaring, ik werk hier 8 jaar, en hij 500 bruto meer verdiend dan ik. Ook dit heb ik kenbaar gemaakt. Maar ja, Japans bedrijf met mentaliteit dat ziekte niet word beloond dus timing voor de verhoging niet juist is. Mede door dit heeft de maatschappelijk werkster mij aan het denken gezet: Jij bent wel loyaal naar je werkgever maar in hoeverre is de werkgever dat naar jouw? Ik heb altijd al enorm veel moeite gehad met keuzes maken voor mezelf omdat ik "anderen" geen pijn wil doen, dus ook in dit geval mijn werkgever niet. Ik zou zo graag meer schijt willen hebben en me daar ook niet kut over willen voelen. Anyway, wat vinden jullie? Wetende dat ik in de Ziektewet zit maar ook straks nog 1 TP te gaan heb. Nu is het veilig, en kan ik alles bij mijn huidige werkgever doen.. zouden zit dingen zijn die jullie zouden tegenhouden? Uiteraard als het meer serieus word ga ik met mijn werkgever in gesprek. A.s. dinsdag ook gespek met bedrijfsarts welke ik wel over de verveling wil vertellen maar nog niet over het solliciteren. ❤️
Je eigen pad uitstippelen en gewoon de stoute schoenen aan doen. Loyaliteit werkt twee kanten uit. Je leven duurt te kort om niet de vlaggetjes op te hangen (met enige verantwoordelijkheid uiteraard).
@Vero0504 thanks, ik vind dit zo enorm lastig. Heb natuurlijk (gezien onderschrift) mijn werkgever ook "belast" andere kant moest ik daarvoor ook vakantiedagen inleveren.. Maar ik kan het gevoel van verraad gewoon echt niet van me afschudden en ben enorm benieuwd hoe anderen dat doen . Tips zijn welkom hahaha
Echt doen! Dat jij vakantiedagen hebt moeten inleveren voor je traject is al helemaal niet juist. Dat is verraad van de werkgever naar jou toe. Hier voor zijn gewoon regels. en zo bedrijf heeft niet de binding met jou als jij met hen he. Ze zullen er geen nacht om wakker liggen als je gaat. Het is een zakelijk en zo te horen internationaal bedrijf. Ze zullen kijken of ze iemand goedkoper kunnen binnenschuiven. Zoek je eigen weg! Zoek werk waar je wel gelukkig van wordt. Dat verdien je!
@2jongensmama, thanks. En ja, je hebt gelijk maar vrije CAO.. dus eigen invulling. Voor mij 10 andere zou ik normaal ook zeggen en denken maar ik durf echt te zeggen dat ze mij liever niet zien gaan. Ze bedoel ik ook echt onze Directeur. Ik ben de lijm die alles bij elkaar houd, ervoor zorgt dat er goed gecommuniceerd word onderling. Welke het familie gevoel brengt e.d. Weet je, je hebt ook gewoon gelijk. Maar man wat vind ik dit moeilijk. Ik heb altijd werk gezocht omdat ik moest, nooit tijdens een baan zeg maar. Ps. Jij werkt toch ook in het ziekenhuis? IT oid meen ik mij te herinneren?
Je moet doen wat je gelukkig maakt. Zoals ik je al vaker heb horen zeggen en wat ik nu lees is dat niet haalbaar door bij je huidige baan te blijven. En heel eerlijk, voor jou 10 anderen dus dat loyale hoef je echt niet te voelen richting je werkgever. Ga voor jezelf.
Je baas zal het misschien zo voelen, maar het is een slechte baas / directeur als ze echt afhankelijk zijn van alleen jou als persoon. Geen enkel persoon is onmisbaar.. het is misschien even zoeken, erg jammer, wat dingen veranderen, maar je moet loslaten dat je onmisbaar bent zeg maar. Ik geloof direct dat ze je liever niet zien gaan hoor, je bent een loyale kracht, verdient niet al teveel, doet alles voor het bedrijf. Ideale werknemer natuurlijk die niet echt voor zichzelf op komt nee dit klinkt misschien heel hard, maar ik bedoel meer, je bedrijf en je directeur zijn toch gewoon zakelijk, anders was iemand geen directeur. En jij bent veel te lief voor ze. Nu is het tijd voor jou! Niet voor je bedrijf, maar voor jou persoonlijk, wie jij bent en waar jij blij van wordt. Ik werk in een ziekenhuis en IT ja! We kunnen PB als je daar meer over wilt weten
Gewoon nu de gesprekken aangaan. En daarna kun je altijd een besluit nemen als ze je in dienst willen nemen. Je moet waarschijnlijk nog heel wat jaren werken, dus dat zou wel fijn zijn als dit in een goede werkomgeving is.
