Dankjewel voor de reacties Het is me nu duidelijk dat ik er - onbewust - teveel druk op leg. Ik maak mezelf wijs dat ik mijn bezorgdheid niet uitstraal maar who am I kidding? Ze pikt dat op natuurlijk... Gisteren opgehaald bij het kdv en ook daar heeft ze geen hap willen eten. Ze hebben uiteindelijk terug fruitpap bovengehaald maar dat werd dramatisch uitgespuugd (weet niet hoe ze dat er zelfs ingekregen hebben...). Ze hebben me gevraagd wat ze mogen doen als ze niet eet, want voor dat probleem staan ze vaker (al was het net even iets beter). Is vrees dat er dus meer speelt dan de druk die wij onbewust opleggen. Ze heeft inmiddels een negatieve associatie met eten, maar hoe we dat terug gedraaid krijgen is nog een uitdaging. Gisteren avondeten bij mijn ouders: eenvoudig gerechtje met kip, aardappeltjes en groentjes. Mijn moeder bood haar een kommetje met wat groentjes aan: paniek, 'nee!', proberen achteruit te kruipen in haar stoel, angstig huilen. Uiteindelijk haar interesse proberen wekken door uitleg te geven wat er precies op haar bordje lag en getoond hoe 'lekker' wij het vinden. Ze vond het leuk en is met een vorkje worteltje beginnen prikken...om ze uiteindelijk een voor een in mijn mond te stoppen. Vervolgens heeft ze haar kommetje in mijn bord gekapt en aangegeven dan ik het mocht opeten. 'mjam!' zegt ze dan. Ach ja, geen hap gegeten maar ze heeft het op z'n minst wel leuk gehad aan tafel. Die twintig hapjes die ik beschreef zijn mini-hapjes (ong 1/4 van een koffielepeltje) want te grote happen laat ze gewoon uit haar mond vallen als het haar niet aanstaat. Die maaltijd reken ik bij een van de betere maaltijden maar de sfeer was gespannen. Dat hoort inderdaad niet, daar hebben jullie zeker een punt! Auw, ja, je hebt groot gelijk... dank voor jouw steunende woorden, ik zat er echt even doorheen dit weekend. Nu zie ik het weer positiever in Hahaha, ja inderdaad, beide opmerkingen zijn herkenbaar. Ik noem nogal veel 'koekjes' (alles wat van granen is en krokant is) en dat wil wel eens helpen. Alleszins een heleboel tips gepasseerd! Kort gezegd neem ik het volgende mee uit jullie berichten: - loslaten, geen druk leggen - structuur in de maaltijden/planning - (eetgedrag) negeren tijdens de maaltijd - zoetigheden schrappen (doen we al, behalve chocopasta momenteel) - geduld geduld geduld - wat ik wél ga doen: controle bij arts, vnl om te kijken of supplementatie nodig is en voor haar oortjes want dat is al vaker een probleem geweest. Zou het vreselijk vinden moesten we zoiets over het hoofd zien. Aan de dames met ervaring: wordt het gemakkelijker als ze beter praten en je wat meer kan communiceren? Zou haar zo graag eens vragen waaróm ze niet wil eten. Zo! Alvast aan de slag hiermee. Ben benieuwd wat de groentenhap vandaag brengt
In eerste instantie dacht ik: medisch na laten kijken. Maar naar mate het verhaal vorderde en ze blijkbaar dus wel koekjes enz eet, lijkt me dat misschien minder nodig. Maar alleen al het feit dat jij je zon zorgen maakt: ik zou haar wel even medisch laten checken. Als daar niets uitkomt en ze valt niet drastisch af oid, dan zou ik toch echt gaan oefenen met het loslaten ervan. Want je zegt dat ze een beloningssysteem ws niet begrijpt, maar ze lijkt het eten wel compleet in de hand te hebben qua wat ze wel en niet eet. Een beloningssysteem kan wel een ronde duren voor ze het begrijpt, dus langzaam opbouwen (3 of 4 stickers kan al voldoende zijn de eerste ronde). En dat dan opbouwen. Maar nog beter zou ik eerst proberen het eten helemaal los te laten. Ook geen vervangers of extra koekjes. Gewoon een duidelijk ritme en zonder enige dwang. Wel bij aan tafel zitten, bordje voor en negeren of ze wel of niet eet. Verder gewoon over leuke dingen praten. Kan lang, heel lang duren. Maar het langdurig volledig loslaten is echt vaak het beste. Het eten op een babymanier zou ik ook even loslaten. Stapje voor stapje. Hier heeft zoontje vanaf zijn 1e levensjaar ook amper avond eten gehad. Wel fruit en brood, dus dat scheelde zeker. We hebben alles geprobeerd tot we ook echt besloten het los te laten. Heel vaak haalde ik een gekookt prikkie uit de vriezer en riep ik wel eens gekscherend: zal ik het direct in de prullenbak gooien, of zullen we het eerst voorschotelen? Uiteindelijk was hij drie toen hij heel langzaam weer eens een hapje at savonds. Nu hij 4,5 is hebben we doorgevoerd bij beide kids (of dochter van net drie) dat als je niet probeerde of een oaar hapjes eet, ze ook geen toetje krijgen. Voorheen deden we dat niet, maar nu ze ouder zijn kun je er toch iets beter over communiceren. Oja en we geven optimax multivitamine om het slechte eten een beetje op te vangen. Succes, laat je niet gek maken...! En als het jou helpt om je kindje te laten onderzoeken, dan gewoon doen. Keel neus oren e.d. Want een ontspannende mama is ook enorm belangrijk!
Hoe praat ze? Lukt dat wel? Mijn zoontje kreeg borstvoeding en weigerde de fles en fruit/groentehapjes. Met 7,5 maanden zijn we begonnen met de prelogopedie. De logopediste kon helaas niet veel voor ons betekenen, ze gaf aan dat we het goed deden en er vooral plezier in moesten houden. De bevestiging dat we het goed deden, hielp veel. Op een gegeven moment zit je er volledig doorheen en dan helpt dat goed. Met 8,5 maand at hij ineens fruithapjes, mondjesmaat. Zuivel ging er echt niet in. Met ruim 11 maand begon hij aan de doperwten en mais. 2 dagen voor zijn eerste verjaardag ging er een hap brood in, in de vorm van een doperwt. Met 13 maanden zijn we uit wanhoop eens begonnen aan de friet en dat ging goed. Sinds die tijd ging het beter, maar nog steeds slecht. Afgelopen januari werd hij flink ziek, 3,5 week lang. Hij was toen 2 jaar en 10 maanden en woog wel 10,9 kg. Nadat hij door al zijn reserves is gegaan begon hij te eten en dat doet hij nog steeds erg goed en zit nu bijna op de 15 kg. Echter, praten is een erg moeilijk iets, lopen we ook bij de logopedie voor en zij geeft aan dat hij het lichamelijk gewoon echt niet kan. Stukje bij beetje gaat het nu beter. Sinds dat hij goed eet, gaat zijn ontwikkeling ook beter. Lang verhaal kort, hier ook zo'n kindje. Het is heel erg moeilijk en zwaar. Laat er gewoon eens een logopediste naar kijken. Mijn zoontje is waarschijnlijk hypersensitief in zijn mondje plus allergisch voor zuivel, daar reageerde hij ook panisch op. Kijk ook uit met fruit. Ik heb het nooit willen eten, maar heb wel een appel/peerallergie. Mijn keel gaat ervan dichtzitten. Totaal niet te zien aan de buitenkant, maar voelt ellendig. Sterkte!