och...vind ik nu even jammer dat je dat zegt...Ik heb hetzelfde traject moeten doorlopen met ons meisje...ok het is niet hetzelfde misschien......maar oudere kinderen kun je veel van leren. Zo het daar is gegaan kan ji het voorkomen of al voor zijn....maja... Niet kwaad bedoeld hoor!
Oh, Antares! Zo bedoel ik het helemaal niet hoor! Sorry. (Ik reageer zo even op de rest.) Natuurlijk is het ook fijn om jouw ervaringen te lezen! Het is ook heel fijn om iemand te spreken die juist wel veel van het traject af weet. Juist omdat jij dan al veel weet over de verschillende mogelijkheden die er zijn. Misschien heb ik te snel gesproken , sorry. Maar het is wel fijn omdat wij allebei nog in dezelfde onzekerheid zitten. Gaan ze ooit kunnen lopen/zitten/kruipen etc. Jij weet de meeste dingen al van jouw dochter en hebt volgens mij niet van baby af al moeten afvragen of je dochter ooit zou lopen, toch? Niet dat het dat minder heftig of makkelijk maakt, absoluut niet! En voor jou en Alyssa zijn er ook nog veel onzekerheden over de toekomst natuurlijk! Buh, sorry voor mijn opmerking. Ik ben ontzettend blij dat ik met jullie beide ervaringen uit kan wisselen. Met jou door je ervaringen in dit hele traject en om Alyssa als voorbeeld en met lizzyb omdat we beide nog in de start van het traject zitten en dezelfde onzekerheid hebben. Ik hoop dat je het een beetje begrijpt. *Volgende keer beter nadenken, voordat je iets typt, Daphne!*
Begreep het wel hoor, maar zat er ff mee...komt eigenlijk meer vanuit mezelf hoor. Heb zelf nooit iemand gehad om erover te praten enz...beetje jaloers hahaha. Maar heb zeker wel de onzekerheden gehad...zo ging ons meisje pas lopen rond haar 1,5 en is er ook vaak de vraag geweest of ze wel ging kruipen enz...omdat ze dit dus niet deed. Maar elke keer stelde ze ons versteld! Ik begrijp jullie heeeel goed, daarom zei ik ook, fijn dat je het nu al weet..maar ook niet helemaal fijn (geloof in mijn eerdere berichten) Het beperkt je in je doen en laten toch.....er zit altijd iets achter...zo van...wat als...je kijkt niet meer onbevangen naar je kindje.....En dat blijft helaas...moet mezelf soms terug fluiten zo van..ze doet het goed! Geen zorgen maken...laat het los!! Knuf!!
wat ik wil zeggen eigenlijk, met elke ontwikkeling en elk jaar komen er andere zorgen...hier is het nu school en zwemmen en leren fietsen... Later zal het zijn, vriendjes en school enz enz ..elke leeftijd heeft izjn dingen. En het scheelt ik denk aan mijn dochter als een kindje van 4....ze is al 5,5 maar als ik zo denk dan verwacht ik niet teveel.... Als mensen vragen hoe oud is ze...(ze is groot) jaar of 6of7 zeker?? Dan soms wil ik zeggen, nee hoor ze is 4.....Want in haar doen en laten is ze dat echt...... Maar dan zeg ik braaf 5,5...en dan komt het...verwacht het altijd...en het komt ook altijd...oh ze is groot he, we dachten even dat ze ouder was maar ze is nog zo kinderlijk...kan ze dat nog niet dan met 5,5 jaar? Dan is ze wel laat he..... Je kunt het bijna lezen op gezichten....als je in gesprek raakt...het komt altijd een of andere tijdstip..... :S
Gelukkig! Voel me echt even heel l*llig! Jij begrijpt ons misschien nog wel het beste . En dat terugfluiten, ja echt heel erg herkenbaar. Ik had het gister heel erg. Mijn broer en zijn kindjes (5 & 1) waren op bezoek voor mijn verjaardag (ik ben geen tienermoeder meer !) en we zijn toen naar een speeltuin hier in de buurt gelopen. Mijn neefje van 1 kon daar zo heerlijk rondkruipen en had het zo naar z'n zin. En dan zegt iedereen 'ja, over een jaar zitten jullie hier ook zo met Quinten' en dan denk ik van, is dat wel zo? Misschien kan Quinten over een jaar nog wel helemaal niks! En wat als hij over vijf jaar hier ook niet van de glijbaan kan omdat hij in een rolstoel zit? Niet de geitjes kan aaien, omdat hij daar de controle niet voor heeft? En dan moet ik mezelf ook echt even een halt toe roepen. Het heeft helemaal geen nut om in 'wat alsen' te denken.. En nog een vraagje, was het echt de bezorgdheid om het nog niet lopen met 1,5 of merkte je gewoon nog veel meer andere dingen? Want volgens mij is 1,5 nog niet zo heel laat toch? (Ik wil het absoluut niet bagatelliseren hoor!)
