@Daantje22: Klopt ik ben ook perfectionistisch.. Hatelijke eigenschap. Ik vergeet me soms te plaatsen in zijn situatie... En ik kan me voorstellen dat hij gek wordt van het gezeur.. Ik denk dat het voor ons beide lastig is om hiermee om te gaan omdat ja, ik heb de zorg over Cris en dus wil ik het soms teveel op mijn manier.. en hij ziet dat anders. waardoor die ergenissen ontstaan.. Maar loslaten is een goeie zeker voor nu we zo dichtbij elkaar zijn... Soms ben ik bang dat ik het niet kan afleren.. maar afleren kan ik alleen door inderdaad in te zien dat niet iedereen hetzelfde is.. en wat ik goed vind hoeft niet perse voor de ander goed te zijn. Maar ben ieder geval blij dat er meerdere zijn die dit ook hebben ervaren en het inmiddels afgeleerd hebben. En ja ik bof echt met zo een exvriendje. Hij is mega lief en behulpzaam... hopelijk kan ik hem binnenkort beschouwen als mijn man/vriend.
Wij wonen niet samen hé.. Het hoeft ook geen discussie te worden. Ik benoem alleen voorbeelden die hij ziet als irritaties om kleine dingen. En dat valt te repareren als ik het idd loslaat. Maar waar is, hij staat inderdaad met een voet binnen en een voet buiten. En pas als hij dit soort dingen niet meer ziet dan wilt hij het opnieuw proberen.. Punt is, ik kan het verminderen en dingen door de vingers zien.. En niet teveel op te letten op de dingen die storen, maar soms kan het echt niet... Ik vind het erg belangrijk dat ons kind verzorgd naar de opvang gaat of andere plekken.. en als hij hier nog steeds stroef over doet dan mag ik daar best iets van zeggen.. Soms klinkt het geirriteerd maar soms is dat het ook.. Tegenwoordig, als men een kind onverzorgd vindt eruitzien dan denken ze meteen aan verwaarlozing... En dat is iets, ik moet er niet aandenken. Voor de rest ja.. is een kwestie van rekening houden met elkaar, en inzien dat iedereen anders is en dus ook anders dingen doen. Leerdoel voor mij.
Heb ook zo'n man die echt een hele lieve vader is maar dingen pas doet na 100 keer vragen of als hij ze doet meestal niet naar MIJN maatstaven. Mijn oplossing, ik doe het gewoon zelf even, ik weet toch dat het niet helpt er over te blijven zeuren. Krijg je alleen maar ruzie van, de ander krijgt het idee dat hij niet goed genoeg is. Doet hij het wel moet ik het toch alsnog doen, dus kan ik het net zo goed meteen zonder irritatie zelf doen. Wat overigens niet betekent dat hij dan ook maar nooit wat hoeft te doen hoor schuif gewoon taken op hem af die hij wel naar mijn maatstaven uitvoert of waarvan ik ze kan negeren als het wat minder goed gebeurd. Zoek de dingen uit die belangrijk zijn zoals het fatsoenlijk in een autostoeltje in de gordels zitten en laat de dingen die niet belangrijk zijn zoals knoopjes en haartjes gewoon lekker zitten. Gaat echt niemand van denken dat je je kind verwaarloosd hoor!
Ik ga het toch zeggen. als je zo zeurt zoals daantje zegt ben ik het er mee eens dat je het los moet laten en dan heeft hij volkomen gelijk. Aangezien ik meer topics van je hebt gelezen/gevolgd ga ik nu toch zeggen dat ik weet dat jij ALLES doet om hem in je leven te hebben/houden (bijna iig) en ik me dus werkelijk afvraag of JIJ je nu weer moet aanpassen. wanneer ga je jezelf ooit eens op waarde schatten en ophouden met jezelf aan de hele wereld aan te passen zodat men ook eens wat voor jou doet? JA je moet lief zijn voor elkaar en vriendelijk. maar ELKAAR ook accepteren zoals je bent. en als daar jouw perfectionisme bijhoort dan neemt hij dat maar. hij kan jouw zeuren dan ook negeren want dan doe je het zelf maar. of gewoon doen of zeggen dat je het zelf moet doen. maar om op zoiets een complete relatie op te hangen is mijn inziens een grote lulsmoes. kan het niet anders noemen. Op zich klinkt hoe jij jullie huidige relatie omschrijft als een hele goede basis voor een leuk leven samen. maar daar moet je wel beide 100% achterstaan. en ik denk niet dat dat afhangt van de vraag wel geen knoopje vastmaken. (misschien dat iemand anders die ongetwijfeld hetzelfde denkt het duidelijke formuleren. want dat lukt mij soms niet zo goed)
Ik denk dat je samen bent als je altijd op de ander kunt rekenen en vertrouwen. Als hij met 1 voet buiten de deur staat zou ik er niet volledig op kunnen vertrouwen dat hij altijd voor me klaar staan. Dan zou ik me een alleenstaande moeder vinden, je hebt wel meer dan andere alleenstaande moeders.
