Hallo Iedereen, Ik zit nu al sinds ik mijn test heb gedaan zoveel na te denken, dat ik het gewoon even van me af wil schrijven en de meningen van neutrale mensen zou willen horen. Uiteindelijk ga ik toch op mijn eigen gevoel af, maar misschien is het toch wel fijn om even anderen aan te horen. Ik heb een dochter van 4 jaar. Met haar vader ben ik al uit elkaar sinds zij 1,5jaar oud was. Sindsdien altijd alleen geweest, en de laatste tijd begon het zo te kriebelen naar een 2e kindje en echt een gezin stichten . Ik heb het afgelopen jaar achter een goeie vriend van me aangelopen, ik was helemaal verliefd. Hij wist wat mijn gevoelens voor hem waren, want daar praatten we altijd heel goed over. 2 weken terug is hij op mijn gevoelens in gegaan, uiteindelijk zijn we in bed terecht gekomen en hebben we (niet veilig) sex gehad. 2 dagen daarna vertelde hij me dat hij toch geen relatie met mij wilde en dat het een 'foutje' was. Ik had daar een weekje wel veel verdriet om maar toen spraken we toch weer af. Ik wilde dit onze vriendschap niet kapot laten maken. We hebben toen ook gepraat over het feit dat we geen veilige sex gehad hadden, en hoe groot de mogelijkheid zou kunnen zijn dat ik van die 1e keer zwanger werd. Daar hebben we toen een beetje lacherig over gedaan. Een paar dagen later vertelde hij me dat ie een meisje had leren kennen wat hij graag nog beter wilde leren kennen. Dus ik weer verdriet. Ondertussen was ik ook nog niet ongesteld. Ik was al bij de huisarts geweest en die zei dat ik 10 tot 14 dagen na de bevruchting een test kon doen. Dit weekend was het dus zover. Wij samen de test gedaan en eigenlijk onmiddelijk kwam er een flink kruis te staan. Meteen daarna begon hij dat ik het maar moest laten weghalen, dit zou hem alles in de weg staan en hij zou alles en iedereen kwijt raken. Ik wilde toch ook niet 2 kinderen van 2 verschillende vaders en dan nog alleenstaand zijn?! Allerlei kwetsende uitspraken zijn gedaan geworden, en alles alleen vanuit zijn inzicht. Ik zit nu met de twijfel.. Ik weet niet of ik het aan zou kunnen om het weg te laten halen, ik ben zo bang om er spijt van te krijgen.. En mijn dochter heb ik ook in mijn eentje zover groot gekregen en ze is nu al een geweldige meid. Dit kindje zou ik in mijn eentje ook wel groot krijgen, alleen nu is de keuze dat ik dus heel bewust zou moeten kiezen voor het alleen te doen.. De controles, echo's, bevalling etc etc.. Ik weet gewoon niet wat ik nu moet.. Hij dwingt me bijna om abortus te doen, maar mijn gevoel en verstand zijn zelf zooo tegenstrijdig.. Zijn er nog meer mensen hier die in zon soort situatie gezeten hebben? Groetjes
Hey meid, wat een vervelende situatie. Mijn situatie lijkt er een beetje op. In mijn situatie ging het ook om 2 kinderen van 2 vaders, en het alleen ervan opvoeden. In mijn geval wilt de vader het alleen wel. Misschien kun je mijn reacties eens lezen, misschien helpt het je? Ik weet zeker dat je alle liefde hebt om ook een tweede kindje in je armen te sluiten.... succes
Misschien helpt het om te bedenken hoe je er in de toekomst op terug zult kijken. Als je het weg laat halen, is er dan kans dat je spijt krijgt? Als je het kindje houdt, is er dan kans dat je spijt krijgt? Volgens mij zijn er maar weinig mensen die spijt krijgen als een kindje eenmaal geboren is, hoe moeilijk de situatie ook is. Ik denk dat je in dit geval heel goed naar je eigen gevoel moet luisteren. De mening van de vader moet je natuurlijk wel respecteren, maar uiteindelijk beslis je zelf. En als hij het niet wil, dan had hij daar eerder over na moeten denken. Hij was er ook bij toen jullie het kindje hebben gemaakt, nietwaar Overigens heb ik zelf niet in zo'n situatie gezeten, maar heb het wel van dichtbij meegemaakt.