Zo, en nu de rest! Hebben jullie een leuk weekendje weg gehad? En hoe gaat het nu eigenlijk met Ryan? Slaapt 'ie al beter? Wat super dat je nog zo lang hebt weten te borstvoeden bij hem! Wat zonde dat je bij Alyssa niet de hulp hebt gehad om de bv te laten slagen . Lijkt me zo jammer, dat je het zo graag wil, maar niet de juiste informatie aangereikt krijgt.. Nu was het bij ons denk ik vooral het vermoeide van Quinten, het gebrek aan TSR en productie wat bij ons ervoor gezorgd heeft dat live voeden niet lukte. Uiteindelijk heeft Quinten toch 6 maanden exclusief bv gehad *trots* en nog ruim 1 maand bv/kv gemengd. Toen was mijn productie echt op. Maar goh, wat ben ik boos (geweest) op het ziekenhuis. In eerste instantie omdat ze hem 's nachts een flesje gegeven hadden, terwijl dit afgesproken was niet te doen. Wat heb ik daar om gehuild! Gewoon het eerste flesje van mijn zoon niet zelf kunnen geven, alsof we al niet genoeg momenten gemist hadden.. Maar ook omdat ze vonden dat hij zó goed dronk! Lees een fles leeg in 2 minuten, veel langs laten lopen en verslikken. Ja, wow, wat dronk hij goed zeg! Nog maar niet te beginnen over de slechte opvolging toen we thuis waren! (LK zou nog bellen, nooit gedaan.) Pff, wat ben ik blij dat we met zelf goochelen hebben kunnen ontdekken wat wel werkt voor Quinten. En jeetje, wat een rot cb dan zeg.. Niet de juiste informatie en dan ook nog de koppen in het zand steken. Fijn dat je nu een betere hebt! Dat is nog een heel proces dan, dat leren eten.. Nutricia zal blij zijn met jullie investering in de potjes . Kan logopedie dan nu wel iets voor jullie doen om haar de juiste mondtechnieken te leren? Lijkt me heel lastig op vakantie oid, als je niks vertrouwds kunt voorschotelen. Ik moet zeggen dat ik het wel deels van mezelf herken. Ik ben een onwijs lastige eter (geweest). At als baby alleen maar potjes gepureerde wortel. Vers wilde ik niet en iets anders dan wortel ook niet uit een potje. Wat was ik een oranje baby. Ook nieuw eten heb ik heel lang niet durven eten en durf ik nu vaak ook nog niet. Waarom dat precies is, geen idee, maar dat is een rare tic van mezelf. Ik denk dat ik tot een paar jaar terug ook niet veel meer at dan een stuk of 10 bekende gerechten . Moet zeggen dat het eten nog steeds wel wisselend gaat bij Quinten hoor. Zo goed als die ene dag, is het niet meer geweest. Hij hapt af en toe, maar zuigt helemaal niet op z'n lepeltje? Meest gaat nog steeds vakkundig naar buiten met de tong. Vanmiddag heeft hij misschien een kwart ijsblokje op, maar ja, komt vast vanzelf wel . Vrijdag weer logo, ben benieuwd wat zij zegt. Maar hij vind het wel heel grappig, dat eten :
