Vinden jullie dat ik weer met school moet praten? Wat zouden jullie doen in mijn situatie eerlijk graag.
Misschien heeft hij gewoon harde stoelgang gehad en heeft hij dat er zelf van gemaakt? Kinderen maken soms heel rare associaties. En je zegt wel dat je niks laat merken aan je zoontje, maar eerlijk gezegd, zoals je hierover blijft doorgaan en analyseren... Kan me niet inbeelden dat je zoontje dit níet oppikt. Zeker niet als je zelf aangeeft dat je hem erover blijft bevragen. Zo maak je school voor hem wel érg beladen, denk ik.
Ga zelf naar een therapeut, je blijft je vragen herhalen en ik kan me voorstellen dat je zoon hier ook onrustig van wordt en bozig roept dat er niks is. Je krijgt allemaal tips , bedankt, maar vervolgens vraag je weer steeds dezelfde vraag en herhaal je jezelf eindeloos. Doe wat met de lieve en zeer uitgebreide antwoorden van mensen hier. Niemand kan voor jou beslissen zeker niet een forum die de situatie niet van binnen en buiten kennen.
Bel naar veilig thuis en vraag om een vertrouwensarts, volgens mij kan dat! Het gevaar van zelf bevragen is dat je je eigen emotie meebrengt en mogelijk door vragen hem onbewust kan beinvloeden. Raar dat huisarts dit niet heeft voorgesteld
Wat is een vertrouwensarts?En ecusses als ik elke keer de zelfde vragen stel is niet de bedoeling maar zit er erg mee.
Ja, ik zou weer met school praten. Niet met een wijzende vinger, niet vanwege vermeend misbruik waar jij bang voor bent, maar een gesprek gericht op je zoon: hoe krijgen we hem weer met plezier naar school. Zelf zou ik hulp zoeken bij een psycholoog hoe jij met je irreële angsten (irreeel/ongegrond omdat je geen toetsbare aanwijzingen hebt dat er echt iets is gebeurd) om kunt gaan, zodat je je zoontje niet verder schaadt. Want zelfs al is er wat gebeurd, dan is dat wat je doet op dit moment door jouw angsten op hem te projecteren. Je helpt hem hier niet mee.
Ik vind het wel een beetje gortig om iemand naar een paycholoog te sturen ivm ireeele angsten trouwens. Ik zou me ook zorgen maken en malende gedschten hebben als mijn kind met zo'! Verhaal thuiskomt EN er bovendien langdurige hele heftge nachtmerries aam overhoudt. Dat is niet normaal en het kind mag blij zijn dat zn moeder het niet afdoet alsof het niks is. Of er nou wel of niet wat is gebeurd... kind is er echt van de leg van. Kun je wel negeren of bagatelliseren... maar HIJ heeft er duidelijk last van.
Nou weet ik niet precies... maar een psycholoog voor mezelf zou niet het eerste zijn dat in mij opkomt Denk dat je vooral vooruit moet kijken.. ipv naar de oorzaak. De oorzaak kun je niks meer aan doen tenslotte.
psycholoog was ik ook niet van plan hoor denk ook niet dat de andere dat kwetsend bedoelde ben heel blij met hun tips en reacties.Het is gewoon lastig morgen moet hij weer naar school en ik heb er geen goed gevoel meer bij breng hem echt met een onderbuik gevoel daarbij heeft hij ook nog een hele strenge onaardige juf helaas.
Maar niemand zegt dat ze zijn angsten moet negeren, natuurlijk moet hij ook geholpen worden met die nachtmerries. Maar ik vind het nu erg klinken alsof zijn angst gevoed wordt door haar angsten voor misbruik; ik lees nergens iets dat op misbruik wijst, maar ts blijft dat toch vermoeden en blijft willen achterhalen waar zijn angst vandaan komt en zoekt daarbij naar een gebeurtenis in de werkelijkheid. En dan ook nog specifiek misbruik... Dat vind ik echt een énorme sprong bij een kleuter met nachtmerries en in bed plassen in een periode vol indrukken... Ik heb hier ook een dochter die vaak nachtmerries krijgt in periodes vol nieuwe indrukken; ze kan van een mug een olifant maken in een droom, en dat kan zo enorm blijven hangen! Ik zeg niet dat er bij het zoontje van TS niks is gebeurd, maar wel dat nachtmerries, angsten en bedplassen op deze leeftijd en in zo'n periode heeeel normaal zijn.
Waarom heb je nu zo'n naar gevoel bij school dan? Omdat je je niet serieus genomen voelt? Ga dan een gesprek aan daarover. Vraag om advies; wat kunnen zij jou aanraden in deze situatie? Dus de situatie waarin jouw zoon nachtmerries heeft, angstig is en in z'n bed plast. School weet vast wie daarbij kan helpen, adviseren en school kan daar zelf ook miaschien een rol in spelen (bv juf kan alert zijn op vermoeidheid bij je zoon; misschien zijn de dagen soms nog te lang bijvoorbeeld, oververmoeidheid of overprikkeling kan ook zorgen voor angst en nachtmerries).
