Raad ( lang verhaal ) ( met seks te maken )

Je zegt dat je geduld wel op is na zes jaar. Kan ik me voorstellen, MAAR als hij hulp gaat zoeken is het nog niet van 1 op andere dag verholpen. Je zal toch nog meer geduld moeten hebben. Kan t niet zo zijn doordat hij voorheen pijn had bij het vrijen dat dat nog in zijn 'systeem' zit? Misschien onderbewust toch een rem. Het zal niet aan jou liggen. Maar blijf hem vooral steunen en toon begrip ipv pushen. Succes en ik hoop dat jullie er samen er aan uit komen.

 

Ik snap je ook wel maar ik denk eerlijk gezegd dat t niet meer ineens gaat veranderen. Hij zal vast nooit een zekere man in bed worden die aan jouw behoeftes zoals klaarkomen kan voldoen. Niet als hij zelf geen stappen wil ondernemen naar bijv een seksuoloog.
En dan moet jij bij jezelf bedenken of jij dat zo nog verder wilt of niet.
Je kan hem denk ik niet na 6 jaar nog veranderen.

 

Wat is voor jou de toegevoegde waarde dat hij in je klaar komt?

Als hij helemaal niet met je kan vrijen kan ik je begrijpen maar dit?
Nee sorry, het ligt niet aan jou.
Er zijn meer mannen die niet klaar kunnen komen tijdens de daad zelf.
Net als vrouwen.
Accepteer hem zoals hij is en geniet van hem op de manier zoals je nu doet....

 

Dat hij geen hulp wil kan natuurlijk een deel van schaamte in zitten. Voor een man is klaarkomen een big issue. In veel gevallen dan. Ze vinden zich minder als hun 'apparaatje' niet werkt zoals verwacht wordt. Het kan echt verholpen worden als hij maar hulp wil. Ga eens op een goede dag met hem praten (waarschijnlijk voor de zoveelste keer) als hij er echt zo mee zit zal bij hem ook de acceptatie moeten komen dat hij hulp moet zoeken. En leg vooral uit hoe het voor jou voelt als stel zijnde. Hoe zien jullie de toekomst voor je,als dit probleem zich voor blijft doen? Hoe zou de toekomst er voor jullie uitzien als hij wel hulp zoekt?

 

Ik denk dat je daarmee het probleem te pakken hebt. Vroeger lukte het niet door de pijn van de nauwe voorhuid. Nu is hij geholpen, maar nog steeds bang voor de pijn + onzekerheid. Dit is even mijn idee, kan natuurlijk anders zijn.

Ik snap jouw frustratie, zeker na 6 jaar. Maar die frustratie levert niets op. Het enige wat het oplevert is meer frustratie vanuit jouw kant en meer onzekerheid vanuit zijn kant.

Ik zou nogmaals aankaarten dat hij eens het gesprek met een seksuoloog aan moet gaan. Desnoods ga je mee.
Verder zou ik, ondanks je frustratie, proberen om niet teveel druk bij hem neer te leggen. Dit zou natuurlijk wel een kloof tussen jullie kunnen drijven.

 

je hebt geduld en geduld..
je kan meer geduld opbrengen als hij hulp gaat zoeken.
doet hij het niet is je geduld op een gegeven moment op.
ik ben zelf ook bij de sexuoloog geweest na mijn bevalling omdat het pijn bleef doen.
grotendeels zat dit tussen mijn oren omdat ik door de angst van pijn krijgen de pijn ook kreeg en daardoor daar beneden ook helemaal verkrampte.
het kan dus heel goed zijn dat hij in zijn hoofd bewust of onbewust bang is voor pijn en het daardoor niet lukt.
het zelf doen zal misschien nooit pijnlijk voor hem zijn geweest waardoor hij dat wel zelf kan doen.
ik zou hem aansporen om toch weer hulp te zoeken en er ook mee verder te gaan.
als ik zie hoe erg ml hier het vind als het mij eens een keertje niet lukt en daar ook meteen bij denkt dat het aan hem lig omdat het anders wel altijd lukt dan kan ik me alleen maar voorstellen hoe erg je er wel niet van baalt

 

Bij ons in de relatie ligt het juist aan mij. Ik heb last van vaginisme en daardoor kunnen we geen seks hebben (althans niet penetratie). Ik heb van alles geprobeerd en het lukt best om er iets in te stoppen maar dan moet ik me echt focussen en helemaal ontspannen klaar liggen enz. Tijdens de daad hebben we het natuurlijk vaak zat geprobeerd maar dan lukt het gewoon niet omdat er dan druk op zit. Ik vind dit zelf ook altijd heel vervelend voor mijn man maar ja ik heb mijn best gedaan en ooit lukt het misschien wel (ben nu ook al verder als 2 jaar geleden).

Wat ik met bovenstaand verhaal wil zeggen is dat ik denk dat je man het liever ook echt wel anders zou zien. Maar nu zit er gewoon een druk op om te presteren. Zelf ben ik best tevreden over hoe het er bij ons tussen de lakens aan toe gaat. We zijn gewoon creatief en verzinnen andere dingen.

 

verwijderd.

 

Ja maar Kam2014.. waarom wil je zo graag dat hij in je klaarkomt dan? Waarom is dat nodig? (buiten kinderen maken om dan..) Dat heeft toch verder niets te maken met jouw plezier?
. Ik zie het grote probleem echt niet.

 

Omdat je zeurt, denk ik. Het is niet bevorderend als iemand die verwachtingen heeft. Waarom probeer je hem niet zo opgewonden te krijgen dat het hem wel lukt?
Er kunnen genoeg vrouwen ook niet klaarkomen tijdens de sex zelf, ieder heeft zn dingen. En als je er echt genoeg van hebt, dan zal je opzoek moeten naar een andere relatie ipv de huidige willen veranderen

 

Dat kan toch verschillende redenen hebben? Misschien is er wel te weinig/te veel/ niet goed verdeelde druk, en als hij het handmatig doet wel. En als jij hem "een handje helpt" (e.d.) lukt het hem dan ook?

Ik blijf het een beetje vreemd vinden dat alleen DAT ENE deel zo belangrijk voor jou is, ik snap niet dat jouw beleving anders is als hij helemaal tot het einde gaat in jou. Maargoed, als jij het maar snapt. En hij. Maar ik zou er totaal geen probleem mee hebben persoonlijk.

 

Nouja tuurlijk kan je je verhaal hier doen maar technisch gezien is hij in staat om klaar te komen, alleen niet met jou. Dus dan denk ik toch dat de reden dan bij jou ligt ja