het was alles...fysio had toen al testen gedaan en ze liep gewoon in alles achter..ze opperde toen misschien moet je verder kijken. Gesprek gehad met mijn moeder, en die kwam toen zomaar ineens...jah nou.......stilte.......weet je....vind dit moeilijk, maar alyssa is niet zoals andere kindjes......misschien heb ik het mis zei ze, maar het lijkt me verstandig als je idd even er naar laat kijken door een arts. En dan later nog eens bij mijn tante, die zei..ja ik hoorde van die en die dat alyssa niet zo goed doet..en dat je je zorgen maakte...(ja kletsen kunnen ze goed in de familie, behalve tegen mij soms!) En ja nou zei ze...weer stilte......... (die zijn zoooo rot!!) maar ik zie veel van mijn zoon in haar....dus ja het lijkt mij ook verstandig als je ernaar kijkt...en toen kwam het...zo doet ze dit niet...doet ze dat anders...doet ze zus niet...doet ze zo niet...dat niet, en dat niet, en dat niet.......pfffff zat echt met mijn mond vol tanden even...... Maar het was het totaal plaatje dus....en wanneer ik me echt zorgen begon te maken, nou eigenlijk al vanaf het begin. dat knagende stemmetje in je hoofd. Maar altijd dat commentaar...ach komt wel goed, oh marco was ook laat...ach deed jij ook niet...niet alle kindjes zijn snel....jij mag blij zijn dat ze zoveel slaapt enz enz enz...schreven me soms echt af als idioot!! Achteraf wou ik ze allemaal ff onder de neus wrijven...zie je nu wel!! Maar had zo weinig nut...want nu zeggen veel nog...ach komt wel goed, ze doet het super goed..we zien er niets aan..... sommige hebben gewoon plank voor de kop. (oh mijn tante heeft trouwens een zoon met klassiek autisme) 1,5 is niet extreem laat....maar toen begon ze pas he... (voorheen niet stappen aan de hand enz...) Dus heeft nog zeker bijna half jaar of langer geduurd voordat ze echt stukken liep, en dan nog niet helemaal goed...rennen heeft zelfs geduurd totdat ze 4,5 was voordat ze dat kon! Zo ook springen..(kan ze pas sinds kort!) en op 1 been staan, hinkelen... Klimmen gaat nog niet goed...glijen van de glijbaan...... Mijn zoontje klom er pas op, en gleed er zonder dat ik hulp hoefde te bieden op zijn billen vanaf.............mijn dochter kan pas sinds een tijdje alleen van de glijbaan.........zie je? Nu ik mijn zoontje heb zie ik het verschil heel goed, als ik hem eerst had gehad was ik al veel eerder bij een arts terecht gekomen. Maar die mensen met hun commentaren he......die knagen zo aan je dat je je niet goed voelt, dat jouw gevoel niet klopt. Maar geloof me...jouw moeder gevoel klopt! En dat denken, wat als....ja moeilijk...vind ik nog hoor, heb al van zoveel dingen afscheid moeten nemen. want zie gewoon dat dat gewoon niet gaat lukken. Ik heb op ballet gezeten vanaf mijn 4 jaar....nu dat zie ik haar echt niet doen............... En dan het schoollplein perikel....daar kan ik niet in mee komen....alyssa vraagt geen kindje te spelen, andere kindjes vragen haar niet...als ze iets aan haar vragen geeft ze namelijk geen antwoord........ naja.... veel dingen die niet makkelijk gaan, daarom elk jaar heeft zijn dingen waar je zorgen om hebt en waar je afscheid van moet nemen of mee accoord moet gaan moet accepteren dat het anders gaat... maar zoals ik al zei, wie weet gaat het wel allemaal super goed bij jullie kindjes! Hersens zijn vreemde dingen...........
