Hallo Mama's Mijn dochter is bijna 13 weken. Het is onze eerste en ze is supermakkelijk. Vanaf de geboorte sliep ze al goed en na 2 weken sliep ze snachts al door. Ook de maanden daarna kon je haar wegleggen en sliep ze gelijk. Voor de rest eet ze goed. Ze lust ook alles. Lacht naar iedereen. Is altijd vrolijk. Kortom gewoon geen kind aan. Tuurlijk huilt ze ook weleens als ze haar zin niet krijgt. Maar nu. Onze dochter is 15 mei 1 jaar geworden. Een week voor haar eerste verjaardag is de ellende begonnen... Naar bed gaan 's avonds is echt een probleem geworden. Ze volgen het vaste ritueel zoals vanaf het begin. Het eerste half uur gaat mevrouw nog even spelen met haar knuffel, en dat is prima. Maar dan is ze het zat en krijst ze vervolgens 1,5 /2 uur alles bij elkaar. Helemaal overstuur. Na die 2 uur valt ze dan eindelijk in slaap. Inmiddels zijn wij al een stuk of 10x langgeweest om haar te troosten en opnieuw terug te leggen. We zijn ook overgegaan van 2 naar 1 slaapje overdag maar ook dit heeft geen effect. Het gekke is dat als ze overdag naar bed gaat ze wel binnen 5 min slaapt. Dus dan nooit problemen en slaapt ze zo 2,5 uur achter elkaar. Tips, ervaringen zijn erg welkom.
Heel herkenbaar, hier ook zo'n draak. Rond de 1 jaar ook zo'n fase gehad en nu met 20mnd weer. Het gaat weer voorbij....
Herkenbaar... Ieder kind is anders natujrlijk maar bij ons hielp het om haar dan even bij ons te pakken. We wachtten een paar minuten om te luisteren of ze écht niet ging slapen of gewoon nkg wat aan t brabbelen is en dan legden we haar gewoon even bij ons op de bank. Lekker op mn buik, zing dan wat liedjes, en dan hup weer naar bed. Ze gaat dan meestal direct slapen. Alsof ze ons toch nog even nodig heeft...en die aandachg krijgt ze dan met alle liefde. Kan me voorstellen dat t anders is wanneer dit iedere avond is...dan wil je op een gegeven moment ook gewoon dat ze meteen lekker gaat slapen.
Yep herkenbaar. Onze dochter was rond haar 1e verjaardag niet te genieten! Wij zijn van de 10min regel. 10min laten huilen dan erheen troosten en weer weg voor 10min. Of het daardoor over ging, weet ik niet, was denk ik gewoon een fase. Met 2 jaar weer zo’n fase, maar toen hebben we haar de 2e nacht laten huilen. Na 30min was t klaar en sliep ze. De volgende dag duurde t 15min en daarna was t weer over.
Klinkt als verlatingsangst inderdaad. Ik zou haar uit bed halen. Mee naar beneden en nog even samen spelen. Na 30/60 minuten weer naar boven en het bedritueel nog een keer op nieuw doen. Ik denk dat je zo voorkomt dat haar verlatingsangst bevestigd wordt.
Herkenbaar. Hier ook een aantal keer zo’n fase gehad en denk ook dat het vooral verlatingsangst was. Wij bleven dan bij haar tot ze sliep, soms duurde dat vijf minuten, soms een half uur. Toen ze ongeveer 15 maanden was en opeens op ging staan in bed en zei: “haaaaaaaai mama!” en hard lachend dr vinger in mn oor stak voor de grap, wist ik dat t wel meeviel met de angst en een paar dagen later zijn we wat strenger geworden: drie avonden “laten huilen” (om de 5 min er heen) en t was over. Zwaait me sindsdien vrolijk uit als ze naar dr bed gaat. Komt goed!
Dat zou ik niet doen. Dan leert ze dat als ze hard genoeg huilt ze naar beneden mag om te spelen. Zou haar toch boven proberen te troosten. Sterkte.
Dat denk ik niet. Slaap kun je niet afdwingen. Wel kun je je kindje zo veilig laten voelen dat ze het fijn vindt om te gaan slapen. Zeker tijdens de verlatingsangst fase is dit heel belangrijk.
Hier was 1 jaar ook een fase van moeilijker slapen. En een fase van opstandigheid. Blijkbaar een groei in de ontwikkeling.
Ze heeft duidelijk last van de verlatingsangstfase. Ik zou kijken of het werkt om bij haar te blijven als ze in slaap valt. Onze babys vroegen vanaf het begin al sterk om nabijheid en op den duur kwamen we erachter dat alles een fase is en een behoefte beantwoorden heel veel rust kan geven. Zeker als je kindje altijd makkelijk sliep, zo weg te leggen was, zal dat even schakelen zijn. Maar het is volkomen natuurlijk gedrag en je moet voor jezelf een manier vinden om ermee om te gaan. En je bedenken wat het beste werkt voor je kindje. Wij vinden alleen in een bedje laten huilen niet fijn voor hem. Ik denk zelfs dat het schadelijk kan zijn voor de ontwikkeling. Dus zorgen wij voor die nabijheid. En, dat gaat vanzelf weer voorbij. Onze, nu dreumes van 1, sliep als baby alleen boven op ons, of constant hupsend in de drager. Nu valt hij in mijn armen in slaap, waarna ik hem in zijn bedje leg. Papa legt hem er direct in met een flesje water en blijft dan in zijn kamer tot hij slaapt. Hij gaf uit zichzelf aan dat hij in bed wou. (Om maar even te ontkrachten dat in slaap helpen je kinderen verpest en ze nooit meer zonder je hulp kunnen).