ik ben het hier mee eens. de kans dat je spijt krijgt als je het weg laat halen is heel erg groot.daarnaast je weet dat je het alleen kanwant dat doe je al!zelf zeg je het ook dus je heb diep in je hart je keuze al gemaakt. verder hij kan nu roepen van het verpest alles etc etc. daar had hij aan moeten denken voor hij zijn zak leegde dan hij hij zelf een condoom om moeten doen ( sorry maar kan ik zooo boos over worden)
Ik geloof ook dat Lien dat bedoeld, dat als het kindje er is, je toch echt geen spijt zult hebben. En ik weet heel zeker dat ik er ook geen spijt van zal hebben inderdaad. En ik ben wel heel bang dat ik spijt krijg als ik het weg laat halen. En amfy, misschien klopt het wel dat ik diep in mijn hart de keuze al gemaakt heb.. Maar de hele situatie is gewoon lastig. Ik ben 23, heb het financieel niet heel breed en ik was van plan na de zomervakantie van de kleine meid met een opleiding weer te beginnen. Nou vind ik dat allemaal niet echte doorslaggevende argumenten, want bij mij dochter was dat ook het geval en heb ik het gewoon uitgesteld, maar toch wel dingen om bij stil te staan even..
MamaE, Laat je in ieder geval niet een beslissing opdringen. Misschien helpt het om er met een onafhankelijk iemand, HA of maatschappelijk over te praten. In ieder geval heel veel sterkte gewenst!
Hey Femke, dankjewel voor je reactie. En dat wilde ik ook doen, vandaar dat ik hier eens mijn verhaal had gedaan. Kon men maar in de toekomst kijken he...
@mamaE, wat een vreselijk verhaal! zo vervelend dat dit gebeurt! Kijk diep in je hart en neem een wijs besluit, wat je ook beslist maakt niet uit, als je maar 100% achter je keuze staat. Lieverd je weet het diep van binnen, en praat er met iemand over om de juiste gevoelens uit je hart naar boven te halen. Ik wens jou heel veel succes met de weg die je inslaat. Heel veel liefs, Soesje
Laat je mening niet beïnvloeden door wat hij zegt...jullie wisten beide wat de consequenties konden zijn van onveilige sex. En nu maakt hij zich zorgen over zijn leven? Beetje kort door de bocht... Maar dat het een lastige situatie is is wel duidelijk.. Als ik tussen de regels doorlees heb ik het idee dat je je keuze al gemaakt hebt, en dat je het kindje wil houden. Sowieso is jouw keuze de juiste keuze, mits je er goed over hebt nagedacht. Ik kan je alleen maar sterkte wensen.
yeey lastige situatie meid. Ik zou als ik jou was je gevoel achterna gaan en ook voor dit kindje kiezen. Je gaat er absoluut spijt van krijgen! Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte in je keuze! Zie trouwens dat je in Limburg woont waar woon je dan als ik vragen mag?
je vraagt naar verschillende meningen dus ik zal de mijne ook geven. Ik vind zeker dat je de beslissing zelf moet maken en zou naar de huisarts gaan om alles op een rijtje te zetten. Hij/zij kan je ook advies geven over hoe nu verder Ikzelf ben niet tegen abortus en heb bij 2 mensen om mij heen gezien waarbij het wel goed is gegaan en die er geen spijt van hebben gekregen. Ik zou het erg zwaar vinden om op jou leeftijd met weinig inkomen alleen voor 2 kinderen zou moeten zorgen let wel, dit is hoe ik het zou voelen. Het belangrijkste is dat je doet waar jij je goed bij zou voelt. Op een forum waarbij iedereen bezig is (geweest) met zwanger worden denk ik dat je veel antwoorden krijgt om de zwangerschap door te zetten, maar dat is logisch heel veel sterkte
Ik denk dat als je je bericht eens heel goed opnieuw leest mamaE, dat je zal merken dat je in je hart al een beslissing genomen hebt. Ik zou zeggen: volg je hart, zeker als het financieel haalbaar is.