En even apart...niet lullig voelen! Ik heb geleerd...praat overal over...dat helpt je het meeste vooruit bij artsen en peuten...........geloof me, uit elke zorg en gedachte! Want pas dan kunnen ze er wat aan doen namelijk...of je tips geven.... Knuffel!! Dus nu over he, niet meer erover denken!
Slapen is lijkt inderdaad wel een dingetje ervan te zijn . Wel fijn, aan de ene kant. En betreft de fysio, we kwamen minder vaak omdat we thuis ook veel oefenen. Maar in de afgelopen 5 weken heeft de fysio ook geen echte verbetering gemerkt. Wel in het contact zoeken (aankijken etc), maar niet in het liggen op de buik/rollen/hoofd stabiel houden etc. Maar omdat hij nu eenkennig word, is het slimmer vaker te komen. En ik vind die extra controle ook heel fijn, vooral nu hij een beetje stil blijft staan. Goh, nou ik hoop dat het een sprong is! Want dan heeft hij wel een verrekte lange aanloop . Het slechte slapen is 4 weken geleden begonnen na een verkoudheid. Ik probeer het maar te accepteren dat m'n nieuwe opstaan tijd 06:00 zal worden. Want de afgelopen 2 weken van alles geprobeerd, maar niets helpt! Hoewel de uitleg van de neuroloog dan weer wel logisch klinkt. Ik hoop het! Misschien leert hij dan weer wat bij . En als hij dan ook weer lekker gaat uitslapen, ben ik helemaal gelukkig! Ik begin nu ook wel makkelijker te worden in het vertellen. Laatst zelfs tegen de verkoopster van mijn bikini (ik werk in de winkel naast haar). Dus geen compleet vreemde . Merk dat dan best als een grote stap voelt, omdat ik het eerst niemand wilde vertellen . Ach jeetje, wat verdrietig . Zo ontzettend sneu dat de leraren het ook niet doorhadden. Je zou toch denken dat ze dan een beetje extra op haar letten. En dan ook nog zo'n opmerking, bah. Wat goed dat je er zelf wat van hebt gezegd! Slecht van die ouders, zoiets leer je je kinderen toch wel.. Dat grappen maken over een anders rug not done is. (Mijn broer is ook heel erg, dikke mensen lacht hij uit waar z'n kinderen bij zijn. Kan daar wel om huilen! Zo ontzettend onverantwoordelijk. Moet hij later niet gaan doen waar Quinten bij is.) Haha, ik laat hem ook echt niet lang huilen hoor, dan is het meer jengelen. Laten we het er op houden dat ik geen ochtendmens ben, nouja, nog niet. Als Quinten zo door gaat word ik er vanzelf een. Heb echt wel even nodig om wakker te worden op zo'n tijdstip. Wanneer hij echt honger heeft merk je het tegenwoordig wel . Maar Quinten word ook wakker van andere dingen dan honger. Maar ondertussen ken ik de verschillende huiltjes wel . Vandaag is hij ook ontzettend aanhankelijk geweest, dus daar geef ik dan maar aan toe . Lekker knuffelen. (Ik probeer nog op chronologische volgorde te reageren ) Ik dacht al dat het meer alles was . Klinkt ook wel heel erg logisch. Lijkt me wel even heel raar, om altijd zelf al dat gevoel te hebben van er klopt iets niet en dat dat dan bevestigd word door je moeder. Ergens