Eens met humtum. Je mag dit idd niet negeren, maar dat doe je ook niet. Ik denk alleen dat je focus anders moet. Dus niet koste wat kost gaan voor 'de waarheid' (je geeft zelf ook al aan hoe moeilijk dit gaat worden. Er zijn weinig tot geen aanwijzingen van misbruik. School weet het niet. Zelf laat je zoon weinig los. De arts heeft geen afwijkingen kunnen constateren etc), maar meer op 'hoe nu verder'. Is makkelijk gezegd misschien en dat realiseer ik me wel, maar denk voor nu wel het beste voor je zoon.
Ik snap je visie. Denk persoonlijk dat je er iets teveel vanuit gaat dat er sprake is van sexueel misbruik. Er zijn geen lichamelijke aanwijzingen (scheurtjes anus, bloedverlies, schuurplekken, blauwe plekken van tegenstribbelen) en geen klachten zoals pijn bij poepen, angst voor poepen, angst voor aanraking, bezig zijn met geslachtsorganen van anderen) Nu kun je dan nooit misbruik uitsluiten maar de kans die al klein is (2250 casussen op 16 miljoen mensen per jaar) is al klein en zonder deze signalen nog kleiner. Jij moet doen wat je als moeder goedvindt, meer kan ik niet zeggen. Ik ga je niet overtuigen van t tegendeel want ook ik weet niet wat er gebeurd is. Maar hoop wel dat je snel meer rust in jezelf vind
Kan je bij 1 keer misbruik ook die lichamelijke aanwijzingen zien?Misschien domme vraag hoor.De dokter heeft hem onderzocht 4 dagen na het waterfeest zou hij dat dan nog kunnen zien?
Bij volwassen-kind penetratie meestal wel. Volwassen penis is echt groter dan kinderdrol en kind is niet ontspannen. Maar ook daarin, als alles zo zwart wit was was t makkelijk. Maar als de arts echt niets zag (geen roodheid of schaafplekjes) is de kans echt heel klein
De angst over de man is zoals ik het lees een angst van jou zelf en niet die van je zoontje? Jij hebt een naar gevoel bij deze man, je kent hem enkel van een foto? Ik denk echt dat je onbewust veel van deze angst overbrengt op je zoontje. Je geeft zelf al aan dat je het niet kan laten rusten, dit brengt stress bij jou. Hij voelt dit als geen ander aan. Je brengt hem mogelijk met veel tegenzin naar school? Dit pikt hij ook op, waardoor hij stress kan ervaren. Begrijp me niet verkeerd, ik wil jou gevoel absoluut niet wegwuiven. En bedoel ook niet dat je dit moet negeren. Maar een andere aanpak lijkt me voor beide fijner.
Ok nou bedankt voor je reacties!Heel fijn Wat kan ik nu het beste doen ook naar school toe moet ik het nog een keer aankaarten? En qwa school wisselen zou dat een goede stap zijn?
Van school wisselen zou ik niet doen, dan kun je aan de gang blijven als hij bang blijft of als er straks iets anders voor valt en hij daar last van krijgt. En je vergoot de kans op nog meer onrust in zijn hoofd. Weer alles nieuw, wennen terwijl hij op deze school nog niet gewend is. Weet je nu inmiddels wel wie de man is??
Je wil mijn mening dus geef ik die: Voor mij zijn er maar 4 redenen om van school te wisselen gezien het feit dat dit voor een kind zeer ingrijpend is. -school kan/wil kind niet het passend onderwijs bieden dat nodig is -kind wordt langdurig gepest en school kan/wil t niet oplossen -ouders hebben geen vertrouwen in school, niets erger dan een ouder die negatief/wantrouwend is over de plek waar je als kind 8u per dag bent -verhuizing dusdanig ver dat bestaande vriendschappen toch al lastig worden. Bepaal zelf of je kind tot deze categorie hoort. Ik persoonlijk zou met school mijn angst bespreken en t ook echt mijn angst noemen rn geen beschuldiging naar hen en vragen mee te denken hoe zij hierin gerustelling kunnen bieden. En dan is even tot de kerstvakantie aankijken hoe je zoon zich ontwikkeld en zelf tot rust komen. Dit was ook heftig voor jou!
Op zich niet raar om te vragen, kijk alleen wel uit met beschuldigingen. Voor hetzelfde geld is het een vader die hielp met de spelletjes. Was hij in de buurt van je zoontje op de foto? Ik zou het vreselijk vinden als mijn man beschuldigd zou worden van iets omdat hij per toeval op een foto staat.
Ik vatte t ook niet op als vervelend hoor! Vragen staat vrij. Wilde alleen benadrukken dat dit mijn mening is. En dat t ieder vrij is om andere argumenten te hebben. Succes met je keuze!
speelde dat al? Want om het nu obv deze ene gebeurtenis te concluderen vind ik ook wel heftig. De juf en directie hebben je te woord gestaan, hebben zelf niets gezien maar zijn m blijkbaar ook niet kwijtgeweest! Jammer dar jij je niet goed voelt hij deze school. Wees je er bewust van dat je zoon die spanning echt voelt! En dat je daarmee jouw emoties echt overdraagt en dit niet bijdraagt aan vermindering van zijn angst. Is geen verwijt want jij worstelt duidelijk met je emoties maar wel moeilijk voor een kind.
Het is idd door deze gebeurtenis.En hij liep tijdens dat waterfeest wel vaak de school in en uit.Ben zelf bang dat er iets in de wc is gebeurd op school.Ik probeer trouwens zo min mogelijk aan mijn zoontje te laten merken dat ik er erg mee zit ik benoem altijd leuke dingen aan school en ben positief over school.
Als je zoontje heel vaak naar binnen en buiten is geweest tijdens het feest... zelf denk ik dan: als het daarbinnen vervelend is geweest, dan had hij he bij 1 keer gelaten en was daarna ergens achteraf op het schoolplein gaan staan. Als ik naar mijn oudste kijk: die ging ook geregeld weg van 'de activiteit'. Vaak naar de wc, vaak naar binnen als de rest buiten was. Dit omdat ze zich daar nog heel onzeker in voelde, toen ze net op school zat. Kinderen zoeken een vervelende situatie niet steeds op, maar lopen er van weg. Verder nog steeds eens met humtum.
Hoe weet je dat? Dat hij vaak naar het toilet ging bedoel ik? En waarom denk je dat er iets is gebeurd op het toilet? Probeer eens voor jezelf je hele dat te beschrijven, de dingen die je tot nu toe weet. Er komen namelijk steeds wat dingen bij. Eerst het verhaal vanuit je zoontje, dan foto's met onbekende, daarna huilt hij op alle foto's, dan het op en neer lopen. Misschien krijg je zo de dag wat helderder in beeld.
Dat probeer ik voor me zelf ook de hele tijd de dag doornemen met wat ik weet.Maar dan nog ik kan niet alles weten...Want nogmaals waarom bang voor slang in billen?