Elk huwelijk heeft natuurlijk zijn ups en downs. Imam hebben we ook al mee gepraat, helaas weinig invloed gehad, ik zou het nog eens kunnen proberen maar ik vrees dat het weinig uitmaakt. Toch bedankt voor je tip!
Je hebt helemaal gelijk Mijn kind is inderdaad de reden dat dit niet langer door moet gaan, dit mag en kan niet en het enge is dat besef ik me al te goed. Op de een of andere manier ben en blijf ik bang voor wat komen gaat, woning is een probleem, maar begreep dat ik urgentie kan aanvragen, en een uitkering.
Pfff ik schrik een beetje van je verhaal meis! Dacht dat het zo ontzettend goed ging nu tussen jullie! Helaas is dat nu dus weer weg geëbt..... Misschien is het een idee om zelf met iemand te gaan praten om je eigen gevoelens eens goed op een rijtje te zetten en zo te bekijken hoe en of je echt nog wel verder wilt om de juiste redenen? Ik snap dat je niet zomaar uit elkaar wilt gaan om je dochtertje, maar ik neem ook aan dat je wil dat je dochter gelukkige ouders heeft! Je meisje moet zichzelf veilig kunnen voelen en niet teveel spanningen van jullie meekrijgen, ze verdient een gelukkige papa en mama en dat is nu dus helaas echt niet zo! Natuurlijk is het wel zo dat er altijd wel problemen zijn binnen een huwelijk, maar in deze mate is het niet helemaal gezond meis..... Probeer echt goed voor jezelf op een rijtje te zetten waar jij gelukkig van wordt en een ander huis en kosten ed zijn daarbij echt voor een latere zorg! Die dingen zijn echt geen reden om bij elkaar te moeten blijven. Onderzoek voor jezelf of er voor jou wel goede redenen zijn om bij hem te blijven... Hele hele dikke knuffel en sterkte! Je mag me altijd een pb sturen he!
Hey lieverd, aller eerst, gefeliciteerd, wat een mooie banner!! Helaas, het ging ook goed maar helaas sinds enkele weken is het weer als eerst. Ik denk dat dat geen slecht idee is inderdaad, terug te gaan naar de psych. met wie ik destijds al contact had. Heb net wel alle voor en nadelen opgeschreven dat is echt al confronterend maar wel goed. Merk nu wel dat ik enorm rustig ben, voorheen was ik altijd onrustig/veel huilen en dergelijke. Bedankt voor je berichtje en een hele fijne zwangerschap !
Thnx lieverd! Pas goed op jezelf meisje! Ik denk echt dat je er goed aan doet om hier hulp bij te zoeken.... Je bent een supermama en dit verdien je echt niet! Je verdient een mooie toekomst, hoe die ook zal zijn, met of zonder je man, maar er is echt heel veel werk aan de winkel! Je komt altijd op mij over alsof je heel bewust en weloverwogen je keuzes maakt en ook nu gaat dit jou zeker lukken! Heb vertrouwen in jezelf!
Onthoud: voor alles is een oplossing! Zeker voor praktische zaken als huis, werk/uitkering en financieen. Dat krijg je echt wel op pootjes. Het klinkt nu een beetje alsof je je afhankelijk van hem voelt, dat je eigenlijk niet durft om het alleen aan te gaan met je kindje. Ik vind het lastig oordelen, maar op basis van wat je schrijft zou ik bij hem weggaan. Het klinkt niet alsof hij gaat veranderen. En als het nou kleine dingen waren... maar ontploffen en naar je keel grijpen dat soort dingen. Nee, kan echt niet, en als dat de aard van het beestje is (mijns inziens valt dat buiten add): kies voor jezelf en je kindje! Mijns inziens zijn jullie beter af zonder hem. Liefst wel met een goede omgangsregeling voor jullie kind. Ik doe het ook alleen, het is echt goed te doen hoor, wees daar niet te bang voor. En denk eerst aan jezelf, en aan je kindje. Broertjes of zusjes hebben is geen basale behoefte, dat kan ook in de toekomst nog met een andere vader, of donor of pleegbroertje/zusje. Een veilige leefomgeving is wel een basale behoefte en daar moet je nu voor zorgen. Je schrijft dat je naar je werk ging. Hoeveel uur werk je, kun je daarmee rondkomen, of zou je daarvoor meer willen werken? Sta je ingeschreven bij sociale woningbouw? Hebben jullie spaargeld waar jij de helft van kan aanspreken als reserve? Zijn er mensen waar je tijdelijk bij kan gaan wonen? Alles 1 voor 1 aanpakken en je komt er wel (als je dit wilt): - gesprek met je man aangaan dat je de relatie wilt beeindigen, en wat hij daar over denkt - andere tijdelijke woon/logeerplek regelen - inkomen en/of uitkering regelen - scheiding en omgangsregeling proberen te regelen in goed overleg - huisje regelen - huisje inrichten en je nieuwe leven oppakken - genieten van een gelukkig leven met je kindje in goede omstandigheden Lastige keuze. Kijk objectief naar jullie relatie, wil je dit echt verder? Veiligheid (en dan denk ik ook aan geestelijke mishandeling, maar ook de kans op lichamelijk) is echt het allerbelangrijkste voor jou en je kind!
