Weet niet of ik hiervoor goed zit. Heb het op jeugdfora geplaatst maar daar mogen ze me zeker niet zo want ze antwoorden niet maar probeer het hier eventjes. Mijn vriend en ik gaan naar de negende maand samen toe. Is een heel record aangezien hij nog nooit een vaste relatie heeft gehad, en ik ook niet, nooit verder gekomen dan 3 weken. Hij komt/eet/slaapt regelmatig bij mij (ik woon thuis) en ik kom en eet regelmatig bij zijn moeder. Maar bij een serieuze relatie zou je toch verwachten dat elkaars ouders elkaar ontmoeten. Nu het volgende: Mijn vader is geen probleem. Mijn moeder kan echter lekker bitchen, en ondanks het feit dat ze hard heeft moeten werken voor haar baan vergeet ze dat en kijkt ze best wel neer op mensen zonder die luxe. Of ze het nou bedoeld of niet weet ik niet.. Laatst vroeg mn zusje waarom ik zoveel van mn vriend hield en toen antwoordde mijn moeder 'Dat snap ik ook niet, hij heeft geen geld!' Mijn schoonmoeder voelt dit soort mensen haarfijn aan, zal nooit uit zichzelf een discussie uitlokken maar laat absoluut!! niet over zich heen lopen. Maar toch wil ik eigenlijk steeds meer dat mijn ouders zijn moeder ontmoeten. Is toch om de een of andere reden erg belangrijk voor me. Ik ben alleen bang dat dit op een regelrechte rel uitloopt. Hoe pak ik dit aan?
Ik zou gewoon wachten tot 1 van de 2 jarig is en dan de andere ouders uitnodigen. Zien ze elkaar toch. Zo is het bij ons ook gegaan.
Ja dat is altijd moeilijk, helemaal als je weet dat ze niet goed zullen klikken. Maar als je het regelrecht aan je ouders vraagt en daarbij je angst vertelt dat er een ruzie ontstaat, zouden ze zich dan voor jou niet wat in houden?? Hoop voor jullie dat het los zal lopen. Groetjes Carry
Tja, blijft lastig dit soort dingen. Ik ben 34, woon 2 jaar samen maar de wederzijdse ouders hebben elkaar nog nooit gezien. Ik denk dat ze elkaar ook niet erg liggen. Ik maak me er echter niet zo druk om. Het is makkelijker als het wel zo is maar ja, kun je niet afdwingen. Ik ben erg gelukkig met mijn manneke en als zij elkaar niet mogen is dat niet mijn probleem. Met eventuele kritiek moeten ze niet bij mij zijn. Ik heb natuurlijk makkelijk praten, ik woon niet bij mijn ouders. Maar toch denk ik dat je moet proberen om het probleem daar te laten waar het hoort: namelijk bij de ouders. Jij bent blij en gelukkig met je vriend, als hij goed voor je is en jullie het samen goed hebben dan is dat het belangrijkste. Jij moet er mee verder en niet je moeder. Waarschijnlijk spreekt zij vanuit haar ervaring en wil ze het beste voor jou, maar jij hebt het recht op je eigen leven en je eigen ervaring. Pfffff....nou genoeg, hoop dat je er wat aan hebt en succes ermee. Groet, Carlijn
Ik ben al 8 jaar met m'n vriend samen waarvan4,5 samenwonend en onze ouders liggen elkaar ook niet. Zijn ouders zijn gescheiden dus die willen al niet met elkaar in 1 kamer zitten en mijn ouders zijn nog samen en die vinden het maar raar dat ze gescheiden zijn (en de reden hiervoor) Wij gaan wel eens op vakantie met mijn schoonmoeder en als mijn ouders ons komen afhalen van het vliegveld zien ze elkaar Verder nooit. Ik heb me er wel een tijdje druk om gemaakt maar dat stadium ben ik allang voorbij. Sommige mensen liggen elkaar niet en mijn ouders en schoonouders zijn die mensen.Het zijn trouwens ook totaal verschillende mensen Verder hebben wij ook geen echt contact met mijn schoonvader. Hij is zelfs nog nooit in 1 van onze huizen geweest Belt ook nooit met verjaardagen En m'n schoonmoeder woont in Arnhem dus best een stukje rijden. Mijn ouders wonen veel dichterbij dus daar hebben we beide een betere band mee. Ben benieuwd hoe het allemaal gaat als we een baby hebben
als je het niet prettig vindt dat jullie ouders elkaar bij een van hen thuis ontmoeten, kun je natuurlijk ook een hapje gaan eten met elkaar. Overigens hebben onze ouders elkaar pas na ruim een jaar ontmoet omdat de ouders van mijn man niet naar een verjaardag wilden komen voor ze hadden kennisgemaakt. Daar kun je ook vanalles over bedenken. Ook onze ouders zullen nooit vriendschappelijk met elkaar omgaan, daar zit nu eenmaal een wereld van verschil in ideeen!! groet Karin
