Hoe bereid jij je kind voor op de geboorte van een brusje?

Mijn zoontje is nog wel een HEEEEUL stuk jonger dan jouw dochter, maar wij betrekken hem eigenlijk overal bij. Hij moest van kamer verhuizen, dus ik heb hem dat uitgelegd waarom. "jij bent nu een grote jongen en krijgt een nieuwe kamer! Als de baby dan komt, kan die in het kleinere kamertje'. Vond ie prima, nu loopt ie de babykamer in en zegt ie: "baby!!".
Uitzoeken van de kleertjes 'helpt' ie bij, hij geeft kusjes aan de baby (buik) en luistert naar de baby. Ik leg hem ook uit dat de baby straks bij mama aan de borst drinkt en dat er dus melk in zit. Hij is erg gefascineerd door mijn borsten, anders had ik dat allemaal niet uitgelegd hoor .

Mijn ouders hebben ook een pop liggen en als hij daarmee speelt, noemt hij het ook vaak 'baby'. Hij probeert de pop aan te kleden en uit te kleden en wijst alles aan (oogjes, oortjes, etc). Laatst heeft ie een boekje 'voorgelezen' aan de pop, zo schattig!

Wat betreft de kraamtijd straks: ik wil Lucas zo snel mogelijk overal bij betrekken. En dan niet er een enorme heisa van maken, maar gewoon rustig met z'n viertjes. Hij mag dus ook als eerste en enige bij mama & de baby, voordat opa/oma/etc/etc. komen. Kraamvisite proberen we hier straks ook goed te doseren, zodat er ook nog tijd is voor de kleine man.

Ik ben zelf altijd erg van het meemaken en uitleggen, dan snappen ze volgens mij het meest. Wat je wél kunt doen is bijv. vragen of je ouders een paar keer wat leuke dingen met je dochter willen doen, bijv. naar de dierentuin ofzo. Zo heeft zij ook een leuke tijd en kunnen jullie je die dag/middag op de baby richten. Ik zou haar geen dagen bij hen laten logeren.

Kun je daar iets mee?

 

onze dochter is 6 en wil haar zoveel mogelijk overal bij betrekken ik ben pas net zwanger dus kan er nog weinig over zeggen verder...ze is wel heel erg blij dat ze een broertje of zusje krijgt...

 

Mijn dochter is nog maar 2, dus weer een hele andere situatie Wat ik doe ik steeds zeggen dat we samen dingen gaan doen. We krijgen samen (met zn 3en zeg maar ) een baby, waar we samen goed voor gaan zorgen, en dat soort dingen.
Verder wil ik proberen om haar gewoon veeeeel aandacht te geven als de baby er is.

 

Onze zoon is 3,5 en we betrekken hem er zoveel mogelijk bij: hij heeft afgelopen weekend samen met opa en papa het ledikantje van zijn broertje in elkaar gezet enz. Verder spulletjes kopen: iets voor hem én iets voor zijn broertje.

 

Onze dochter is 7 jaar. Ze mag met haar eigen pop in de babykamer spelen, in het echte wiegje leggen, verschonen op het kussen met echte luiers. Ook heeft ze geholpen met het uitzoeken van het speelgoed dat op de babykamer komt.

Ik benoem bij haar wat ik zie (of meen te zien) dus niet te veel vragen. Liever: je bent bang dat de baby met jouw speelgoed speelt en het stuk maakt. Dan: ben je soms bang dat de baby je speelgoed stuk maakt? Als oplossing mag ze een traphekje in haar stuk van de hal tot aan haar kamer zodat het haar eigen domein blijft en de baby er niet kan komen (ook wel noodzakelijk met mini-steck, lego, playmobile etc.)

Daarbij mag ze alles zeggen, we worden nooit boos als ze aangeeft bang te zijn dat we haar niet meer willen als de baby er is. Ik wuif het ook niet weg maar bevestig dat ik die angst begrijp maar dat zij die al zo lang bij ons is en waar we zo van houden echt niet weg mag van mij, al zou ze willen ! Ook mag ze lekker bij ons knuffelen en ff klein zijn nog. Daarnaast is het handig dat ze een goed contact heeft met papa, dus nu al vaker een spelletje doen met hem zodat hij haar na de bevalling ook gewoon die quality time kan blijven geven als jij even druk bent met voeden enzo.