Oh nu is de juf ook nog streng en onaardig. Sorry to say, maar ik krijg een onderbuikgevoel bij dit hele topic. Succes allen!
dit dus.. hoe meer ik lees hoe meer ik het idee heb dat je jouw angsten (onbedoeld) op je zoon projecteert.. je zoon is bang voor een slang in zn billen. je denkt meteen aan misbruik want er was ook nog een vreemde man aanwezig. hoe kan je je zoon met zijn angsten helpen als je zelf met nog grotere angsten rond loopt over wat er misschien gebeurt zou kunnen zijn? ondertussen voedt je je zoon zijn angst met je eigen angst. kleintjes kunnen haarfijn aanvoelen hoe jij je voelt. al denk je zelf dat je het heel goed verbergt. ik denk dat je je zoon het beste kan helpen door je eigen angst te laten gaan. want hoe moet hij niet meer bang zijn voor de slang in zijn billen als mama er ook doodsbang voor is?
Ik ben het hier wel mee eens... Ik denk dat je het echt moet proberen los te laten TS. Je zoontje moet voelen dat je niet happy bent met school, dat je angstig bent en dat je hem niet graag naar school brengt. Niet gek dat hij dan gaat roepen dat hij niet naar school wil... Natuurlijk zal je hem moeten helpen met zijn angsten en daaruit voortvloeiende nachtmerries. Praat er met hem over?. Waarom is hij bang voor slangen? Waarom denk hij dat er slangen naar hem toe komen...etc. Recentelijk eenzelfde situatie met mijn zoontje gehad.... Van de een op de andere dag was hij doodsbang en durfde hij niet meer naar zijn bed. Wanneer hij eenmaal sliep was hij snel weer wakker en was hij weer helemaal overstuur. Hij lag dus iedere nacht tussen ons in, anders sliep hij gewoon echt niet. Hij was bang voor tijgers en leeuwen in zijn kamer en bleef maar bij dat verhaal, heb hem uitgelegd dat die niet in NL rondlopen, we hebben er zelfs nog buiten en in huis naar gezocht, maar hij bleef bang. Om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk bleek 1 opmerking van mijn man naar mijn dochter de oorzaak Ze werd 7 en hij grapte dat ze dan vast de volgende dag als weerwolf wakker zou worden (ze leest de boeken van Dolfje Weerwolfje). Zoon was dus iedere nacht doodsbang dat zijn tanden gingen groeien en dat hij klauwen zou krijgen (arme kind...). Ik heb hem uitgelegd dat het maar een verhaaltje was, net zoals dat Mickey Mouse of Bliksem McQueen ook niet echt bestaat, en toen was het meteen over. Wat ik eigenlijk wil zeggen, dingen zijn op deze leeftijd niet helemaal zwart-wit, fantasie en werkelijkheid gaan nog hand-in-hand. Het is duidelijk dat hij ergens bang voor is, de huisarts denkt niet aan misbruik, dus help je zoon met zijn angsten (en probeer je eigen angst los te laten).
Jeetje leeft dit topic nog. Sorry TS maar ik vind echt dat je doorslaat in je angsten. Je zoon staat een keer huilend boven aan de trap en heeft het over een slang in zijn billen. Kans is groot dat het kind een levendige droom heeft gehad wat op deze leeftijd heel normaal is. Hier heeft oudste dochter weleens gedroomd over een ridder met rode ogen die door het kiertje van haar gordijnen keek. Kind heeft er zeker maanden angsten van gehad want de gordijnen moesten helemaal dicht want er mocht geen kiertje zijn want dan zou de ridder met rode ogen weer komen. Is een heel ander voorbeeld maar laat wel zien hoe diep een angstige droom erin kan slaan en dat een kind daar lang last van kan hebben. Ik kan me ook goed voorstellen dat je zoon boos wordt als je weer met een foto aan komt zetten van de meneer op het schoolplein. Ik zou er ook gek van worden als ik steeds weer dezelfde antwoorden moet geven en er steeds weer vragen komen. Wschl weet je zoontje geeneens meer wat hij moet antwoorden want het is nooit goed want je blijft erop terugkomen. Misschien heeft een kleuter wel iets tegen hen gezegd over een slang in je billen en heeft dat zoveel indruk gemaakt en heeft die daardoor een rare droom erover gehad. Hier had de jongste het pas over een slang in haar oren want dat had een andere 4 jarige haar ingefluisterd. Wij lachen daar samen over en het is weer klaar. Waarom ben je niet tevreden over school? Ze delen je angsten niet en zijn nuchter genoeg om te bedenken dat er niets is gebeurd? Heel veel 4 jarigen hebben weerzin om naar school te gaan. Ik zie dagelijks huilende kleutertjes maar als je dan als moeder ook je eigen angsten op het kind gaat projecteren wordt het echt een negatieve cirkel. Een arts ziet na 4 dagen echt wel of er sprake is geweest van misbruik en helemaal bij zo'n klein kind. Van school wisselen kan altijd maar je kunt je afvragen of dat wel de juiste oplossing is. Is je kind voor zijn vierde op creche of psz geweest of bij een gastouder?
Dit voelt je zoontje natuurlijk Probeer het ajb achter je te laten, voor jezelf en voor je zoontje, je hebt er helemaal niets aan om er op deze manier in te blijven staan. Help hem met zijn (nacht)angsten, maar zorg dat hij met een goed gevoel naar school toe gaat.