Timo (morgen 8 maanden) is altijd redelijk rap geweest qua lichamelijke ontwikkeling, maar de afgelopen twee weken gaat hij wel heel snel. Vorige week woensdag kroop hij voor het eerst, nadat hij anderhalve maand getijgerd had. Afgelopen zaterdag zat hij voor het eerst op zijn knietjes voor een laag tafeltje, zondag stond hij daar aan op zijn voeten, een beetje wankelig. Gisteren stond hij ineens kaars-rechtop en stevig in de box en is hij zelf vanuit kruip gaan zitten. 's avonds stond hij aan de bank en schuifelde hij een kleine halve meter van links naar rechts. Heel fijn natuurlijk dat hij zich zo goed ontwikkelt, maar ik merk dat ik er erg onrustig van word. Waarom alles tegelijk? Waarom niet eerst even genieten van kruipen en zitten, maar moet hij meteen gaan staan? Ik denk dat die onrust vooral komt omdat hij regelmatig hard op zijn hoofd valt en ik hem dus nauwelijks meer alleen durf te laten in de kamer. Het doet hem zelf ook veel, hij is heel aanhankelijk op het moment en gaat 's avonds slecht slapen. Timo is altijd heel prikkelbaar geweest, dat merken we nu vooral bij het inslapen. Wie heeft er ook een snel kindje? Hoe voel je je daarbij, herken je mijn gevoel?
Laat dat voorop staan, dat doe ik zeker! Komt misschien niet goed uit mijn verhaal, maar ik vind het prachtig om hem zo bezig te zien.
Hier is het ook heel snel gegaan Nina is rond de 8 maanden ook alles tegelijk gaan doen en ondertussen in die tijd ook 8 tanden gekregen best een heftige periode. Maar geniet er gewoon van! Nina is de eerste week ook vaak gevallen op haar hoofdje maar toen wij voor deden hoe ze van staan weer naast zit moest was dat vallen over. (af en toe een keer vallen gebeurd nog weleens hoor)
ik ken het wel mijn dochter loopt nu 5 stappen los is heel erg rap dat was zoon ook ze heeft dus ook al 2 keer een bloedneus gehad.
Mijn zoontje was en is ook met alles heel snel, volgende week wordt hij 3 jaar. Toen hij 6,5 maand oud was kon hij al zelf gaan staan in de box. Toen hij 10 maanden oud was liep hij rondjes door de kamer achter een loopwagen en ook al af en toe een stapje los. Op zijn tweede verjaardag kon hij zinnen van 3 woorden, een maand later zinnen van 6 woorden. Even na zijn 2 e verjaardag deed hij de bambino-loco boekjes van 3-5 jaar al. Toen hij 2 jaar en 3 maanden was werd hij zindelijk en een maand later ook 's nachts. Het maakt mij allemaal niet zo veel uit, al is het wel vervelend dat mensen hem altijd veel ouder schatten, hij is ook nog eens groot. Dochter is bijna een half jaar en is ook een snelle tante, maar zoals het nu lijkt gaat ze haar broer gelukkig niet achterna met het staan. Kan ik nog even van haar baby-zijn genieten.
Ligt denk ik aan de naam hier ook een snelle Timo met 7 maanden stond hij al in de box met 9 maanden liep hij langs de tafels met 10 maanden liep hij los :O
Hier ook herkenning hoor Wat betreft t vallen dat was hier ook heel veel.. Met blauwe plekken tot gevolg.. Ik ging er ook de hele tijd achter aan.. Sinds ik dat niet meer doe, wordt het steeds minder..
