Ik ben heel benieuwd hoeveel qualitytime jullie met je kind van (bijna) drie jaar doorbrengen. Hoe ligt de verhouding bij jullie tussen zelf spelen en samen met jou spelen? Na de geboorte van de tweede vind ik het wel eens verdrietig om mijn oudste te vertellen dat mama niet met hem kan spelen. Mijn man vind dat hij ook mag leren zelfstandig te spelen. Dit kan hij ook heel goed, hoor, maar het voelt steeds als een afwijzing naar hem als ik zeg dat ik geen tijd heb om te spelen. Voorheen was hij natuurlijk t prinsje en kreeg hij alle aandacht en dat kan gewoon niet meer. Hmmm, lekker vaag verhaal, maar gevoel en verstand liggen weer eens niet op één lijn... Vandaar mijn vraag: hoeveel speelt jullie peuter alleen??
Zoveel mogelijk. Ik speel af en toe wel met haar maar ik ben vooral haar moeder en geen speelkameraad. Ik betrek haar wel bij dingen die ik doe overdag. Verder eten we altijd samen aan tafel uitgebreid, help ik haar op weg bij het kleien en kleuren. Ik vind alleen spelen en jezelf vermaken erg belangrijk. Samen spelen doet ze bij de oppas met de andere kindjes. En op de PSZ.
Ik speelde alleen maar met hem samen, had op een dag (voordat de tweede geboren werd) hooguit twee uurtjes verdeeld op een dag dat ik zelf ergens aan toe kwam, meestal nog minder. Nu speelt hij ook zoveel mogelijk alleen en dat is voor ons allebei weleens wennen, al denk ik dat het vooral voor mij wennen is. Ik ben zo bang dat ik 'hem aan zijn lot overlaat' (jaja, hoezo spiegelen met eigen jeugd?). Natuurlijk is dat niet zo, maar toch... Vind jij niet dat je kind recht heeft op (voortdurende) interactie??
ik speel vrij veel met haar. Ze kan zich ook lastig alleen vermaken en vraagtveel aandacht. Ik weet dat ik er aan moet werken dat ze zichzelf moet vermaken. Ze gaat dan wel zelf spelen maar komt vervolgens met haar speelgoed bij mij. Ik vind het wel lastig om haar dan te zeggen dat ze alleen moet spelen. Ik betrek haar ook met alles in het huishouden, samen schoon maken samen koken samen de was doen enz. Vnid ze erg leuk. maar zelf spelen ik ben er voor dat ze vaak alleen speelt... maar vind het moeilijk!
Probeer haar nu al beetje voor te bereiden dat ik straks niet meer 100% aandacht ben voor haar als de 2de er is. Vind het ook wel sneu af en toe maar ze moet ook alleen leren spelen. Als ik haar eenmaal ergens aan heb gezet kan ze het wel en vermaakt ze zich ook, dan voel ik me wat minder schuldig naar haar toe. Denk dat ze dat ook wel voelt en dus toch de aandacht probeert te pakken. Merk wel dat ze graag met andere kinderen speelt en hier zijn er 2 oppasoma's. Maar over een dikke maand mag ze naar de psz denk dat ze dat ontzettend leuk gaat vinden (mama wat minder maar doe het voor haar natuurlijk).
Jammer dat ze het niet leuk vindt om alleen te spelen. Isabella heeft hele toneelstukjes met haar knuffels en poppen. Het liefst lekker alleen.
Ik wou dat mijn zoon met me deed spelen hij wil niet dat ik mee speel want al het speelgoed is van hem, zegt ie dan. Vaak doe ik ook koekjes bakken of verven of kleien en dat is best moeilijk om erin mee te gaan omdat hij alles zelf wil doen en ook alleen spelen...De middelste wil dit weer wel maar heeft soms ook dat hij alleen met z'n broer wil spelen of met helemaal niemand
Iman kan goed alleen spelen. Nu ze wat ouder is doen we wel samen spelletjes, zoals memory. Ook koekjes bakken ofzo. Maar ik kan gerust poetsen, of de was weg strijken terwijl zij zichzelf bezig houdt!
na de geboorte van de jongste hebben wij een opblijfavond ingesteld. onze dochter mag dan kiezen wat we gaan doen, videokijken, spelletje enz. en dan exclusief met een van ons (pappa of mamma)en dan drinken en chips erbij.ze kijkt er de hele week naar uit!
Nick speelt regelmatig zelf en soms speel ik een uur lang allerlei spelletjes met hem, memory, lotto, domino, electro junior, puzzelen, etc. Als hij met de auto's/trein gaat spelen help ik hem vaak even op weg (baan mee bouwen of zo) en daarna moet hij zelf gaan spelen. Inmiddels doe ik dat bij Chris ook al zo en soms zit ik er bij om ze samen uit elkaar te houden. Het is niet zo dat ik op mijn gemak een boek of zo kan gaan lezen, maar soms sta ik wel beneden te strijken terwijl zij aan het spelen zijn. Ik vind niet dat ik mijn kinderen daar tekort mee doe. Het is juist heel belangrijk dat ze ook leren om zich alleen te vermaken en weten dat ze niet altijd op de eerste plaats staan/hun zin kunnen krijgen.
denk dat het ook scheelt of je werkt of niet merk dat toen ik fulltime thuis was.. anne vaker alleen liet spelen in verhouding. en dat vind ze helemaal niet erg nu ben ik maar 1 dag in de week met haar thuis.. en spelen we ook regelmatig samen toch. in totaal aantal uren minder dan toen ik thuis was.. maar in verhouding wel veel meer. vaak is het ook dat ik dr op weg help en dat ze zelf verder gaat en ze kan uren bezig zijn met boterhammen smeren voor mama, de poezen en alle knuffels. dan ben ik meer lijdend voorwerp dan daadwerkelijk mede-speler. zelf geniet ik daar enorm van. terwijl ze in feite toch gewoon zelf haar gangetje gaat. ik mag alleen naast alle knuffels en poezen ook mijn denkbeeldige boterhammen en koffie opeten/drinken
Ik zorg ervoor dat Kinley een half uurtje eerder in bed ligt als Kylian zo zijn we in ieder geval een half uur per dag verzekerd van qualitiy time. Vaak kijken we dan Lingo (vind hij leuk cijfers en letters) Ik probeer dagelijks ook even wat tijd voor hem te maken als Kinley erbij is, ben bang dat hij anders denkt dat mama er alleen voor hem er is als madam in bed ligt en dan doen we een spelletje (dr bibber is op dit moment zwaar favo) terwijl Kinley bij ons zit in haar wipper. Ik kan me je gevoel wel voorstellen hoor, toen Kinley nog heel veel huilde liep ik echt uren met haar op de arm te troosten (niet dat dat hielp hoor) terwijl hij maar alleen was. Groetjes Anita