Door een ander topic over iemand die haar hondje weg heeft gedaan, ga ik ook maar met de billen bloot.. Ik ben bang dat onze hond niet langer kan blijven. Mijn hart en verstand zeggen beide zo iets anders.. Als ik bedenk dat we hem bijna 6 jaar geleden als pup zijn gaan ophalen, alle keren lekker gewandeld, naar het bos, naar het strand, honderden foto's gemaakt, geknuffeld. Bijna 2 jaar geleden is hij aangevallen door een hond. Hij lag helemaal open. Nu ene paar maanden terug heeft hij zelf een andere hond aangevallen, waardoor hij weer helemaal open lag (hij had niet bedacht dat de andere hond veel sterker is...). Vanmorgen stuurde ik hem in zijn mand, toen ik op hem af liep trok hij zijn lip op en gromde hij flink. Ik was hartstikke bang, mijn dochtertje stond naast me. Door de geboorte van dochter en de gevechten met andere honden is het niet meer leuk zo. Hij is veranderd, wij zijn veranderd. Hij is voor mij onderdeel van het gezin, toch gaat mijn dochter altijd voor. Maar wat nu? Ik ben zo verdrietig. Mijn vriend wil dat de hond naar het asiel gaat, ik weet het allemaal niet meer.
Ik begrijp je angst voor je hond, hij staat duidelijk boven je (rangorde). En hij heeft denk ik ook een trauma opgelopen van die andere hond. Er bestaan gedragstherapeuten voor honden. Is dat misschien een optie? Toen mijn oudste dochter geboren werd, had ik een herder die niks van kinderen moest hebben. Ik moest ze gescheiden houden uit veiligheid voor mijn dochter, het is best lastig, ik moest elke dag opletten. Toen ze 3 was is de hond overleden. Als hij in het asiel komt met dit soort gedrag, is de kans klein dat hij een ander baasje vindt. Misschien is het handig om je hond een muilkorf om te doen als je gaat wandelen. Sterkte met de keuze die je moet maken, maar veiligheid van je kind gaat boven alles.
Ik denk dat je even het andere topic helemaal moet lezen, dan weet je wat voor reacties er gaan komen.....
Ja, ik denk dat ik al weet wat voor reacties er gaan komen. Ik weet ook niet waarom ik dit topic wilde openen, het zit me gewoon zo hoog. Ik ga eens kijken voor gedragstherapeuten voor honden.
lijkt me verstandiger dan herplaatsen, want herplaatsen is wel zooooooooooo makkelijk...ja dan ben jij van het probleem af, maar je hond niet
Snap dat het je hoog zit... Vind het een goed idee van die gedragstherapeut, en ik denk dat als dit niet mocht helpen je voor je gevoel dan ook gedaan hebt wat je kon doen. Sterkte met alles.
Inderdaad eerst in therapie gaan. Jou vriend wil de makkelijke weg bewandelen.... totaal geen respect voor. Ik vind het wel super van jou dat je het erkent en ook de juiste stappen wil ondernemen.
Oh lastig zeg! Ik zeg de hond niet naar het asiel brengen maar eerst andere wegen bewandelen. Inderdaad een gedragstherapeut inschakelen en ook jezelf onder handen nemen. Jij bent de baas en niet de hond, zorg (met behulp) dat jij de touwtjes weer in handen gaat krijgen. Succes!
Zijn er misschien mensen die goede ervaringen hebben met gedragstherapeuten regio den bosch? Moet er wel bij zeggen dat het om een engelse stafford gaat, daar kan niet iedereen mee uit de voeten..
Ja, ik moet ook aan mezelf werken. Sinds het vechten met de andere honden ben ik zelf ook bang geworden. Je weet dat honden kunnen vechten, maar als het echt gebeurd is het zo eng. Daarbij heb ik meestal dochtertje bij me, wat de angst nog eens versterkt. En zo zitten wij in een hele negatieve spiraal, want hij reageert op onze angst, en daar kunnen wij weer slecht tegen.
iid daar heb je gelijk in . Wij hebben nu de tweede herplaatser in huis, beide zijn staffords . toen wij 7 jaar geleden onze eerste hond ophaalden was t arme beest al tig keer van hot naar her geschopt . niemand kon ons duidelijk vertellen wat zijn probleem nou was , uiteindelijk zijn wij er wel achter gekomen en het heeft heel veel tranen en geduld gekost . uiteindelijk heeft onze lieve schat nog 6 jaar bij ons gewoond en hebben we hem vorig jaar maart in laten slapen omdat ie op was , Als jullie je hond herplaatsen zal zijn probleem niet weg gaan maar verschuif je het dus dus lijkt het mij voor je hond eerlijker om hem dvm een therapeut nog een kans te geven en als die niets uithaalt de stap om hem te herplaatsen te nemen. want wie weet wat zijn volgende baasje doet waneer hij zijn lip optrekt?
