Onze knul kreeg erge verlatingsangst rond de 9 maanden. Ook overdag had hij er last van. Toen kon ik mijn gezicht niet laten zien want dan kwam ik zijn kamer helemaal niet meer uit. In die tijd gingen we niet meteen en lieten we hem even zijn gang gaan. Dat ging wel goed want zolang hij mij niet zag ging hij vaak na 5 à 10 minuten huilen weer zelf slapen. Duurde het langer dan ging mijn vriend en dan was het even op de arm (in het donker), niet van de kamer af en beetje wiebelen. Na paar minuutjes terug in bed en hij kon dan wel weer gaan. Als ik dat deed dan was het hysterisch krijsen. Duurde even een week of 3 en daarna ging hij weer zelf slapen als hij wakker werd. Meerdere speentjes in bed werkt hier nu ook goed. Ik hoor regelmatig in de nacht... Plok en dan pakt hij zelf weer een andere die ergens in bed ligt en tukt verder. Voorheen moest ik er steeds voor uit. Ik leg ze wel pas neer als ik ik ook ga slapen want anders liggen ze eruit voordat we echt aan de nacht beginnen.
Probeer het te accepteren, dan krijg je het al een stuk makkelijker. Oudste sliep tussen 5 weken en 6 maanden door. En 't lijkt erop dat ze nu wat meer door begint te slapen (ze is 3!) Bij haar had ik het een stuk zwaarder. M'n jongste slaapt ook niet door en ik voel me nog niet gesloopt. Natuurlijk is het wel vermoeiend en ik baalde vanmorgen ook wel even toen m'n oudste me om 8 uur wakker maakte Maar ik kan hier prima op functioneren. 's Avonds lig ik er meestal rond half 10 in en als ik geluk heb, komt ze pas een keer rond 3 uur. Maar ze is er ook wel eens tussen 10 en 11 al en dan s nachts nog een (paar) keer. Ze heeft hier de eerste tijd altijd bij ons geslapen. Nu bekijk ik het per nacht. Als ze wat wakker blijft, breng ik haar naar haar Eigen kamer en slaapt ze eigenlijk altijd zo weer verder. Als ze slaapt leg ik haar over in de cosleeper of ik val zelf in slaap en dan ligt ze gewoon lekker bij me. Maar hier wil ze gewoon drinken s nachts. Als jullie kleine tussenin wel slaapt, zou ik haar lekker bij je laten en zorgen dat je zoveel mogelijk slaap krijgt. Dat is hier gewoon m'n 1e prioriteit. Oudste heeft hier lange tijd tussenin geslapen en slaapt nu weer een poosje de meeste nachten door en komt dan pas s morgens naar ons toe.
Mijn man word ook niet wakker en daardoor zijn wij om de nacht gaan doen. De ene nacht ga ik eruit en de andere nacht geef ik hem een flinke por en dan gaat hij, wel moet hij ook de babyfoon uitzetten anders blijf ik wakker. Om en om werkte hier niet dan kan ik net zo goed elke keer er zelf uitgaan.
Ze wilt geen voeding s nachts en we nemen haar nu ongeveer al 3 weken niet meer tussen ons in. Het lijkt nu ietsjes beter te gaan.. Gister en vannacht kwam ze 2x voor het speentje en sliep toen weer verder. Ik hoop dat dit voorlopig zo mag blijven dan zijn wij al blij. Ik wil haar liever niet tussen ons in, puur dat ik bang ben dat ze nooit meer terug naar haar eigen bedje wilt. Dit is een gevoel he..
Ik zou kijken waar de oorzaak ligt. Wellicht helpt een voeding? Mijn zoontje werd 's nachts altijd wakker. Soms 1 keer en de andere keer 2 of 3 keer. Als ik hem een voeding of water gaf dronk hij zich weer in slaap. Ik heb dus voor de makkelijke manier gekozen en gaf hem iets te drinken. Binnen 5 minuten sliep hij weer. En ik ook. Laten huilen heb ik nooit gedaan. Met elf maanden sliep hij van de één op andere dag door. Hij wordt nu nog wel eens wakker rond 23.00 maar dan speelt en kletst hij in bed en valt naar een tijd weer zelf in slaap. Als hij begint te huilen, dan ga ik naar hem toe. En mag hij even bij ons op bed. Zodra hij weer rustig is leg ik hem terug in zijn eigen bedje.
Hier was het tot 26 maand niet doorslapen. We hebben van alles geprobeerd( er naast zitten, bij ons in bed, in slaap wiegen, aaien over de bol etc etc ) ,maar niks hielp. OP een gegeven moment hebben we ons er bij neergelegd ,zo was het toch nog het makkelijkste vol te houden. Met 27 maand sliep ze van de 1 op de andere dag door. Wij hebben vaak gesprekken gehad met de kinderarts/huisarts over het slechte slapen, maar onze dochter had waarschijnlijk extreme verlatingsangst , dit ,omdat ze vanaf de geboorte heel lang op de neonatologie heeft gelegen en ze moest gewoon het vertrouwen weer vinden. Hierdoor hebben we wel bijna 26 mnd in een isolement geleefd. Elke avond ging ik 20 uur naar bed. Niet meer naar feestjes etc ,maar anders was het gewoon niet vol te houden. Succes en eens veranderd het echt
Er zullen vast nog wel periodes komen dat ze even niet meer doorslaapt maar als je consequent blijft in wat je doet dan snapt ze wel wat de bedoeling is. Fijn dat het beter gaat!
Ons dochtertje is net 1 jaar en sliep vannacht voor het eerst door. Hier is het probleem dat ze niet genoeg avondeten eet en s'nachts gewoon een fles wilt. Dit proberen we af te bouwen. Ook wij passen ons ritme aan. Niet gezellig, maar dus inderdaad vaak al rond half 10 naar bed. Wij proberen ons ook niet druk te maken (soms moeilijk) maar het helpt verder toch niet.