Ik zal proberen het kort te houden, maar ik heb raad nodig mbt het volgende. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik puber was, mijn zusje was een aantal jaar jonger. Na een tijdje kreeg mijn moeder een nieuwe vriend, omwille van de leesbaarheid noem ik hem Kees. Ik heb Kees nooit als stiefvader gezien, omdat ik nooit bij hen in huis gewoond heb en hij nooit voor mij gezorgd heeft. Mijn zusje had 'm wel als stiefpa en dat beviel op z'n zachtst gezegd slecht. Hij maakte haar belachelijk en is ook zowel verbaal als fysiek agressief geworden. Toen mijn zusje aangaf dat ze op die manier liever bij mijn vader wilde wonen. is ze zonder pardon het huis uitgegooid (haar spullen stonden in vuilniszakken bovenaan de dijk). Zowel zus als ik hebben het bij ons vader altijd goed gehad en hadden een goede band met hem. Helaas is hij een aantal jaar geleden overleden. Toen ik mijn moeder belde omdat we net hadden gehoord dat pa kanker had en zou komen te overlijden, kreeg ik Kees aan de telefoon, die alleen maar heel smalend reageerde. Hij heeft ons nooit bijgestaan tijdens mijn vaders ziekbed maar vond mijn vader wel interessant genoeg om hem belachelijk te maken. Zowel zus als ik hebben Kees hierdoor een aantal jaar niet willen zien en omdat mijn moeder altijd zijn kant kiest, zagen we haar ook niet of nauwelijks. Toen ik mijn huidige man ontmoette hebben we het bijgelegd met Kees, het is nooit uitgepraat maar we gingen weer met elkaar om. Dit mede omdat mijn man en Kees maar 5 jaar schelen (mijn moeder valt op jongere mannen en ik op oudere). Een tijdlang ging dit goed maar toen ik zwanger werd toonde Kees echt nul interesse. Hij wilde geen echofoto's zien, vroeg nooit hoe het ging, maar maakte wel flauwe grappen over zwangerosaurussen die in Moeders voor Moeders potten zitten te plassen etc. Op een dag ging hij veel te ver en dat resulteerde in enorme ruzie tussen mijn man en Kees. Mijn man hoeft Kees echt niet meer te zien tenzij deze zijn excuses aanbiedt, wat hij niet van plan is. Mijn moeder staat echter 100% achter Kees (zoals altijd) en ik heb haar al 5 maanden niet gezien, ze kijkt dus ook nauwelijks om naar haar eerste en tot nu toe enigste kleinzoon. Ik heb gevraagd of ik haar met kerst even een uurtje kan zien, maar ze wil alleen komen als Kees ook mee mag en we die ook nog als opa aan mijn zoon gaan verkopen. Ik wil dat echter absoluut niet. Mijn overleden vader is de opa van mijn zoon, Kees is de man van mijn moeder maar verder ook niet. Hij heeft zich een rotstiefvader getoond en gezien zijn gedrag tijdens de zwangerschap zie ik er ook geen leuke opa in. (Grapjes als: "Ik vind kinderen pas leuk als ze kunnen terugslaan," beloven niet veel goeds als je het mij vraagt). Maar goed, nu ziet mijn zoon zijn oma dus ook niet... Hoe moet ik nu verder?
Je moeder zeggen dat hij niet welkom is door zijn los zittende handjes en mond en je hoopt dat zei ooit nog in ziet hoe belachelijk hij zich gedraagt naar haar en jullie. Maar ook dat voor haar de deur altijd open staat.ook als ze ooit de moet heeft hem te verlaten of op straat te gooien. O en de titel opa is voor je vader niet voor iemand die zo belachelijk gedraagt naar zijn "stiefkinderen" . Edit ik zou mijn kind nooit achter durven te laten bij die "kees". Hij klinkt echt vreselijk.
Opa en oma zijn eretitels en die krijg je pas als je die verdiend. Net als oom, tante, papa of mama (een verwekker of draagster is een biologische ouder, maar niet per se een papa of mama). Ik zou de opmerkingen van Kees nog eens opschrijven en naar je moeder sturen en aangeven dat je zo'n mafkees niet in de buurt van je kind laat
Tjee, wat een naar verhaal. Ik ben er gewoon stil van. Jouw stiefvader verdient de titel "opa" niet, ook al is zijn vrouw de oma van jullie zoon. Ik kan me voorstellen dat het je verdriet doet, juist omdat je zo'n goede band had met jouw vader die nu zijn kleinzoon nooit zal kennen. Ik zou het gewoon zeggen zoals je het hier schrijft: dat jouw vader de opa is van jouw zoon en dat je Kees puur ziet als de man van jouw moeder. Dat is het, niet meer en niet minder. Dat jouw moeder altijd zijn kant kiest en niet zonder hem wil langskomen, maakt het heel lastig. Persoonlijk zou ik toch proberen om een goed gesprek met jouw moeder aan te gaan. Bij voorkeur 'face to face', maar als dat echt niet kan dan maar telefonisch op een moment dat Kees aan het werk is ofzo. Houd het dicht bij jezelf. Niet verwijtend naar Kees toe, want dan springt ze waarschijnlijk toch gelijk in de verdediging. Vertel haar dat je haar mist als moeder en dat je graag meer/beter contact met haar wil, zonder dat Kees daar tussen staat. Maarja, ik begrijp dat dat makkelijker is gezegd dan gedaan...
HAHAHAAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAH Sorry maar die gast heeft nog lef ook. hahahaah NOWAY! Mijn stiefvader is wel zijn opa.. MAAR hij heeft voor mij gezorgd. Hij staat al jaren , als het nodig is, dag en nacht voor mij/ons klaar.. Het is echt een topper, Logisch hebben wij ook wel eens woorden maar het is echt mijn 2e vader.
Mijn moeder is wel op kraamvisite geweest gelukkig, en nog wel zonder Kees ook. Niet op de geboortedag zelf hoewel we haar wel hadden gebeld, maar de dag daarna. Pas daarna plofte het geboortekaartje op de mat en omdat dat een uitnodiging is, hebben we dat alleen aan mijn moeder gericht en daar was ze heel boos over. Dus toen hebben we haar een paar maanden niet gezien. Ik heb wel een face to face gesprek gepland met mijn moeder, maar ze stormde hier toen binnen op standje oorlog en kwam eigenlijk niet verder dan schelden op mijn vader en roepen dat we Kees niet accepteerden etc. Toen mijn man tussenbeide kwam en zei dat ze zich beter om haar kleinzoon kon bekommeren, verliet ze woedend het huis met de woorden "En je mails lees ik ook nooit meer!" Ik heb haar toen een heel lange brief geschreven maar die heeft ze dus ook aan Kees laten lezen. Als je belt, krijg je Kees aan de lijn. Die werkt helaas in een kantoor aan huis dus bellen als hij er niet is, is geen optie. Ik zou geen enkele manier weten om mijn moeder te bereiken zonder eerst langs Kees te moeten, Via ons opa en oma is ook geen optie want die zitten helemaal onder de duim van Kees, moeten ze ook wel want anders zien ze mijn moeder niet meer. Zus en ik hebben dus geen contact meer met onze opa en oma, alleen met elkaar. Zus steunt mij 100% en zou haar kind ook ver uit de buurt van Kees houden gezien het verleden. Daarom heeft mijn moeder mijn zus ook al een half jaar niet gezien en is mijn zus vorige maand getrouwd zonder dat mijn moeder dat weet.
Aan de ene kant heel makkelijk om te zeggen nee kees mag er niet in Maar leg het eens op de weegschaal , je zoontje een oma? En dan kees maar opa noemen zodra hij een jaar of drie is kun je uitleggen dat opa niet jou vader is ed. Bedenk ook dat kinderen opa en oma gewoon een simpele naam vinden , niets ere titel het is gewoon hun naam als ze ouder zijn kun je het ze uitleggen Dus hoe belangrijk is oma voor je zoontje wat voegt het voor hem toe ? Want eigenlijk draait het niet om kees maar vooral om jou moeder en dan daarbij kees voor "lief" nemen. Ik zou dit allemaal laten meewegen en dan een beslissing nemen.
Het spijt me echt, maar ik zou als ik jou was echt stoppen met dit contact. Ook met je moeder! Als je moeder dit normaal gedrag vond naar haar kinderen toe, dan verdiend ze het gewoon niet. Wat moet je kindje met dit ongezonde gedrag? Een stiefopa die zich onbeschoft en schandelijk gedraagt naar zijn moeder en tante toe, en een oma die het allemaal maar toe laat. Daar wint het kind niets mee! Ik begrijp dat het heel hard is wat ik schrijf, maar het gaat nu naast jou en je zus ook om je kleintje!
Kees kon van mij lekker... (vul zelf maar in) Ik zou zoals hierboven zeggen tegen mijn moeder dat ze ten alle tijden welkom is, dag en nacht. Maar dat Kees door zijn rare gedrag absoluut niet welkom is, en al helemaal geen opa wordt genoemd. Jullie zoontje heeft helaas geen opa meer, maar dat is toch wel echt zijn enige opa. Vind het altijd erg om te lezen dat moeders de kant van hun vriend kiezen. Niet te geloven! Ik zelf zou daar persoonlijk ook (snel) klaar mee wezen. Hoe moeilijk dat ook is, en hoeveel pijn dat ook doet. Sterkte TS.
jemig, erg lastig zo ja. Je stiefvader zou er hier ook niet meer inkomen. En als je naar hen belt en meteen naar je moeder vraagt als je hem krijgt? Gewoon niet reageren als hij wat vraagt. Dan ergens met je moeder (zonder stiefvader) en je zus afspreken. Koffietentje ofzo. En haar dan alles voor de voeten gooien, misschien wil je zus dan ook bekennen dat ze getrouwd is. Haar duidelijk maken dat jullie onwijs veel van haar en opa en oma houden maar dat jullie hele geode redenen hebben om je stiefvader niet meer te willen zien. Dat je haar heel graag als oma voor je kindje wil maar dat "Kees" daar niet bijhoort. Dat je snapt dat dat voor haar heel moeilijk is, maar je toch hoopt dat ze hier een mogelijkheid in ziet.
