Ik heb even een vraag; Ik wordt nogal raar aangekeken door vele omdat ik niet stellig beaam dat er ooit een 2de kleine komt. De opmerkingen over hoe zielig etc etc heb ik al massaal voorbij horen komen. Is het nou echt zo raar als je het er bij 1 laat? Ik ben op dit moment nog zooo aan t genieten van mijn kleine mannetje en ben de gelukkigste mama vd wereld. En nee hoe verliefd en mooi ik het moederschap ook vind een 2de zit niet in de planning (voor zover je dat kunt). Zeg nooit nooit maar zijn er meer mama's die het er bij 1 laten hoogstwaarschijnlijk? Ps heb een super zwangerschap gehad en mn bevalling was op de schade na ook volgens t boekje dus dat telt niet mee in dit besluit..
Je kindje is nog erg klein om dit nu al zeker te weten denk ik, je hoort vaak dat het met 2,5jr zooo leuk is dat je er nog 1 gaat willen Maar verder vind ik het helemaal niet raar. Hier komt er waarschijnlijk ook geen tweede. Dat heeft wel met de heftigheid en zwaarte van de zwangerschap en de gebroken nachten (nog steeds) te maken, maar ook wel met het "plaatje", blijft er nog leven voor jezelf over naast je moederschap. Ik let er nu een beetje op en zie best vaak toch mensen met maar 1 kindje. Al weet je nooit of dat eigen keuze was natuurlijk.
Nee hoor vind ik niet raar, ik denk namelijk precies hetzelfde.. Als ik ''per ongeluk'' zwanger raak is hij/zij natuurlijk van harte welkom, maar ik zal (zoals ik er nu over denk) niet meer stoppen met anticonceptie om zwanger te raken..
ik heb er zelf nog niet echt over nagedacht (mag toch een jaar niet zwanger worden na de KS), maar mijn man wil geen tweede. Tja dan houdt het voorlopig ook op!
Ik wil dan wél graag een tweede, maar kan me best irriteren aan mensne die maar aannemen dát er bij iedereen een tweede komt. En dat hetr vaak ookd oodleuk wordt gevraagd of men er duidelijk blijk van geeft dat ze vermoeden dat je voor een volgende bezig bent. Dat is toch iets wat je samen bepaalt en daar heeft niemand iets mee te maken.
Hier wist ik wel dat ik ooit een 2e zou willen maar het 1e jaar moest ik er echt niet aan denken. Na 1,5 jaar trok mn man ook bij haha en op een gegeven moment de sprong in het diepe maar weer gewaagd.
ik dacht tot dl 1 was misschien blijft het bij 1 maar nu ze bijna 2 is kriebelt het toch wel weer vooral als je alle baby dingen opbergt (gelukkig nog niet weg gedaan) . Maar het is zeker niet raar hoor om het bij 1 te laten hoor je moet doen wat jullie willen.
Je zoontje is 2 maanden. Geniet daar eerst lekker van! Ik wou er zelf ook toen niet aan denken. Zoon huilde de eerste 2,5 maanden veel, ik zat niet lekker in mijn vel. Toen had ik zelf echt zo iets alsjeblieft geen tweede! Toen hij 10 maanden was begon het weer te kriebelen. Geniet van je mannetje en laat je niet gek maken!!!! Er zijn wel meer gezinnen waar (soms om medische redenen) het bij 1 kind blijft!
Wij hebben 1 heel lief meisje en zoals we er nu over denken blijft het daar ook bij. En ja het klopt, mensen kijken heel raar op als je zegt dat je "maar" 1 kindje wil! Maar jij moet doen wat jij wil en je niet gek laten maken door anderen....
Zo asociaal, dat andere mensen dat altijd maar even voor jou beslissen of hun conclusies trekken. Zeker bij jou, TO. Je kleintje is verdorie net 2 maanden!
Heel herkenbaar. Ik krijg ook rare reacties als ik aangeef dat de kans groot is dat wij het bij onze dochter houden. (Mijn vriend denkt daar overigens ook nog anders over, maar ik heb het steeds al gezegd. Al voor ik zwanger werd.) Niks van aantrekken! Een kindje dat alleen is, krijgt alle liefde en aandacht. Die komt echt niets te kort. Ruzie maken en leren delen e.d. kan hij/zij ook wel op het kinderdagverblijf of op school.