Jeetje. Ik zou heel eerlijk mijn spullen pakken en zo snel ogelijk wegwezen. Hoe moeilijk dat ook is en hoe makkelijk voor mij ook om te zeggen. Ik wil je heel veel sterkte wensen, niemand zou zich zo moeten voelen!
Liever brightnes, denk alsjeblieft aan jezelf en je kindje. Ik hoop dat je de rust vindt en de knoop kan doorhakken. Hij gaat niet veranderen. Dit is zijn karakter. Sterkte meid!
Ik weet niet of het al gezegd is, maar een blijf van mijn lijf huis is er niet enkel voor lichamelijk geweld, ook voor fysiek geweld, en ook al word je niet geslagen, dan alsnog word jij wel mishandeld. Zo zie ik het immers op het moment dat je in jouw eigen huis en relatie in angst zit. Op dit moment is jouw dochter gek op haar vader, maar op een dag zal ook dit mis gaan. Zij zal op een dag ook tegenover hem op gaan staan, ze zal zien wat het met jou doet, en zal ook een keer ruzie met hem krijgen en bang worden van hem.
Lieve Brightness2013, Helaas heb ik zelf in zo n situatie gezeten. Alleen was mijn ex man Nederlands. Ook zijn karakter was nou eenmaal zijn karakter. Dat veranderde niet. Ik kreeg echt overal de schuld van. Het was altijd mijn schuld. Ik wist toen ook niet beter. Want het zal allemaal wel aan mij liggen. Hij zat ook aan de drugs en de alcohol. Maar ach... ik voelde mij een zeurpiet dus op een gegeven moment zei ik er niets meer van. Ook wilde hij als een koning behandeld worden. Omdat de situatie een aantal keer escaleerde ben ik een aantal keer bij hem weggegaan. Maar op een of andere manier kon ik het niet en ging ik weer bij hem terug. Hij sprak erg op mij in. En dan kroop hij in de slachtofferrol. Zo dan ook de laatste keer.... ik trapte weer in die mooie praatjes. En ik was er heilig van overtuigd dat hij veranderd was. Ik ging alweer bij hem terug. Poging nummer zoveel..... Alles was koek en ei. Niets aan de hand. Maar je raad het al.... een paar maanden verder draaide zijn karakter weer om. Hij begon weer raar te doen. En we begonnen weer van voor af aan. Toen ging het mis. Maar ook goed mis! En hier wil ik je dus voor gaan waarschuwen......!!!! Zijn moeder vroeg of ze een dagje de kinderen mocht hebben zodat ik mijn handen vrij had. Want ik wilde die dag graag op familiebezoek. En ik had zoiets van... Ok prima.... Eenmaal op familiebezoek belt mijn ex man mij op. Hij begon mij via de telefoon uit te schelden. En waarover dat ging? Ik weet het tot op de dag van vandaag nog steeds niet. Maar hij was pislink! Ik werd er gewoon bang van. 1 van de familieleden had het gesprek opgevangen en wist ook van de situatie af. En zei dat het misschien beter was om even een nachtje hier te blijven zodat hij kon afkoelen. Dat was misschien wel een goed plan. Hij belde weer, en dreigde dat als ik niet direct naar huis kwam, ik de kinderen niet meer zou zien. Zo naïef als ik was dacht ik dat hij dat toch niet kon maken. Ik wilde naar huis.... polshoogte nemen.... maar ik durfde niet alleen. Ik was bang. Eenmaal thuis waren de sloten al veranderd.... en was jeugdzorg ingeschakeld met de mededeling dat ik de kinderen in de steek zou hebben gelaten. Natuurlijk ben ik tegen jeugdzorg ingegaan.... en heb ik met de politie gebeld..... maar niets.... maar dan ook niets werd er voor mij gedaan. Hij kroop weer in de slachtofferrol en beschermde zogenaamd de kinderen. Daar stond ik dan..... geen huis..... geen kleding.... en het allerergste.... geen kinderen meer. En tot op de dag van vandaag ( nu al 5 jaar later ) zijn de kinderen nog steeds bij hem. En zie ik ze alleen wanneer dat hem uitkomt. Ik wil je hier dus voor waarschuwen meid..... neem de juiste beslissing en blijf daarbij. Doe wat je hart je ingeeft. En echt... het lijkt uitzichtloos als je eenmaal de stap gezet hebt, maar je komt er echt wel! Je red het wel alleen samen met je kindje. Inmiddels ben ik gelukkig met mijn huidige man en heb ik ook samen met hem 2 kinderen. Ook door mijn huidige man ben ik er achter gekomen dat het allemaal niet aan mij lag. Dat ik niet de schuldige was in dit verhaal. Hoe stom kon ik zijn om dit te denken. Nu weet ik gelukkig beter. Ik mis de 2 kinderen nog altijd. En hoop dat ik ze gauw weer in mijn armen mag sluiten. Sorry meis voor mijn lange verhaal. Maar wou het je toch vertellen. Sterkte met je keuze.