En wat mamaMarije al zei; de eerste uurtjes na de bevalling zijn echt voor het kersverse gezinnetje, zij mag de teentjes tellen, helpen met de kleertjes aandoen (die we zelf hebben uitgekozen) en daarna mogen andere nieuwsgierige neuzen komen kijken, maar ik wil absoluut niet dat onze dochter ondergesneeuwd wordt door het overweldigende enthousiasme van de oma's!

Succes als je nog vragen hebt; stel ze.

 

Mijn dochter is 3,5 en sinds een week of 4 pas echt geïnteresseerd in mama's buik. Ze geeft af een toe een knuffel, kusje op mn buik of kietelt de baby! Mn buik begint nu ook flink te groeien, dus het besef is er steeds meer. Nu we ook bezig zijn met het kamertje, wordt het ook allemaal echter. Haar kamer heb ik eerst helemaal veranderd, zodat zij en dr zusje allebei een nieuwe kamer hebben.

Owja en ze heeft nu een hele speciale band met dr poppen. Ze heeft zelfs een speciaal poppenbedje op dr kamer staan waar ze de "baby" in bed legt en voorleest.

Straks bij de bevalling gaat ze wss naar mijn s-ouders of hele goeie vrienden. Ik wil dr wel z.s.m. weer bij me hebben als de kleine er is. (Nu alleen de vraag of het een gewone bevalling wordt of toch een ks) Maar ze wordt echt zoveel mogelijk bij alles betrokken, ik wil niet dat ze zich dadelijk achtergesteld voelt of zo!

Liefs,
DD

 

Wanneer je ouders/schoonouders je kindje willen opvangen, dan zou ik wel bespreekbaar maken dat je dat fijn vindt, maar dat je je oudste echt graag de tijd wil geven etc. En dat je het op prijs stelt dat zij je oudste na de bevalling direct/heel snel in ieder geval langs komen brengen. Maar dat zij zich daarna toch echt nog een aantal uurtjes moeten terugtrekken ivm het wennen aan het kindje.

Ook ik zou er niet voor kiezen je oudste meteen een aantal dagen "uit te besteden", dan voelen ze zich idd helemaal "verstoten".

Hier zijn we er nog niet uit hoe en wat allemaal. Onze familie woont te ver weg om dochterlief à la minute op te vangen (anderhalf uur) Dus heb twee buurvrouwen achter de hand. Dus ik ga hen dan denk ik ook vragen of ze M naar het ziekenhuis komen brengen na de bevalling (zit op 10-15 minuten rijden) als het overdag wordt geboren. Ik denk dat we idd pas na een paar uurtjes de grootouders etc op de hoogte gaan brengen.

 

ons zoontje is nu 4 jaar en er komt dus ook een baby bij.
we hebben hem al vrij snel in het begin verteld dat er een baby in mijn buik aan het groeien is, verder niet ik had zoiets van de rest komt wel het duurt nog zo lang. op een gegeven monent ging hij zelf dingen vragen, ons zoontje begon meteen van dan kan ik lekker met de baby spelen, daar ben ik meteen op ingegaan en uitgelegt dat dat niet meteen zou kunnen, toen vond hij het een stuk minder leuk, maar dat is helemaal bijgedraaid,
ons zoontje is inmiddels zelf ook "zwanger" zoals hij dat zegt, pooh beer word dagelijks aan en uitgekleed, pooh beer drinkt regelmatig aan de borst, af en toe schrik ik me rot hoor ik ineens krijs en huil geluiden, dan vraag ik aan mijn zoontje wat er aan de hand is en dan krijg ik als andwoord "poohtje huild"
van een kennis kregen we het boek baby opkomst, dat moest ik steeds voorlezen van ons zoontje, ik denk dat hij dat boek nu na minstens honderd keer te hebben voorgelezen wel kan dromen.
ik betek hem overal bij vertel hem alles, maar als hij daar geen zin in heeft laat ik hem lekker zijn gang gaan, wel vind hij het steeds spannender worden nu de baby bijna gaat komen.
maar tot nu toe vind hij het harstikke leuk.

