Wij beginnen morgen. Om eerlijk te zeggen, ik heb bijna geen voorbereiding. Afgelopen dagen waren emotioneel heel zwaar ivm overlijden van een dierbare. Ben nu ook echt op. Hayirlisi... Hoe doen jullie het trouwens met iftar uitnodigingen? Nodigen jullie veel mensen uit? Ik heb in mijn omgeving gehoord dat de meeste alleen iftar zullen doen, omdat ze de dag daarna vroeg opmoeten. Ik ben van plan om as zondag in elk geval mijn familie uit te nodigen (oma, ouders, zus, tantes, oomen). Ben even inspiratieloos qua menu. Ik kijk wel wie er komt. Iedereen is welkom. De meeste zullen dan net thuiskomen uit het buitenland omdat we vandaag begravenis hadden in Turkije.
Moge Allah (swt) je veel geduld en sterkte geven. Ik heb een dochter verloren deze maand alweer 10 jaar geleden, kan hier enorm verdrietig van worden. Mag ik vragen hoe/waaraan jullie kindje is overleden?
@HooyoShimbir ik wil je een dikke knuffel geven. Ik geloof zeker dat het heel emotioneel is voor je, zeker nu jullie een voor jullie bijzondere tijd ingaan. Veel sterkte en ondanks alles hoop ik dat jullie toch een beetje fijne tijd kunnen hebben tijdens de ramadan. Dat jullie veel steun en liefde mogen krijgen van jullie naasten.
Hier starten wij ook donderdag insha'Allah. Wat betreft iftar zullen wij doordeweeks ook vaak op werkdagen met zn 2e eten omdat we de volgende dag weer vroeg op moeten. Ook wil ik dan de oudste gewoon op tijd op bed hebben omdat hij de dag erna naar de opvang gaat. De overige dagen zullen we veel bij mijn schoonouders of overige schoonfamilie zijn. We nodigen iedereen ook een dag hier uit insha'Allah. Mijn familie zijn geen moslims maar houden wel veel rekening met ons alhamdulilah.
@HooyoShimbir Ooh jeetje HooyoShimber... Ook ik ga je een dikke knuffel geven. Zal idd voor jullie als gezin en familie een emotionele bijzondere maand worden. Ik ben er helemaal stil van. Moge Allah jullie allen moed en kracht geven komende tijd. Ramadan mubarek voor jullie. Hoe gaat het nu met je oudste? En met jou?
Ben zelf geen moslim, maar wil iedereen een fijne ramadan toewensen en heel veel succes! Ik vind het zelf interessant en leuk om er meer over te weten te komen en te lezen hoe jullie het ervaren dus als jullie het goed vinden lees ik mee
Ik ben geen moslim en ik vast niet. Ik geef echter les aan vluchtelingen en die zijn voornamelijk moslim en vasten dus wel. Ik vind het elk jaar best wel weer lastig, want in hun bijzijn drink en eet ik dus wel in de klas, als we even een pauze doen met elkaar. Ze zeggen dit geen probleem te vinden. Maar echt heel lekker smaakt mijn boterham en glas water niet. Hoe zien jullie dit?
Ik heb daar ook echt geen moeite mee. Snap wel dat jij je bezwaard voelt hoor maar ik heb er persoonlijk geen last van als andere om mij heen eten of drinken.
Gewoon doen hoor. Ik vast voor mezelf. Niet voor anderen. Het is een mindset. Op het moment van vasten wíl ik ook echt niet eten of drinken. Wel lief dat je er rekening mee wilt houden of er iig over nadenkt
Lief dankjewel! Helaas is onze fam niet zo echt steunend. Sfam praat nergens over en vragen ook nooit hoe het nu met ons is. Ze doen eigenlijk alsof ze nooit geleefd heeft Uiteindelijk komt het erop neer dat we het als gezinnetje samen moeten doen en daarom (proberen) we geen verwachtingen van andere te hebben. Wel heb ik waar lieve vriendinnen die 100x meer voor mij betekenen dan familieleden. @MotherPrincess Met ons gaat het wel, we doen ons best. Het verdriet en gemis overheerst nog wel erg. De andere 2 meiden missen hun zus(-je) echt zo enorm. Wel vind ik het een troost dat J* emotioneel nog met ons is. We praten veel over haar, we noemen haar naam... dat geeft mij veel kracht en liefde.
Je kunt gewoon eten hoor. Ik vast ook gewoon mee en ik heb er absoluut geen problemen mee als iemand gewoon eet. Iedereen in mijn omgeving denkt op deze manier.
Ik denk dat ze bang zijn om je verdrietig te maken. Er zijn mensen die er liever niet over willen praten, bang om dingen op te rakelen. Misschien zelf zo nu en dan over haar praten? Dan weten ze dat je het aankan. Mag ik weten wat ze had? Was ze ziek of was het plotseling? Je hoeft overigens niet te antwoorden als je het niet fijn vind hoor. Moge Allah jullie heel veel kracht geven. We zeggen altijd: ik zou denk ik sterven van verdriet als het mij zou overkomen. Uiteindelijk overkomt het je en moet je wel verder met je leven. In de familie hebben wij ook een paar keer afscheid moeten nemen van jonge kindjes helaas.
Zelf over beginnen roept alleen maar meer onbegrip op. Ook zeggen ze bv dat we niet zo vaak naar de begraaf plaats moeten gaan. Ofdat we onze oudste naar haar nichtjes moeten brengen zodat ze het kan vergeten. Wij beginnen er maar niet meer over omdat die paar keer dat we dat wel gedaan hebben ons dat erg kwetste. Ik snap wel wat je bedoeld hoor en denk dat het wellicht ook hun manier van mee omgaan is (zijn ook getraumatiseerd door oorlogsgeweld en teveel verliezen geleden). Maar dat maakt het voor ons niet makkelijker.