Besef dat ik het toch van me af wil schrijven. Doet me meer dan ik dacht. Gisteren was het precies 1 jaar geleden dat mijn moeder is overleden. In 1 klap staat je wereld op zijn kop. Door allerlei dingen die toen gebeurd zijn, ben ik ook mijn 2 jongste broers kwijt geraakt. Misschien hard maar dat betreur ik niet, daar rouw ik niet om. Zo had je een familie, en zo heb je niets. Nog geen 2 weken later is mijn schoonvader overleden. Ook al weer bijna een jaar geleden. En of dat allemaal nog niet zwaar genoeg was, is oma in september overleden. Al die tijd druk met allerlei afwikkelngen geweest. Je leeft gewoon door, voor je man en kinderen, steunt je schoonmoeder. Want die hebben het ook zwaar. Missen hun man, opa en oma's. En nu een jaar later kom je tot het besef dat nog niet alles is afgehandeld. En dat je zit met pijn, verdriet, frustratie, woede, kwaadheid. Ja gister heb ik toch wel een traantje moeten laten. En voel nu ik dit schrijf de tranen ook al weer hoog zitten. Maar ja je moet verder. Het heeft geen zin om er lang bij stil te staan. Dat hadden mijn dierbaren denk ik ook niet gewild. Ook al was mijn contact met mijn moeder de laatste jaren wat minder. Toch besef ik dat ik haar mis. Kan niets meer vragen, niets meer tegen haar zeggen. Ze was mijn moeder. Ze is mijn verleden. Ja 2013 is een jaar om gauw te vergeten, niet te lang bij stil te staan.
Goed om van je af te schrijven. Het lost alles niet in één keer op, maar het lucht wel op. Ook hier was 2013 een jaar om snel te vergeten. Oma die twee jaar geleden overleed, maar doordat opa met alzheimer achter bleef, was er geen tijd om te rouwen... Mijn moeder, die enig kind is, durfde en kon een hoop dingen niet regelen ivm haar straatvrees/mensenschuwheid. In januari overleed opa na een slopende tijd. Veel nachten gewaakt totdat hij ons uiteindelijk verliet. Ook hier was er geen tijd om te rouwen omdat er nog zoveel geregeld moest worden. Mijn kinderen die hun opi en omi missen. Mijn zusje die niet goed met het verlies om kan gaan. Overal sta ik voor klaar, totdat uiteindelijk de man met de hamer komt! Ik heb besloten dat 2014 mijn/ons jaar gaat worden. Ik neem wat afstand van mensen die alsmaar op mij leunen en je zo helemaal leeg zuigen. Wij gaan hopelijk een derde kindje krijgen en dat gaat, naast mijn man en kinderen, onze toekomst worden! Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit verlies en heel veel kracht voor de toekomst!
Sterkte meis! Helaas zo herkenbaar, moeder is in mei overleden aan een hartstilstand. Ook hier geen tijd om te rouwen, mijn kinderen waren de enige 2 die bij haar waren toen het gebeurde, dus juist daar heel veel zorgen over. Stiefvader die er alleen voor staat, alles wat geregeld moet worden. 2 broers die emotioneel niet zo sterk zijn dus die volledig op mij leunen. En verder gewoon alle andere dingen die gewoon doorgaan. Het gevoel is zo herkenbaar, maar heb het idee dat het juist moeilijker begint te worden dan makkelijker.... Iig heel veel sterkte, en goed even zo van je af te schrijven!
ach meissie ik weet precies hoe je je voelt! vandaag is t precies 4 jaar dat mn pa is overleden. elk jaar met feestdagen , zn verjaardag en sterfdag vind ik nog steeds erg beladen. ook gister de nodige tranen gelaten en merk ik ook dat ik t totaal niet afgesloten heb nog ondanks dat t voor mij alweer 4 jaar geleden is t gemis zal blijven. hier had ik voor t overlijden van mn vader ook geen goed contact meer met m maar toch mis ik m vreselijk en dan weet ik ook dat iets in mij nog steeds om m rouwt. vreselijk ook dat je zo snel achter elkaar wat dierbaren bent kwijt geraakt. blijft heftig! knuff meid
Dank jullie wel voor jullie lieve woorden..... Soms is gedeelde smart halve smart zeggen ze wel eens.... Nogmaals bedankt!!