Kan toch ook Oma & ome (maf) kees zijn. Maar volg jouw gevoel! Denk dat die al een duidelijk antwoord heeft gegeven
Ja, dan kan ik mij voorstellen dat je hem de opa-titel geeft. Dat zou ik dan ook gedaan hebben. Het is dus niet zo dat ik hem geen opa wil laten noemen omdat Kees mijn vader niet is... maar omdat Kees Kees is. Fijn dat jij wel een toffe stiefpa hebt!
Einde verhaal, ik heb ook zo een stiefvader gehad en voor mij zou er niet eens twijfel over bestaan. Je moeder daarintegen vind ik een ander verhaal. Je kind is beter af zonder deze vent.
Verbaal en fysiek agressief, nee, die hoeft niet bij mijn kind te komen en zal nooit ‘opa’ worden. Ik zou aangeven bij jouw moeder dat zij welkom is, maar Kees niet vanwege al die duidelijke redenen.
Als ik naar mijn moeder vraag gaat hij er over twijfelen of hij haar wil geven en daarna blijft hij er volgens mij bijstaan om te horen of ze wel de juiste dingen zegt. Ze doet in ieder geval dan meestal erg negatief en opgefokt. Afspreken zonder Kees lukt helaas niet, zowel mijn zus als ik hebben het vele malen geprobeerd. Mijn zus had haar gemaild of ze langs wilde komen voor koffie en als ze dat gedaan had, had ze haar over de trouwplannen verteld. Maar ze kreeg terug: "Nee, deze keer moet jij bij ons langskomen." Mijn zus komt daar sowieso niet graag omdat ze rotherinneringen heeft aan dat huis en ze heeft al zeker geen zin om zoete broodjes te bakken met Kees. Mijn moeder weigert dit gewoon te accepteren en wil dat we allemaal heppiedepeppie met Kees omgaan. "Ik ben al 15 jaar met hem samen dus het wordt tijd dat jullie hem accepteren," zegt ze dan. Als je dan antwoordt dat die 15 jaar nou niet bepaald leuk waren, zegt ze dat we het verleden eens moeten laten rusten. Kortom, je kletst tegen een muur. Helaas.
Dan zou ik opbellen en Kees vragen of hij je moeder even roept omdat ze dat beiden moeten horen. Dan duidelijk zeggen dat je ervan baalt dat je zoontje geen oma heeft. Dat je Kees er niet bij wil hebben en dat dit het laatste is wat je erover wil zeggen. Dat je het balletje nu bij je moeder laat en je wel merkt of ze er iets mee doet en dan ophangen.
Ben ik dr enigste die het gevoel heeft dat jou moeder "mishandeld" wordt? Het klinkt sowieso alsof ze geestelijk mishandled wordt door deze "kees"
Wat mij altijd pijn zal doen is de reactie die hij gaf toen ik belde om te vertellen dat mijn vader terminaal ziek was. We hadden het net die dag gehoord en ik had gewoon even (steun van) mijn moeder nodig. Ik belde en kreeg Kees aan de lijn. Ik vroeg naar mijn moeder en hij reageerde een beetje van: "Moet dat? Wat is er nu weer aan de hand? Zeker weer gezeur over ...(iets wat toen speelde in mijn relatie)." Ik zei: "Nee, het is echt iets ergs. Geef me mijn moeder nu even alsjeblieft." Hij weer: "Nou wat is er dan??? Is je vriendje weggelopen?" Ik: "Geen geintjes, het is echt iets vreselijks. Papa heeft longkanker. Het is al uitgezaaid en hij gaat dood." De reactie van Kees: "Nou, dan weet je wat je te doen staat hè??? Dat krijg je niet van warme broodjes eten!" Echt. Ik had hem dood kunnen schieten hiervoor. Zonder enige twijfel. En als ik dit met mijn moeder bespreek, zegt ze: "Ja, Kees is niet altijd even tactisch. Maar daar moet je maar doorheen kijken."
Word ze volgens mij ook. Ik heb haar ooit op de vrouw af gevraagd of Kees haar sloeg. Ze heeft me nooit geantwoord, dus in feite denk ik dan genoeg te weten. Als ze het niet met hem eens is, loopt hij weg.Niet voor een uurtje een paar blokjes om, nee hij rijdt echt naar de Ardennen of zo en gaat daar een paar dagen zitten bokken.