Hoi! Hebben jullie tips? Onze dochter gaat sinds eind januari naar school en het ging heel goed, tot nu twee weken geleden. Het afscheid nemen wordt steeds moeilijker. Eerst ook wel, maar het was spannend en nieuw genoeg dat ze met van alles bezig was behalve met mij. Vanochtend weer drama. Mijn zoontje wilde niet mee naar binnen, want hij wilde buiten spelen op het schoolplein, dochter wilde niet naar school. Twee huilende kinderen dus,..... Dan wordt je geduld wel op de proef gesteld. En dat terwijl er lenteontbijt was. Een gedekte tafel in de klas, alle kindjes samen eten,.. Superleuk dus! Behalve dochter. Ze weigerde te gaan zitten aan tafel en de juf moest behoorlijk haar best doen, want ze liet mijn been niet los. Wat kan ik doen?? Of gaat het vanzelf over?
Neemt de juf haar over op zo'n moment? En wordt ze dan rustiger? IK heb het met mijn zoontje nooit meegemaakt. Maar het beste is denk ik kort en duidelijk afscheid nemen. Niet nóg een keer terug gaan voor een kus of troosten, als ze gaat huilen. Hoe moeilijk dat ook is...
Hier dat met een peuter nu. Hij is nu bijna drie. Nooit problemen gehad, zei amper gedag en nu begint hij vantevoren al te zeggen dat ie niet wik. Eenmaal daar heeft ie lol en zegt het leuk gehad te hebben. Ik hoor over kleuters dat ze de eerste tijd heel moe kunnen zijn en moeten wennen aan het ritme. Misschien is het dat? En zwanger? Zijn even wel grote veranderingen. Ik denk dat dit fases zijn die overgaan.
Als de juf haar overneemt is het goed. Maar het begint al wel met opstaan 's ochtends. Dan wil ze niet. Maar ze komt wel superstoer en vrolijk uit school. Het gaat heel goed eigenlijk al snel als ik weg ben. Maar toch voelt het onprettig.
Mijn zoontje heeft dat ook heel erg gehad, echt hangen aan mijn been en heel hard huilen dat ik niet weg mocht gaan. Vooral de eerste 3 weken op school. De juffrouw vertelde dat ik het afscheid zo kort mogelijk moet houden en dat doe ik dan. Ik loop mee naar de klas geef hem een kus en zeg tot straks en loop weg. Meestal gaat het dan meteen maar soms begint hij toch nog te huilen en dan loop ik niet meer terug maar ga naar huis. De juffrouw vangt hem dan op en dan is hij binnen 2 minuten weer rustig en gaat spelen. Hij gaat nu 3 maanden naar school en hij moet denk ik nog 1 keer in de 3 weken een keer huilen. Het is nog steeds wel zo dat hij elke morgen zegt dat hij niet naar school wil maar eenmaal op school vind hij erg leuk en doet goed mee volgens de juffrouw. Wat een groter probleem is dat hij weer is gaan broekplassen sinds hij op school zit. Elke dag wel een keertje. In het begin was het vooral omdat alles spannend en nieuw is. Nu vooral omdat hij zijn spel en andere bezigheden niet wil onderbreken om naar de wc te gaan. Hij moet heel nodig maar is dan bang als hij naar de wc gat dat het spel dan afgelopen is of dat ze dan wat anders gaan doen dus houd hij op net zolang tot het niet meer gaat. De juffrouw stuurt hem nu op vaste tijden naar de wc en dat gaat al iets beter. Het is wat in het leven van een 4 jarige naar school gaan.
Juf heeft een geniaal plan bedacht. Ze krijgt een sticker als ze niet huilt. Nou het was "ja dag mama, ik ga dit doen. Doei!". Duszszsz,.....