Inderdaad, en als je eenmaal bang bent, gaat dat niet meer zo snel weg. Sowieso zou ik hem niet in het asiel doen, zoals hier al is gezegd ivm zijn gedrag. Ik zou ook voor een therapeut gaan En dan wordt jij misschien ook weer minder bang En trouwens, ik vind dit wel wat anders dan wanneer je hond op haar handje staat. Deze trekt gewoon ze lip op..
ja mensen oordelen snel, en ind sommige mensen herplaatsten hun hond te snel, maar je kunt je ook afvragen of het eerlijk is om een hond daar te houden waar hij niet meer gewenst is, of waar men angsten voor hem kent..... das ook niet gezond.....hier is wel degelijks iets gebeurt wat zijn sporen naheeft gelaten..... bij hond en daardoor ook bij ts..... een hond voelt ook aan als ie niet gewenst is of als men bang is voor hem, dat verstoord de rangorde......daar is wat aan te doen, maar dat moet je wel kunnen/achterstaan ts ik vind het heel goed dat je een gedragstherapeut in de hand neemt......hoop dat het lukt..... Een herplaatser went in de regel vrij snel bij een nieuwe baas, ik zou geloof ik wel zelf op zoek gaan naar een nieuwe baas, willen weten waar ie komt, en het moet een ervaren baas zijn, liefst zonder kinderen denk ik.... ik heb zelf ook een herplaatser gehad..... ik had vanaf dag 1 het gevoel dat hij het heel normaal vond bij ons te zijn.... dit is geen pleidooi voor herplaatsing voor ik iedereen over me heen krijg, maar soms is het voor de hond ook beter om herplaatst te worden.
Ik weet inderdaad een goede gedragstherapeut in de omgeving den Bosch. Zoek het zo voor je op en zal het hier dan plaatsen.
En daar zit ook echt mijn twijfel.. Ik ben soms echt bang dat mijn hond uitvalt. Hierdoor is onze hele band verandert, en zelfs verslechtert. Hoe slecht het ook is. Ik denk wel dat het voordeel in ons geval van herplaatsen is (inderdaad zonder kleine kinderen) dat hij weer in een positieve omgeving komt. Maar ik vind wel dat ik het eerst een kans moet geven. Ik ga zo (mijn dochter gaat zo slapen) informatie verzamelen en het er vanavond met mijn vriend over hebben. Dat vind ik ook weer dubbel, want ik vind dat het alleen werkt als hij er 100% achter staat, dat weet ik nog niet precies. Maar goed, erover praten wil ik zeker.
Je hond is getraumatiseerd je kan hem homeopatische druppeltjes geven bach blossem of iets dergelijks schijn goed te helpen. En ja moet weer een vertrouwensband met hem opbouwen, op dit moment geld voor haar aanval is de beste verdediging. Ga alleen met je hond naar buiten en ga leuke spelletjes met haar doen waarvoor ze moet luisteren en je moet vertrouwen, Ga desnoods naar een curcus met andere honden zodat ze weer vertouwen krijgt, daar weten ze ook wel een goede hondentherapeut. Probeer het wees streng in huis maar hou het in de gaten een aanval naar je kind wil je niet meemaken
coconut, das zeker waar, als je er voor wilt gaan zul je dat samen moeten doen..... hopelijk komen jullie eruit samen.....
Ik heb geen hond en ben ook geen hondenmens, dus ik heb waarschijnlijk makkelijk praten. Maar ik denk dat gedragstherapie wel degelijk een optie kan zijn in dit geval, maar dan moet je er inderdaad wel achter staan. En er ook de tijd voor hebben. Zoals gezegd, ik heb er weinig verstand van, maar een vriendin van mij is op puppycursus geweest en dat vond ik bijvoorbeeld behoorlijk intensief. Dat leek mij persoonlijk niet te combineren met een peuter in huis die ook alle aandacht nodig heeft en verdient. Ik zou dan ook wel aan zo'n therapeut vragen of het wel kans van slagen heeft bij jullie, en ook eerlijk zijn naar jezelf toe. Misschien is herplaatsen dan een betere optie, maar dan is het inderdaad wel zo netjes om zelf een nieuwe baas te zoeken en die alle informatie door te geven zodat die aan de slag kan met de hond.
Ik ook....jan van den brand...zit in uden...en is ook bij mij geweest voor onze hond centrum voor diergedrag en educatie