Zo ben ik er helemaal niet mee bezig, en zo slaat de schrik me soms om het hart... Ik ben inmiddels 39, ik zit in ronde 6.....wat als het nou niet meer lukt? Ik lees zoveel verhalen van vrouwen die zwanger raken als ze de veertig ruim gepasseerd zijn...maar wat als het me niet lukt? Mijn hubbie is acht jaar jonger dan ik, 31 dus. En hij is zo leuk met kinderen. (hoewel mijn zoon vind dat ie te streng is... ) Ik leerde hem kennen toen mijn zoon 5 was, dus de jongste kindertijd heeft ie niet meegemaakt.... Ik zou zo supergraag samen met hem de babytijd willen delen. Bij mijn zoon stond ik er voor het grootste deel alleen voor... Maar ja, niemand kan in de toekomst kijken....of wel? Mijn vriendin, die meduim is, is er van overtuigd dat het goed komt. Maar zegt ze dat niet om me gerust te stellen? Zelf heb ik vorig jaar op vakantie een soort van 'visioen' gehad....heel raar...we waren met mijn vader aan het wandelen in het bos. En mijn vader stond iets uit te leggen aan mijn zoon. Toen we weer verder wilden lopen 'zag' ik in een flits een blond koppie naast mijn zoon en ik wilde roepen: "kijk uit voor je broertje..." Gelukkig kon ik nog net mijn mond dicht houden, want er was natuurlijk helemaal geen broertje. Maar ik zag echt een blond jochie van een jaartje of twee naast mijn zoon staan.....en toen ik weer keek was het weg.... Ik heb het wel aan mijn hubbie vertelt, die is er al aan gewend dat er soms van dat soort dingen gebeuren. Nou ben ik helemaal geen zweverd hoor...maar apart is het wel! Maar ja, ik denk dat jullie het heen en weer geschommel allemaal wel herkennen he? Het ene moment ben je er zeker van dat het gaat lukken, en het andere moment denk je....nee he? Het zal toch niet?
Ik heb het ook gehad Sandra. Ik heb altijd mijn carriere voor laten gaan en nu ik bijna 32 ben en kinderen wilde dacht ik en dan zul je zien dat het ons niet gegund is en dat we jaren in de MMM moeten. Andere dagen was ik weer positiever en dacht ik. Het komt heus wel...en zie...ja, ik kan echt helemaal niets anders zeggen dangeduld hebben...vind het zo'n dooddoener, maar helaas zijn we niet helderziend en kunnen we in de toekomst kijken..... Maar je bent een bikkel Sandra en ik voel dat het ook jullie gegund zal zijn. Er is bij jullie geen enkele reden om te twijfelen dat het niet zou kunnen!
Dank je wel meis....lief!! De enige mogelijke reden zou kunnen zijn dat mijn moeder een middel heeft geslikt toen ze zwanger van mij was...alleen weten ze niet zeker of dat het DES-hormoon is geweest... Ik kan een onderzoek bij de gyn laten doen en die kan het dan meteen zien. Maar ik wil niet nog meer in de stress komen te zitten daardoor. Onze huisarts heeft altijd gezegd dat het niet DES was, gezien de hoeveelheid en manier van innemen...maar de dossiers zijn in een brand verwoest, dus niet meer na te gaan. Toen ik 2 maanden te vroeg beviel van mijn zoon, heb ik nog even gedacht dat dat ermee te maken had. maar ik doen nog een paar cyclussen en dan toch maar naar de dokter denk ik...
Hier was het trouwens niet mijn carriere die voor ging... De eerste vier jaar van onze relatie hebben we onwijs veel voor onze kiezen gekregen, sommige mensen krijgen dat in 40 jaar ofzo... Geldproblemen, verbouwing die fout liep, baan kwijt hubbie, baan kwijt ikke, hubbie overspannen, ik net geweest....etc.. Ik wilde toen wel, maar durfde het gewoon niet. Nu alles goed loopt was de tijd daar....maar niet zoveel tijd meer dus...
Kijk, feit blijft dat je nu 39 jaar bent en je huisarts zal je hopelijk (ook met dat event. DES verhaal in het achterhoofd) eerder naar een gyn doorsturen. Om bij de HA aan te kloppen is dus echt niet gek. Sonja heeft er weer een juist deze maand dus waarom jij niet aankomende maand (of de maand erna : bij mij was juli gependeld en toen is het beebje verwekt, pas 6 augustus posi test!). Ik duim in ieder geval voor je!
