Ik vraag me af of hier nog meer dames ervaring mee hebben? Ik ben vrijdagavond opgenomen geweest na veel pijn en harde buiken. Mijn cervix was verkort van 4,5cm naar ongeveer 3,3cm. Nog geen reden voor ongerustheid maar voor de zekerheid heb ik weeënremmers gehad en 2 prikken voor de longrijping. Ben er best van geschrokken, de hele zwangerschap loopt al behoorlijk kl*te! Kan het snel gaan, dat verstrijken? Of zegt het niets dat je eerder zal bevallen? Ze gokken hier in t zh erop dat ik de 40 weken niet zal halen, al hoop ik natuurlijk wel een minimum van 37 weken te halen!
Hey, Hier ben ik dan weer. Ik heb nu al 6 weken een hals van 2,6 en het blijft nu stabiel. Met pre par en de overige medicatie lukt het. Laat je niks wijsmaken door de dokters. Er was ene die tegen mij zei dat ik de 26 weken niet zou halen, en kijk, ik ben er bijna... De natuur doet wat hij moet maar je babytje kan perfect overleven nu, ideaal is anders maar wees blij dat je al zover bent.
Ja absoluut! Al doen ze hier in Delft geen bevallingen onder de 31 weken maarja dan word je zoiezo doorgestuurd. Ik vind t wel erg eng. Ben jij thuis of lig je in het ziekenhuis? Nu ik weer thuis ben, vind ik t best eng allemaal. Hij is gelukkig nog niet zo erg kort, maar pff wat een spanning en wat komt er op je af zeg. Ik heb Nifedipine als eerst gehad 2x en toen Adalat.
Ja ik ben nu 3 weken al thuis, neem nog maar 1 pre par per dag, 600 mg utrogestan en platte rust he. Maar weet je, er zijn mensen die dit niet hebben en ook plots bevallen. Ik heb nog geen longrijping voor de baby gekregen maar ik word aan 26 weken weer opgenomen om de medicatie te veranderen en dan ga ik wss de longrijping krijgen. Ik heb me al wat berust in de situatie en weet dat ze te vroeg kan komen, zolang ze levensvatbaar is dan ben ik blij. Mijn hoop vestig ik op minstens 28 weken.
Nog ff een berichtje, hou je gewoon kalm. Ik weet dat het moeilijk is maar meer kun je niet doen. Stress is niet goed en krijg je meer harde buiken van.
Ik kreeg al heeel vroeg in mijn zwangerschap harde buiken, deze waren pijnloos gelukkig. Toen ik een week of 23 was ging ik om de 2 weken naar de gyn. om mijn baarmoederhals op te meten, omdat ik soms wel 30 harde buiken op een dag had, de verloskundige en gyn vonden dit veel, en gingen mijn baarmoederhals meten deze was in het begin 3,3, ze vonden dit niet kort, maar adviseerde mij rust en ik moest om de 2 weken terug om deze opnieuw te meten. Het is wel heel fijn dat ze het goed in de gaten houden bij mij, de laatste keer was mijn baarmoederhals 3,8, volgens de gyn. was dit goed. Maak je dus geen zorgen, komt alles prima in orde, en ze kunnen nooit nu al weten dat je de 40 weken niet hoort, heb verhalen gelezen van mensen die nog een korte cervix hadden en zelfs overtijd waren. Maar een tip: doe echt heeeeel rustig aan, veel rusten, bedrust is het beste!
Thnx dames, stelt me toch weer gerust! Ben zo geschrokken. Ik had idd ook al heel snel harde buiken, ook gepaard met pijn maar ik heb zoveel stress gehad op t werk, ben nu wel een aantal weken thuis. Ik heb ook even gegoogled en idd sommige vrouwen bevallen zelfs nog wat later, daar hou ik me maar een beetje aan vast. Heb wel beetje een zeurend ongie gevoel zo nu en dan, maar ik hou t wel in de gaten. Ben iig blij, dat ik het mannetje nog bij me heb! En daar vechten we voor!
Ik herken je gevoel heel erg. Ik kreeg harde buiken (pijnloos) echt heel vroeg in de zwangerschap, ik geloof al met 14 weken ofzo. Met 21 weken opgenomen voor 2 dagen in het zk, in verband met menstruatiepijn en bruinverlies. Ik mocht na 2 dagen gaan, mijn cervix was toen 3.3, was niet kort, maar de gyn vond het toch wel nodig dat ik om de 2 weken terug moest om het op te laten meten. Ik was zo bang, ik dacht ik ben nog maar 21 weken, was ik maar 24 weken, en toen ik 24 weken was, dacht ik was ik maar 26 weken, en toen ik dat was dacht ik was ik maar 28 weken en ga zo maar door. Morgen ben ik 30 weken en dolblij natuurlijk, want iedere week erbij is geweldig. De harde buiken heb ik nog steeds maar zonder pijn en dat menstruatiegevoel is ook al heel erg lang weg, ik heb het ongeveer een week gehad daarna was het weg. Maak je maar geen zorgen hoor, ik weet 't het is makkelijk gezegd, maar rust echt goed uit want dat is zooooo belangrijk. Ik mocht niet meer werken van de arts, moest echt bedrust hebben en veel rusten. En dat helpt ook heel erg.
