Mijn dochtertje kan zichzelf echt heel slecht zelf vermaken. Ze wil best spelen maar alleen als wij ook op de grond zitten. Ook de box is hier verleden tijd, als je haar erin zet gaat ze huilen. En dan denk ik dus huil maar even maar dat gaat over in echt krijsen. Dat ze niet meer in de box wil vinden we op zich geen probleem, omdat ze zich eerst goed vermaakte op de grond. Kroop het hele huis door en speelde op haar manier. Folders pakken, en naar de kastjes etc. Maar zelfs dat doet ze nu niet meer. Ze wil alleen bij ons zijn. Ook hangt ze erg aan mij, als mn man thuiskomt gaat ze wel lachen maar hij mag haar geen eten geven enzo. Dit negeren we uiteraard gewoon en hij doet het dus wel Zou het een combinatie van eenkennigheid en verlatingsangst kunnen zijn? Als ik bv in de keuken ben dan hou ik gewoon contact zodat ze weet dat ik er ben maar dat is niet voldoende. Ook ga ik samen met haar zitten en als ze dan speelt loop ik voorzichtig weg maar dat ziet ze gelijk en dan gaat ze huilen en komt ze me achtera. Heeft er nog iemand tips?? Hopelijk is het een fase
nou denk dat het een fase is hoor jayla heeft dit ook heeel erg gehad maar dat gaat na n tijdje wel over! bij jayla was het ook een beetje frustratie omdat ze meer wou dan dat ze kon! tips heb ik niet echt ik heb gewoon veel met haar geoefend met lopen enzo en toen ze dat eenmaal helemaal onder de knie had was het ook afgelopen met dat rare gedrag! dus hopelijk heb je er wat aan
Bedankt voor je reactie! Ja we oefenen veel met lopen maar denk dat het nog wel even gaat duren Ze durft juist niet zoveel, als ze staat kan ze weer naar beneden maar vaak durft ze ook ineens niet. Ook vind ze veel dingen eng, als bv haar hobbelschaap enzo. Of harde geluiden etc. Dus heb niet het idee dat het frustratie is bij haar. Meer van mama help red me
vind het niet eens zo rare gedachte. Ik denk dat Lieke wel meer dingen wil dan dat ze kan. En dan komt ook dat vage vriendinnetje wel eens langs. Misschien omdat jij haar helpt en opppakt ze meer van de wereld ziet. Of zich zekerder voelt samen met jou. Die harde geluiden zijn niet gek he. Ze is wel eerder geboren en Pauline heeft de laatste weken heerlijk in de herrie geleeft dat terwijl ze bij jou er opeens was. (zou dat kunnen?)
Herkenbaar! Mijn dochter kruipt me overal achterna en kan ook zeer slecht alleen spelen. Ze komt continue bij mij staan bij de bank. De box wil ze ook al een hele tijd niet meer in, dus die hebben we maar weggehaald. Hoop ook dat dit een fase is.
Onze dochter is nu ook ruim 11 maanden, en heeft dit ook sinds kort.. Hmmm.. Ik hoop idd dat het een fase is!
Emma kan gelukkig redelijk goed alleen spelen, maar ik laat haar ook regelmatig even jengelen, anders ben ik de hele dag met haar bezig. Soms krijst ze echt als ze haar zin niet krijgt en ik haar dus niet oppak. Ik ga ook regelmatig even bij haar op de grond zitten als ze er genoeg van heeft. Dan klimt ze even op schoot en is ook gauw weer weg om te gaan spelen. Misschien een idee?
Wat herkenbaar! Mijn zoon is bijna elf maanden en het lijkt steeds erger te worden. Achterna kruipen en huilen als ik weg loop. Hiervan vind ik nog dat het erbij hoort en waarschijnlijk verlatingsangst is. Maar hij speelt ook slecht als ik in zijn buurt ben. Probeer het soms te negeren, maar hij gaat dan echt krijsen en aan me hangen. Zit soms met mijn handen in mijn haar en vind me soms een slechte moeder. Dan denk ik wat doe ik verkeerd... Nu denk ik ook dat ook het karakter meespeelt... als iets hem niet zint, zal hij dat ook meteen laten merken. Het valt mij op dat hij op een ander wel beter speelt (nieuw?) daarom bieden we hem ook regelmatig ander speelgoed aan, maar dat werkt niet echt. Ik lees even mee op dit topic. Mijn zoon kan zich van bay af aan slecht en kort vermaken, was dit bij jullie kinderen als kleine baby ook? En kan dit nog beter worden, of zit dit toch in het persoontje? Om even positief te doen, mijn zoon is een superschatje, dus beleef ook heeeeeeeeeeel veel plezier met hem, wordt alleen zo onzeker als ik zie en hoor dat andere kindjes zo lekker kunnen spelen.
