Ik weet echt niet meer wat ik aanmoet mijn mijn dochter van 3. Ze luisterd niet, is constant aan het zeuren doet dingen die niet mogen en vaak ook nog eens gemeen voor haar 1 jaar oude broertje. IK ben werkelijk bijna overspannen door haar. IK beleef totaal geen plezier meer aan der en ben vooral blij als ze naar bed gaat of op de PSZ zit, want dan heb ik teminste rust. Gister heb ik uit wanhoop een mail gestuurd voor begeleiding of iemand alstublieft mi jkan helpen in deze situatie want ik heb niet langer het geduld voor mijn dochter. Vandaag was ze haar kleine broertje aan het treiteren. Ik zeg 100x laat hem met rust maar constant door gaan. Steeds met de deur spelen in haar slaapkamer wat ze niet mag omdat ik bang ben dat haar of mijn zoontje zijn vingers er tussen komen. Vandaag smeet ze die deur dus toch keihard dicht en viel haar naambordje van de deur die dus in 100 stukken lag. Dit was voor vandaag het zoveelste accefietje en ik kon mij niet inhouden en heb haar een tik gegeven Ik weet het hoort niet maar ik heb werkelijk geen andere oplossing meer. Straffen helpt niet , ze vind het vooral grappig als ik haar op een stoel zet. Nu probeer ik haar te straffen door haar geen tv te laten kijken maar dan vindt ze altijd weer iets om toch mij mee te pesten. Men zegt dat kinderen van 3 niet bewust pesten maar ik denk daar toch echt anders over. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen en mijn man vind dat ik overdrijf en dat ik wat minder gestressed moet doen. Maar hij ziet haar alleen voordat ze gaat slapen en zit dus niet de hele dag opgescheept met een monstertje. IK voel mij echt heel schuldig dat ik zulke gevoelens heb naar mijn eigen kind toe
Klinkt alsof jullie vastzitten in een cirkeltje... Kinderen van 3 kunnen strondvervelend zijn. Ze zijn te groot om klein te zijn en te klein om naar de grote school te gaan. Ze vragen de hele tijd om nieuwe uitdagingen en zuigen op elke manier aandacht. Het is een fase (alweer een ja) en gaat over als ze een poosje op school zitten. Wat ik niet begrijp is waarom je bang bent dat de vingers van je zoon tussen de deur komen. Als je weet dat ze niet samen kunnen spelen zonder toezicht dan laat je ze toch niet samen op een kamer spelen? Klinkt wel raar he, want je weet toch al dat 2 kinderen die zo jong zijn niet samen alleen kunnen spelen. Elke dag een tijd om en om met de kinders, dus een spelletje met de oudste als de jongste slaapt ofzo, onverdeelde aandacht. Dat doet al wonderen. En als je blijft denken dat jouw dochter jou treitert en alleen maar in dat cirkeltje blijft zitten dan moet je je inderdaad schamen ja! Geloof dat jij hier de volwassene bent.
Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat je dochter van 3 jou heel slim om haar vingertje wind. Vat me niet verkeerd op ik wil alleen maar helpen. Ik denk dat je strengere regels moet maken. En consequent moet blijven wat straf betreft, gewoon 100x terugzetten op de strafplek, niet opgeven !! want als ze ziet dat jij moe bent en snel opgeeft dan maakt ze daar heel snel misbruik van. Dat merk ik hier namelijk ook. Als ik 1 keer wat soepeler ben over iets, dan probeert ze dat steeds vaker ! En als ik streng vol blijf houden gaat het goed en is ze na een paar dagen een heel ander kind. Ook wat hierboven gezegd word kan helpen, geef haar apart wat meer aandacht. Kijk wat ze leuk vind, wat ze nodig heeft. maar ik denk vooral dat je gewoon strenger moet zijn, dat kan een paar dagen duren voor ze bijdraait, maar als ze merkt dat jij heel seriues bent, zal het lachen haar snel vergaan als ze stout is. Kop op he ! laat je niet om haar vingertje winden !
Zo te horen zit je er flink doorheen. En je blijft waarschijnlijk in een cirkeltje hangen. Wat hulp van buitenaf kan soms net even de situatie in het goede zetje geven. Je zou eens met het CB kunnen bellen. Ik weet van een andere ouder met een flinke peuterpuber dat ze hulp hebben gehad van een wijkverpleegkundige. Die komt dan ook aan huis. Ze kijkt naar hoe je kindje is, hoe jij ermee omgaat. En stuurt dat hier en daar bij waar nodig.. Ik geloof dat ze ook (tijdelijk) meer dagen naar de PSZ ging, om de thuissituatie voor het 2e kindje en moeders wat te ontlasten. Misschien nog een idee?