Hoi hoi allemaal, sinds vorige week vrijdag weten we zeker dat ons 3e kindje op komst is. Nooit meer op gerekend eigenlijk, nadat we hier ca. 9 jaar op hebben 'moeten' wachten. We wisten vóór de 1e zwangerschap al dat we beide problemen hebben met onze vruchtbaarheid. Na de geboorte van onze 2e dochter in 1999 hadden we zoiets van: 'Als er nog een keer een kindje komt dan super graag en wanneer niet, dan mag het gewoon niet zo zijn.' We hebben dus niet extra geklust, noch zijn we naar een dokter geweest. We hebben het lot alleen laten beslissen En ja, dat was ons uiteindelijk dus toch nog goed gezind. Vanmiddag is er een eerste echo gemaakt in het ziekenhuis omdat ik al sinds langere tijd de menstruatie-data niet meer had bijgehouden en we dus niet precies wisten hoe ver ik nu ben. Ik ben op 30 november 2008 uitgerekend, ben vandaag 8 weken en 3 dagen zwanger volgens de meting. We zagen een mooie hartslag. Wat een gevoel, wat een opluchting! Ik ben nu 37 jaar, word eind september 38, dus ik weet dat er dan meer risico's kunnen zijn. Het kleintje is nu overigens 19.3 mm volgens de meting. Onze 2 meiden (9 en 10, bijna 11 jaar) zijn ook super blij dat ze nog een broertje of zusje krijgen. De jongste is natuurlijk erg trots dat ze over een tijdje ook een grote zus is. Morgen bel ik de verloskundige voor een eerste afspraak, ben erg benieuwd hoe hier alles precies in zijn werk gaat; onze beide dochters zijn namelijk in Duitsland geboren (we hebben daar 13 jaar lang gewoond) en daar gaat e.e.a. toch wel wat anders. Maar o.a. deze website is gelukkig één grote bron aan informatie, ik lees al een paar dagen mee. Ook ben ik benieuwd hoe de bevalling dit keer zal gaan, al rekenen we op een keizersnede. De andere 2 zijn namelijk ook op die manier ter wereld gekomen en de arts zei vandaag al dat dat het waarschijnlijkst is. Nou, een heel verhaal is 't geworden, haha. Groetjes
Gefeliciteerd! Hier in Nederland kun je idd weer op een keizersnede rekenen omdat je er al 2 maal 1 hebt gehad. Tenzij je het echt zelf wilt proberen en als je kindje rond de 6 pond wordt geschat. Maar dit is per ziekenhuis verschillend. Groetjes van Kiki
Dank jullie wel @ Kiki: bedankt voor de info! Stel, dat ik het zou mogen proberen. Ik ben bang dat het dan ineens weer heel snel moet gaan en ik weer een volledige narcose krijg (zoals de 1e keer). Dat is verschrikkelijk; ik kan me de eerste keer dat ik mijn dochter zag en vasthield niet eens meer herinneren omdat ik nog half in slaap was. Hier heb ik naderhand psychisch best onder geleden; het gaf (en geeft me nog steeds) een soort schuldgevoel. De 2e keer had ik een ruggenprik, dus mijn man en ik hebben toch samen vrijwel alles mee kunnen maken (ik vanachter het groene doek, mijn man meer staand om eroverheen te kijken, lol), dat was zo geweldig. Direct nadat ze eruit was hoorden we dat het een meisje was en werd ze tegen m'n gezicht aangedrukt, heerlijk! Maar ik denk dat het vrij logisch is om in ieder geval 1x een 'normale' bevalling te willen hebben meegemaakt. Ik zie dat dan op tv en zit altijd mee te janken met de ouders, vaak zelfs nog harder, haha, zo blij ben ik dan voor hen en zo graag wil ik dat meemaken. Ach ja, wie weet, verloopt de zwangerschap dusdanig goed dat ik de kans krijg. Zolang men mij van te voren dan maar belooft dat 'in geval dat...' er géén volledige narcose wordt gegeven. Dan zou ik het dolgraag nog eens willen proberen en wie weet lukt het dan wel We geven de hoop niet op, he.
Super gefeliciteerd zeg! Dat is inderdaad een klein cadeautje! Informeer bij je vk wat zij denkt over de wijze van bevallen. Onder narcose bevallen is inderdaad een hele erge tegenvaller! Ik hoop dat dat niet nodig zal zijn deze keer! Geniet van je zwangerschap! Elmo
OH wat bijzonder! Nou, geniet er lekker van En ik duim voor je dat je deze keer een normale bevalling kunt hebben!