11 maanden sprong?!?!?! Heb mn dochter hier een paar dagen op schoot / niet op schoot gehad. Als ze op de grond zat wilde ze op schoot en op schoot wilde ze weer op de grond, maar daar was het ook weer niet goed. Ff diep ademhalen en meeveren, dan gaat het vanzelf weer over
Thx voor jullie reacties! Lijkt dus toch een beetje op een fase En ook heel erg op verlatingsangst eigenlijk als ik dat zo lees. Heb op dit moment maar op 1 manier echt mn handen vrij en dat is als ze slaapt of als ze een filmpje van hopla kijkt maar dat laatste wil ik niet te vaak. @sweet, thx meis! Ja dat kan idd ook. Zo had ik het nog niet bekeken. Ze ziet dan een hoop en denkt misschien dat wil ik allemaal zien en dat kan bij mama. @consider, hier gaat de box ook weg van de week @EmyD,hoop het ook voor je. Zit ze nog in de box? @firegirl, dat doe ik idd ook. Dan komt ze naar me toe en gaat ze spelen. Maar zodra ze me weg ziet lopen gaat ze jengelen en komt ze achter me aan @Jikke27, je doet het echt niet verkeerd hoor! Mijn dochtertje kun zich toen ze kleiner was beter vermaken, niet heel lang in de box maar het ging wel. En toen ze net kon kruipen ging het ook heel goed. Dus misschien idd iets tijdelijks en gaat straks alles beter als ze lopen? Snap dat het je onzeker maakt maar ieder kindje is toch weer anders. Misschien speelt jouw zoontje juist over een tijdje heel goed alleen. @Pila79,hier dus net zo, ze wil op schoot en dan even knuffelen en er gauw weer van tussen
De box is hier ook al de deur uit, ze ging er toch bijna niet meer in en nu heeft ze een mooi speelhoekje.. Hier heb ik ook alleen maar m'n handen vrij als ze op bed ligt (gelukkig slaapt ze nog veel) of als ze Bumba kijkt. Als ik aan het eten koken ben zet ik dat dan ook graag op.. !! Ze kan prima spelen als ik er bij ga zitten. Maar als ik erbij ga zitten en een boekje ga lezen, dat is dan weer niet goed.. Soms speelt ze eventjes alleen, en dan ga ik haar pedagogisch zeer verantwoord haar heel erg prijzen... 'wat kan je toch fijn spelen, schat..'. Met als gevolg dat ze meteen weer komt aangekropen en ze dus klaar is met spelen.. Hier heeft ze zich ook altijd goed kunnen vermaken, ook toen ze ging kruipen. Inmiddels kruipt ze weer een aantal maanden, dus misschien is ze er idd op uitgekeken en gaat het weer beter als ze kan lopen..
Mijn zoon heeft zich lange tijd niet zelf kunnen vermaken, en nu pas begint hij zichzelf te vermaken. Ik ben er ook echt mee bezig geweest de laatste tijd. Belonen werkt goed dus als ze speelt dan zeggen "wat ben je mooi aan het spelen" verder heb ik ontdekt dat mijn zoon "hoog" moet en wil spelen. Dus aan tafel ipv op de grond. Speelgoed vaker afwisselen mijn zoon is snel op iets uitgekeken. Mijn zoon is wat ouder maar hier werkt het wel nu als ik ergens mee bezig ben en hij komt zijn aandacht opeisen dan leg ik uit dat ik even bezig ben en dat ik zo kom als ik klaar ben... dan zegt hij Ja en gaat weer spelen en dan kom ik er bij als ik klaar ben. En mijn zoon helpt mij met het huishouden, allebei een doek of plumeau en dan vermaakt hij zich ook prima en kan ik mijn huishouden doen. Het is erg lastig maar mijn advies is echt: blijf er mee bezig, het kost tijd (bij mij 2 maanden ofzo) maar het gaat hier nu echt stukken beterder!