Hallo meiden, ik heb de sinds deze week vaak last van een 'raar'gevoel tegenover anderen.Wij hebben van de week bij de mediamarkt foto's uitgeprint en naast ons komt een stel staan dat vrolijk hun foto's van hun pasgeboren kleinzoon gaan aflaten drukken. Dan heb ik echt de neiging om te vragen: wanneer is het geboren, hoe heet hij/zij, hoeveel woog het, was het een goede bevalling?. Maar doe het niet hr, want ik wil mensen ook niet onnodig belasten met mijn verhaal. Dat is dus het rare gevoel, ik wil ook vertellen over Jaylie* en hoe alles is gegaan ben ook nog zo trots! Giser was ik ff naar een verjaardag en dat ging op zich best goed. Maar er waren ook familieleden van mijn vriendin die niet echt weten wie ik ben, dus die gaan dan beleefde vragen stellen. Dan krijg ik het al benauwd of ze me niks vragen waarop mijn antwoord hun shockeerd. En dat vind ik zo vervelend. Ik ben toch verdomme ook mamma geworden en ben zo apentrots op mijn meissie, maar heb altijd het gevoel dat ik tegen de buitenwereld er niet over mag praten. Zelfs soms wel eens hier op 't forum, bij zwanger of bevallen. Wil ik ook gewoon over mee kletsen, maar heb beetje terughoudendheid,maar ik ben toch ook zwanger geweest en bevallen? Hebben jullie dit ook wel eens, of ben ik beetje raar? Zo dat moest eruit! dat lucht op!
Hi Rachje, Ik begrijp precies wat je bedoelt. Wij zijn ook bevallen en super trots op onze kinderen, ondanks dat ze niet meer leven blijft het gevoel precies hetzelfde! In onze vriendengroep was ik de eerste die zwanger was en de meiden die volgden vroegen altijd alles aan mij. Toen ik was bevallen van Jill* vroeg ineens niemand weer wat aan mij! Heel kwaad werd ik daar ook om! Ik heb het ook bespreekbaar gemaakt en sindsdien gaat het wel beter. Ik ben tenslotte ook bevallen en weet dus ook hoe dat is! Laatst durfde iemand zelfs tegen mij te zeggen dat ik niet weet hoe een "echte"bevalling is omdat ik pijnstilling heb gekregen! Woest was ik! Hoe durft iemand zoiets te zegggen! Onze bevallingen zijn net als andere bevallingen en ik denk dat bevallen van een overleden kindje nog wel veel zwaarder is! Ik probeer gewoon heel veel over Jill* en mijn ervaringen te praten en heb er sinds kort sch*t aan als mensen zich daar ongemakkelijk bij voelen! Het is onze dochter en wij zijn super trots op haar! Dus mijn advies is, lekker praten over je zwangerschap, bevalling, Jaylie* en al je ervaringen! Succes! Bikkie
Vind het heel knap van jou hoor Bikkie om er sch*t aan te hebben. Ik vind het zelf nog steeds vervelend om erover te praten alleen door het idee dat ik er andere mensen mee lastig val? Wij zijn ook hartstikke trots hoor op onze dochter,maar dat is dus wat ik denk dat andere denken,mmm,fout!I know! Mensen weten ook niet hoe ze moeten reageren,is ook moeilijk maar ook voor ons snap je.. Ik ga m'n best doen iig, Rachje ik zou zeggen klets er lekker mee op los en probeer er sch*t aan te hebben meid,je merkt het snel genoeg als ze raar gaan reageren! Succes! -x-
Ik praat het liefst de hele dag over Bas maar doe dat maar niet meer met 'gewone' mensen (op mama na dan) Ik heb het idee dat ze dan dichtvallen en niks meer zeggen. Ik hou de schijn dan maar hoor dat het best goed met me gaat. Met andere (aanstaande) moeders kletsen over zwangerschap en bevalling... ik kan het niet. (Alleen met mijn schoonzus dan). Ik moet eerlijk toegeven dat ik heel erg jaloers ben op de zwangere mama's hier die gelukkig getrouwd zijn en al helemaal als ze een man hebben die zo veel verdient dat ze niet meer hoeven te werken. Maar ik schaam me er ook voor dat ik jaloers op ze ben. En ik erger me er ook dood aan dat ze klagen over futiliteiten en kleingeestige dingetjes ('Help mijn haar glanst niet') Dus ik kom maar lekker bij jullie hier kletsen, bij jullie heb ik die rotgevoelens gelukkig niet.
