Het zijn niet de moeders die hun kind pushen, het zijn de moeders die andere moeders een rotgevoel geven als hun kindje iets nog niet kan. loopt ie nog niet. wat zegt ie allemaal al? eet ie al zelf etc etc. Ik schreeuw het inderdaad van de daken als mijn zoon iets nieuws kan. Hij kon met 15,5 maand lopen. Dat is helemaal niet snel, integendeel. maar ik ben beretrots omdat het mijn zoon is. Maar ik ga echt niet tegen een andere moeder zeggen, goh loopt hij nog geeneens? En laten we eerlijk zijn iedereen vergelijkt weleens, maar je kunt ook stilletjes vergelijken. Jij vergelijkt ook, al is het alleen maar om te kijken of jouw kindje een beetje meeloopt met de leeftijdsgenootjes.
Dat is zker waar maar ik vind niet dat je verdrietig moet zijn als je kindje iets nog niet kan. Mijn zoontje liep pas met 17 maanden nou ik ging echt niet janken omdat sommige kinderen al met 11 maanden lopen.. Een mooi voorbeeld is het topic "suikerwater" hallo je kindje is 2 maanden MOET het nu al doorslapen? Kan het niet gewoon doorslapen wanneer ze er aan toe is... dat vind ik echt pushen..
Ja dat ben ik met je eens, sommige verwachten teveel van hun kindje. Ik denk dat dergelijke moeders alleen maar succes verhalen gehoord hebben en denken dat het gewoon is om dan al door te slapen. want de succesverhalen worden je om de oren gegooid, maar als het wat minder snel gaat hoor je het niet want dat is natuurlijk niet cool om te vermelden.
IDD, de slechte ervaringen hoor je niet! En toch zijn dat er een hoop, als je eenmaal in gesprek komt. Dan lijken ze zich te beseffen dat er meer moeders zijn die hier mee te maken hebben, en dat niet alle babys een succesverhaal zijn.
Ik vergelijk Anouk totaal niet met andere kinderen. Gewoon omdat ze een eigen tempo heeft. Ieder kind is uniek en ontwikkelt zich in een geheel eigen tempo. Soms hoor of lees ik wel eens dat kinderen van 9 maanden al zelf kunnen zitten. Anouk ging voor het eerst zelf zitten op de dag na haar verjaardag en nu met 15,5 maand doet ze voorzichtig een aantal stapjes zelf, maar kruipen doet ze nog steeds het liefste. Bij elke ontwikkeling, bij elk nieuw ding ben ik ontzettend trots, ookal zou ze dan "later" zijn dan een ander. Ik ben in ieder geval blij dat ik gelukkig niet de enige ben die er zo over denkt! Liefs, Duveldraakje
Ik denk dat sommige moeders denken dat hun opvoedkwaliteiten worden afgemeten aan hoe goed hun kind zich ontwikkeld of hoe goed het slaapt, eet en groeit. Ieder kind heeft zijn eigen tempo in ontwikkeling en ieder kind eet en slaapt weleens slecht (enkele dagen of misschien een periode). Ik neem het altijd maar met een korreltje zout als iemand zegt dat hun kind áltijd doorslaapt 's nachts, of áltijd goed eet of nóóit huilt of iets al héél lang heel goed kan. Mijn kind is snel in sommige dingen snel, wat langerzamer in andere dingen, slaapt soms slecht, eet soms slecht en kan weleens behoorlijk jengelig zijn. Kortom een heel gemiddeld kind!