Heb een meisje van net 8 maandjes en herken heeeel veel in je verhaal.. Gisteren ging ze opeens zelf zitten. Tijgert ze de kamer rond en zit ze op haar knietjes voor haar speeltjes.. Dan ook nog t ene tandje na de andere... Ze maakt grote sprongen. Realiseer me dat t baby er duidelijk af is maar geniet nu alweer van deze mooie fase
Hier was de oudste ook vrij vlot. Van eigenlijk vrijwel niets ging ze met 7 maanden in ene zelf zitten, dag later zelf staan en weer zitten. Met 9,5 maand eerste stappen los en heeft dus zelfs ook nooit gekropen. Vond het persoonlijk af en toe erg moeilijk haar zo klein te zien maar al zo groot te zien doen. Ze is gelukkig eigenlijk nooit gevallen in die eerste periode, dat begon pas toen ze ging rennen met een maand of 11.
Nou, laat ik voorop stellen dat mijn kereltje niet tot de snellen behoort (de jongste) maar wel tot de groep ik doe alles in 1 keer. Heel vermoeiend. Hij kon 'pas' zelf gaan zitten met 9 mnd en met 10 mnd kroop hij door huis heen. Meteen goed, tijgeren heeft hij nooit gedaan. Twee weken later ging hij over staan en meteen ook overal bij langs lopen. Inmiddels word ik bij vlagen stapelgek van hem, want hij gaat echt als een dolle door huis heen. Hij begint met los staan en stappen, klimmen (overal op) en pakt zonodig iets erbij om via via ergens op te kunnen klimmen. Waar hij een week geleden nog niet eens op de eerste traptrede kon komen, klimt hij nu in sneltreinvaart de trap op naar boven (ik wel achter hem aan natuurlijk). En dit gaat niet een paar minuten, dit gaat de hele tijd door zolang hij niet in de box zit maar op de grond speelt. Dus ik denk dat ik je gevoel wel een beetje snap. Niet rustig aan beetje bij beetje de boel opbouwen, maar heel snel alles willen. Is voor je kleintje op zich best leuk hoor, alleen voor jezelf een mega omschakeling.
Ik herken het snelle hier ook heel erg. Vanaf 2 weken van buik naar rug rollen, vanaf 3 maanden al goed van rug naar buik en nu begint hij al achteruit te tijgeren en hij kan al heel even op handen en knieën zitten. Het feit dat hij zoveel wil en daar gefrustreerd door raakt is niet altijd even fijn voor hem, maar ik ben natuurlijk super trots op hem.
Altijd hoor je dat meiden met alles veel sneller zijn, maar de jongens doen tegenwoordig goed hun best om ze bij te houden Die van mij is ook wel snel met alles. 4 maanden twee boventanden, 6 maanden zitten, 7 maanden staan in de box en lopen langs de tafel, bijna niet gekropen, wel lange tussenpose met 1e stapjes, die deed hij met 10 maanden (nog snel voor een jongen, maar omdat ie al zo snel langs te tafel liep, duurde dat toch wel langer ) Alleen praten ging wat langzamer, maar dat gaat ni ineens heel snel... Nu is hij 18 maanden, rent alle kanten op zowel binnen als buiten (luistert gelukkig buiten beter ), zegt en roept alles na en heeft bijna al zijn tanden. doet ook alles wat je doet na, begrijpt alles wat je zegt. Gooit zijn lege pakjes danoontje weg hihi...Wat gaat t toch snel he...Ik zie t nog voor me dat mijn dochter zo een kleine ukkepuk was en nu is ze 13... hahahaha
Hier ook een snelle baby en begrijp je angst. Had ik ook. Maar ik merkte wel dat hoe verder je komt hoe stabieler ze worden. Je ziet dat ze zich beter kunnen redden en dan neemt de angst weer af.
Hier ook een redelijk snelle, of eigenlijk wilde hij vooral snel, met inderdaad veel vallen en blauwe bulten! nu hij e.a. onder de knie heeft is hij veel voorzichtiger.
Wat ik dus ook heel eng vind is dat mijn zoontje zich kan omdraaien in de kinderwagen en hij kan zich ook al heel ver oprichten (buik helemaal van het matrasje af). Eigenlijk is hij nog wat jong voor de wandelwageninzet maar ik vind dit ook eng dus binnenkort maar wisselen.