Mijn bevalling van Isabelle en Elise.

Vandaag zijn onze kleinste meiden alweer 1 week oud. Precies 1 week geleden wilden we Esmée in bad doen. Lekker voor het slapen gaan. Auke heeft bij haar gezeten zodat er niks kon gebeuren en omdat ik nog hoogzwanger was ben ik op bed gaan zitten om te wachten tot ze klaar waren. Ik zat net toen ik ineens iets voelde. Ik wist niet hoe het voelde als de vliezen zouden breken dus ik dacht dat het wat anders was. Ik stond op om naar Auke te gaan en toen ineens was mijn hele broek kleddernat met de slaapkamervloer erbij. Nou, dat was duidelijk. Auke heeft toen Esmée uit bad gehaald en mijn moeder gebeld. In de tussentijd belde ik het ziekenhuis en ik kon meteen komen. Samen hebben we nog wat spulletjes bij elkaar geraapt en toen mijn moeder er was voor Esmée zijn we in de auto gestapt en naar het ziekenhuis gereden.
Daar aangekomen zette Auke mij af voor de ingang waar ik in een rolstoel ging zitten wachten tot hij een parkeerplek gevonden had. We gingen vervolgens naar de 2de verdieping waar de verloskamers van het ziekenhuis zijn. Men verwachtte ons al en we kregen een kamer toegewezen. Inmiddels was het bijna 7 uur.
Ik mocht op het bed gaan liggen en nadat de gynaecoloog was geweest voor een check-up kreeg ik een infuus. Links ging mis...rechts zat meteen goed. Mooie blauwe plek als souvenir En toen was het afwachten. Omdat ik sowieso die dinsdag een keizersnede zou krijgen zouden ze niks doen om de bevalling tegen te houden. We zaten tenslotte al in de 39ste week. Maar op dat moment was de OK bezet en moesten we dus even op onze beurt wachten. Toen de gyn (Dr. van G., niet mijn eigen gyn, die was vrij) dat dus zei beseften wij dat het vandaag toch echt ging gebeuren. We zouden die avond onze tweeling in onze armen houden...
Om 21.30 uur kreeg ik een catheter in mijn blaas. Dit moet omdat je bij een ruggeprik je hele onderlichaam niet meer voelt en na een keizersnede is het niet goed dat je blaas vol blijft. Je houdt automatisch op.
Om 22.00 uur kwam de verpleegkundige binnen en zei dat we konden gaan. SHOCK! Nu ging het gebeuren. Ik kreeg een operatiejas aan en we werden met bed en al naar de OK gereden. Daar aangekomen kreeg Auke ook een mooi blauw tenue aan met een bijpassende muts en mochten we de operatiekamer in. Ik moest op een heel smal bed gaan liggen en kreeg vervolgens de ruggeprik. Is geen vervelend gevoel maar je moet wel stil blijven zitten. En dat is best moeilijk als je zit te wachten op een aanraking en dan ineens iets op je rug voelt. Maar het ging erg goed en binnen een mum van tijd voelde ik mijn voeten warm worden en was het gevoel weg. Ik werd geholpen met het gaan liggen en kreeg een blauw scherm voor mijn neus. En toen was het weer wachten. Je merkt dat ze met je lichaam bezig zijn maar je weet niet wat ze aan het doen zijn. De anesthesist vertelde wat er allemaal gebeurde en ineens zei de gyn tegen Auke dat ie moest komen kijken. Auke ging staan en riep: Oh kijk nou! Wat mooi!
En daar kwam Isabelle ter wereld om 22.31 uur. Ik kreeg even vluchtig haar voeten te zien en weg was ze. Maar horen kon ik haar erg goed Ze moest zo snel weg omdat de beentjes van Elise al naar buiten kwamen. Mevrouw was ongeduldig en bepaalde zelf al dat ze naar buiten wilde Binnen 2 minuten werd dus ook Elise geboren. In stuit maar helemaal gezond. Auke verdween met de meiden naar de onderzoekskamer waar de kinderarts ook was en ik werd gehecht en verder verzorgd.
Onze meiden waren geboren. En het zijn er écht 2. Zo vreemd om ze dan toch echt te zien. Zo onwerkelijk dat ze allebei in mijn buik hadden gezeten. Zo mooi
Nadat ik weer opgelapt was werd ik door de anesthesisten naar mijn kamer teruggereden en kon ik mijn meiden bewonderen. Ze werden op mijn buik gelegd en Auke maakte de eerste foto van ons samen. We hebben onze ouders gebeld en zij kwamen nog gezellig even langs om de baby's te bewonderen.

Inmiddels zijn we al een paar dagen thuis en geniet ik volop van mijn kraamtijd. We hebben tot maandag kraamzorg en de meiden doen het erg goed. Ze zijn echt voorbeeldige kleine meiden. Esmée vindt het super leuk om grote zus te zijn. Ze wil de baby's alleen maar kusjes geven en aaien. Zelf ben ik ontzettend blij dat ik weer lekker aan het opknappen ben. Ik loop weer normaal rond en kan heerlijk met Esmée spelen. Snel maar naar buiten om te gaan wandelen. Ál mijn zwangerschapskilo's ben ik kwijt! Ik was maar 14 kilo aangekomen (wat weinig is na een tweelingzwangerschap) dus dat betekent dat de meiden inderdaad ook van mijn reserves "leefden" zoals de gyn al aangaf. Heerlijk dus!

Ik ga lekker genieten van mijn gezinnetje.