Bedankt iedereen voor de reacties. Gisterenavond had ik voor mij zelf ook een keuze genomen en dat was om het kindje te laten komen. Ik ben te bang om er de rest van mijn leven spijt van te houden. Maar ik heb zojuist gebeld met de vader van dit kindje, en hij heeft mij verteld dat als ik het kindje laat komen, hij er alles aan gaat doen om de voogdij over het kindje te krijgen. Erg tegenstrijdig dus.. Maar nu ben ik ontzettend bang, wil ik dit wel Hoe groot is de kans dat hij inderdaad de voogdij krijgt? Ik wil het niet dat als het kindje er dadelijk is, dat het in een getouwtrek terecht komt. Of ellende dat haar vader haar weghoud bij dr moeder etc etc. Ik zie nu allerlei horrorscenario's voor ogen..
MamaE Ik denk dat hij dat alleen maar zegt om je bang te maken en je te dwingen om het toch weg te laten halen. Want waarom is hij zo boos? Hij wil dit kind helemaal niet en dan toch de voogdij? Boevndien moet je van hele goede huize komen om de voogdij van de moeder af te kunnen pakken hoor.
Ik weet ook niet hoe hij dit in zijn kop gekregen heeft.. Hij zegt als het kind dan geboren gaat worden, laat ik het niet gebeuren dat ik alle belangrijke dingen zal missen. Desnoods kom ik naast je wonen zei ie.. Ik maak me er wel zorgen over. Inderdaad, in hoeverre zal hij het menen? Hij wil het helemaal niet, dus het zit er wel in dat hij het inderdaad alleen maar zegt om mij bang te maken.. Maar wat als het dan toch echt zo zou zijn? Pff makkelijker word het niet..
Hey meid, Maak je daar maar niet druk om Hij kan zowieso niet snel aanspraak erop maken. Daarbij zou ik hem jou kleine niet laten erkennen! Dan hebben ze wel iets meer rechtten. En wanneer hij volledige voogdij zou willen dan moet er heel wat met jou en de kleine zijn gebeurd maar normaal gesproken gaat de kleine 9 van de 10 x naar de moeder van de rechter uit De vader van je kindje is zelf ook in paniek natuurlijk en zal vanalles zeggen wat hij vaak niet meent en hij weet niet eens wat hij wilt/doet. Succes ermee en blijf sterk meid komt goed!
Ja dat erkennen wil ik nu ook niet inderdaad. Maar kan hij dat niet eisen? Als dat ook via de rechter gaat ofzo, weet niet of ik dan verplichte DNA testen moet laten doen? Het kindje gaat komen, ik zou het mezelf nooit vergeven als ik het nu weg laat halen door zijn dreigementen. Maar ik word nu wel ontzettend bang als ik denk aan wat hij misschien allemaal nog gaat doen om mij tegen te zitten..
Hij kan een erkenning via de rechter regelen volgens mij, maar de voogdij krijgt ie niet zomaar hoor, hooguit een bezoekregeling. Dus maak je daar maar niet te druk om, en misschien is t voor je kleine alleen maar fijn als de kleine kontakt heeft met papa toch? Ivm beslissingen, dat ligt tegen de tijd dat t zover is aan jou of je m mee laat beslissen, jij bent degene met de voogdij dus jij hebt t ook voor t zeggen. Maar betwijfel als ie t kindje niet wilde of ie helemaal via de rechter de erkenning zal regelen hoor, betekent namelijk ook dat ie allimentatie zal moeten gaan betalen.
Hery Trishka, dankjewel. Ik maak me zeker niet druk om een bezoeksregeling. Dat is iets dat staat ook vast dat dat zal gebeuren. En zeker is het fijn als de vader dan ook in beeld is, voor het kindje in ieder geval. We zullen inderdaad wel zien of hij het zo ver laat komen. Eerst even afkoelen denk ik dan..
@ MamaE, maak je maar geen zorgen hoor. Als jij goed voor je kindje zorgt, zal de kinderrechter je nooit de voogdij afnemen! Het zou voor het kindje natuurlijk wel fijn zijn als jullie als papa en mama het samen eens kunnen worden, zodat het beide ouders kan leren kennen zonder allerlei spanningen en gedoe. Dat zou ik zelf als uitgangspunt nemen en van daar uit proberen er met de vader uit te komen.