Ja precies, ik rust zoveel mogelijk, huishouden geef ik uit handen just in case! Ze hebben wel gezegd dat er een mogelijkheid in zat, ik heb vanaf week 10 bloedingen gehad ivm een hematoom achter de placenta. Is gelukkig wel helemaal weg maar het zwanger zijn veranderd van roze wolk in een zwarte onweersbui. Bedankt voor je reactie, doet me erg goed te lezen! Ik denk idd ook zo, ben nu blij als ik 30 weken ben! Hij heeft iig een overlevingskans, en iedere week daarbij is er weer een bij!
Zo denk ik nu ook beertje, ik leef nu echt per 2 weken. Ik heb zelfs al gelezen dat iemand met een volledig verstreken bmh het nog 4 weken heeft volgehouden. Dokters kunnen maar zeggen wat ze denken maar zijn meer dan eens mis. Ik vertrouw op mijn gynaecologe maar hou altijd voor ogen dat ook zij de toekomst niet kan voorspellen. Ik heb heel veel schrik (gehad) en heel veel gehuild, maar ey, wij zijn de mama's en wij moeten sterker zijn dan ons kleintje. En kijk eens hoeveel zo'n klein mensje daarbinnen aankan? Neem dag per dag en wees dankbaar voor elke dag erbij komt. Dat is mijn redenering. En worden ze te vroeg geboren, wees dan blij dat je de termijn van levensvatbaarheid gehaald hebt en er zijn heel veel positieve verhalen van premature baby's na 26/28 weken.
Hier bij m'n zwangerschap van jayden ook een verkorte cervix met 23 weken... weken lang aan de weeënremmers gezeten en veel rust... uiteindelijk is jayden pas geboren met 39 weken en 6 dagen (anderhalf uur voor de uitgerekende datum ) en nog omdat ze me gestript hebben hoor, anders was ik gewoon overtijd gegaan ben ik bang Heb ook weken rondgelopen met 2 cm ontsluiting en verstreken... In mijn geval wilde het dus niks zeggen over eerder bevallen... Bij mij riepen ze ook dat ze blij waren als we de 32 weken zouden halen...
Leuk om dat te lezen Schijndelsvolk. Ik zie dat je opnieuw zwanger bent, niet bang om dit opnieuw te krijgen. Want dat is wel mijn grootste angst, dat ik hierna niet meer zwanger zal durven worden uit schrik.
Nee dat is niet mijn grootste angst, mijn grootste angst is of dat het wel goed zal blijven gaan omdat ik meerdere malen achter elkaar een miskraam heb gehad nu... sta nu dus ook onder strenge controle bij de gyn. Dat je dit nu hebt wil niet zeggen dat het de volgende zwangerschap ook zo zou gaan. Plus ze houden het dan goed in de gaten. (hier iig wel)
Ik ken t, heb zelf ook herhaaldelijke miskramen gehad, heb ook gezegd in t zh dat ik heel bang was om mn zoontje te verliezen Nouja, hij zit er gelukkig nog, doe heel rustig aan verders en hopen op t beste. 6 Jan heb ik weer controle in het ziekenhuis.
Thnx meis! Morgen precies 28 weken zwanger! Vind dat echt een mijlpaal, volgens het RDGG zou de kleine het nu beter kunnen overleven dan op 26wk dus een heel prettig gevoel. Al is 28 weken natuurlijk ook niet niks! Alles is gelukkig (nog) kalm!
wat eng zeg! hoe gaat het nu met jullie? wil jullie veel sterkte wensen en hopen dat jullie kindjes zo lang mogelijk blijven zitten! heb zelf ook zoiets meegemaakt alleen was ik wel wat verder in de zwangerschap.. met 35 wkn braken mn vliezen en 2 dgn erna was de bmm bijna verstreken.. ze hebben het tot 36 wkn kunnen rekken en toen moest onze dochter gehaald worden.. gelukkig is dit allemaal goed afgelopen... kan me de angst en het verdriet goed voorstellen... heel veel sterkte in de komende tijd..