Onze ouders kennen elkaar wel, maar zien elkaar ook bijna nooit. Ze zijn ook compleet anders met andere interesse etc. Ik heb daar ook geen moeite mee. Vind het ook wel logisch. Je wordt in feite als ouders tot elkaar 'veroordeeld' omdat je kinderen samen zijn. Dat kan heel goed klikken, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Het belangrijkste vind ik dat wij het met allebei onze ouders goed kunnen vinden. En gelukkig is dat zo! Pim
Als jij zelf goed met je schoonmoeder overweg kunt, zou je haar een beetje voor kunnen bereiden. Je zou kunnen vertellen dat je graag wilt, dat ze jouw ouders een keertje ontmoeten, maar dat jouw moeder geen blad voor haar mond heeft. En ook dat ze soms nogal vinnig uit de hoek kan komen, terwijl jij het daar NIET mee eens bent. (Misschien voorbeelden geven) Dan kun je er bij vertellen dat haar zoon echt heel speciaal voor jou is en dat je toch graag zou willen dat ze jouw ouders ontmoet. Tegelijk kun je jouw ouders erop voorbereiden dat jij serieus bent met je vriend en dat je t leuk zou vinden, dat zij zijn ouders leren kennen. Maak dan wel heel duidelijk dat je t hele fijne mensen vindt, en dat je daar ook regelmatig gaat eten. Is je moeder negatief, misschien dat je vader een beetje kan helpen? Ik zou er wel bij vertellen, dat dit jouw keus is en dat je t prettig zou vinden, dat ze die respecteert. Het hoeft haar keus niet te zijn, want die heeft ze jaren geleden al gemaakt Dan zou ik die ontmoeting niet laten plaatsvinden bij jouw of zijn ouders thuis. Of bij jullie (als jullie samenwonen), of bijv. in een gezellig cafeetje, restaurantje voor koffie met appeltaart of zoiets. In geen geval bij hun thuis! (Beetje neutraal terrein denk ik) Hoop dat je hier wat aan hebt. Sterkte! (Laat je nog even weten wat je gaat doen/gedaan hebt?)
Mijn ouders hebben mijn "schoonouders" pas een keer ontmoet, ik zag er ook wel tegenop maar het verliep prima. Het was ook op mijn verjaardag en de verjaardag van mijn vriend. (we zijn op dezelfde dag jarig). Dus er waren ook meer mensen aanwezig, zodat als het niet zou klikken er geen ongemakkelijke stiltes zouden zijn en ze gewoon met andere mensen zouden kunnen gaan praten. Misschien een idee voor je? Succes ermee.
Ik heb niet eens contact met mijn moeder. Dat gaat gewoon niet. Ik heb alleen maar mijn schoonouders en dat zijn schatten gelukkig
Ik woonde al samen en 2 weken voor dat wij gingen trouwen waren mijn ouders hier op bezoek en toen is mijn man naar boven gegaaan om zijn ouders te bellen om te vragen of ze "toevallig in de buurt" zouden zijn.. dus die zijn toen zo langsgekomen. Ik zag er ook tegenop, maar het ging redelijk goed. Ik ben al lang blij dat ze elkaar niet voor het eerst zagen op onze trouwdag.. Groetjes Joyce
Mijn ouders en schoonvader kende elkaar al van gezicht . Het bleek dat mijn schoonvader vroeger bij mijn moeder om de hoek heeft gewoont . Tja , toen mijn man en ik serieus wat kregen , kwamen ze elkaar tegen bij de supermarkt etc . Even gezellig kletsen enz . Mijn ouders en schoonouders konden eerst niet met elkaar overweg . Komen beide uit een heel ander milieu ( schoonouders zijn gelovig , mijn ouders niet en daar waren ze niet blij mee , hadden liever gehad dat ik ook gelovig was ) . Wij hebben in het begin dan ook de verjaardagen apart gevierd . Dus eerst voor bv mijn ouders en daarna mijn schoonouders of andersom . Na een tijd had ik daar helemaal genoeg van en vond dat ze terwille van ons en de kleinkinderen elkaar maar moesten luchten . We hebben toen de verjaardag van mij voor het eerst in 1x gevierd met beide kanten ouders bij elkaar . En dat ging bijzonder goed Tuurlijk waren ze niet elkaars beste vrienden , maar ze praatte wel met elkaar enz . Nu bijna 10 jaar later vieren we samen ( met mijn familie en hele schoonfamilie ) Sinterklaas en kerst enzo . Hartstikke gezellig Dus zo kan het ook , is een kwestie van aan elkaar wennen en elkaar accepteren zoals ze zijn Groetjes Joyce
Nee nog niet. Ga nog met mijn vriend overleggen, zie er heeel erg tegen op. Denk dat het binnekort toch een kopje koffie wordt..
ik had er in het begin ook moeite mee van zal het klikken enz. we hebben ze toe gewoon een middag samen uitgenodigd en het ging gelukkig allemaal prima. Ik heb geleerd gewoon te doen en niet tezeer vooraf te denken want ik zag ook heel vaak op tegen dingen en achteraf vielen ze mee.