Daarom wacht ik de pendeltjes nog even af...hiihih... Ja, twee zeggen dat ik in sept. zwanger raak. maar als ik mazzel heb heb ik eind sept. nog een eisprong....van mijn eventuele volgende cyclus... Dus wederom twee kansen deze maand... Het grappige is dat ik nu al tekenen voel van een eisprong...opgezette buik, gespannen borsten, druk laag in mijn buik aan de zijkanten... Zou leuk wezen als ik dit keer weer een vroege eisprong heb, net als bij mijn zoon... En ik weet zeker dat mijn huisarts me doorstuurt. Die is echt heel schappelijk.... Ik heb mezelf een half jaar gegeven.....dat is bijna om. Bij mijn vorige zwangerschap duurde het ruim een jaar, terwijl ik toen 24 was...
JA, vroege eisprong is natuurlijk prima, dan gaat het allemaal lekker snel! Twee keer een ei in een maand geven de pendeluitslagen natuurlijk meer kans!!!
Ik ga in elk geval mijn best doen!!! Ennee...bedankt voor je lieve reacties!!! Tis soms gewoon ff fijn om je angsten en zorgjes aan dit forum toe te vertrouwen....
Ik herken het ook meis. Ook ik heb zoon uit een eerdere relatie.Mijn huidige partner was er nog niet aan toe om samen kindjes op de wereld te zetten,ik wel Ook wij hebben de nodige problemen gehad. 4 jaar terug ons eigen huis gekocht, toen we dat een beetje op orde hadden, gaf mijn lieffie in januari 05 groen licht, jippieeee. Wat was ik blij Ik stopte direct met de pil en raakte na 6 maanden zwanger.Het mocht allemaal niet zo zijn Ik heb nu net mijn 3e mk achter de rug, zoals je weet. Maar de hoop om ooit nog een gezond wondertje op de wereld te zetten is soms weg. Dan zit ik er helemaal doorheen en denk ik echt dat het ons niet gaat lukken. Maar de andere dag ben ik gelukkig weer wat positiever en ben ik er voor 100% van overtuigd dat het ons juist WEL gaat lukken. Heel erg dubbel allemaal. Maar we kunnen helaas niks anders doen dan het afwachten, arwhaaa, ik HAAT dat woord Maar goed meis, ik wilde je alleen maar even zeggen, dat ik heel goed begrijp wat je bedoeld en dat het het beste is als we het POSITIEF blijven bekijken. Dus..................... we gaan ervoor en wij mogen allemaal een gezond wondertje op de wereld zetten!!! Dikke knuffel van mussie
Dikke knuffel terug Mussie....het valt soms niet mee he meis... Maar ik ga duimen voor ons allemaal!!! Heb ik tenminste wat te doen...hihiih.... Ik kan me ook maar moeilijk los scheuren van dit forum...
Ik blijf ook voor ons duimen, en ik haal kracht uit de pendel uitslagen. Je mag er zeker niet vanuit gaan maar ik merk dat het me toch goed doet zo'n uitslag. Soms is het leven gewoon echt ONEERLIJK!!!Waarom kan je niet "gewoon" zwanger" raken en een prachtige zwangerschap hebben en na 9 maanden een gezond wondertje op de wereld zetten? Waarom moet een vrouw zolang wachten om zwanger te raken???Of WAAROM moet het eerst steeds mis gaan? Allemaal WAAROMPJES Zo dat is eruit Ander onderwerp Ik moet zeggen, ook ik heb moeite om even niet op het forum te kijken. Soms lees je dingen dat je denkt, he, dat is heel herkenbaar. Maar soms lees je ook dingen, die je eigelijk helemaal niet wilt lezen/weten.Snap je wat ik bedoel. Ik denk dan gelijk, oeps als ik dat nou ook heb of krijg Maar over het algemeen haal ik echt heel erg veel steun van het forum af.Het is gelukkig niet alleen maar narigheid, er gebeuren ook hele mooie dingen waar je in mee mag delen. En dat vind ik toch wel super hoor. Dus zolang ik mee mag blijven kletsen zal ik dat zeker doen Mits ik het zelf niet meer aan kan, dat punt heb ik ook wel eens bijna bereikt. Maar goed meis, voorlopig zijn we er nog om lekker mee te kletsen Liefs, mussie