heel verdrietig, maar lijkt me ook wel fijn. Zit het niet tussen je oren, zeg maar. En dan ook nog door je tante, die dus ervaring heeft met kindjes die net wat anders zijn dan anders. Poeh, dan wordt je ook even lekker met je neus op de feiten geduwst.. Als je zoontje van 1,5 beter van een glijbaan gaat dan je dochter van 5! Heftig zeg. Wat dat betreft ben ik blij dat Quinten de eerste is, we hebben geen vergelijkingsmateriaal, dus maken we ons ook minder snel zorgen. (En nu zeg ik we, maar vriend beseft het volgens mij ook nog niet hoor. Heb hem afgelopen keer maar gevraagd mee te gaan naar fysio, omdat hij alles wat rooskleuriger zag.) Zou speciaal onderwijs misschien iets voor Alyssa kunnen zijn? Ik roep maar wat hoor! Een neefje van mij (8) heeft autisme, angsstoornis, ADHD en hij heeft ook op een gewone bs gezeten, maar daar ging het helemaal fout! Kinderen wilde nooit met hem spelen, vonden hem raar etc. Nu op een cluster 1 school is hij echt heel goed geaard! Hij heeft vriendjes, mag op alle feestjes komen. Hij vind school nu echt leuk. Jammer genoeg is hij niet meer te houden en zijn ze bezig met hem uit huis te plaatsen . Heel andere situatie, maar schoot me even te binnen. Weet je, ik denk ook heel vaak 'ach, alles komt goed!' Maar daarmee ben ik nu al zo vaak met m'n neus in de boter mee gevallen, dat ik maar van het slechste uit ga. Toen ik opgenomen werd met 23 weken zei de gyn nadat de weeenremming aangeslagen was dat alles wel goed zou komen en ik waarschijnlijk gewoon m'n zwangerschap uit zou lopen. Nou 7 weken drama in het ziekenhuis en Quinten werd geboren met een spoedkeizersnee. Na de geboorte deed hij het eigenlijk heel goed, maar 1 nachtje cpap gehad, nooit geen gekke dingen laten zien en dan toch die PVL. Ik zeg het maar zo, we doen het goed in de slechte kant van de procenten . Door de pil heen zwanger, vroeggeboorte, vroegtijdig gebroken vliezen, infectie door gebroken vliezen en PVL. Dat we nu ook eens de loterij winnen ofzo . Nog een vraagje voor jou. En eigenlijk is het een hele vreemde vraag hoor, maar het houd me nu al bezig. Ik heb altijd 'veel' kinderen gewild (4/5). Over een jaar of 3/4 willen we voor een tweede gaan, als we dan groter wonen etc. Maar ik weet niet of ik het wel praktisch wil. Dit hangt natuurlijk ook af van hoe erg Quinten last gaat hebben van PVL, maar stel hij beland in een rolstoel. Dan heeft hij gewoon extra zorg nodig. Kan ik dit wel met nog een extra kindje erbij? Plus dat bij mij de kans op vroeggeboorte redelijk groot is, wat als de volgende weer zo vroeg- of nog vroeger geboren gaat worden? Of ik moet weer zo lang in het ziekenhuis verblijven? Dat gaat gewoon niet als ik een kind van dan 4 of 5 rond heb lopen die extra zorg nodig heeft.. Kan me daar nu al zo druk om maken, ook al heeft het helemaal geen nut! Heeft die vraag ooit bij jullie gespeeld? Zo ja, hoe heb je die kunnen beantwoorden?