Ook ik begrijp wat je schrijft. En het zet me ook aan het denken.. En de meeste dingen die je schrijft heb ik ook al tegen hem gezegd. Ik ben bereid om bepaalde dingen los te laten omdat ik het er voorover heb, zoals minder op bepaalde dingen letten waar ik me aan kan storen, als dat hem gelukkiger maakt.... Maar soms lijkt het idd of ik alleen maar moet veranderen.. ook al zegt hij dat hij verandert is... Ik merk wel dat hij netter enzo is geworden.. dat wel. zijn huis is nu ook vet schoon enzo... Maar toch zijn er andere dingen. Soms zit ik me nog af te vragen wie bij hem op de eerste plaatst komt : Zijn kind Een gezin Of zijn vrienden? Hij zegt vaak tegen me: 'ik wil nooit meer ruzie met je' Hoe dan, ik wil ook geen ruzie met hem maar, ruzie hebben is menselijk. Een relatie zonder ruzie bestaat niet... elke relatie kent ergenissen... je kunt nooit, nooit geen ruzie hebben. En dan zit ik me af te vragen, hoe ik dat in godsnaam moet doen? ... het is niet dat je het bewust moet veroorzaken ofzo. Maar je kunt het soms gewoon niet uit de weggaan. En het lijkt erop dat hij dat niet begrijpt ofzo.
Idd geven en nemen. maar idd nooit meer ruzie hebben tja wat is ruzie... woordenwisseling en irritatie is geen ruzie.. en dan mag je je dus ook nooit meer kriegel voelen of chagie. of down? dus moet je je hele relatie op eieren lopen omdat meneer m anders peert? tja sorry erg onrealistisch. fijn dat hij zich ook aan wil passen maar als jullie niet relaxed naast elkaar kunnen leven is het niet lekker lijkt me. maar je kan met hem overleggen dat hij aangeeft als eht te veel wordt. dat je er dan wat meer op let of zo... maar dat je er dan wel allebei voor blijft vechten. en niet bij de eerste kift opgeeft of wegren.
Hoe kom je erbij dat er gelijk aan verwaarlozing wordt gedacht als je kind niet perfect netjes is aangekleed? (lees: knoopjes dicht etc.). Ik heb 2 onwijs leuke meisjes (logisch), die soms ook hun eigen ideeen hebben over kleding hoor. 3 en 5 jaar, eigen mening en eigen idee. En dan gaat de oudste weleens naar school met kleding die niet past, waar een gaatje in zit, of haren euh, zeg maar apart. En de jongste kiest ook weleens een creatie die niet helemaal bij elkaar matched understatement Ik zou me daar niet zo durk om maken hoor. Het zijn kinderen. Na ene middagje school krijg ik de oudste ook weleens vies terug, maar ik maak me echt niet druk om wat anderen daarvan denken hoor. Wbt. je relatie: kan ik weinig over zeggen. Ik hoop voor je dat jullie terug samen zullen komen, maar ik zou ook een duidelijke lijn creeeren zolang je nog geen zekerheid hebt en je emotioneel nog niet teveel binden.