Wat maakt het uit wat anderen denken, het is jouw leven! Je kunt er in dit stadium nog helemaal niet zeker van zijn wat er in de toekomst gebeurt, geniet de eerstkomende jaren nog maar even lekker van je pasgeboren baby. Wellicht komt het verlangen naar een tweede kindje alsnog. Of niet. En dat is allemaal prima. Met 1 kindje kun je ook een compleet gezin zijn, en het is praktisch gezien ook allemaal een stuk makkelijker en rustiger met 1. Kortom laat je niet gekmaken door je omgeving en volg je hart. Liefs J
Ik had het juist precies andersom, ik had een perfecte zwangerschap en de bevalling viel ook reuze mee, mijn dochtertje sliep al meteen lekker door en was een vrolijke en makkelijke baby. Zo wilde ik er nog wel één of twee. Nu ze wat groter en eigenwijzer begint te worden ben ik van mening veranderd.... ze is nu bijna twee, heeft heel veel aandacht nodig, ben de hele dag druk met haar en zou er niet aan moeten denken om nu zwanger te zijn of een baby te hebben, ik vraag me ook af hoe sommige moeders dat toch allemaal doen, een kindje verzorgen, opvoeden, je huis schoonhouden, koken, werken enz enz.... Ieder zijn keuze, maar ik denk toch dat wij het er bij één houden.
Nee hoor, zo raar vind ik je niet! Zelf heb ik het eerste jaar niet aan een tweede gedacht. Ik had een zware zwangerschap een een hele zware bevalling. Als mensen vroegen of dit mijn eerste kindje was, dacht ik altijd "hoezo eerste, misschien komt er geen tweede?". Dat vond ik altijd zo stom klinken! Toen mijn zoon 1 werd begon het toch weer wat te kriebelen voor een tweede. En inmiddels is de tweede er en vind ik het erg gezellig zo. En zo is het goed. Nu vragen mensen of er nog een derde komt...
Lijkt me helemaal niet gek hoor. Onze meid is nu ruim 7 maanden en ik denk er hetzelfde over als jij. Mijn man zou graag meer kinderen willen, maar ik ben nu zo verliefd op onze kleine meid en het voelt gewoon goed zo. Ik hoor heel vaak dat ik nu nog niet kan weten hoe ik me over een jaar voel en dat is natuurlijk ook zo. Maar het lijkt me een heel vak apart om twee kindjes te hebben rondlopen!
Ik vind het helemaal niet raar! Wel vind ik het raar dat anderen zich er tegen aan bemoeien, brutaal ook. Laat me raden. Er is vast al gezegd: 'Ach, jij bedenkt je nog wel, wacht maar. Let op mijn woorden!' Die heb ik hier zo vaak gehoord
Pfff gelukkig ik ben dus niet de enige.. Mijn man en ik riepen ook al voor de zwangerschap dat 1kindje genoeg is voor ons. En ik ben dolgelukkig met mn mannen. Ben zo blij dat ik hier herkenning lees! 1 is mooi voor ons,we kunnen nu nog redelijk ons gang gaan met de uk erbij,kwa financien blijft het gunstiger met 1 kleine. En ik ben gewoon geen type voor een groot gezin.. mocht ik ooit een ongelukje krijgen dan is het zo en dan zal ik er geen moment over twijfelen maar ik kies er niet voor. En natuurlijk kan t nog verranderen maar die kans is heeel klein..
zeker niet raar en zeker niet zielig! is bewezen dat het niet zielig is en er is zelfs onderzoek gedaan waaruit is gekomen dat kinderen die geen broertjes of zusjes hebben intelligenter zijn...het fijne weet ik er niet van maar ik weet zeker dat het BS is dat ze zielig zijn!
dat is helemaal niet raar! snap echt niet waar mensen zich mee bemoeien je kunt alleen je gevoel niet voorspellen...wij wilde echt maar 1 kindje dat wisten we heeeeeeeeeel zeker....ook tijdens de zw.schap ( je weet hoe zwaar mijn zw.schap is geweest ) riep ik 1x en noooooiiiiiiiiiit meer tja en hier zit ik dan met rammelende eierstokken