moeilijk... Speciaal onderwijs start ze na de zomervakantie maar is geen makkelijke keuze geweest hoor. Ze gaat nu 2 dagen in de week naar gewone school en de rest naar speciale dagopvang. Ja..nou de loterij winnen...hebben wij ook gezegd...pff kans van 1 op een miljoen.....nou de kans om de loterij te winnen is groter! mogen we dat dan ook?? Je hebt al heel wat mee gemaakt..... Hier ging het niet allemaal zoals we wilden. Ik heb PCOS, daarom heeft het 3,5 jaar geduurd voordat alyssa er was......doordat we niet wisten dat er iets mis was met haar wilden we er meteen na de geboorte ivm het moeilijk zwanger worden weer voor gaan...helaas na 1 jaar weer terug naar ziekenhuis. En toen de uitslag van alyssa en alle zorgen, in die tijd ook ziekenhuis voor ons zelf...soms heb ik getwijfeld.......... Maar na 3 jaar eindelijk zwanger! En eerlijk, ik wilde er ook veel...het kriebelt nu soms nog wel...maar het is niet makkelijk. Mochten wij het eerder geweten hebben, dan weet ik niet of ik deze keuze had gemaakt....denk het wel, wilde toch graag nog een kindje. En toen we het wisten hebben we een paar maanden rustig aan gedaan...want ik wilde zeker weten dat het niet nog eens kon gebeuren. Maar ja die kan van 1 op miljoen he..... WErd ons op het hart gedrukt kan echt niet nog eens voor komen......nou dat hopen we dan maar! Het is in ieders geval niet erfelijk, dat was onze eerste zorg! Maar het is moeilijk...doe wat je hart je in geeft...je kunt de toekomst niet voorspellen hoe het met hem gaat helaas...dus wat als hij in een rolstoel komt (zul je toch pas over een tijd weten..) wil je zo lang wachten...en dan? Dan komt er iets anders...en dan weer wat....dan wil je wachten tot op school en dan tot het beter gaat op school enz enz enz...dan komt er misschien nog iets tussen. En zo ben je 10 jaar verder en heb je 1 kindje......en wil je niet meer kinderen. Onze zoon valt soms wel eens met zijn neus in de boter, bijvoorbeeld bij een driftbui. Dan word hij in zij stoel (of box eerder ) gezet en even nu niet.....want je zus moet aandacht...soms is dat wel eens zielig omdat hij gewoon makkelijker is. Maar het scheelt ook, alyssa moeten we vaak nog helpen met eten...ryan kan alles alleen al eten.....daarom dnek ik dat we hem wel eens overschatten misschien, kan het niet goed uitleggen in woorden. Alsof het is, ja hij is 'normaal' Dus minder zorgen..... Moet soms echt wel eens mezelf rech trekken...en dan zeggen. Nee alyssa ik ben met je broer bezig, ga maar bij papa of wacht even.....(is wel heel moeilijk voor haar ook, ze beseft dat nog niet zo geod..)
oh en even over je man, dat is hier ook wel een een ruzie punt. Ik doe alles alleen met alyssa omdat hij moet werken en ik thuis ben....dokters peuten enz doe ik allemaal alleen..... (soms een bespreking en dan is hij wel erbij, maar de gewone afspraken niet) Het is wel goed dat je dat een keer van hem vraagt! Dan ziet hij het ook eens..... mijn man romantiseerd het ook wel eens, maar sinds ik tegen hem heb gezegd ik trek het niet..(heb ook hulp nu voor mezelf gezocht) en ik blijf op zondag 1xper2weken op bed liggen..en dan slaap ik niet altijd, kijk tv of lees.....maar ik wil niet gestoord worden!! Sinds dan is het als ik beneden kom..pfff ben moe! Ja marco....zo voel ik me elke dag............en sinds toen begint hij wat meer te helpen en iets minder te zeggen dat komt wel goed en ze doet het toch enz enz...