idd dat is ook hoe ik jullie nu zie als ik lees hoe je het omschrijft.. en ik zal je een ding vertellen dat kan ook positief uitpakken.. mijn vriend en ik waren dat ook namelijk, waren collega's en hadden het echt leuk samen als vrienden.. zaten beiden niet te wachten op een nieuwe relatie en vonden het wel handig zo, geen verplichtingen.. maar de vriendschap werd toch wel steeds hechter en op den duur kwam hij er zelf mee aan dat hij meer voelde, ik die juist mezelf voorhield word niet verliefd, dit is goed zo... en dus ook totaal niet liet merken dat ik het op zich wel met hem aandurfde .. afstoten was aantrekken in ons geval. hij die het hardste riep ik wil geen relatie (waar ik me prima in kon vinden want we hadden het gewoon gezellig ook buiten die benefits om ) was de eerste die zei dat hij meer voelde.. en nu hebben we een dochter van bijna 2 haha heb toevallig een boek hier liggen, erg leuk en herkenbaar kreeg meteen flashbacks van die tijd, ik liet ook merken dat ik juist gene interesse in relatie had en hij ging toen JUISt voor me vechten! niet laten merken dat je een relatie wil maar gewoon leuk hebben en juist wanneer hij wil komen ipv elke keer te zeggen is goed zeggen het komt nu even niet uit .. dan trek je hem wss wel naar je toe.. het is even kort omschreven hoor maar stel je neit afhankelijk op, wijs hem juist wat vaker af.. en kijk eens wat er dan gebeurd... dat wil niet zeggen dat je het niet nog steeds zo gezellig kunt hebben samen hoor.. maar probeer het eens bovendien zul je je een stuk zelfverzekerder voelen wanneer hij voor jou gaat vechten.. neem eens een keer je telefoon niet op als hij belt, of bel pas na een halve dag terug en zeg als hij vraagt waarom nam je niet op dat je het druk had.. hij is nu erg gewend dat jij er toch altijd voor hem bent wanneer het hem uitkomt, draai de rollen eens om... succes hopelijk pakt het goed uit
Leeft hij in Utopia ofzo? Als je een relatie hebt, horen irritaties er toch bij? Dat zal toch nooit verdwijnen? Volgens mij hebben jullie gewoon een relatie hoor. Maar als hij dat niet vindt, zou ik persoonlijk heeeeeeel snel stoppen met al die relatiedingen...
Wat een ongelooflijk herkenbaar verhaal. Ik en de vader van mijn zoontje zijn de laatste tijd ook veel closer geworden. We hebben al die tijd wel gewoon contact gehad en zijn ook intiem gebleven maar verder dan dat ging het toen der tijd niet om bepaalde redenen. Al die tijd hield ik alleen van hem en wilde ik ook echt dat het op een serieuze relatie zou uitdraaien. En ik moet zeggen, ik zie een en
Wat een ongelooflijk herkenbaar verhaal. Ik en de vader van mijn zoontje zijn de laatste tijd ook veel closer geworden. We hebben al die tijd wel gewoon contact gehad en zijn ook intiem gebleven maar verder dan dat ging het toen der tijd niet om bepaalde redenen. Al die tijd hield ik alleen van hem en wilde ik ook echt dat het op een serieuze relatie zou uitdraaien. En ik moet zeggen, ik zie een enorme vooruitgang! Omdat hij hier veel meer is ziet hij onze zoon ook veel meer, hij blijft veel vaker slapen, eet hier regelmatig, en we doen leuke dingen samen. Een ding is zeker en dat is dat hij van mij houd, en ik van hem. Wel weet ik dat we de dingen heel rustig aan moeten doen, vooral voor hem. En ik heb geduld, ik vind het al ontzettend fijn hoe het nu gaat. En wanneer we de stempel officiële relatie erop kunnen plakken zie ik vanzelf wel. Ik zou zeggen geniet ervan en kijk gewoon hoe het loopt en wat je gevoel zegt. Als jullie echt van elkaar houden en met elkaar willen zijn moet het vast goed komen toch?
Ja hier precies hetzelfde... Gisteren was hij ook blijven slapen.. eten maken, samen tot laat tv kijken samen opgeruimd en kindje op bed gelegd... sowieso intiem geweest... Ja ik wil er ook graag van genieten... Maar ik begrijp wel wat de andere zeggen...
Niemand zegt dat je er niet van mag genieten. jij plaatst zelf alleen allerlei wisselende topics. dat jij constant in twijfelland wordt gezet. als of je in een trein zit en hij ieder perron in en uitstapt! wel niet wel niet. en wat dat met jou doet! als je er tegen kan geniet er dan van. maar dan moet je het ook accepteren dat het vandaag zo is en hij morgen misschien weer eens is uitgestapt. en wil jij over 10 jaar terug kijken wat je misschien mis ben gelopen omdat je bent blijven hopen op iets wat nooit werkelijkheid werd... edit: wil daarbij wel even toevoegen dat ik hoop dat hij natuurlijk gewoon 100% voor jullie gaat maar probeer daar dan duidelijkheid over te krijgen.
Hoe bedoel je? Heb je het er met hem over gehad? Over jullie situatie en dat je niet weet waar je aan toe bent? Als je daar met hem niet openlijk over kunt praten en hij daar niet duidelijk in is, is dat mijns inziens absoluut geen 'relatie'. Als je wel met hem naar bed gaat, maar hij vindt het geen relatie, is dat voor hem natuurlijk lekker makkelijk maar voor jou alleen maar verwarrend.