Ik ben helemaal stil van jou verhaal Xbabyxdx. Wat verschrikkelijk... Brightness, heel veel sterkte gewenst. Ik probeer me in jouw schoenen te verplaatsen en te bedenken wat ik zou doen, maar dat is bijna onmogelijk. Ht enige dat ik weet is dat ik mijn kinderen te allen tijde zou proberen te beschermen en als dat zou leiden tot weggaan bij mijn man, dan moet dat, want ik wil dat mijn kinderen opgroeien in een veilige omgeving.
@ engeltje: Bedankt, je woorden doen me echt goed, voorheen was ik wat impulsiever en was ik weggegaan MAAR even later weer met hangende pootjes terug gekomen maar nu, dat gaat gewoon niet meer, moet echt alles op een rijtje gaan zetten..ik stuur je binnenkort een PB. @ Kiwi; Ik ben ook zeker bang dat hij niet gaat veranderen, en vraag me af hoelang ik dat nog als excuus blijf gebruiken. Hij is geen in en in slecht mens, maar hij heeft gewoon 2 kanten, en dat is niet normaal. Toch heb ik diep respect voor alleenstaande moeders, vooral in moeilijkere tijden lijkt dat me heftig maar niets is heftiger op dit moment als deze situatie Ik werk inderdaad maar helaas maar 2 ochtenden/middagen of 1 hele dag pw zonder uitzicht op meer uren i.v.m. crisis Zou graag 3 dagen werken zodat ik net boven de bijstand grens kom dus ben wel aan het zoeken. Ik sta inderdaad ook ingeschreven en zou recht hebben op urgentie. Bedankt voor je bericht, staan veel tips in waar ik veel aan heb! Vagans, Kyra79 en Nahla; Bedankt! Sylvia29; nee was inderdaad nog niet gezegd, en wist dat ook echt niet. Nog voelt het oneerlijk omdat ik weet dat er vaak plaats te kort is t.o. de vrouwen die het echt harder nodig hebben.. maar houd het zeker in mijn achterhoofd omdat er weinig kans is op een tijdelijke logeer plek. xbabyxdx; Heel veel sterkte! Wat heftig, hier ben ik altijd bang voor geweest!
Mocht je dat niet kunnen vinden, kan het toch altijd aangevuld worden vanuit de bijstand? Wat een toestand zeg. Ik zal du'a voor je doen. Ik vroeg me af of je man al eens ruqya heeft verricht (al dan niet bij een imam) en zo nee of hij daar überhaupt wel voor open staat. Je zegt verder dat hij niks aan zijn geloof doet, of bijna niks dan, maar bidt hij bv wel? Want als een partner niet bidt dan mag je (vanuit Islamitisch perspectief) sowieso niet bij zo'n persoon blijven.
Ja dat klopt inderdaad wat betreft bijstand. Dankjewel! Ruqya heb ik aangeboden jaar geleden, maar vond dat niet nodig. Heb besloten vanavond als dl op bed ligt het gesprek weer aan te gaan. Bidden, niet echt, wanneer hij zin heeft. Fajr vaak wel, al dan niet te laat, maar verder niet consequent. Echt waar? Kon hier zelf weinig over vinden (of in iedergeval veel verschillende meningen)
Kan je ook terugvallen op je wali? Of is dat een familielid van hem? Anders zou je kunnen proberen over deze kan bemiddelen tussen jullie en je misschien kan ondersteunen bij een scheiding?
Suggesties die ik zelf heb zijn al genoemd door anderen.. Ik zal dua voor je doen Dat er snel positieve ontwikkelingen mogen zijn (in welke vorm dan ook) inshallah