Nee, dat snap ik dat speciaal onderwijs geen makkelijke keuze is! Hopelijk is het wel goed voor haar en vind ze daar beter haar weg en meer begrip van andere kindjes. Haha, welke loterij doen jullie mee ? Kiezen wij een andere. (Pff, wat zou dat veel dingen makkelijker maken. Dromen mag.) Dat is ook zoiets waar ik nu al over na kan denken, wij wonen drie hoog zonder lift. Als Quinten over twee/drie jaar nog niet kan lopen, gaat dat denk ik een zware klus worden. Ik moet me eigenlijk eens verdiepen in medische urgentie, aangezien dit een sloopwoning is en we er over een x aantal jaar toch uit moeten. Bij jullie is het zwanger worden inderdaad niet makkelijk geweest zeg! Poeh.. En dan ook nog de ziekenhuisbezoeken en zorgen van Alyssa erbij. Heftige periode geweest denk ik. Daar voorzie ik hier vooralsnog geen problemen mee , ben benieuwd hoe dat gaat als we echt gepland voor een volgend kindje gaan. Maar dat gaat sowieso nog een paar jaar duren. Vriend studeert nog (nog 1,5 jaar), dan een fulltime baan zoeken (zou geen probleem moeten zijn -> werktuigbouwkunde en we wonen in de buurt van ASML etc). Dan een andere woning, want hier hebben we maar twee slaapkamers en geen tuin etc. Maar, als ik echt gewoon puur naar m'n hart luister, komt er hier sowieso nog 1tje bij (en hopelijk nog meer, maar vriend wil er maar 2 ). Ik snap het wel met Ryan. Je weet dat je bij hem er niet zo bovenop hoeft te zitten en dat hij minder zorgen nodig heeft. Hij pikt het wel als je z'n zus even eerst aandacht geeft. Is ook niet makkelijk, je aandacht verdelen. Gelukkig maar dat Ryan dan zo'n lekker mannetje is . Komt wel goed! Och, hou op schei uit. Haha, echt een mannending volgens mij. 'Ik werk en studeer, dus ik ben hartstikke moe'. Ja lief, ik zit de hele dag op m'n gat . Hij beseft ook niet hoe slopend de zorgen zijn en alle afspraken met de fysio etc. Goed dat je het hebt aangegeven en dat hij het nu beter begrijpt! En ook dat je hulp voor jezelf zoekt . Daar heb ik écht bewondering voor. Af en toe vraag ik hem om 's ochtends Quinten de fles te geven. Maar ipv mij dan rustig door te laten slapen, gaat hij op me hangen als hij Quinten terug legt in z'n wieg (wieg staat aan mijn kant). Heel nuttig schat! Vooral ook dat Quinten 9 van de 10 keer toch niet echt meer slaapt. Hij word ook niet wakker van Quinten, dus moet hem dan eerst 10x aanporren. Maarja, verder is hij wel lief . Bij welk ziekenhuis lopen jullie eigenlijk?
Herkenbaar....mannen! Maar misschien moet je eerst afwachten totdat je man klaar is met zijn opleiding voordat je bergen gaat maken waar je overheen moet Begrijp het heel goed hoor! We gaan over 3 weken op vakantie..maar ben al 2 maanden aan het plannen wat als..wat dan...wanneer dit...hoe zus..hoe zo...hahahaha, en dan vooral voor alyssa..... Ze is compleet niet moeilijk! Geloof me...maar tsjah...anders... (bij anderen is ze een model kind..........) Welk ziekenhuis..euhm...nou verschillende, maar nu geen meer. Nou ja...soms... Even denken..neuroloog : nijmegen. MRI: veghel. Kinderarts : Oss (veghel en oss, zijn nu samen in uden, nog niet geweest!) Euh revalidatie : den bosch en oss. Enneuh....nou ja overal en nergens zo een beetje hahaha. Psych daar, psych hier...fysio hier...fysio daar, fysio daar........logopedie hier, logo daar.....tis wat! Waar zijn jullie? (wij komen uit noord brabant, vandaar alle ziekenhuizen hier in de buurt )
Wat als, wat als.. Begint een beetje een mantra te worden . Nee, dit is gewoon vooruit plannen en dromen hoor. Positief! Ik droom ervan weer zwanger te zijn en er dan gewoon volop van te genieten. Dat is er deze keer gewoon niet van gekomen en achteraf baal ik daar zo van! Zo veel gemist, geen kleertjes kunnen kopen, zelf de babykamer niet gemaakt etc. Haha! Jeetje, dat is een heel team! Is er een reden voor geweest om bijvoorbeeld ook naar Nijmegen uit te wijken? Wij lopen voor alles in MMC Veldhoven. Daar is Quinten ook geboren, daar heb ik 7 weken gelegen en toevallig wonen we daar ook een half uurtje lopen vandaan! Ik meende met te herinneren dat jullie in Brabant wonen . (En jij weet trouwens waar ik woon(de) (inmiddels verhuisd) , hij is nu eindelijk uit Ryan's oude kleren gegroeid .) Alleen voor revalidatie gaan we waarschijnlijk naar Blixembosch Eindhoven.