 

hoe ik het allemaal ga doen met oppas voor ons zoontje als de bevalling begind geen idee, een aantal mensen hebben aangeboden dat ik altijd kan bellen, dus op het moment zelf zie ik wel hoe ik het ga doen.
ik wil iniedergeval geen bezoek als ik net bevallen ben maar wel ons zoontje weer lekker bij ons.

 

Waarschijnlijk gaat mijn moeder oppassen tijdens de bevalling. Ik heb haar ook gezegd dat ze mijn zoontje mag brengen als de baby geboren is, maar of ze dan zelf weer weg wil gaan. Eerst met z'n viertjes een tijdje doorbrengen. En daarna pas de rest van de familie bellen.
Bij mijn schoonzus stonden we na een paar uur allemaal al aan haar bed. Ik vond dat veel te vroeg, maar ja, om nou niet mee te gaan... En ze waren al aan het bellen naar iedereen toen ze nog gehecht werd. Prima als zij dat willen, maar dat ga ik echt niet doen. Ze wachten maar even. Wat maakt het uit, ik ga ze toch niet vertellen dat ik aan het bevallen ben

Over het voorbereiden dat er een baby komt: mijn zoontje is net 2 geworden en hij snapt dat er een baby in mijn buik zit. Hij vindt baby's heel lief en hij vindt de baby in mijn buik dus ook heel lief. Maar of hij snapt dat er straks ook echt een baby in huis is... ik denk het niet. Ach, we praten er veel over, dat de baby straks ook hier slaapt, wat zijn kamertje dan is enz.

 

Wij regelen het zo dat mijn moeder of schoonmoeder oppast als de bevalling begint en ik naar het ziekenhuis moet. Het ligt er maar net aan wie er beschikbaar is op dat moment. We moeten idd nog bespreken dat ze Lucas komen brengen en desnoods snel even feliciteren en een blik werpen op de kleine, maar zich daarna weer terugtrekken. Als we dan naar huis gaan of (stel, we moeten lang blijven) Lucas is een beetje 'gewend' aan de baby, dan mogen ze wat langer komen, knuffelen, etc. etc.

Ik heb ook niet de illusie dat Lucas snapt wat een 'baby' inhoudt, maar ach... zo komt het iig niet uit de lucht vallen

 

Onze oudste (3 jr 3 mnd) wacht met smart op z'n broertje (al zegt ie liever een zusje te krijgen). De tweede heeft nog nauwlijks in de gaten wat er gebeurd (17 mnd).

Toen onze nr 2 kwam hebben we het boek van Kaatje en de buik van mama gekocht. Dat heeft m'n zoontje verslonden. Hij ging ook mee naar elke controle.

Ook nu gaan ze mee naar de controle, kijken mee op de echo naar de baby.

M'n oudste weet nog dat opa 'm kwam halen toen z'n zusje kwam. Hij wil heel graag weer opgehaald worden. Vertelt dat ook aan z'n zusje.

Bij ons komt m'n vader of z'n vrouw de kids halen en die brengen ze dan weer zodra ik ben bevallen. Ze komen dan naar het ziekenhuis en hopelijk kunnen we dan, net als na de geboorte van de tweede, met z'n allen naar huis.

Ze hebben thuis nog beschuit met muisjes op en hebben ons toen verder met rust gelaten en zijn een paar dagen later weer op visite geweet.

Nu hopen we dat het weer hetzelfde gaat en dat onze tweede interesse gaat krijgen in het voorgelezen worden. Tot op heden heeft ze er nog weinig zin in.
We gaan in ieder geval ook een babypop kopen, die ook in badje kan. Dan kan in ieder geval de oudste lekker mee-moederen en zijn baby in bad doen.