ik heb het zelfde ik zeg ook niet veel meer tegen de buitenwereld bang om hen lastig te vallen krijg toch steeds vaker de opmerking ga door met je leven ach het is toch al een tijdje geleden en ach je hebt toch al een meid geniet daarvan! allemaal goed bedoeld maar oh zo auw....... hier heb ik dat niet jullie snappen mij en wij elkaar en das fijn.. ik weet gewoon dat ik hier over 1 jaar desnoods ook nog mijn verhaal kwijt kan en niet dat er dan gezegt word ach meid zet je erover heen het is toch al een jaar geleden ik vind het echt fijn dat we hier elkaar kunnen steunen (helaas)
Ik moet eerlijk zeggen dat ik heel veel over Niels* praat. Vorige week zat ik voor het eerst bij een kapster in de buurt. Na een poosje vroeg ze of ik kinderen had. Oeps. "Simpele vraag, emotioneel antwoord", zei ik toen. En voordat ik het wist zaten we uitgebreid over de zws, geboorte, Niels* en de periode erna te praten. Ze vroegen me het hemd van het lijf en vonden het zéér bijzonder dat ik er zo goed over kon praten. Ik merkte bij hen geen ongemak en zag dat ze het juist ook heel bijzonder vonden om te horen waarom de geboorte in ons geval juist zo bijzonder en heel belangrijk is. Ik hoor eigenlijk alleen maar van de omgeving dat ik het hen heel makkelijk maak omdat ik er zo goed en veel over praat. Mijn ervaring is dus juist heel positief. (Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.) Omdat ik er veel over praat, durfen mensen ook meer te vragen omdat ze weten dat ik er graag over praat. Met name als ik vol liefde en trots over de eerste ontmoeting met Niels* praat. Mensen vinden het heel bijzonder te horen dat ook wij overspoeld worden met enorme liefde voor het pasgeboren kindje. Een liefde die zorgt dat je toch met veel trots verder kan, ondanks al het verdriet.
dankjewel lieverds voor al jullie antwoorden... ik heb het er met veel mensen wel over, alleen niet zo snel met onbekende. Maar met de mensen waarmee ik over Jaylie* praat wil ik alleen maar over haar hebben, raak afgeleid als het over iets anders gaat. Kan me sowieso niet concentreren. Wat jij zegt marielle herken ik ook wel, heel veel mensen die ons kennen of leren kennen in deze periode vinden dat er ook heel veel liefde vanaf straalt en trots. En dat zijn we ook, maar met totaal onbekenden is nog niet echt mijn sterkste punt.. Ik ga iig goed mijn best doen om te doen wat het beste is voor mij! Dankjewel jullie zijn schatten!
Wat zijn jullie sterke meiden zeg! En i.d. wat rachel zegt, jullie zijn net zo goed moeder en zijn zwanger geweest en hebben een bevalling meegemaakt en ook nog dat verschrikkelijke verlies van jullie kleine meid/jongen. Een kennis heeft een kindje gekregen met 26 weken wat helaas al overleden was. We praten veel over haar kindje, hoe ik het ervaar om er over te praten nu ik zwanger ben en hoe zei het vind. We wisselen ervaringen uit en ze verteld me over de mooie momenten met haar meisje. Zwaar maar voor haar zo fijn om kwijt te kunnen. Als het kan maak het bespreekbaar. Mensen vinden het eng, het is onwerkelijk en naar, maar jullie kunnen het wel tot iets heel moois maken. Lieve mama's wees trots!