oh- hoe zijn Alyssa haar ogen? Is daar iets mee of ziet ze gewoon goed? Heeft ze veel scheel gekeken?
ja dat is het bij dreigende vroeg geboorte en dan ook de uiteindelijke vroeg geboorte..zie het bij kennissen...haalt veel voorpret weg hopelijk heb je dat bij een volgende wel! Nou reden niet, oss en veghel en den bosch zat geen neuroloog die de mri beoordeelde....dus geen keuze he. Hihi, ja die berichten heb ik weg gedaan..inbox was weer vol! Dus weet niet meer waar je woonde...maar idd hing me bij in veldhoven Fijn dat je wat aan de kleding hebt gehad! Ik heb de 68/74 in tassen zitten nog..kom er niet aan toe om ze uit te zoeken.......als je een keer wilt komen neuzen? Heb 4 bigshoppers vol.... Probeer de revalidatie zo dicht mogelijk bij te zoeken of krijgen...kijk of ze thuis kunnen komen of op de opvang...want geloof me..je rent je rot! Is niet leuk.....daarom combineer ik ook afspraken vaak. Zo moest ze pas naar de oogarts en heb ik meteen de kinderarts erachteraan gedaan...en daarna voor haar steunzolen laten checken.... Voor haar niet leuk al die afspraken op 1 dag...maar liever op 1 dag en dan wat moeiljker met haar, dan 3x per week......en dan ook moeilijk! want het gaat niet om het aantal, maar om het bekijken en aanraken en moeten doen wat dokters zeggen...... snappie...
scheel kijken niet..maar wel alles heel dichtbij halen. Daarom vanaf haar 3 jaar controle door oogarts...we zijn pas voor de 3de keer geweest! en nu hoeft ze niet meer, over 5 jaar eens ene keer voor controle als we willen.... Haar ogen zijn goed gekeurd! Nu haar gehoor nog...want soms denk ik dat haar oren niet werken Of zal ze toch echt aan het kleuteren zijn nu........... Nee, soms twijfel ik of ze goed hoort...dus we gaan binnenkort ff afspraakje maken voor een hoortestje...(als ik er tijd voor heb) is niet zo een groot probleem, ze hoort wel, maar soms lijkt ze niet goed te horen....en spraak word soms ook niet beter, daarom ff laten checken....de logo denkt niet dat het daar aan ligt. maar wil me niet later voor de kop slaan met hadden we maar eerder......
Oh, ja! Kom maar op met die buik die niet meer verder kan groeien en waar de een na de andere stretchmark op komt! Ik neem het allemaal voor lief . En gewoon thuis komen mét baby, ipv zonder. Haha, ik hou er over op, hopelijk ooit! Ik zal er over nadenken . Heb je toevallig rompers in 62/68 ? Z'n 50/56 beginnen nu een beetje te kort te worden.. Dat moet ik mijn vriend eens laten lezen, 4 bigshoppers vol! Hij vond een bananendoos 50/56 al heel veel (lees veel te veel ). Ah, oke. Dan is Nijmegen inderdaad wel een goede optie. Wat dat betreft ben ik blij dat we alles gewoon in de buurt kunnen doen! Ben wel van plan om mijn rijbewijs te halen, maakt alles toch net iets makkelijker. Eindhoven is niet ver hoor, maar niet te doen met het OV. Dus het moet wel.