He Mussie en Sandra wil jullie toch proberen een hart onder de riem tes steken. Ik was al mijn hele leven onzeker, werd altijd gepest op school, Ik dacht altijd dat is mij niet gegund dat bestaat gewoon niet. Mijn Vader dronk zich dood, en mijn moeder is niet in orde als je bgrijpt wat ik bedoel. Sorry maa rmoet het even vertellen want er is toch een wonder gebeurt, en als dat voor mij gebeurt dan voor jullie ook. Ik heb zoals veel mensen een zware jeugd gehad en hoop dit wondertje wat er nu in mij groeit iets beters meet te geven dan wat ik heb meegemaakt. Zoveel vertriet gehad al die jaren en toen kwam mij hubbie om de hoek kijken. En nu is het compleet. Dus houd moed meiden ik zal een kaarsje branden voor jullie en ook jullie verdienen dit. Kop op dames moest dit gewoon even kwijt. groeten van een nu zekere mom to be jennie72
Lieverd, allereerst: VAN HARTE GEFELICITEERD!!! Geniet ervan meis. Ik wil je heel erg bedanken voor je ontzettende lieve berichtje.Ik kreeg er traantjes van in me ogen. Echt lief dat je een kaarsje voor ons gaat branden. Dankjewel!!! Je bent een schat!!! Dikke knuffel van mussie
Hoi Sandra en Mussie Ik heb er zelf ook 4 jaar voor moeten knokken zeg maar om zwanger te raken van onze dochter. Ik had op een gegeven moment ook het idee dat het nooit meer goed zou komen. Ik was er dag en nacht mee bezig en ik zag iedereen om me heen zwanger worden. Na de vijfde iui behandeling mocht ik na die 2 zenuwslopende weken eindelijk testen en het was niet te geloven zo donker als dat streepje was. En ik ken nog iemand die zijn 15 jaar bezig geweest en die had 12 mk gehad. en nu blijkt ze zwanger te zijn en is nu bijna 20 weken en begint er nu een beetje geloof in te krijgen. Ik wil jullie even een hard onder de riem steken dat het nog niet zomaar voorbij is al snap ik jullie onzekerheid maar al te goed. Heel veel succes en hoop snel goed bericht te krijgen van jullie. Veel liefs joyce
12 mk-en??? Ik vind 3 mk-en er al 3 teveel Lieve help, vreselijk. Ik ben heel blij voor haar dat het nu eindelijk goed mag gaan!!! Echt super. Jij bent nu bezig voor je 2e wondertje??? Ik hoop voor je dat dat heel snel raak mag zijn. Ik ga super hard voor je duimen. Mijn duimen draaien toch overuren Ik hoop dat wij zeker heel gauw goed nieuws op het forum mogen zetten. Maar daar gaan we ook voor!!! Liefs, mussie
Graag gedaan Mussie gaat goed komen leef heel veel met jullie mee volgende week iest minder ga een week op vakantie. Wat een geluk in mijn leven!!! groeten en succes he Mussie en Sandra
Hoi Wat een onzekerheden hè? Ik herken het helemaal hoor, de ene dag weet ik zeker dat ik volgende maand zwanger ben want de andere keren was het ook in een maand raak. De andere keer denk ik dat het nóóit lukt en als het al lukt dat het dan wel weer mis zal gaan. Op mij werken positieve verhalen dan altijd errug goed (mensen die na de curretage in 1 keer zwanger waren enzo). Ook al weet je dat dat ook maar losstaande verhalen zijn, dat het geen garanties biedt... Maar Sandra, speciaal voor jou: In mijn schoonfamilie is een vrouw die na, ik geloof, 7 miskramen besloot voor een pleegkind te gaan. Toen ze net een pleegzoontje had (ze was toen al boven de 40), raakte ze spontaan zwanger van een zoon en daarna nog van een dochter. Zij was een Des-dochter (dat wist zij wel zeker) en ouder dan jij. Nou, zo kun je wel weer even positief naar de toekomst kijken hè?!
Oooohhh....wat een lieve berichtjes allemaal zeg!!! Pfjieuw... Heb de traantjes in de oogjes hoor.... Mummy, laten we hopen dat ik ook zo'n geluk mag hebben....dank je wel voor het delen van je verhaal... Sja Mussie,...sorry....was maar even met andere dingen bezig gegaan...