 

Mijn zoontje is nu 21 mnd en heeft het nog niet door. Hij vindt mijn buik heel leuk hoor, en lekker warm om tegen te kroelen. En hij zegt ook vaak "biejbiej" en wijst dan naar zijn eigen "buukie". Maar echt snappen doet hij natuurlijk niet. Bij hem heb ik totaal geen kraamtijd gehad omdat hij nog 8 weken in het ziekenhuis lag na zijn geboorte. Deze keer wil ik het dus helemaaaal zoals ik wil. Mijn man en moeder (als het geen ks wordt dan) gaan bij de bevalling zijn terwijl onze zoon naar m'n vader en zus gaat. Die brengen hem zodra het geboren is zodat we even tijd voor ons 4tjes hebben. Ik heb een hele hechte band met 'ons ma' en hoop zo dat ze er bij kan zijn! En een stapje terug doen zodat onze zoon met ons kan wennen, dat zullen ze geen van alle een probleem vinden gelukkig

 

Mijn zoontje wordt volgende week 5 jaar.
We hebben hem vanaf het begin erbij betrokken.
Hij was de eerste die we vertelden een baby te krijgen. Ookal was het nog heel pril. Ook als het fout zou zijn gegaan zouden we het hem ook hebben uitgelegd hoe dat was gebeurd.
In het begion van mn zwangerschap zag hij mij voornamelijk ziek,zwak en misselijk. Mijn vriend heeft hem toen veel meegenomen buitenshuis. Zodat ik kon rusten. Hij begreep dat ik me 'ziek' voelde door de baby maar verder snapte hij het nog niet echt.
Naarmate de zwangerschap vorderde kreeg hij meer interesse. Hij heeft meegeholpen de babykamer te schilderen, kinderwagen uitzoeken, meubeltjes uitzoeken en samen met mn vriend in elkaar gezet. Veel over de baby praten, en voornamelijk zijn 'nieuwe' rol als grote broer benoemen.
Nu mn buik groot is heeft hij echt veel belangstelling ervoor, krijg elke dag wel kusjes op mn buik, hij praat tegen haar door mn navel heen. Tijdens het douchen doucht hij haar ook door de navel heen. Hij zien mn navel echt als een deurtje tussen hem en de baby haha. Echt geweldig om hem zo bezig te zien met zn zusje.

Tijdens de bevalling zullen wij hem brengen naar een vriendin van mij die in de buurt woont. Het ligt natuurlijk een beetje aan tijdstip van bevalling, hoe het verloopt etc, maar de bedoeling is dat mn vriend hem op gaat halen en hij als eerste bij de baby mag. Daarna pas 'de rest'. Ook mag hij natuurlijk uitgebreid trakteren op school. Zodat hij ook daar in het zonnetje wordt gezet.

Ook na de bevalling wil ik hem overal bij betrekken, verzorging etc. Maar ook zeker mama-zoon dagen en ook dat mn vriend alleen met mn zoontje zal zijn. Zodat hij ook zn individuele aandacht zal krijgen. Ik vind dat erg belangrijk. Niet dat als de baby er is hij zich tweede plek voelt. Ik hoop hem mee te geven dat een baby erbij iets bijzonders en moois is waar hij blij en gelukkig van wordt.

 

ik kan me volledig aansluiten bij romana. alleen hebben wij al een meisje (over 2 weken 5 jaar) en krijgt ze een broertje. mijn dochter was de eerste die het wist, ook met het oog op mocht het mis gaan. dan zou zij in ieder geval begrijpen waarom we verdrietig zouden zijn. ze wilde eigenlijk wel erg graag een zusje en als het een jongentje zou zijn zou ze hem uit het raam gooien.....tja....
inmiddels kan ik geen winkel meer in of mevr ziet iets voor dr broertje.... ook ik word gesmeerd, gezoend geknuffeld en weet ik wat allemaal, erg lief. maar ik weet nog even niet hoe ik het ga doen met "oppas" als ik naar het zh ga. ik denk dat ik mn moeder wel graag hier heb en dan idd net als romana zorg dat mn dochter opgehaald word. de rest van de familie wacht maar lekker, als het goed is bewoont dit kindje nog zo'n 80 jaar de aarde dus geen haast.