Ik had gister iets leuks, eigenlijk een beetje het tegenovergestelde als waar iedereen zich hier aan ergert. Ik was in de supermarkt en daar was een man met z'n zoontje (zat net als Eva ook in het zitje van de kar) ook boodschappen aan het doen. Die man dacht dat Eva ook nog niet zo oud zou zijn, en dat ze ook wel snel zou zijn met alles. Gewoon een leuk en ongedwongen gesprek, niet om op te scheppen. Al was hij wel een beetje 'jaloers' dat Eva al 6 tandjes en zijn zoontje nog niets . Maar dat was uiteraard als geintje bedoeld. Ik ben het eens met een paar anderen die hier ook schreven, dat je de dingen die je kindje kan vertelt omdat je trots bent, niet om op te scheppen. Want wat valt er nou op te scheppen dat Eva bijvoorbeeld 6 tanden heeft? Ik vind het heel erg leuk, omdat ze er meteen een heel ander bekkie door heeft. En wat de ontwikkeling betreft, een baby laat zich echt niet pushen om dingen te doen, stimuleren kan wel. Ik zet Eva regelmatig achter haar loopauto, maar als ze niet wil, dan hoeft ze het dus echt niet (alsof het zou lukken als ze niet wil ). Maar bewust een ander gaan vragen naar dingen zodat je zelf even lekker kan opscheppen en de ander kan afkraken, vind ik echt niet kunnen. Elk kindje is anders en ontwikkelt zich anders. Ik las laatst op iemand's website: hij is zo lekker rustig. Ik schrijf op onze website juist: ze is zo lekker druk. En wat betreft het doorslapen, ik vind het ook absurd dat sommige al zo snel willen dat hun kindje doorslaapt of lekker lang tussen de voedingen laat. Een tijdje terug waren wij op kraamvisite, kindje was 2 dagen oud en helemaal trots vertelden ze dat ze al 4 uur tussen de voedingen liet. Maar ze was wel teveel afgevallen . Wij hadden trouwens 'geluk' dat Eva redelijk snel doorsliep, maar ik heb altijd helemaal op verzoek gevoed en blijkbaar was ze er aan toe. Ik nog niet trouwens, ik vond de nachtvoedingen heerlijk en heb dat echt gemist. Nu vind ik het wel lekker. Over dat met een korreltje zout nemen, wanneer mag je dan wel van altijd spreken? Sinds Eva 6 maanden is, slaapt ze altijd door, zou kunnen dat ze misschien 1 keer wakker is geworden 's nachts en dat ik haar even getroost heb (maar kan ook van daarvoor zijn). Dat kan natuurlijk weer gaan veranderen, maar voor is het nu: ze slaapt altijd door. En als ik dat tegen mensen zeg, zeg ik dat niet om op te scheppen, maar om aan te geven hoe relaxed het voor ons is (en dit zeg ik dus niet tegen mensen die een slechte slaper hebben en die daar erg mee zitten ).
Ik bedoel dus van die mensen die roepen. 'Ooooh, je bent er vanacht uitgeweest voor je kleine? Nou.. dat heb ik nou nog nóóit gehoeven, die van mij heeft áltijd doorgeslapen al vanaf x dagen!' Die uitspraken neem ik met een korreltje zout.
Oh zo, dus weer die mensen die er inderdaad een wedstrijd van maken . Ik zeg het ook vaak onder voorbehoud, ben als de dood dat Eva straks nachtenlang gaat spoken als ze gaat dromen .
Het is jammer dat er veel onzekerheid bij voornamelijk moeders zit omtrent hun kinderen. Daardoor krijg je het competatieve element, waardoor ze het *lekker* vinden om te horen dat hun kind sneller/groter/slimmer is dan een ander kind. Ik sta er boven, en volg mijn kind. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen pas iets fysisch *kunnen* als ze dat geestelijk *kunnen*. Bij de een is dat nu eenmaal sneller dan bij de ander ( het zijn net mensen). Dat mijn kind nog niet los loopt, is kennelijk iets waar hij nog niet aan toe is. Dan ga ik toch niet de hele dag met hem oefenen? Het komt vanzelf.
ik had zon tante.... mijn neef is enigst kind en zacht gezegd niet helemaal bij..... als ik mijn tante moet geloven kon hij met 4 maanden zitten, met 5 staan, met 6 lopen en was ie met een jaar zindelijk. dat krijg ik dus iedere keer te horen, mijn antwoord daarop is steevast JA, en ? wat heeft t m gebracht ? dat hij nu kampioen schoffelen is op de sociale werkplaats ? als lars 5 is kan hij vast lopen praten zelf eten en zonder luier door het leven..... en wie weet word hij wel chirurg als hij groot is.... en misschien wel vuilniswagen chauffeur... wat maakt mij dat nou uit, als hij maar gelukkig is
Jingels, je haalt me de woorden uit de mond. Ik merk ook dat veel moeders zo ontzettend onzeker zijn! Een vriendin van mij gebruikt 'Oei, ik groei' om de ontwikkeling van haar kind bij te houden, arm kind, daar wordt dus inderdaad van alles en nog wat mee 'geoefend'. Kinderen zijn geen fotorolletjes die ontwikkeld moeten worden! Ik probeer er ook op te vertrouwen dat veel dingen gewoon vanzelf komen en ik hou de hoop dat mijn kind voor zijn 18e de meeste dingen wel kan .
Juist ja, Jelina was misschien dan wel snel met lopen, daar staat wel tegenover dat ze nu bijna 2 is en nu pas enkele woordjes begint te spreken. Ik voel me hierdoor echt niet onzeker hoor. Ze was sneller met haar lichamelijke ontwikkeling en daardoor bleef haar spraakontwikkeling achter. Voordat ze 18 is zal ze heus wel praten hoor. En misschien heb ik over een half jaar wel zoiets van hou eens 5 min je mond. haha
ik heb er ook zo'n hekel aan. vragen ze "en, doet ie al wat?" die vraag kan ik al niet tegen. meestal krijg je niet eens de kans om antwoord te geven, je wordt overspoelt met wat die van hun "al"wel niet kan. of nog erger, zeg je heel trots "nou hij teigert al" krijg je als antwoord nu pas? de onze deed dat al met vier maanden. nou dan breekt mijn klomp. er zijn vlugge kinderen, maar overdrijven is ook een vak.