Je bent niet de eerste die dit zegt maar door er over te praten hoop ik meer zelfvertrouwen te krijgen. Ze denken ook dat ADHD niet de juiste diagnose is maar iig hoogsensitief. En dat maakt het zo moeilijk om keuzes te maken. Want er is altijd iemand die er nadeel van heeft. En om mezelf voorop te zetten is echt een uitdaging . De eerste genoemde functie is als planner in het EMC. Vandaar dat ik dat aanhaalde, neem aan een knap CAO in het ziekenhuis wanneer het om je gezondheid gaat e.d.? De 2de is bij een bedrijf in zonnepanelen. Dus weer de techniek maar wel een puist meer salaris.
Je komt heel loyaal over aan je huidige werkgever; bewonderingswaardig, maar om eerlijk te zijn, vind ik dat je jezelf enorm tekort doet. Alle tijd die je weg bent door een fertiliteitstraject heb je recht op verlof (geen vakantiedagen) --> net zoals andere mensen recht hebben op andere zorg die ze nodig hebben, of zw-verlof oid. en is geen gunst van hen... Daarnaast zou de situatie met die nieuwe mannelijke collega al genoeg reden zijn geweest voor mij om per direct minimaal 10% meer te eisen (dan hem) of te vertrekken. Maar ik begrijp ook heel goed dat dat niet past bij ieder zijn persoonlijkheid (en volgens mij ben je kostwinnaar, dus dan is dat wellicht spannender, wij verdienen 50/50). Maar het klinkt alsof ze je niet genoeg waarderen eigenlijk. Mijn eigen situatie. Ik heb per december een nieuwe functie bij mijn huidige werkgever (vorige contract liep af), weer tijdelijk, bijna geen extra salaris, wel meer verantwoordelijkheden; eigenlijk ***. Omdat ik hoogzwanger ben, heb ik dat contract getekend omdat ik tijdens mijn verlof 100% wil worden doorbetaald ipv 70% UWV. Anders had ik het nooit getekend. Maar ik weet nu al dat ik in de zomer een andere baan heb waar ik meer plezier uit hoop te halen en meer waardering krijg (ook financieel). Dat vertel ik ze na mijn verlof. Wellicht heel egoistisch; maar ik kies voor mezelf in deze situatie. Ik heb daar geen schuldgevoel over. Mijn collega's zijn overigens heel leuk en mijn werk is ook leuk, dat is het probleem niet. Misschien helpt het om het zakelijker te benaderen? + je kan altijd eerst de overstap maken naar de nieuwe baan in dezelfde branche en later alsnog hoppen naar een nieuw veld! Je hebt nog 25+ werkjaren voor je, dat is lang genoeg om bijv een nieuwe opleiding te starten en een nieuw beroep te leren.
ziekenhuis CAO kan je in principe online helemaal nalezen. (gewoon googlen op ziekenhuis CAO) Ik ben er niet ontevreden over (zeker in vergelijking met geen CAO is het bijna hemels ) maar qua uren werken enz mag heel veel , qua salaris zijn er gewoon functieschalen (die in mijn ervaring heel rigide zijn), qua gezondheid en vrij, volgens mij zijn er beperkte uren, en moet je de rest buiten werktijd plannen (omdat het meeste personeel natuurlijk diensten draait). Wel is fulltime in de zorg 36 uur, dus dat betekend 5 om 4 dagen werken, of 4 dagen 9 uur. Of als je wel 40 werkt, bouw je dus 4 verlofuren op per week. Ik ruilde wel eens dagen, maar meestal was het afhankelijk van de tijd die ik weg was, of bezoek specialist of ziek gemeld. Freya heeft daar ook nog een heel stuk over geschreven. Je hebt wettelijk gezien recht op verlof daarvoor. Ik heb dus ook echt geen vakantiedagen ingeleverd. Ook niet in de vrije sector toen ik daar nog werkzaam was. Je bedrijf waar je nu zit, heeft je wat dat betreft gewoon genaaid. 32 uur zou ik trouwens zeker aanraden. Ik vond dat de beste beslissing ooit.
Ik herken heel erg wat je schrijft. Ik ben ook iemand die anderen altijd wil pleasen. Maar meid, dat jij een traject in moest omdat je zielsgraag een kindje wil daarmee heb je helemaal je werkgever niet belast. Jij was ook graag binnen enkele maanden zwanger geworden, met zwangerschapsverlof gegaan en erna weer aan het werk. Niemand wil zo'n lang k*t traject in. Met plezier naar je werk gaan is zo belangrijk, anders duren de dagen wel hèèl lang. Ik zou gewoon de gesprekken aangaan met die 2 bedrijven, kijken wat je gevoel erbij is.
