mijn zoontje komt moeilijk zelf in slaap ( 9 maanden). Vanaf kleins af aan gehad... Volgens het CB moest ik hem maar gewoon laten huilen. Hij zou dan op den duur wel gaan kokhalzen omdat hij zo over zijn toeren zou zijn... zelfs tot overgeven aan toe, nou dat was niet erg, gewoon hemzelf en zijn bedje verschonen, zonder iets te zeggen, en em dan weer terug leggen en weggaan .... hij is erg ondernemend en actief.... wil alles meemaken/bij zijn. advies hierom van mijn schoonmoeder.. Ik moest maar even in de gaten houden of hij niet hoog sensitief is.. dan kan ik er beter mee om gaan... dussss
Wat een idiote adviezen en uitspraken lees ik hier! Bij ons eerste bezoek aan het cb: je geeft wel veel voedingen, je kan de tijd tussen de voedingen wel rekken met een speen. Eh, hallo, dochter was een maand oud!
oh, en overgaan op 4 voedingen terwijl ze nog op 5 zat is ook herkenbaar! niet gedaan natuurlijk, ze sliep zo lekker door ik had geen zin in een huilend kind
Hier geen rare adviezen van het CB, maar gelukkig heb ik mijn oma op loopafstand die vol briljante adviezen zit. Toppertje vond ik wel de tip een dag na de geboorte van mijn oudste. Apetrots was ik op mijn roodharige mannetje. Mijn oma had blijkbaar liever een blond achterkleinkind, ik moest zijn haar de eerste keren maar met melk wassen, dan werd het vanzelf blond...
Afspraak voor zoonlief, zat destijds al op de psz, prima geen probleem. Die hoeft pas in de middag op de psz te zijn. Afspraak om 11 uur. Maar snot, sollicitatie om 1300 op Schiphol, uurtje reistijd nou ja, laat zich raden. Afijn, vertel de beste meneer, prima, 11 uur is goed, maar ik moet op tijd weg, dus ... Op de dag zelf, een kindje voor ons, liep 45 minuten uit. Geen bericht van de cb-meneer. Uiteindelijk zoonlief, gewogen, gemeten, opgeschreven, nog even gewacht, half 12 geweest, vind het prachtig. Kind aangekleed staan op het punt om te vertrekken... "Ja je mag verder komen." ... "Nee, ik heb een afspraak, en 45 minuten te laat, ik dacht het niet" ... U moet wel wat over hebben voor uw kind hoor mevrouw... :O Ik dacht even dat ik hem verkeerd verstaan had, om vervolgens lichtelijk over te gaan tot ontploffen. Ik plan alles om zoonlief heen, zodat alles zo soepel mogelijk kan. Ennuh,... dat inkomen is ook niet onbelangrijk meneer de cb meneer. Dat was Amsterdam. Nu in Hoofddorp tot nu toe van alle verpleegkundigen 1 hele fijne dame aangetroffen. Praktisch ingesteld. Geen flauwekul. Helemaal fijn. En verder zeggen we braaf ja en amen, en trekken we ons eigen plan. Stevig ouderschap, ging linea recta de prullenbak in. Foldertje wilde ze wel terughebben. Ook goed. Zolang je mij en me gezin er maar niet mee lastig valt.
Deze heb ik ook gehad!!! Echt precies dezelfde situatie ook! Echter had ik dermate last van mijn hormonen dat ik kon terug kaatsen met de tekst "ach ja, zelf ook veel gehad als kind zeker? Te merken ook, KOE!" Was in eerste instantie alleenstaande moeder, toen zoonlief zes maanden was kwam mijn vriend in beeld en op het CB kreeg ik te horen (waar vriend bij zat overigens!) dat ik mijn zoon maar voorlopig uit zijn buurt moest houden omdat het toch weer snel uit zou gaan. Tygo is inmiddels drie en noemt mijn vriend papa, we wonen samen en sparen voor een toekomstig huwelijk. Verder mijn schoonmoeder met het advies; "Doe maar geen tweede. Dat kan jij niet aan." mijn vriend nam het voor me op met de tekst "zei de vrouw die haar kleinkind amper ziet omdat hij 'zo druk' is" ach jaaaa, verder altijd hele leuke dingen gehoord over en voor zoonlief hoor
Ik was 6,5 week zwanger, mijn schoonmoeder was 3 dagen ervoor overleden en ik werd geopereerd aan een acute blindedarmontsteking. Hardstikke verdrietig en bang van alles wat er ineens over me heen kwam, was ik bang dat er iets mis zou gaan met de zwangerschap. De verpleegster zei; 'Ach, er kan altijd wat mis gaan, je bent net zwanger en jong genoeg, dus het maakt helemaal niet uit als je een miskraam krijgt. Je kunt altijd weer opnieuw zwanger worden.' Ik ben nog nooit zo eenzaam en verdrietig geweest als toen, mega ziek, onwijs veel pijn van de operatie en mijn man was zijn moeder aan het begraven.
Mijn dochter heeft dat ook gehad , ogen zaten helemaal dicht met prut. Ik had zelf niets dus gaf geen bv maar mijn vriendin was ook net bevallen en had zat. Zij heeft dat ook gedaan en voor de zekerheid wat meegekregen. was er maar wat blij mee
Aidens eerste CB-bezoek....hij zal toen iets van 4 weken oud zijn geweest ofzo? Had aanslag van melk op zijn tongetje. Ik moest maar flink citroensap erop doen, dan ging die aanslag wel weg! Heb uiteraard dat malle advies niet opgevolgd. Was ook een krengerige vakantieinvalkracht die dat adviseerde. Heb haar gelukkig ook nooit weer gezien. De CB-arts en andere verpleegkundigen van mijn CB zijn overigens wel aardig en normaal qua adviezen enzo.
Misschien stomme vraag... Maar mag/kan dat wel dan? Ik dacht dat dat altijd verplicht was Ik heb ook vaak gedacht 'wat ga ik daar toch doen' Tess was dan te dik, dan te klein, dan at ze te weinig... Altijd iets... Ik heb altijd mijn eigen gevoel gevolgd en ze doet het hartstikke goed. Maar mag je die afspraken overslaan dan?
je bent niet verplicht maar als je niet gaat moet je voor je vaccinaties betalen bij de huisarts tenminste dat is hier zo.
CB-bezoek is niet verplicht, maar je kan ook gewoon voor wegen, meten en prikken gaan en verder aangeven dat je geen advies nodig hebt (niet zo hard, maar gewoon zeggen dat alles goed gaat).
De 2e afspraak bij het cb, dochter was twee maand oud. Lengte en gewicht waren beide +1. Een lange dame dus. Zegt de verpleegkundige terwijl ze naar haar beeldscherm kijkt: ' nou het is wel een heel klein tenger meisje he?' Uhhh, misschien moet u de grafiek van mijn dochter erbij pakken? Die op uw scherm is nog van het kind dat hiervoor aan de beurt was. Sindsdien heb ik niet zoveel met het cb
Ik ben alleen met mijn oudste naar het CB geweest, 3 keer en toen was ik er meer dan klaar mee. De andere 2 zijn er nooit geweest.