@Knut10 thanks en voor het delen van je eigen situatie. Ik moet het ook meer zakelijk benaderen en ja ik ben hoofverdiener dat maakt het ook dat meer salaris echt welkom is. @2jongensmama, dat heb ik inderdaad gelezen en ben het met je eens wat betreft schaal, daarom vind ik dat weer lastig omdat de functie echt super tof is + locatie maar ik hooguit 100 tot 300 bruto meer ga verdienen op basis van ervaring en salarisschaal. Daarnaast snap ik de, kijk dan verder reacties en wil totaal niet hoogmoedig over komen maar ik ben tot nu toe nog nooit ergens niet aangenomen vandaar dat mijn gedachten al verder gaan dan gesprek 1. De onzekerheid zit hem ook in het feit dat ik nog wel "hulp" krijg wat lastig is als je net ergens nieuw zou beginnen en ik ga begin maart op vakantie. Dus timing zou qua start datum en situatie KUT zijn maar beter voor mijn gemoedstoestand, al vind ik het wel echt heel spannend. Gewoon de positie van niet moeten en niks te verliezen. Normaal moest ik echt overtuigen omdat ik werk nodig had..
Ps, @Knut10 dat artikel heb ik destijds laten lezen en hebben ze doorgestuurd naar de bedrijfsarts. Welke zich afzijdig hielt, met als dat de afspraak is en beide partijen zijn akkoord.. tja.. Het is wel 50/50 hoor en als ik "ziek" werd (lees miskraam, hevige bloeding) dan werd het ziekte verlof. Dus punctie rekende ik 4 dagen, 2 voor mij 2 voor de baas TP is ziekte dag, echo's 50/50. Evaluatie, doktersafspraak. Dit zorgde ervoor dat ik amper vakantie had want ik plande een punctie aan mijn vakantie zodat ik niemand tot last zou zijn en zelf het meeste rust zou hebben... hahahahaha, zo dom want hoeveel rust heb je dan... 0.0 dus. @Mim89 thanks chick. Ik voel mezelf geen people pleaser, in mijn geval komt het omdat ik mezelf geen "goed mens" voel als ik het niet doe. En ik bedoel dan ook de random, kun je dat voor mij pakken in de supermarkt en vervolgens dienen als klankbord en mensen hun levensverhaal tegen mij vertellen. Ik heb totaal geen filter in het onderwerp helpen of teleurstellen.
Weet je, ik ben van baan gewisseld toen we overschakelde van IUI naar IVF , ik was echt diep ongelukkig waar ik zat, verveelde me, vond het niet meer leuk en toen ineens kwam ik wat tegen... Na mijn proeftijd wel open kaart gespeeld, en heb altijd alle steun ontvangen. En het gaf me zoveel energie. Ik zou gaan praten, ze hebben overal heel hard mensen nodig, dus wat dat betreft zit dat in je voordeel. En kan je ook prima zeggen per 1 april bv. We zitten al half jan. Dus voor eind jan je huidige baan opzeggen en dan per maart beginnen is toch gewoon onwaarschijnlijk. Dus je vakantie is al gecoverd . Volgende week 1e gesprek, dan misschien als snel gaat week erna 2de gesprek, dan nog arbeidsvoorwaarde gesprek in feb, dan kan je mooi per 1 april beginnen.
Heb je trouwens rekening mee gehouden dat eind december de CAO van de UMC's is aangepast (10% in 2023 erbovenop)? Daar valt EMC ook onder. Dat je op vakantie gaat begin maart is geen reden voor afwijzing lijkt me voor zo'n afdeling (tenzij je 4 maanden weg gaat oid) en is in jouw eigen hoofd wellicht een veel groter 'ding' dan voor hen. Misschien juist wel fijn om in het begin even een weekje bij te kunnen komen? Ik snap dat het heel spannend is in jouw situatie, maar wellicht is het ook juist de stap die je moet zetten om uit deze situatie te komen. Ongeacht of de TP lukt ja of nee, een fijne baan en een fijne gemoedstoestand verdien je dubbel en dwars.
Ja dat klinkt inderdaad alsof je met alle goede bedoelingen en ontzettend veel dedication het slopende traject hebt doorlopen en jezelf minimale hersteltijd hebt gegeven. Al helemaal tijdens puncties en TP kan ik me niet voorstellen dat je 'ontspant' tijdens je vakantie dagen. Enerzijds heel knap dat je het zo doorstaan hebt, anderzijds 200% reden om het anders te gaan doen voor jezelf in de toekomst denk ik. Kiezen en onderhandelen voor jezelf is best moeilijk natuurlijk; en volgens mij vinden vrouwen dat moeilijker dan mannen. Ik spiegel mezelf dan vaak aan mijn mannelijke collega's en vrienden; wat zij zouden doen in situatie x. En dan zie je vaak een veel ongenuanceerdere aanpak die vaak ook nog eens veel beter uitpakt. Omdat juist in werk de relatie zakelijk is, en zolang je professioneel blijft, kun je ontzettend veel onderhandelen en uitproberen zonder dat iemand daar wakker van ligt.